• Σχόλιο του χρήστη 'Ρ.Γ.' | 15 Μαρτίου 2014, 09:51

    Ο περιορισμός της καθ' ύλην αρμοδιότητας των ειρηνοδικείων είναι τεράστιο λάθος. Πρέπει με την πρόσληψη νέων ειρηνοδικών και την καθιέρωση του θεσμού (οσονούπω) της υποχρεωτικής διαμεσολάβησης στις υποθέσεις των υπερχρεωμένων νοικοκυριών να αναβαθμιστεί ο ρόλος τόσο των ειρηνοδικών όσο και των ειρηνοδικείων ως πρωτοβάθμιων δικαστηρίων (όχι μόνο να παραμείνει στο ποσό των 20.000 ευρώ αλλά και να αυξηθεί η καθ' ύλην αρμοδιότητα των ειρηνοδικείων ακόμα και στις 50.000 ευρώ). Η εκδίκαση υποθέσεων εκούσιας δικαιοδοσίας μπορεί να παραμείνει στην αρμοδιότητα των ειρηνοδικείων με αντίστοιχη νομοθετική πρόβλεψη για την απλοποίηση των σχετικών υποθέσεων (να υπάρχει η δυνατότητα έκδοσης διάταξης -και όχι απόφασης- σε περισσότερες υποθέσεις της εκούσιας δικαιοδοσίας, όπως η διόρθωση μιας ληξιαρχικής πράξης). Επίσης, κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να μεταφερθεί στην αρμοδιότητα των ειρηνοδικείων η εκδίκαση των γαμικών διαφορών. Τα συναινετικά διαζύγια, τα διαζύγια διετούς διάστασης (που πιστεύω ότι μπορεί να γίνει και τροποποποίηση στην αντίστοιχη διάταξη του ΑΚ ώστε να απαιτείται για το τεκμήριο ισχυρού κλονισμού διάσταση ενός έτους, γιατί παρατηρείται το εξής παράδοξο: μετά από ένα χρόνο διάστασης οι σύζυγοι προσφεύγουν σε δικηγόρο, ο οποίος ασκεί αγωγή με βάση είτε την εγκατάλειψη είτε την διάσταση και την προσδιορίζει μετά από ένα χρόνο ώστε να έχει συμπληρωθεί κατά τη συζήτηση το απαιτούμενο διάστημα της διετίας ή ενδεχομένως ζητεί και αναβολή μέχρι να συμπληρωθεί), ακόμα και τα διαζύγια με αντιδικία είναι απλές υποθέσεις (9 στις 10 φορές είναι ερήμην τα διαζύγια με τη διαδικασία των γαμικών διαφορών) που μπορούν να εκδικαστούν σε πρώτο βαθμό από τους ειρηνοδίκες. Παράλληλα θα μπορούσαν να μεταφερθούν και υποθέσεις που αφορούν τις σχέσεις γονέων τέκνων (επιμέλεια, διατροφή, γονική μέριμνα κλπ), που επίσης δεν παρουσιάζουν ιδιαίτερη δυσκολία. Έτσι αναβαθμίζεται ο ρόλος του ειρηνοδίκη ως πρωτοβάθμιου δικαστή και ελαφρύνονται τα μονομελή πρωτοδικεία. Εξάλλου οι ειρηνοδίκες δεν επιβαρύνονται με την έκδοση ποινικών αποφάσεων σε αντίθεση με τους πρωτοδίκες (στα μονομελή πλημ/κεία ή ως προεδρεύοντες σε τριμελή πλημ/κεία). Θεωρώ, επιπλέον, ότι αναφορικά με το χρόνο προσκομιδής του δικαστικού ενσήμου, θα πρέπει να οριστεί ρητά ότι πρέπει να προσκομίζεται μέχρι τη συζήτηση, γιατί τώρα με την οικονομική κρίση παρατηρείται το εξής φαινόμενο: συζητείται η υπόθεση και ο δικηγόρος ή ο και ο ίδιος πολλές φορές ο διάδικος κλαίγεται στον δικαστή ζητώντας συνεχώς χρόνο για να συγκεντρώσει τα χρήματα για το απαιτούμενο ένσημο, επικαλούμενος την οικονομική κρίση, με αποτέλεσμα ο δικαστής (συμπονώντας τον διάδικο) να περιμένει μέχρι και 6 ή 7 μήνες (έχοντας γράψει την απόφαση), ενώ ο δικηγόρος θα μπορούσε εξαρχής να ζητήσει την αναβολή της υπόθεσης μετά από 6 μήνες και να το προσκομίσει νομότυπα κατά τη συζήτηση. Τέλος,ως προς την επαναφορά των πολυμελών δικαστηρίων ως εφετείων νομίζω ότι θα είναι άσκοπη, αφού, για εμάς τους "γνωρίζοντες", οι διασκέψεις των εφέσεων ουσιαστικά (στις περισσότερες των περιπτώσεων και συγγνώμη που το λέω) ήταν ένας μονόλογος του εισηγητή, ενώ ακόμα και στα μονομελή εφετεία υπάρχει πάντα η δυνατότητα μιας άτυπης διάσκεψης με τον πρόεδρο ή και κάποιον αρχαιότερο δικαστή Αυτά είναι όλα ζητήματα που πρέπει να εξεταστούν. Αυτό όμως που παρατηρώ εγώ είναι η επαναφορά πληθώρας διατάξεων που ίσχυαν πριν το ν. 4055/2012 και η τροποποίηση επι μέρους διατάξεων του ήδη ισχύοντος κπολδ (όχι ένας νέος-καινούργιος κπολδ).