Αρχική Κώδικας Πολιτικής ΔικονομίαςΌγδοο Βιβλίο: Αναγκαστική ΕκτέλεσηΣχόλιο του χρήστη ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΗ Ειρηνοδίκης Αθηνών | 16 Μαρτίου 2014, 03:44
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΗ Ειρηνοδίκης Αθηνών' | 16 Μαρτίου 2014, 03:44

    Το κεφάλαιο της αναγκαστικής εκτέλεσης, που αποτελούσε και αποτελεί "ακανθώδες θέμα", θέλει ιδιαίτερη μελέτη κι αυτό δεν μπορεί να γίνει επί τροχάδην. Μια παρατήρηση που αφορά τα αρθρ. 933,934, όμως, είναι εφικτή. Η πρόκριση της διαδικασίας των ασφαλιστικών μέτρων, όπου αρκεί πιθανολόγηση ισχυρισμών, δεν θεωρώ ότι προσήκει σε διαδικασία και ανακοπή, που αφορά "αναγκαστική εκτέλεση", όπου οι κανόνες αποτελούν κανόνες δημόσιας τάξης και θα πρέπει, να υπάρχει σαφής πεποίθηση και όχι πιθανολόγηση. Η πρόκριση της διαδικασίας των ασφαλιστικών μέτρων αφενός δημιουργεί προβλήματα στους εμπλεκόμενους, με αδυναμία σώρρευσης ανακοπών κατά διαταγής πληρωμής και κατά της εκτέλεσης (ταλαιπωρία, έξοδα)και αφετέρου επιπλέον ταλαιπωρία για τα δικαστήρια και τους εμπλεκόμενους υπαλλήλους. Παράλληλα, πρέπει να τονιστεί ότι θα πρέπει να ληφθεί πρόνοια, όσον αφορά τις διαταγές πληρωμής, που εκδίδονται από απαιτήσεις τραπεζών, στις οποίες συνήθως τα δικαστήρια δεν μπορούν να έχουν κανένα έλεγχο και χρησιμοποιούνται συνήθως προς απλή επικύρωση της τραπεζικής σύμβασης. Τα προνόμια που προβλέφτηκαν εξαιτίας εύνοιας προς τα τραπεζικά ιδρύματα, όπως:α)η τήρηση δοσοληπτικού λογαριασμού από τις Τράπεζες, που βαφτίστηκε "αλληλόχρεος λογαριασμός", χωρίς να είναι, αφού ο απλός δανειολήπτης δεν καθίσταται ουδέποτε δανειστής της Τράπεζας, β)η δυνατότητα να εκλαμβάνεται η μη αντίδραση του οφειλέτη στις κοινοποιήσεις λογαριασμών ως πλασματικό τεκμήριο "ομολογίας", γ)η δυνατότητα να κλείνει η Τράπεζα μονομερώς το λογαριασμό του δανειολήπτη, δ)η δυνατότητα να προσκομίζει αποσπασματικά αντίγραφα του λογαριασμού, αφού συνήθως έχει κλείσει το λογαριασμό, που εμφανίζει χρεωστικό υπόλοιπο, που υποτίθεται ότι αναγνωρίστηκε, ε)η δυνατότητα να σπάει την κατάθεση από το δανειολήπτη σε τμήματα, για λογιστική της και μόνο εξυπηρέτηση, όπως και τα ποσά των τόκων, στ)η αντιστροφή του βάρους απόδειξης. Όπως και η δυσκολία εξαιτίας της μεγάλης χρονικής διάρκειας της σύμβασης και της δυνατότητας μονομερούς ανατοκισμού, ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΝ ΣΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ, ΟΤΙ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΡΟΠΟ, ΝΑ ΕΛΕΓΞΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ, που έλαβαν χώρα. Στην ίδια κατάσταση συνήθως βρίσκεται και ο δανειολήπτης, που δεν μπορεί να αποδείξει τους ισχυρισμούς του, ενώ συνήθως στερείται των απαιτούμενων εγγράφων, που κατέχει η Τράπεζα, που δεν τα προσκομίζει. Όλα αυτά έγιναν αφορμή ή να γίνονται δεκτές "αόριστες ανακοπές" ή να "απορρίπτονται" συλλήβδην ως αόριστες οι περισσότερες. Ούτε στη μια περίπτωση, ούτε στην άλλη αποδίδεται πράγματι δίκαιο. Συνεπώς, για να ισχύσουν τα παραπάνω στην περίπτωση αυτή, θα πρέπει να ληφθεί ιδιαίτερη πρόνοια και να θεμοθετηθούν "ειδικές διατάξεις" ή να καταργηθούν κάποια από τα προνόμια των Πιστωτικών Ιδρυμάτων, που άλλωστε έλαβαν χρήματα για ανακεφαλαιοποίηση των κόκκινων δανείων και υπάρχει πρόβλεψη να επαναληφθεί αυτό. Παράλληλα τα τραπεζικά ιδρύματα που θα παραμείνουν με δεδομένες τις συνθήκες και το δανεισμό μας, θα περάσουν σε ξένο έλεγχο. Αν λοιπόν εκτός από το μη έλεγχο εκ μέρους των δικαστηρίων, κατά την εξέταση της ανακοπής του 632, δεν υπάρχει δυνατότητα να ελεγχθεί η αλήθεια ή αναλήθεια των ισχυρισμών των δανειοληπτών κατά την αναγκαστική εκτέλεση, αυτό δεν παρίσταται ως δίκαιο, ούτε εύλογο. Αποτελεί λοιπόν θέμα προς προβληματισμό όλων μας,το τι πρέπεινα γίνει προς ουσιαστικότερο έλεγχο και μεγαλύτερη διαφάνεια. Περαιτέρω, όσον αφορά τις προθεσμίες, που ορίζονται στο αρθρ. 934, θεωρώ, ότι θα πρέπει αφενός να επιμηκυνθούν, αφετέρου να αρχίζουν να τρέχουν από την επίδοση στον οφειλέτη και όχι από την επιχείρηση της πράξης αναγκαστικής εκτέλεσης.