• Σχόλιο του χρήστη 'ΣΑΒΒΑΣ' | 19 Ιουλίου 2010, 09:25

                Παρακολουθώντας τις ημέρες αυτές τη δημόσια διαβούλευση επί του προτεινόμενου σχεδίου νόμου θα ήθελα να επισημάνω τα ακόλουθα. Η πλειοψηφία των σχολιαστών τάσσεται υπέρ της διεύρυνσης των προϋποθέσεων εισαγωγής των υποψηφίων στην Εθνική Σχολή Δικαστών, άποψη που και θεμιτή είναι και απόλυτα συμβατή με την συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της ισότητας πρόσβασης στις δημόσιες θέσεις και της αξιοκρατίας. Η θέσπιση περιορισμών, όπως η άσκηση διετούς δικηγορίας, δεν αποτελεί εγγύηση για την αποτελεσματικότητα των μελλοντικών δικαστικών λειτουργών, δεδομένου ότι δεν υφίσταται αξιόπιστο σύστημα ελέγχου για το αν πράγματι αυτή έχει διανυθεί. Η δε πρόταση για την προσκόμιση αποδεικτικών προεισπράξεων συμβολαίων ή παραστάσεων στα δικαστήρια, ως μέτρο για την απόδειξη της πραγματικής άσκησης της δικηγορίας, εισάγει νέες διακρίσεις, διότι πριμοδοτεί κυρίως νέους δικηγόρους-γόνους οικογενειών με δικηγορικά και συμβολαιογραφικά γραφεία, οι οποίοι στα πρώτα δύο χρόνια ενεργού δικηγορίας τους έχουν σαφώς καλύτερη τύχη στην αγορά εργασίας από έναν νέο δικηγόρο, δίχως το ανωτέρω υπόβαθρο. Άλλωστε η υπογραφή ενός ορισμένου αριθμού συμβολαίων ή η εξειδίκευση στον χειρισμό υποθέσεων ενός μόνο τομέα του δικαίου, π.χ. ποινικό δίκαιο, δεν εγγυάται και την άνευ όρων ικανότητα του υποψηφίου να ανταπεξέλθει στις ανάγκες του δικαστικού λειτουργήματος.    Είναι επίσης πολύ ενδιαφέρουσα και καλό θα ήταν να γίνει αποδεκτή η πρόταση για ισότιμη συμμετοχή και των δημοσίων υπαλλήλων-κατόχων πτυχίου νομικής σχολής στην συγκεκριμένη διαγωνιστική διαδικασία.  Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι στην πλειοψηφία τους άτομα με αυξημένα προσόντα (π.χ. κάτοχοι μεταπτυχιακών διπλωμάτων, γνώστες ξένων γλωσσών), έχουν διέλθει από την διαδικασία επιλογής του ΑΣΕΠ και διορίστηκαν σε μία θέση του ευρύτερου δημόσιου τομέα, στερούμενοι λόγω ασυμβιβάστου τη δικηγορική τους ιδιότητα. Για ποιόν λόγο η πολιτεία θα πρέπει να τους στερεί, παρά την ύπαρξη όλων των τυπικών προσόντων,  τη δυνατότητα να βελτιώσουν το επαγγελματικό τους μέλλον και να αξιοποιήσουν  τις  γνώσεις τους, μέσω της συμμετοχής τους στον ανωτέρω διαγωνισμό; Όσον αφορά τους κατόχους μεταπτυχιακών και διδακτορικών τίτλων θα ήθελα να τονίσω ότι δεν είναι όλοι τους γόνοι πλούσιων οικογενειών που συνεχίζουν τις σπουδές τους, βασιζόμενοι στην καλή τους οικονομική  κατάσταση, δίχως εμπειρία ζωής, αλλά υπάρχουν και άτομα με ισχυρή θέληση, τα οποία εργάζονται σκληρά, παραμένουν συνεπή στις επαγγελματικές και οικογενειακές τους υποχρεώσεις, ενώ φροντίζουν παράλληλα να ολοκληρώσουν και τις μεταπτυχιακές ή διδακτορικές σπουδές τους. Τέτοιου είδους άτομα έχει ανάγκη το δικαστικό Σώμα και αξίζει να τα προσελκύσει, επεκτείνοντας π.χ. το δικαίωμα συμμετοχής σε κατόχους διπλωμάτων μεταπτυχιακών σπουδών ή σε διδάκτορες καταργώντας την προϋπόθεση άσκησης δικηγορίας.   Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι η δημόσια διαβούλευση αποτελεί δημοκρατικό τρόπο έκφρασης των απόψεων και εύχομαι οι παρατηρήσεις των συμμετεχόντων να ληφθούν σοβαρά υπ’ όψιν στην τελική διαμόρφωση του παρόντος σχεδίου νόμου. Αν η ίδια διαδικασία είχε εφαρμοστεί και κατά την ψήφιση του Ν.3689/2008, ενδεχομένως θα εξέλιπαν οι αδικίες που εντοπίζονται σήμερα, κυρίως στο σημείο (άρθ. 10 παρ. 1 εδ. α  περ. αα΄ του Ν.3689/2008) που αφορά τις προϋποθέσεις εισαγωγής των υποψηφίων στο Δικαστικό Σώμα. Εξάλλου, διεύρυνση των προϋποθέσεων συμμετοχής στον συγκεκριμένο διαγωνισμό, σημαίνει αύξηση των πιθανοτήτων στελέχωσης των δικαστηρίων της χώρας με άξιους και ικανούς δικαστικούς λειτουργούς. Η Πολιτεία καλείται από την πλευρά της να προστατέψει το αδιάβλητο των εξετάσεων και να διαμορφώσει επαρκείς μηχανισμούς αξιολόγησης των υποψηφίων, για την επιλογή των καταλληλότερων να ανταποκριθούν στον θεσμικό  τους  ρόλο ως λειτουργοί της δικαιοσύνης.