Αρχική Κώδικας Πολιτικής ΔικονομίαςΠέμπτο Βιβλίο: Ασφαλιστικά ΜέτραΣχόλιο του χρήστη ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΤΡΑΣ | 25 Μαρτίου 2014, 08:39
- Αρχική
- Πρωθυπουργός της Ελλάδας
- Ανοικτή Διακυβέρνηση
- Δικτυακός Τόπος Υπουργείου
- Διαβουλεύσεις Υπουργείων
|
Υπουργείο Δικαιοσύνης Μεσογείων 96, Τ.Κ. 11527 Τηλ: 213-1307000 email Υπευθύνου Προστασίας Δεδομένων (DPO): dpo@justice.gov.gr Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Επανέρχομαι στο θέμα της αιτιολογίας των δικαστικών αποφάσεων, ενόψει της συζήτησης που ανοίχθηκε. Επισημαίνω ότι η αιτιολογία προβλέπεται στο άρθ. 93 § 3 του Συντάγματος. Επομένως κάθε απόπειρα περιορισμού της είναι αντισυνταγματική. Αναμφίβολα δικαστική απόφαση είναι και η προσωρινή διαταγή (κι ας μην θεωρείται τέτοια), πόσο μάλλον η απόφαση των ασφαλιστικών μέτρων. Μου έτυχε παλαιότερα η εξής περίπτωση: Με κάλεσε ο Δικαστής των διαταγών πληρωμής να αποσύρω αίτησή μου, διότι κατά την άποψή του δεν μπορούσε να εκδοθεί διαταγή πληρωμής με βάση τα στοιχεία που του προσκόμιζα (τελεσίδικη δικαστική απόφαση, μετ' αναίρεση, που εξεφάνιζε εκτελεσθείσα διαταγή πληρωμής). Όταν αρνήθηκα να αποσύρω την αίτηση και τον κάλεσα, αν νομίζει, να την απορρίψει εγγράφως, αναγκάσθηκε να εξετάσει σε βάθος την υπόθεση και έτσι εξέδωσε τη διαταγή πληρωμής. Με αυτό θέλω να πω ότι η αιτιολογία αναγκάζει τον δικαστή να ενσκύψει στην υπόθεση, ενώ η μη αιτιολογία ή η συνοπτική αιτιολογία καθιστά την ορθή απονομή της Δικαιοσύνης επικίνδυνη. Το ίδιο επικίνδυνο θεωρώ και την προτεινόμενη με το σχέδιο, κατάργηση της εισήγησης στον Άρειο Πάγο, γιατί οδηγεί στο ίδιο αποτέλεσμα. Και μία άσχετη παρατήρηση: Στο άρθ. 700 § 3 ΚΠολΔ, αναφορικά με τις προσωρινές διαταγές, έχει ξεχασθεί η παραπομπή στο άρθ. 691 § 2, ενώ το ορθό είναι η παραπομπή να γίνεται πλέον στο προτεινόμενο νέο άρθρο 691Α. Η εμπιστοσύνη του πολίτη στη Δικαιοσύνη, περνάει ΜΟΝΟ μέσα από την ορθή αιτιολογία των αποφάσεων, που αποδεικνύει και την ποιότητα του Δικαστή. Έχω υπόψη μου περίπτωση δικαστή, ο οποίος εξέδιδε ταχύτατα αναιτιολόγητες και φυσικά, σχεδόν ΠΑΝΤΑ, λανθασμένες αποφάσεις. Τέτοια Δικαιοσύνη θέλουμε; Δεν νομίζω. Είναι λάθος να θεωρούμε ότι ο διάδικος που νίκησε δεν ενδιαφέρεται για την αιτιολογία της απόφασης. Ίσως μάλιστα να ενδιαφέρεται και περισσότερο, μερικές φορές, από τον εναγόμενο, όπως όταν η αγωγή απορρίπτεται ως αόριστη κι όχι ως αβάσιμη.