Αρχική Δικαιώματα του παιδιούΆρθρο 05: Οικογενειακό περιβάλλον και εναλλακτική φροντίδαΣχόλιο του χρήστη Γιάννης Καλαφάτης | 10 Δεκεμβρίου 2014, 13:13
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γιάννης Καλαφάτης' | 10 Δεκεμβρίου 2014, 13:13

    Επιτέλους ήρθε η ώρα που η ελληνική κοινωνία έστω και καθυστερημένα αφουγκράζεται όλες αυτές τις παιδικές κραυγές που τόσα χρόνια απεγνωσμένα προσπαθούν να μας πουν το αυτονόητο και λογικό: Μακάρι οι γονείς μας να μην είχαν χωρίσει ποτέ. Παρόλο αυτά εμείς τους αγαπάμε και τους δύο εξίσου. Δεν άλλαξε κάτι στα συναισθήματά μας παρά μόνο στην καθημερινότητά μας. Μην μας στερείτε τους γονείς μας. Τους έχουμε ανάγκη και τους δύο στην καθημερινότητα μας. Έχουμε ανάγκη να μας πηγαίνουν και οι δύο στο σχολείο. Να είναι παρών και οι δύο στις δραστηριότητες μας. Έχουμε ανάγκη το αντρικό-πατρικό πρότυπο εξίσου με το γυναικείο-μητρικό πρότυπο. Να συναποφασίζουν και οι δύο για μας. Για το σχολείο μας, την υγεία μας, τον τόπο κατοικίας μας. Άλλα πράγματα κάνουμε με τον μπαμπά και άλλα με την μαμά. Δεν μπορούν να αλλάξουν ρόλους. Το δοκιμάσανε. Δεν είχε αποτέλεσμα. Δεν είμαστε αντικείμενα ιδιοκτησίας. Έχουμε μια ψυχή ευαίσθητη που δεν χωράει αποξένωση. Δεν θέλουμε άλλοι να κανονίζουν για τις ώρες που θα βρισκόμαστε με τον μπαμπά, που θα μας παίρνει τηλέφωνο. Θέλουμε να το κανονίσει ο μπαμπάς και η μαμά. Θέλουμε να μπορεί ο μπαμπάς να μας πάει για κούρεμα χωρίς να τον απειλεί η μαμά ότι δεν προβλέπεται στην απόφαση καθώς εκείνη έχει την επιμέλεια. Θέλουμε όταν είμαστε με τον μπαμπά και περνάμε όμορφα να ενημερώνουμε την μαμά ότι θα καθυστερήσουμε λίγο χωρίς να απειλεί τον μπαμπά ότι θα φωνάξει την αστυνομία αν αργήσουμε έστω και πέντε λεπτά γιατί έχει την επιμέλεια. Αλήθεια τι είναι αυτή η περιβόητη επιμέλεια που όλοι κόπτονται τόσο πολύ για αυτή παρά για εμάς; Θέλουμε να μην κάνουμε τόσο πολύ καιρό να δούμε τον μπαμπά μας. Μας λείπει. Να ζούμε μισές μέρες με τον μπαμπά και μισές με την μαμά. Έτσι και εμείς θα είμαστε ευτυχισμένα που περνάμε περισσότερο χρόνο με τον μπαμπά που μας έχει λείψει και ο μπαμπάς γιατί στενοχωριέται όταν κάνει καιρό να μας δει αλλά και η μαμά που θα μπορέσει να ξεκουραστεί και να κάνει πράγματα για τον εαυτό της μιας και δεν έχει πολύ ελεύθερο χρόνο όταν είμαστε συνέχεια μαζί. Θέλουμε όταν η μαμά έχει δουλειά κα ο μπαμπάς μπορεί να έρχεται να μας παίρνει να πηγαίνουμε βόλτα στο πάρκο. Να μην καθόμαστε σπίτι με την γιαγιά επειδή η μαμά έχει την επιμέλεια μας και δεν μας αφήνει. Τον παππού και την γιαγιά τους αγαπάμε αλλά δεν είναι οι γονείς μας. θέλουμε πάρα πολλά αλλά κανείς δεν μας ρώτησε ως τώρα. Είμαστε ακόμα παιδιά. Δεν μεγαλώσαμε ξαφνικά επειδή χώρισαν οι γονείς μας. Έχουμε δικαιώματα. Απλά δεν μπορούμε να τα διεκδικήσουμε από μόνα μας.