• Σχόλιο του χρήστη 'Αναστασία' | 16 Δεκεμβρίου 2014, 17:02

    Μετά από τόσα χρόνια θυσιών και αλλαγών κι από τα δύο φύλα ντρέπομαι με την υπάρχουσα κατάσταση. Που κρίνει τον ένα γονιό πιο ικανό να αγαπάει ή να παρέχει με βάση και μόνο το φύλο. Εμείς οι γυναίκες μετά από αδικίες που έχουμε υποστεί κατά καιρούς από το αντρικό φύλο κατά τα περασμένα χρονιά οφείλουμε να έχουμε την αυτοπεποίθηση να μην απειλούμαστε από τα ΑΛΗΘΙΝΑ δικαιώματα ενός πατέρα. Η μητέρα είναι αναντικατάστατη. Ο φόβος ότι θα παραγκωνιστεί από τον πατερά πηγάζει ΜΟΝΟ από φόβο ότι είναι η ίδια ανεπαρκής. Γι’ αυτό δεν πρέπει να μειώνουμε την ποιότητα του πατρικού ρόλου. Αλλά να στηρίζουμε τον πατέρα να γίνεται όλο και πιο απαραίτητος. Το αντίθετο έχει αρνητικά αποτελέσματα. Το παιδί αποκτά πίκρα για τη μάνα που εμπόδισε τη σχέση του με τον πατέρα του και ανασφάλεια γιατί η απουσία του πατέρα τον κάνει να φαντάζει σε βάθος χρόνου ιδανικό και πολύ απασχολημένο για να ασχοληθεί με αυτά. Εν πάση περιπτώσει...τα παιδιά θέλουν ΑΓΑΠΗ από όσους πιο πολλούς μπορούν να τ'αγαπούν. Μια "αληθινή " φεμινίστρια γιαγιά.