• Σχόλιο του χρήστη 'Γιάννης Δημητρίου' | 22 Δεκεμβρίου 2014, 10:17

    Η συνεχιζόμενη έκθεση ενός παιδιού στις σοβαρές συγκρούσεις των γονέων του, είτε στα πλαίσια γάμου είτε στα πλαίσια διαρκούς ανταγωνισμού μετά το διαζύγιο, προκαλεί σοβαρό κίνδυνο για την ψυχική του υγεία και ανάπτυξη. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση αδιαφορίας ή περιορισμένης επαφής με τον ένα από τους δύο γονείς. Η ανάθεση της φροντίδας σε έναν γονιό ευνοεί, είτε την σύγκρουση, είτε την αδιαφορία του άλλου γονέα. Επομένως δεν εξυπηρετεί το παιδί και τελικά ούτε τους γονείς. Αν εξαιρέσουμε τις όποιες περιπτώσεις όπου υπάρχει πραγματικός κίνδυνος για το παιδί η υιοθέτηση της κοινής επιμέλειας ως κανόνα σε κάθε περίπτωση ή συνδυασμό οικογενειακής κατάστασής οδηγεί α) στην ζητούμενη από όλους συνανατροφή του παιδιού και από τους δύο γονείς, β) στην υποχρέωση συμμετοχής και των δύο γονέων στην καθημερινότητα του παιδιού επιμερίζοντας τις υποχρεώσεις και τελικά γ) στην συνεργασία των πρώην συζύγων ως γονείς, καθώς ευνοεί την συνεργατική σχέση των γονέων μετά από το διαζύγιο.