Αρχική Μεταρρυθμίσεις ποινικών διατάξεων, κατάργηση των καταστημάτων κράτησης Γ’ τύπου και άλλες διατάξειςΆρθρο 10Σχόλιο του χρήστη Παναγιώτης Χιονίδης | 25 Μαρτίου 2015, 21:31
  • Σχόλιο του χρήστη 'Παναγιώτης Χιονίδης' | 25 Μαρτίου 2015, 21:31

    Προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης κον Ν. Παρασκευόπουλο Για μια Δημοκρατική Μεταρρύθμιση στο Σωφρονιστικό σύστημα Να γίνει πράξη ο Σωφρονισμός και όχι ο τιμωρητικός εγκλεισμός Ονομάζομαι Χιονίδης Παναγιώτης και είμαι Σωφρονιστικός Υπάλληλος εδώ και 20 χρόνια, τα 10 πρώτα στην Δικαστική Φυλακή Διαβατών (ενώ παράλληλα ήμουν υπεύθυνος της Λέσχης Κινηματογράφου του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης), 2 χρόνια στη Δικαστική Φυλακή Κορυδαλλού και από το 2006 μέχρι σήμερα στο Κατάστημα κράτησης Πάτρας στο φυλακτικό, πάντα, τμήμα. Ο λόγος για τον οποίο σας αποστέλλω κάποιες προτάσεις (από την θέση ενός εργαζόμενου που βιώνει την καθημερινότητα) είναι επειδή τις πρώτες μέρες θα ακούσετε και θα διαβάσετε μια σειρά εισηγήσεις «ενδο-συντεχνιακές» αλλά και απόψεις που απλά «κρύβουν» την ωμή πραγματικότητα στο χώρο των φυλακών με στόχο να μην χάσουν κάποιοι τα πολύχρονα προνόμια τους. Αξιότιμε κύριε, ο επαγγελματικός μας κλάδος, δυστυχώς και για ιστορικούς λόγους ήταν συντηρητικός, αλλά και συνεχίζει μιας και η Πολιτεία ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε ή δεν ήθελε. Τα παλιότερα χρόνια μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’90 οι προσλήψεις ουσιαστικά ήταν ρουσφετολογικές και όταν άρχισαν να γίνονται με μοριοδότηση, η Πολιτεία, για να συνεχίσει ο χώρος των φυλακών να παραμένει στάσιμος, (επί της ουσίας ιδεολογικά) έβαλε την πιο «ισχυρή» μοριοδότηση, για πρόσληψη σωφρονιστικών υπαλλήλων. Κριτήριο η στρατιωτική θητεία σε ειδικές δυνάμεις (ΛΟΚ, ΟΥΚ, δόκιμοι αξιωματικοί)! Άραγε χρειάζονται στο δημόσιο εργαζόμενοι –εκπαιδευμένοι, για να σκοτώνουν καλύτερα; Άραγε ποιους? Αυτούς που καλούμαστε «εύηχα» να σωφρονίσουμε? Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την στρατοκρατικοποίηση και συνειδησιακά των εργαζομένων. Σε μια εποχή που η μη γνώση και χειρισμός των κομπιούτερς συνιστά τον αναλφαβητισμό! ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ. Για να σπάσει το κατεστημένο του γκέτο που επικρατεί, χρειάζονται φυσικά τομές και αυτές θα έχουν νόημα, όταν οι φυλακές θα «ανοίξουν» στην κοινωνία! Όποιος ή «όποιοι» για συντεχνιακούς λόγους προσπερνούν με ευκολία όλα όσα γεγονότα που κατά καιρούς βγαίνουν στην δημοσιότητα (ειδικά τα τελευταία γεγονότα) απλώς είναι αγκιστρωμένοι στα «κεκτημένα». Κατά την γνώμη μου δύο πρέπει να γίνουν σε πρώτο επίπεδο για το σταμάτημα της γκετοποίησης των κρατουμένων και του κλάδου μας: α) η πρωτοβάθμια υγειονομική περίθαλψη για τους κρατούμενους β) αλλαγή όλων όσοι έχουν θέση ευθύνης. 1. ΑΛΛΑΓΕΣ ΘΕΣΕΩΝ ΕΥΘΥΝΗΣ Για να γίνουν πράξη οι νέες πολιτικές αποφάσεις και στον χώρο μας καλό είναι να γίνουν από ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με την καθεστηκυία των πραγμάτων τάξη. Α) Αλλαγές σε θέσεις Διευθυντικές. Είναι άμεση ανάγκη να μπει «νέο αίμα» σε Διευθυντικές θέσεις με ανθρώπους που έχουν προσόντα. Καλό είναι οι Διευθυντές στις φυλακές να γίνονται όσοι έχουν κάνει νομικές σπουδές είτε όσοι έχουν σπουδάσει διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού και όχι απλά έχοντας ένα οποιαδήποτε πτυχίο. Για παράδειγμα κάποιος μπορεί να γίνει διευθυντής σε μια υπηρεσία που έχει άμεση σχέση με νομολογίες και διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού, με ένα πτυχίο από τα ΤΕΦΑΑ ή ενός πτυχίου από το Ανοικτό Πανεπιστήμιο με σπουδές για τον ελληνικό πολιτισμό! Κι αν υπάρχουν «φωνές» πως δεν υπάρχει ο ανάλογος αριθμός στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, ας γίνουν αποσπάσεις από το υπόλοιπο δημόσιο και με προσωπικό σας κάλεσμα μάλιστα. Β) Αλλαγές σε θέσεις τμηματαρχών (αρχιφύλακες, υπαρχιφύλακες). Οι μέχρι τώρα τοποθετήσεις γίνονταν πάντα με την σκέψη του «δήθεν συνδικαλισμού» αν μπορεί να μιλήσει κανείς για συνδικαλισμό στον κλάδο μας. Ό,τι περιγράφει η ταινία του Η. Καζάν «Το λιμάνι της αγωνίας» στην εποχή του Μακαρθισμού είναι σχετικά παρωχημένο στο τι συμβαίνει καθημερινά στο χώρο μας! Όσοι είναι «συνδικαλιστές» τοποθετούνται σε θέσεις αρχιφυλάκων – υπαρχιφυλάκων. Τότε αρχίζει ο Γολγοθάς για τους εργαζόμενους, για να μπορούν να έχουν ένα ρεπό ή μια μέρα άδειας (που έτσι κι αλλιώς τα δικαιούται), στην «συνέχεια οφείλουν» να τους ψηφίζουν, οπότε ελέγχονται παραταξιακά και συνειδησιακά!. Και φυσικά όσοι θέλουν να τους «προστατεύει νομικά» η συνδικαλιστική τους θέση, κάνουν τα πάντα! Σε αυτές τις θέσεις είναι αναγκαίο να τοποθετούνται μόνο όσοι δεν έχουν συνδικαλιστική σχέση, κάτι που κυριολεκτικά θα είναι μια «ανάσα» για όλους τους εργαζόμενους που φοβούνται και δεν τολμούν να εκφραστούν πολιτικά. Να γίνει πράξη και στο δικό μας εργασιακό χώρο όπως και στο νομοσχέδιο για την ΕΡΤ. (…σύμφωνα μάλιστα με το άρθρο 10, οι δύο εκπρόσωποι των εργαζομένων στο υπηρεσιακό συμβούλιο δεν μπορούν να είναι μέλη του διοικητικού συμβουλίου σε συνδικαλιστικά σωματεία και ενώσεις των εργαζομένων της ΕΡΤ, καθώς κάτι τέτοιο κρίνεται ασυμβίβαστο…) στο χώρο μας δηλαδή να τοποθετείται ως αρχιφύλακας και υπαρχιφύλακας κάποιος που να μην μετέχει σε άλλες θέσεις και το ίδιο να συμβαίνει και στις εκλογές για το Υπηρεσιακό Συμβούλιο. 2. ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ Όσο είναι αναγκαίο να γίνουν προσλήψεις στο φυλακτικό προσωπικό με δημοκρατικά κριτήρια, άλλο τόσο είναι αναγκαίο να γίνουν προσλήψεις σε ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ προσωπικό όπως ψυχολόγοι, ιατρικό προσωπικό, κοινωνικοί λειτουργοί, εγκληματολόγοι. Στο ζήτημα των προσλήψεων πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να καταργηθεί και η μοριοδότηση της εντοπιότητας, δηλαδή θα μοριοδοτηθεί ακόμα περισσότερο αν είναι μόνιμος κάτοικος ή να είναι εγγεγραμμένος στο τοπικό δήμο τα 2 τελευταία χρόνια!!!! Γιατί είναι καλύτερος ένας Χανιώτης από έναν Ηρακλειώτη για να πάρει μέρος στον διαγωνισμό για την φυλακή των Χανίων? Σε τι κάνει καλύτερο έναν Λαρισαίο από έναν Σερραίο? Ευγενικά χαρακτηρίζεται ως αλληλοεξάρτηση ρουσφετολογική καλλιεργώντας την αλυσίδα «ντόπιοι κομματάρχες – συνδικαλιστές» κ.λ.π Ακόμα χειρότερα γιατί έτσι καλλιεργώντας τον τοπικισμό ένας υπάλληλος σε τόσο ευαίσθητο χώρο όπως οι φυλακές θα μπορούσε να έχει "κάποιες σχέσεις" με κρατούμενους που έχουν την ίδια καταγωγή και μάλιστα είναι κάτοικοι του ίδιου χωριού!! Αφού έτσι και αλλιώς ο νόμος δεν επιτρέπει την μετάθεση ή την απόσπαση του νεοπροσλαμβανόμενου στο δημόσιο για 10 χρόνια. Πιστεύω πως πρέπει να εξαλειφτούν τουλάχιστον αυτοί οι 2 όροι – εντοπιότητα και μοριοδότηση λόγω στρατιωτικής θητείας σε «ειδικές δυνάμεις» - και δεν το λέω ως εντός ή εκτός εισαγωγικών αριστερός αλλά επειδή είναι σημαντικό να θεσμοθετηθούν φραγμοί στην επίσημη ή ανεπίσημη φασιστικοποίηση του δημόσιου-υπαλληλικού χώρου. Για να μην φτάσουμε αργότερα να λέμε "έχουμε μια αριστερή κυβέρνηση που όμως το βαθύ κράτος δεν την αφήνει ούτε το δημόσιο να ελέγξει" 3) ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ Είναι θέμα κυριολεκτικά αντιμετώπισης ανθρωπιστικής κρίσης να γίνουν προσλήψεις είτε αποσπάσεις σε ιατρικό προσωπικό (παθολόγους, οδοντίατρους) και νοσηλευτές. Είναι άκρως επικίνδυνο να καταλαμβάνουν τις θέσεις των νοσηλευτών φύλακες χωρίς φυσικά καμιά ιατρική γνώση πέραν της «σχέσης» τους με συνδικαλιστές. Χρειάζεται η ένταξη των ιατρείων της κάθε φυλακής στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Το Νοσοκομείο και Ψυχιατρείο του Κορυδαλλού να γίνει πραγματικά νοσοκομείο και όχι χώρος φύλαξης και παροχής ψυχοφαρμάκων. ΣΣ. Πρέπει να τονίσω πως μετά από παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ Αχαΐας έχουμε καταφέρει να έρχονται στην φυλακή του Αγίου Στεφάνου Πατρών ιατροί σε εθελοντική βάση. 4. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΕΠΑΝΕΝΤΑΞΗΣ Στο χώρο μας κατά καιρούς, όχι σε μόνιμη βάση λειτουργεί σχολείο δεύτερης ευκαιρίας, (όχι όμως σε όλα τα καταστήματα) πρόγραμμα του ΚΕΘΕΑ, ΟΚΑΝΑ, σεμινάριο θεάτρου κ.λ.π. Βεβαίως είναι θετική η μικρή προσφορά τους ως σταγόνα στον ωκεανό της απραξίας στην καθημερινότητα της ζωής για έναν κρατούμενο αλλά πάντα είναι ελέω κονδυλίων ΕΣΠΑ όπως το τελευταίο πρόγραμμα του ΟΚΑΝΑ που θα κρατήσει 19 μήνες. Κατά καιρούς τα προγράμματα δημιούργησαν ελπίδες σε πολλούς κρατούμενους και όταν σταμάτησαν λόγω έλλειψης κονδυλίων, τότε παρατηρήθηκε το συναίσθημα της ματαιότητας κάτι που είναι «τροφή» για την ανάπτυξη της περεταίρω εγκληματικότητας!!! Είναι σημαντικό να θεσμοθετηθεί η επιστημονική λειτουργία όλων των προγραμμάτων με την ένταξη τους στην όλη λειτουργία του σωφρονιστικού συστήματος με στόχο τον σωφρονισμό. ΣΣ. Στην φυλακή της Πάτρας ο χώρος του ΟΚΑΝΑ που φυσικά είναι μέσα στο χώρο της φυλακής, φυλάσσεται από ιδιωτική εταιρεία φύλαξης και ο λόγος που χρησιμοποίησε ο προηγούμενος υπουργός είναι ότι τα γραφεία ΟΚΑΝΑ έξω στην πόλη τα φυλάει ιδιωτική εταιρεία security!!! Αν δεν είναι αυτό προσπάθεια ιδιωτικοποίησης του ευαίσθητου χώρου όπως είναι οι φυλακές τότε τι είναι? 5. «ΑΝΟΙΚΤΕΣ» ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ Αξιότιμε κύριε, για να σταματήσει η γκετοποίηση και να εμποδιστεί τουλάχιστον η μείωση της αναπαραγωγής παραβατικών συμπεριφορών, δεν χρειάζεται ούτε η βία του «κράτους» (φυλακές τύπου Γ) ούτε η εσωτερική βία (γεγονότα στη φυλακή της Νιγρίτας). Χρειάζεται αναμόρφωση, μια ουσιαστικά ΝΕΑ πολιτική με προοδευτική κατεύθυνση, όπου οι κοινωνικές δυνάμεις να μπολιάσουν τις φυλακές. Για αυτό σας προτείνω: Οι φυλακές να μην είναι απλά μια ακόμα υπηρεσία, αλλά ένας «ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ». Να έχουν λόγο στην διεύθυνση φορείς της κοινωνίας όπως Δικηγορικός και Ιατρικός Σύλλογος, η Τοπική Αυτοδιοίκηση, Εργατικό Κέντρο, ΟΚΑΝΑ, ΚΕΘΕΑ, Πανεπιστήμιο. Ένα όργανο που ρόλος του θα είναι η κατάρτιση προϋπολογισμού, η χάραξη στρατηγικής, η παρακολούθηση των ετησίων προγραμμάτων, που στην Γενική του Συνέλευση θα γίνεται και ο ποιοτικός έλεγχος. Κατάρτιση προγραμμάτων εκπαιδευτικών που θα μπορούσαν να καταρτίζουν οι Παιδαγωγικές σχολές, μέχρι και πολιτιστικών (Τοπική Αυτοδιοίκηση) με σκοπό την προοδευτική επανένταξη. Την πραγμάτωση της «ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗΣ ΠΟΙΝΗΣ» ως εργαζόμενοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Να κληθούν τα ΔΗΠΕΘΕ, για να κάνουν ειδικές παραστάσεις στο κοινό των φυλακών. Για παράδειγμα: σε μια σειρά χώρες στην Ν. Αμερική και στην Β. Ευρώπη λειτουργούν Λέσχες Ανάγνωσης στις φυλακές σε συνεργασία με τα Πανεπιστήμια. Εκεί καλούνται οι κρατούμενοι με σκοπό την μείωση της ποινής τους να μελετούν ένα βιβλίο το μήνα με τουλάχιστον 150 σελίδες. Στο τέλος του μήνα καταθέτουν μια εργασία πάνω στο βιβλίο τουλάχιστον 4 σελίδων που καταθέτουν δικαιολογημένα την άποψή τους στον καθηγητή– υπεύθυνο της Λέσχης Ανάγνωσης. Παράλληλα ο κρατούμενος καθημερινά συζητάει, αναλύει, ανταλλάσει σκέψεις και προβληματισμούς πέρα και έξω από το παραβατικό σύστημα αξιών. Κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να μην έχει στασιμότητα σκέψης στην καθημερινότητα της ζωής του κατά τη διάρκεια της ποινής του με αντίκρισμα την μείωση της ποινής κατά το ¼. Γι αυτό και προτείνω Α) Την δημιουργία βιβλιοθηκών ή τον εμπλουτισμό τους όπου υπάρχουν με την καθοδήγηση των καθηγητών των σχολείων Β΄ ευκαιρίας. Β) Την δημιουργία εργαστηρίων κατασκευής εργόχειρων (όπου δεν υπάρχουν) και σε συνεργασία με τους τοπικούς κοινωνικούς φορείς (που μετέχουν στον Οργανισμό) διοργάνωση περιοδικών εκθέσεων και πωλητηρίων. Γ) Σε συνεργασία με της τοπικές ΕΡΑ να γίνεται παραγωγή (μέσα στην φυλακή) εβδομαδιαίας ραδιοφωνικής εκπομπής που θα προετοιμάζουν οι ίδιοι οι κρατούμενοι σε συνεργασία με τον κοινωνικό λειτουργό, ψυχολόγο και τον δημοσιογράφο της δημόσιας ραδιοφωνίας. Δ) Καθώς καθένα κατάστημα κράτησης ουσιαστικά είναι ένας χώρος, όπου παράγονται απορρίμματα, σε συνεργασία με τους φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και όχι με ιδιωτικές εταιρείες να γίνεται ανακύκλωση οργανωμένα «στην πηγή ». Αξιότιμε κύριε, προσπάθησα να σας μεταφέρω όχι συντεχνιακές προτάσεις αλλά σκέψεις και ιδέες που μπορούν να σπάσουν το γκέτο μιας φυλακής και να γίνουν χώρος μιας πραγματικά δεύτερης ευκαιρίας, για να σταματήσουν να είναι κρατούμενοι και να γίνουν τρόφιμοι. Αν υπάρξουν «φωνές» ότι τέτοιες ιδέες «κοστίζουν» η απάντηση είναι ότι μόνο η αντικατάσταση προβολέων και λαμπτήρων, σε όλα τα καταστήματα που είναι σε λειτουργία τουλάχιστον 14 ώρες ημερησίως, από φθορισμού σε LED θα έχει ως αποτέλεσμα οικονομία πάγιων εξόδων κατά 80%. Η τοποθέτηση ηλιακών θερμοσίφωνων και η αντικατάσταση του πετρελαίου για το μαγείρεμα, θέρμανση και τα λουτρά σε όλα τα καταστήματα κράτησης θα φέρει τεράστια οικονομικά αποτελέσματα! Φυσικά είναι σημαντικό οι εργαζόμενοι στον τόσο ευαίσθητο χώρο των φυλακών να είναι καλά αμειβόμενοι. Να καταβάλλονται οι αμοιβές των νυκτερινών και εξαιρέσιμων όπως ακριβώς και στους αστυνομικούς υπαλλήλους (στον επόμενο μήνα) και όχι να χρειάζεται κάθε φορά νομοθετική ρύθμιση κάθε τέλος του χρόνου. Συνεχώς να εκπαιδεύονται σε μόνιμη βάση μέσω σεμιναρίων σε ζητήματα που μέχρι τώρα δεν αντιμετωπιζόταν όπως της πολιπολιτισμικότητας, του ρατσισμού, της παροχής πρώτων βοηθειών, της νομολογίας κ.λ.π και όχι μια φορά στην καριέρα τους. Σίγουρα θα συναντήσετε εμπόδια «εντός και εκτός» αλλά σας παρακαλώ συνεχίστε το έργο που είχατε αφήσει. Μόνο αν «ανοίξουν» τα τείχη θα μπορέσουμε ως κοινωνία συνολικά να αντιμετωπίσουμε την παραβατικότητα μέσα και έξω από τις φυλακές. Επιτέλους να σταματήσουν οι φυλακές να είναι οι τσιμεντένιες αποθήκες των ψυχών στην άκρη της πόλης.