• Σχόλιο του χρήστη 'ΕΝΩΣΗ ΜΕΛΩΝ ΝΟΜΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ' | 22 Σεπτεμβρίου 2010, 14:30

    Η διάταξη πρέπει να απαλειφθεί διότι μπορεί να οδηγήσει σε στατικότητα της νομολογίας η οποία σε βάθος χρόνου ενδεχομένως να απηχεί παρωχημένες συνθήκες και αντιλήψεις ενώ παράλληλα στερεί από τους διαδίκους το θεμελιώδες δικαίωμα να επιδιώξουν την μεταβολή της νομολογίας του ανωτάτου διοικητικού δικαστηρίου. Με την ίδια ρύθμιση διατηρούνται μεν τα υψηλότατα όρια του ποσού της διαφοράς που δύναται να αχθεί ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας (γενικό όριο 40.000€ και για τις διαφορές από διοικητικές συμβάσεις 200.000€ ) υπό την ισχύ των οποίων εξαιρείται από τον αναιρετικό έλεγχο πληθώρα υποθέσεων, χωρίς να προκύπτει ο δικαιολογητικός λόγος της ταυτόχρονης κατάργησης των ασφαλιστικών δικλείδων της κατ’ εξαίρεση ασκήσεως αιτήσεως αναιρέσεως (ύπαρξη ευρύτερων οικονομικών ή δημοσιονομικών επιπτώσεων κλπ).    Σοβαρό προβληματισμό δημιουργεί επίσης η κατάργηση με το ίδιο άρθρο ως λόγου αναιρέσεως της πλημμελούς εφαρμογής του νόμου. Τέλος για την εκάστοτε αύξηση του ορίου του ποσού των διαφορών που κατά τα άνω υπόκεινται σε αναίρεση, θεωρούμε, ιδίως υπό τις παρούσες οικονομικές συνθήκες, επιβεβλημένη την έκδοση του σχετικού προεδρικού διατάγματος όχι μόνο κατόπιν προτάσεως του Υπουργού Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αλλά  μετά και τη σύμφωνη γνώμη του Υπουργού Οικονομικών.