• Σχόλιο του χρήστη 'ΝΑΤΑΛΙΑ ΧΡ. ΓΡΕΒΙΑ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΑΡΤΑΣ' | 23 Σεπτεμβρίου 2010, 20:23

       Για την τροποποίηση και πρόσθεση στο άρθρο 349 του εδ. ότι η αναβολή που χορηγείται με αίτημα διαδίκου για λόγο που αφορά αυτόν ή τον συνήγορό του δεν μπορεί να υπερβεί τους δύο μήνες. Στην μετ' αναβολή δικάσιμο το Δικαστήριο συγκροτείται με την ίδια ακριβώς σύνθεση, θα ήθελα να κάνω τις ακόλουθες παρατηρήσεις: Α) το υπάρχον άρθρο δίνει την εξουσία στο Δικαστήριο να κρίνει την ύπαρξη σημαντικών αιτιών. Αν υπάρχουν περιπτώσεις που ο διάδικος υποβάλλει αίτημα χωρίς να συντρέχουν οι προϋποθέσεις του νόμου με σκοπό τα όσα ορίζει η αιτιολογική έκθεση, δεν σημαίνει ότι ο σκοπός αυτός ενυπάρχει σε κάθε περίπτωση αιτήματος αναβολής. Με την θέσπιση της διάταξης ο δικαστής για υπηρεσιακούς λόγους θα αναγκάζεται να απορρίπτει ευχερώς αιτήματα, αν και κατά την συνείδησή του κρίνει ότι πρέπει να δοθεί αναβολή, με άμεση συνέπεια να θίγεται όχι άμεσα, αλλά έμμεσα το δικαίωμα ακροάσεως του διαδίκου. Ο διάδικος θα προσπαθεί να αναπτύξει ενώπιον του Δικαστηρίου τις απόψεις του για τα δικαιώματα και τα συμφέροντά του και δεν θα «ακούγεται» γιατί ο Δικαστής θα δεσμεύεται για να μην ακούσει το αίτημά του. Το άρθρο έτσι όπως είναι διατυπωμένο «τιμωρεί» τον διάδικο που επιχειρεί να ζητήσει αναβολή και θίγεται το θεμελιώδες δικαίωμά του της ακρόασης. Β) Η διάταξη είναι πρακτικά ανεφάρμοστη και εκτός της δικαστηριακής πραγματικότητας. Θεσπίζεται η νέα διάταξη χωρίς ποινή ακυρότητας, έτσι η μη τήρησή της δεν επιφέρει δικονομικές συνέπειες. Παρόλα αυτά, αν πράγματι δίδεται αναβολή εντός διμήνου με υποχρέωση να δικάσει η ίδια σύνθεση, θα οδηγηθούμε σε δικάσιμες που θα δικάζουν περισσότερες από δύο ή τρεις ή περισσότερες συνθέσεις, μία η κληρωθείσα για την συγκεκριμένη ημέρα και οι υπόλοιπες της συνθέσεως που είχε δώσει τον πρώτον αναβολή. Θα προκύψουν προβλήματα κακής σύνθεσης, γιατί σε περίπτωση που ο δικαστής που πρέπει να δικάσει εντός του διμήνου, βρίσκεται σε αναρρωτική άδεια, σε άλλη κληρωθείσα σύνθεση ή υπάρχει οποιοδήποτε άλλο κώλυμα, θα υπάρχει αδυναμία νόμιμης συγκρότησης του Δικαστηρίου, η δε συγκρότηση με αναπλήρωση του κωλυόμενου Δικαστή, θα προκαλεί ενστάσεις για την ύπαρξη κωλύματος του δικαστή. Παραδείγματος χάριν αν βρίσκεται σε άλλη κληρωθείσα σύνθεση την ίδια μέρα ή δικάζει πολιτική απόφαση θα θεωρείται δυνατή η αναπλήρωσή του. Γ) Η διάταξη στην αιτιολογική της έκθεση ορίζει ότι η θέσπιση της διάταξης που αφορά την ίδια σύνθεση δεν θίγει την αρχή του φυσικού δικαστή, διότι φυσική είναι αυτή που χορηγεί το πρώτον αναβολή. Μέχρι σήμερα όμως ο διάδικος είχε την δυνατότητα να γνωρίζει την σύνθεση μόλις τον προηγούμενο μήνα της δικασίμου, κατά την κλήρωση. Αν δοθεί πρώτη αναβολή στο πρόσωπο του ενός διαδίκου, δεύτερη αναβολή στο πρόσωπο του δεύτερου διαδίκου, τρίτη κοκ. πιθανόν θα έρχεται για εκδίκαση η υπόθεση με την ίδια σύνθεση για χρονικό διάστημα μηνών ή και έτους. Με τον τρόπο αυτό, με το πέρας μεγάλου χρονικού διαστήματος που η ίδια σύνθεση αποφαίνεται έστω ως προς το αίτημα της αναβολής μπορεί να δημιουργήσει εκ μέρους του διαδίκου υπόνοια για την αμεροληψία του δικαστή του. Μεγαλύτερο πρόβλημα δημιουργείται όταν σε δίκη ενώπιον Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου ή Μικτού Ορκωτού Εφετείου το αίτημα αναβολής εκ μέρους του διαδίκου ή του συνηγόρου προκύπτει και υποβάλλεται μετά την συγκρότηση του Μικτού Δικαστηρίου. Στην περίπτωση αυτή κάθε επόμενη δικάσιμος θα έχει την ίδια σύνθεση με τους ίδιους ενόρκους. Δ) Η διάταξη αυτή θα δημιουργήσει πρόβλημα στους Δικαστικούς Λειτουργούς που ήδη σήμερα έχουν τεράστιο φόρτο εργασίας, τόσο στα μεγάλα Πρωτοδικεία και Εφετεία, όσο και στα μικρά Πρωτοδικεία στα οποία υπηρετούν λίγοι δικαστές και εκτελούν χρέη ανακριτή, χρέη εισηγητού πτώχευσης, μετέχουν σε περιφερειακά Πλημ/κεία σε ορεινά χωριά, σε συνθέσεις αυτοφώρου, σε υπηρεσία για προσημειώσεις κλπ. Πως θα γνωρίζει το Τριμελές Πλημ/κείο ποια μέρα θα αναβάλει αφού δεν γνωρίζει που θα βρίσκονται για υπηρεσιακούς λόγους οι Πρωτοδίκες που μετέχουν στην σύνθεση ή ακόμα και ο Ειρηνοδίκης που αναπληρώνει;        Πιστεύω ότι το άρθρο 349 ΚποινΔ στην σωστή εφαρμογή του δεν δημιουργεί πρόβλημα συμφόρησης των Δικαστηρίων. Αν κάποιες φορές δεν εφαρμόζεται σωστά, δεν σημαίνει ότι πρέπει να αλλάξουμε το άρθρο με τρόπο που να «τιμωρούμε» δικαστές, εισαγγελείς, γραμματείς, διαδίκους και συνηγόρους υπεράσπισης, αλλά να βρούμε τρόπο στην σωστή εφαρμογή του. Η αλλαγή του σύμφωνα με το σχέδιο νόμο δεν έχει τίποτα ουσιαστικό να προσφέρει στην αποσυμφόρηση των Δικαστηρίων, αντίθετα θα προκαλέσει μεγαλύτερη συμφόρηση