• Σχόλιο του χρήστη 'Απόστολος Χριστοδούλου' | 18 Νοεμβρίου 2009, 15:36

    Κανείς βεβαίως δεν μπορεί να έχει αντίρρηση στις ανακοινωθείσες ρυθμίσεις του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Όμως οι ρυθμίσεις αυτές ούτε αρκετές νομίζω είναι ούτε αλλάζουν σοβαρά τα θέματα του Δικαιϊκού και Σωφρονιστικού μας συστήματος. Δικαίως πολλές ρυθμίσεις έχουν σαν στόχο την ανακούφιση των εξαρτημένων ατόμων, όμως δεν είναι μόνο αυτή η κατηγορία που είναι αναξιοπαθούντες. Συγκεκριμένα: Έχει εξετάσει κανείς το περιεχόμενο του 1608/1950 «περί προστασίας Δημόσιου χρήματος»; Γιατί ψηφίσθηκε τότε ο νόμος αυτός και πώς εξελίχθηκε; Ψηφίσθηκε βεβαίως και μάλιστα με επιβαρυντικές διατάξεις για τους κατηγορούμενους σε μετεμφυλιακή περίοδο, ώστε να προστατεύσει το δημόσιο χρήμα και τις κρατικές Τράπεζες και έφτασε να προστατεύει στην ουσία τις ιδιωτικές τράπεζες σήμερα, προβλέποντας ποινή ισόβιας κάθειρξης σε όποιον υπεξαιρεί στην υπηρεσία, ποσό άνω των 50.000.000 δρχ ή 146.000 €. Η ποινή δε αυτή επιβάλλεται συχνότατα από τα δικαστήρια. Φτάνουμε λοιπόν και δυστυχώς πολύ συχνά σε ποινή ισόβιας κάθειρξης για κάποιον που έστω υπεξαίρεσε τα 146.000 € από κάποια ιδιωτική τράπεζα. Του επιβάλλεται δηλαδή η ανώτατη ποινή! Είναι σαν ο κατηγορούμενος να διέπραξε ληστεία με έναν ή δυο φόνους κλπ. Ο νόμος αυτός πρέπει να καταργηθεί. Σε κανένα μέρος της Ευρώπης δεν ισχύει τέτοιος απίστευτος νόμος. Τα Δικαστήρια να δικάζουν βασιζόμενα σε αποδείξεις και μάλιστα ατράνταχτες. Δεν είναι δυνατόν να δικάζουν με «απλές ενδείξεις», σύμφωνα με το σκεπτικό : «Αφού χάθηκαν τα λεφτά, άρα τα υπεξαίρεσε ο κατηγορούμενος, χωρίς κανένα άλλο αποδεικτικό στοιχείο». Οι εξοντωτικές ποινές που επιβάλλονται για οικονομικά εγκλήματα, πώς κατατείνουν στο σωφρονισμό του καταδικασθέντος; Εάν ένας άνθρωπος 55 ετών καταδικασθεί σε ισόβια κάθειρξη ή κάθειρξη 20 ετών για οικονομικό έγκλημα (υπεξαίρεση), ποιος είναι ο σκοπός του εγκλεισμού του; Πώς αναγνωρίζει το δικαιϊκό και σωφρονιστικό μας σύστημα την κολοσσιαία διαφορά του από τους ειδεχθείς εγκληματίες; Βλέπετε πρόσφατες ποινές και συγκρίνετε, μόλις το 2009, αυτές των οικονομικών εγκλημάτων και εκείνες ειδεχθών εγκλημάτων που ταρακούνησαν την κοινή γνώμη. Στα σωφρονιστικά καταστήματα είναι δυνατόν να έχουν την ίδια μεταχείριση και να υπάγονται στις ίδιες απαγορεύσεις οι κρατούμενες για οικονομικά και οι κρατούμενες για ειδεχθή εγκλήματα; Ποιος αλήθεια έχει θεσπίσει τις δεκάδες γελοίες απαγορεύσεις που ισχύουν (ή δεν ισχύουν…..) στα σωφρονιστικά καταστήματα; Απλό και ελάχιστο παράδειγμα; Ποιος αποφάσισε ότι απαγορεύεται το «τάβλι» σαν μέσο ψυχαγωγίας των κρατουμένων και με ποια φιλοσοφία!! Ποιος αποφάσισε ότι όταν ο γιατρός της φυλακής γράφει ένα φάρμακο για ένα κρατούμενο και η φυλακή αδυνατεί να το παρέχει, να είναι σχεδόν αδύνατο και για τους συγγενείς του κρατουμένου να το προσκομίσουν; Θα πρέπει να επανεξετασθούν μια προς μια όλες αυτές οι απίστευτες απαγορεύσεις καθώς και το τεράστιο θέμα της επικοινωνίας των συνηγόρων με τους κρατουμένους μέσα από τζάμι και με τηλέφωνο. Το μέτρο ισχύει για ορισμένες φυλακές, ενώ σε άλλες δεν ισχύει, πχ Κορυδαλλός (γυναικείες φυλακές). Προτεινόμενο μέτρο για αμιγώς οικονομικά εγκλήματα: Αφαίρεση από κάθε έτος ποινής 3 μηνών, ώστε να περιορισθεί αρκετά η διάρκεια κράτησης η οποία ούτε σκοπό έχει ούτε και ο κρατούμενος, ο οποίος έστω διέπραξε μια φορά μια υπεξαίρεση, είναι δίκαιο να εκτίει ποινές 15-20 χρόνων, ακόμη και ισόβιας κάθειρξης και είναι βέβαιο ότι ούτε τη θέληση ούτε τη δυνατότητα θα έχει εάν αποφυλακισθεί να διαπράξει το ίδιο οικονομικό έγκλημα. Τελειώνοντας σημαντικό μέτρο για την αποσυμφόρηση των φυλακών είναι η επέκταση της κοινωφελούς εργασίας και για ορισμένα κακουργήματα, η φύση των οποίων το επιτρέπει, όπως για τα οικονομικά εγκλήματα. Σημαντικό, επιπλέον, θα ήταν να μειωθεί ο χρόνος εγκλεισμού που απαιτείται μέχρις ότου ο κρατούμενος να μπορεί να πάρει τη άδεια που προβλέπει ο σωφρονιστικός κώδικας. Σας ευχαριστώ