• Σχόλιο του χρήστη 'human rights' | 21 Νοεμβρίου 2015, 19:37

    Δεν διακατέχομαι από σύνδρομο γνωστικής επιδειξιομανίας, για αυτό θα αρκεσθώ να επισημάνω, προς τον αρμόδιον κ. Υπουργόν, μία θλιβερά πραγματικότητα. Επί χρόνια στο Πενταμελές Εφετείον Αναστολών, κυρίως, ανά την επικράτειαν, από τις εισηγμένες για εκδίκαση, δεκάδες υποθέσεων, καθ’ εκάστην δικάσιμον, κατ’ άρθρον 497 ΚΠΔ, απολήγει στη πλήρη απόρριψη τους χωρίς να ευδοκιμήσει ούτε μία από αυτές. Το ίδιο δε ακριβώς ίσως και σε πιο τραγικό ποσοστό με τα βούλεύματα που εκδίδονται επί αιτήσεων για την άρση ή την αντικατάσταση προσωρινών κρατήσεων. Η αναδυομένη απορία είναι και φυσική και αναμενόμενη: Τι εξυπηρετεί η ύπαρξη της πιο πάνω διάταξης; αφού κατ’ ουσίαν τα αδέκαστα (εν πολλοίς μόνο κατά τεκμήριον) Δικαστήρια, έχουν καταστήσει την διάταξη ανενεργό, τότε, γιατί εξακολουθεί να υπάρχει; Μήπως εξυπηρετεί οικονομικά συμφέροντα, μερικών μεγαλοσχήμονων δικηγόρων, που πουλούν ακριβά, στους εξαθλιωμένους κοινωνικά, ηθικά, οικογενειακά και επαγγελματικά λόγω της κράτησης τους πελάτες τους, φρούδες ελπίδες;;; Η εκδίκαση αιτήσεων αναστολής εκτελέσεως ποινής, φέρει στο νού «χαίρε, Καίσαρ, οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν» Δε ζητώ, τίποτε περισσότερον από το να εξετασθεί το αλγεινόν αυτό ζήτημα στατιστικά, και να διαγνωσθεί, έστω και την τελευταία πενταετία πόσες αιτήσεις για αναστολή εκτέλεσης ποινής εν όψει ασκήσεως ενδίκου μέσου έχουν υποβληθεί, κυρίως στο Πενταμελές Εφετείο, και απ’ αυτές πόσες έχουν ευδοκιμήσει! Αιδώς και πάλιν Αιδώς αυτό τα διαλαμβάνει όλα, αφού οι αριθμοί ομιλούν πιο εύγλωτα και παραστατικά, από τα παχιά λόγια και υποσχέσεις.