• Σχόλιο του χρήστη 'human rights' | 22 Νοεμβρίου 2015, 11:57

    Είναι παντελώς ανεξήγητον και βεβαίως καταφανώς ανερμάτιστον, το φαινόμενον, κατά το οποίον δεν γίνονται δεκτά, κατ’ εθιμικήν τακτικήν, δικόγραφα, απευθυνόμενα ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου Αναστολών, με τα οποία ζητείται, η αναστολή εκτελέσεως της επιβληθείσης ποινής, εν όψει ασκήσεως κατ’ αυτής ενδίκου μέσου, είτε εφέσεως κατ’ άρθρον 497 ΚΠΔ, είτε αναιρέσεως κατ’ άρθρον 471 ΚΠΔ, εάν δεν έχει προηγουμένως καθαρογραφεί και θεωρηθεί η προσβαλλομένη δι’ ενδίκου μέσου απόφασις. Τούτο δε ουδαμού εν τῴ νόμῳ προβλέπεται (διά τούτο επαναλαμβάνω πρόκειται περί εσφαλμένης εθιμικής πρακτικής του Εφετείου), αλλ’ αντιθέτως, διά την χορήγησιν αιτουμένης αναστολής εκτελέσεως ποινής αξιούνται εκ του νόμου, έτεραι προϋποθέσεις, πάντως όχι της συνυποβολής μετά της σχετικής αιτήσεως και αντίγραφου της καθαρογεγραμμένης αποφάσεως, που προσβάλλεται με το ένδικον μέσον. Το θέμα λαμβάνει ανησυχητικές διαστάσεις, αν ληφθεί υπ’ όψιν, ότι διά την ολοκλήρωσιν της καθαρογραφής και επικυρώσεως της προσβαλλομένης αποφάσεως απαιτείται πάροδος πολλών μηνών (ενίοτε και περί το έτος), κατά την διάρκεια της οποίας ο καταδικασθείς να αναγκάζηται, μη δυνάμενος να υποβάλλῃ αίτησιν αναστολής εκτελέσεως επιβληθείσης ποινής, να παραμένει έγκλειστος επί μεγάλον χρονικόν διάστημα, αποστερούμενος αναιτίως και αδικαιολογήτως, υπέρ ο,τιδήποτε άλλο και εκνόμως, δικαιώματος, ρητώς παρεχομένου εις αυτόν εκ του νόμου. Θεία του δικαίου φωνή, όθεν επιτάσσει, όπως εκδικάζονται αι υποθέσεις αφορώσαι την αναστολήν εκτελέσεως ποινής, βάσει αποσπασμάτων και μόνον της προσβαλλομένης καταδικαστικής αποφάσεως, εφόσον ενασχόληση του συγκεκριμένου δικαστηρίου αποτελεί το σκέλος συνδρομής των προυποθέσεων για τη χορήγηση της αναστολής και σε καμια πείπτωση η ουσία της υποθέσως η οποία μέλλει να εξετασθεί από το αρμόδιο προς τούτο δικαστήριο.