«Οσοι καταδικάζονται σε ποινή κάθειρξης για παράβαση του παρόντος Κεφαλαίου
υπό τις επιβαρυντικές περιστάσεις των άρθρων 23 και 23Α του παρόντος μπορούν
να απολυθούν, υπό τον όρο της ανάκλησης, εφόσον έχουν εκτίσει προκειμένου
για πρόσκαιρη κάθειρξη τα τέσσερα πέμπτα (4/5) της ποινής τους και
προκειμένου για ισόβια κάθειρξη τουλάχιστον είκοσι πέντε (25) έτη.»Οι διατάξεις της παραγράφου 3 του άρθρου 105 του Π.Κ. δεν εφαρμόζονται.
Στον κατά το πρώτο εδάφιο κατάδικο δεν μπορεί να χορηγηθεί η υπό όρο
απόλυση, αν δεν έχει παραμείνει στο σωφρονιστικό κατάστημα για χρονικό
διάστημα, προκειμένου για πρόσκαιρη κάθειρξη, ίσο με τα δύο τρίτα (2/3) της
ποινής που του επιβλήθηκε και, σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης, είκοσι (20)
ετών.
Προτεινόμενη τροποποίηση:
Άρθρο 40
Έκτιση ποινών εμπόρων ναρκωτικών
Όσοι καταδικάσθηκαν, υπό τις επιβαρυντικές περιστάσεις των άρθρων 23 και 23 Α του παρόντος, σε ποινή ισόβιας κάθειρξης, μπορούν να απολυθούν υπό τον όρο της ανάκλησης εφόσον έχουν εκτίσει τουλάχιστον είκοσι πέντε έτη. Κατά τα λοιπά εφαρμόζονται οι διατάξεις των άρθρων 105 επ. ΠΚ.
Αιτιολογική Έκθεση:
1. Η συγκεκριμένη πρόβλεψη είχε δημιουργήσει μια διαφορετική κατηγορία καταδίκων, η οποία είχε σημείο αναφοράς το είδος του εγκλήματος για το οποίο είχαν καταδικαστεί και όχι το ύψος της ποινής που τους είχε επιβληθεί. Ήταν, ωστόσο, φανερό ότι το είδος του εγκλήματος για το οποίο είχαν καταδικαστεί και η συναφής βαρύτητά του είχαν ήδη κριθεί από το δικαστήριο, κατά τη διαδικασία της επιμέτρησης της ποινής (άρθρο 79 ΠΚ) που είχε επιβληθεί στον κατηγορούμενο. Το δικαστήριο επιβάλλοντας ποινή για οποιοδήποτε είδος εγκλήματος, λαμβάνει υπόψη του, κατά νόμο, και τη βαρύτητα του εγκλήματος που έχει τελεστεί και την προσωπικότητα του δράστη. Με εξαίρεση την περίπτωση των τρομοκρατικών πράξεων (άρθρο 187 Α παρ. 1. ΠΚ) για κανένα έγκλημα δεν υπάρχει μετά από τα στάδιο αυτό διαφοροποίηση ως προς τις προϋποθέσεις της απόλυσης υπό όρο ακόμη και όταν αυτό είναι πολύ σοβαρό και η ποινή που έχει επιβληθεί στο δράστη είναι ιδιαίτερα υψηλή. Έτσι, για παράδειγμα, στον κανόνα του άρθρου 105 ΠΚ υπάγονται και οι περιπτώσεις ανθρωποκτονίας από πρόθεση, εγκληματικής οργάνωσης, ομαδικού βιασμού, αποπλάνησης παιδιών, σωματεμπορίας, παιδικής πορνογραφίας κατ’ επάγγελμα κ.λπ. Είναι δηλαδή φανερό ότι τη βαρύτητα του εγκλήματος προσδιορίζει η απειλούμενη στο νόμο ποινή, ενώ η βαρύτητα της ποινής που θα εκτιθεί προσδιορίζεται από την απόφαση του δικαστηρίου, τόσο ως προς το είδος της ποινής που επέβαλε όσο και ως προς τη χρονική της διάρκεια.
2. Παράλληλα, σε σχέση με τη νομοθεσία για τα ναρκωτικά, από την αρχή επισημάνθηκε στη θεωρία ότι η διαμόρφωση κρατουμένων πολλαπλών ταχυτήτων εξόδου από το σωφρονιστικό κατάστημα, έμμεσα αλλά με σαφήνεια αναιρεί την κυρωτική ισότητα που η ίδια η εκτιόμενη ποινή θεμελιώνει, εκ του είδους της και της χρονικής της διάρκειας. Εξάλλου, επισημάνθηκε και η -προκληθείσα με την διάταξη που καταργείται- λειτουργική παραμόρφωση του θεσμού της απόλυσης υπό όρο, αφού τα μεγέθη της ειδικής πρόληψης και της αρχής της ενοχής που έπρεπε να τον νοηματοδοτούν είχαν δώσει τη θέση τους σε μια γενικοπροληπτική χρησιμοποίηση των καταδίκων ως μέσου αποτροπής της τελέσεως νέων εγκλημάτων (βλ. Μαργαρίτη, Ναρκωτικά: Απόλυση υπό όρο, Δογματικές επισημάνσεις Νομολογιακές καταγραφές, Παύλου, Το ειδικό καθεστώς υφ’ όρον απολύσεως και εν γένει εκτίσεως των ποινών για ναρκωτικά του άρθρου 19 Α Ν. 1729/1987, ΠοινΧρον 2001, σελ. 1065 επ.). Είναι, τέλος, σαφές ότι όταν ο κατηγορούμενος χρησιμοποιείται με τη μορφή εκφοβιστικού παραδείγματος για πολλούς άλλους, η μεταχείρισή του τον υποβιβάζει σε απλό μέσο για τη συνέτιση των άλλων πολιτών και, παρά το γεγονός ότι η συγκεκριμένη ρύθμιση δεν αναιρούσε ολοκληρωτικά τη δυνατότητα απόλυσης υπό όρο, ο πρόδηλος γενικοπροληπτικός χαρακτήρας της μπορεί να μην παραβίαζε τυπικά την αρχή του σεβασμού και της προστασίας της αξίας του ανθρώπου, αλλά πλησίαζε την ουσιαστική παραβίασή της. Με την κατάργηση της συγκεκριμένης διάταξης επανερχόμαστε σε ενιαίο κανονιστικό πλαίσιο για τους δράστες όλων των εγκλημάτων και τούτο το κανονιστικό πλαίσιο είναι συστηματικά ενταγμένο στον Ποινικό Κώδικα. Έτσι, απόλυση υπό όρο για όλους τους καταδικασθέντες για παράβαση του νόμου 3459/2006 είναι δυνατή με βάση τις διατάξεις των άρθρων 105 επ. του ΠΚ, δηλαδή με βάση τις διατάξεις που ισχύουν για όλους τους καταδικασθέντες ανεξάρτητα από το είδος του εγκλήματος που τέλεσαν.
3. Μοναδική εξαίρεση, από το σύστημα απόλυσης υπό όρο των άρθρων 105 επ. ΠΚ, στη νέα ρύθμιση παραμένει η περίπτωση καταδίκης για ιδιαίτερα σοβαρές περιπτώσεις εμπορίας ναρκωτικών (μεγαλέμποροι), για τις οποίες το δικαστήριο επέβαλε την ποινή της ισόβιας κάθειρξης. Η εξαίρεση αυτή εναρμονίζεται με την εξαίρεση του άρθρου 187 α ΠΚ σύμφωνα με την οποία «αν επιβληθεί η ποινή της ισόβιας κάθειρξης εφαρμόζονται οι διατάξεις των άρθρων 105 μέχρι 110, εφόσον ο καταδικασθείς έχει εκτίσει ποινή είκοσι πέντε ετών»
«Όσοι καταδικάσθηκαν, υπό τις επιβαρυντικές περιστάσεις των άρθρων 23 και 23 Α του παρόντος, σε ποινή ισόβιας κάθειρξης, μπορούν να απολυθούν υπό τον όρο της ανάκλησης εφόσον έχουν εκτίσει τουλάχιστον είκοσι πέντε έτη. Κατά τα λοιπά εφαρμόζονται οι διατάξεις των άρθρων 105 επ. ΠΚ.»
Οσοι καταδικάσθηκαν σύμφωνα με τα άρθρα 23 και 23 α του νομου περί ναρκωτικών οφείλουν να έχουν κάνει «πραγματική » φυλακή ίση με 1/2 της ποινής ενώ για την οριστική απολυση κατ άρθρα 105-110 να έχουν τα 3/5 με ημερομίσθια.
Οφέιλει δε η ρύθμιση πράγματι να συμπεριλάβει κάποιες διατάξεις ως προς τη μεταγωγή σε αγροτικά καταστήματα: γιατί να είναι απαραίτητη η χορήγηση τακτική άδειας στους καταδικασμένους για π.ν περί νακρκωτικών ώστε να μεταχθούν στα αγροτικά καταστήματα?
Γιατί να μην συμπεριλαμβάνονται και οι καταδιασθέντες για π.ν περίναρκωτικών στη δυνατοτητα υπο προυποθέσεις μεταγωγη και στην ΚΑΥΦ?
Προταση: καταδικαθέντες για π.ν περί ναρκωτικών ή για άλλα αδικήματα εκτός ναρκωτικών με συνολική φυλάκιση και κάθειρξης εως 10 έτη= 1/5 πραγματική ποινή και αυτοματα μπορούν να αιτηθούν μεταγωγη σε αγροτικο καταστημα.
Καταδικασθεντες με κάθειρξη πανω από 10 έτη για ναρκωτικά και για άλλα αδικήματα έκτος ναρκωτικών:2/5 ποινής με ημερομισθία και αυτόματα να μπορούν να αιτηθουν μεταγωγη σε αγροτικο κατάστημα.
Επιπλέον οφείλει να επαναξεταστει και η σχετική ρύθμιση του άρθορυ 20 ν 3772/2009 » στη παράγραφο 2 του άρθρου 55 του Σωφρονιστικού Κώδικα προστίθενται
εδάφια ως εξής:
«Ο δικαστικός λειτουργός που προεδρεύει του Συμβουλίου, σε περίπτωση
διαφωνίας του ως προς τη χορήγηση της άδειας, προσφεύγει εντός προθεσμίας πέντε ημερών στο Δικαστήριο Εκτέλεσης Ποινών ως Συμβούλιο, το οποίο αποφαίνεται αμετάκλητα. Στην περίπτωση αυτή, η εγκριθείσα άδεια αναστέλλεται μέχρι την έκδοση της οριστικής αποφάσεως.»
Δεν είναι δυνατον να ακυρωνεται συλληβδειν ο ρόλος και το κύρος του Συμβουλίου των Καταστηματων κράτησης υπέρ του προέδρου του,ήτοι η δημοκρατικη πρακτικη ότι η πλειοψηφουσα αποψη υπερισχυει.Επιπλεον και δεν είναι δυνατον να μη δυναται ο κρατουμενος προσφυγης στο Συμβουλιο Εφετων του τοπου εκτισης της ποινής δια την επανεξεταση πιθανου απορριπτικου Βουλευματος.Τελος δεν είναι δνατον ο Προέδρος του Συμβουλιου να εχει την υπερεξουσια στο κομματι των αδειων και στις άλλες λειτουργιες να επανερχεται ως απλο μέλος αυτου.
Τροποποιείται η υφ όρον απόλυση για τα ναρκωτικά, αλλά δεν τροποποιείται ο σωφρονιστικός κώδικας, ούτε οι προυποθέσεις μεταγωγής στις αγροτικές φυλακές, τις οποίες ο Παπαληγούρας μετέτρεψε σε άβατο για την πλειονότητα των κρατουμένων, και μόνο για τους έχοντες και κατέχοντες, ή για τους μικροποινίτες.Αφού κάνετε αποσυμφόρηση, κάντε την τουλάχιστον γενναία, περιλαμβάνοντας προσωρινά και όσους τώρα εκτίουν την ποινή τους για αδικήματα με επαπειλούμενες ποινές μέχρι τα 10 χρόνια κάθειρξη (απόλυση τώρα με 2/5 αντί 3/5 χωρίς το 1/3 πραγματικής έκτισης) και μέχρι πέντε φυλάκιση το 1/5 αντί των 2/5, τότε θα αδιάσετε πραγματικά τις φυλακές. Τέλος περιλάβετε στις ρυθμίσεις αποσυμφόρησης εάν τις υιοθετήσετε και όσους βρίσκονται σε άλλο στάδιο έκτισης (δίνουν παρόν μετά την υφ όρο απόλυση και έχουν και άλλες ποινές προς συγχώνευση από παλαιά αδικήματα που λόγω της βραδύτητας απονομής της δικαιοσύνης δεν έχουν καταστεί αμετάκλητα)
Προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης,
Διαφάνειας & Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
κ. Χαράλαμπο Καστανίδη
Θέμα: σχετικά με τη δημόσια ανοιχτή διαβούλευση, κατόπιν της νομοθετικής πρωτο-βουλίας του Υπουργείου, για τη λήψη άμεσων μέτρων αποσυμφόρησης των φυλακών και βελτίωσης κράτησης στα σωφρονιστικά καταστήματα, με την τροποποίηση των άρ-θρων 282§3 και 296 του Κ.Π.Δ. καθώς και με την τροποποίηση της νομοθεσίας για τα ναρκωτικά (άρθρο 30, άρθρο 40, άρθρο 42).
Αξιότιμε κύριε Υπουργέ,
Ανταποκρινόμενοι στην πρόσκληση του Υπουργείου για συμμετοχή στην τεθείσα σε ισχύ από 13.11.2009 ανοιχτή διαβούλευση, έχομε τη τι-μή να διατυπώσουμε τις ακόλουθες σκέψεις, συμπληρώνοντας την επι-στολή μας, από 12 Οκτωβρίου 2009 [υπ’ αριθ. πρωτ. 92/12.10.2009], την οποία συνημμένως επανυποβάλλομε.
Είναι γεγονός αναντίρρητο, ότι ήδη έχει εγκλεισθεί στις ελληνικές φυλα-κές πλήθος νέων ανθρώπων, στην πλειοψηφία τους ασθενών – εξαρτη-μένων από τα ναρκωτικά, με βαρύτατες και, ως εκ τούτου, εξοντωτικές ποινές, με αποτέλεσμα, αντί να επιτυγχάνεται ο επιδιωκόμενος σωφρο-νισμός και η, εν συνεχεία, επανένταξη των νέων αυτών στην κοινωνία, να χάνεται κάθε ελπίδα ζωής γι’ αυτούς.
Πρόκειται για κατάσταση, η οποία διαρκεί για πολλά έτη και, μέχρι σή-μερα, δεν αναλήφθηκε ουδεμία πρωτοβουλία σαν αυτή του Υπουργείου Σας και δεν έγινε καμία προσπάθεια για τη θεραπεία αυτής της άκρως νοσηρής κατάστασης, η οποία, εκτός των άλλων, εξακολουθητικώς δια-σύρει τη χώρα μας στο εξωτερικό και, ειδικότερα, στην Ευρώπη, μέλος της οποίας είμαστε και επιθυμούμε να παραμείνουμε. Εξ άλλου, πρό-σθετο δυσμενέστατο επακόλουθο της μη βελτίωσης, ορθότερα της μη μεταβολής εκ βάθρων, της απαράδεκτης (για ευνομούμενη και, κυρίως, για πολιτισμένη κοινωνία συγκεκριμένης και ευρύτατα γνωστής) αυτής κατάστασης, είναι να έχουν καταστεί τα κατ’ ευφημισμό αποκαλούμενα “σωφρονιστικά καταστήματα” αφ’ ενός μεν αποθήκες ψυχών και, αφ’ ετέρου, εκτροφεία εγκλήματος.
Συγκεκριμένα, όπως εκτενέστερα αναφέραμε και στην ως άνω επιστολή μας, είναι πλέον ευρύτατα γνωστό το γεγονός, ότι, πέραν των άλλων, μέσα στις φυλακές γίνεται ακόμη και διακίνηση (εμπόριο) ναρκωτικών, κατά τρόπο προκλητικότατο και αχαρακτήριστο, είναι δε γεγονός, ότι η Ένωσή μας έχει ήδη και από ικανού χρόνου απευθυνθεί στον αρμόδιο εισαγγελέα με συγκεκριμένες και τεκμηριωμένες καταγγελίες, εκπληρώ-νοντας ένα από τους αντίστοιχους κοινωνικούς της σκοπούς.
Συνεπώς, χαιρετίζουμε με ιδιαίτερη ικανοποίηση την πρωτοβουλία του Υπουργείου και επισημαίνουμε ιδιαίτερα το γεγονός, ότι, για πρώτη φο-ρά, στην ελληνική πραγματικότητα, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα πάρθηκε τέτοια απόφαση, που στοχεύει να επιλύσει ριζικά τα υπαρκτά και ανεπίλυτα μέχρι σήμερα, άκρως πιεστικά, προβλήματα.
Όμως, επιθυμούμε να επισημάνουμε ιδιαιτέρως, ότι, μεταξύ των μέτρων, τα οποία, κατά τρόπο εύστοχο και ριζικό, πρόκειται να ληφθούν, όπως προεξαγγέλθηκαν με σωφροσύνη και με σπάνια πολιτική εντιμότητα, δεν περιλήφθηκε και η εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με την απόφαση – πλαίσιο 2004/757/ΔΕΥ του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Σημειωτέον, ότι, δυνάμει του νόμου ν. 3727/2008 (ΦΕΚ 257Α), παρά τις εξαγγελίες και τις αντίστοιχες ρητές δεσμεύσεις της απελθούσης κυβέρ-νησης, και, ειδικότερα, του τέως Υπουργού Δικαιοσύνης (Σ. Χατζηγάκη), ανεπίτρεπτα δεν εναρμονίστηκε η ελληνική ποινική νομοθεσία με την ως άνω απόφαση – πλαίσιο (2004/757/ΔΕΥ του Συμβουλίου της Ευρώ-πης), και, αντί αυτής της εναρμόνισης, τέθηκε ως εισαγωγή του νόμου, ότι πρόκειται, δήθεν, περί εναρμόνισης και, στην πραγματικότητα, η σχετική νομοθεσία απέκτησε μεγαλύτερη και πλέον απάνθρωπη αυστη-ρότητα, με περαιτέρω δυσμενέστατο αποτέλεσμα να χειροτερεύσει και να φτάσει στο απροχώρητο η συντελούμενη εξόντωση κυρίως των νέ-ων ασθενών – φυλακισμένων – καταδικασμένων για τα ναρκωτικά. Έτσι, ως μοναδικό πλέον μέσο άμυνας κατά της εξαθλίωσης και της εξόντω-σης, επαναλαμβάνουν με μεγαλύτερη ένταση οι δυστυχείς νέοι ασθενείς – τοξικομανείς και οι λοιποί κρατούμενοι, που έχουν ενταφιαστεί στις στενές τρώγλες, που αποκαλούνται “κελιά” των δήθεν “σωφρονιστηρί-ων”, την αποχή από τη λήψη κάθε τροφής, δηλαδή την απεργία πείνας, την οποία είχαν αναστείλει κατά το παρελθόν, χάρη στις αποκαλυφθεί-σες και αποδειχθείσες ως ασυγχώρητα παραπλανητικές προαναφερό-μενες υποσχέσεις.
Με την πεποίθηση, ότι, στο πλαίσιο της συντελούμενης αναμόρφωσης των μεσαιωνικού τύπου διατάξεων του ποινικού νόμου, πρόκειται να ενταχθεί και η εναρμόνιση της κείμενης νομοθεσίας με τις προβλέψεις της απόφασης – πλαισίου 2004/757/ΔΕΥ του Συμβουλίου της Ευρώπης καθώς και η εκ νέου εξέταση και αυτής της περίπτωσης των καταδικασμένων στην έσχατη ποινή της ισόβιας κάθειρξης, έχουμε την τιμή να επισημάνουμε, για μία ακόμη φορά, τα ακόλουθα ειδικά ως προς την επιβαλλόμενη συνεχώς έσχατη ποινή.
Συγκεκριμένα, είναι γνωστό, ότι η ποινή της ισόβιας κάθειρξης καθώς και η πρόβλεψη των επιβαρυντικών περιστάσεων και του “κατ’ επάγ-γελμα” και “ιδιαίτερα επικίνδυνου” δεν υφίστανται στην απόφαση – πλαίσιο 2004/757/ΔΕΥ του Συμβουλίου της Ευρώπης, σύμφωνα δε με το άρθρο 4 § 2 της εν λόγω απόφασης – πλαισίου, οι επιβαρυντικές περι-στάσεις του εθνικού – ελληνικού δικαίου αποτελούν μέρος των διαφό-ρων ενδείξεων κατά του κατηγορουμένου, που πρέπει να λαμβάνει υ-πόψη του ο δικαστής για να ζυγοσταθμίσει την τελική ποινή στέρησης της ελευθερίας του κατηγορουμένου, που κυμαίνεται μεταξύ των πέντε και δέκα ετών, για μεγάλες ποσότητες ναρκωτικών.
Με ιδιαίτερη εκτίμηση
ΕΝΩΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ για τα
ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ του ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Γιώργος Ματαγός,
Πρόεδρος
Η προτεινόμενη τροποποίηση κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση αλλά αδυνατώ να κατανοήσω την διαφοροποίηση ως προς την ισόβια κάθειρξη. Ο θεσμός της υφ’ όρων απολύσεως έχει άλλο σκοπό και λειτουργία διαφορετικό από τη φύση και βαρύτητα του αδικήματος. Εάν θέλουμε να είμαστε συνεπείς προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου θεσμού θα πρέπει όλοι οι κατάδικοι με ισόβια κάθειρξη να αντιμετοπίζονται το ίδιο. Διότι εγώ δυσκολεύομαινα κατανοήσω γιατί θα πρέπει να αντιμετωπίζεται διαφορετικά ένας που εισήγασε και μετέφερε μία μεγάλη ποσότητα ναρκωτικών με τον κατα συρροή βιαστή ο οποίος μάλιστα έχει σκοτώσει κάποιο από τα θύματά του.
ΚΡΕΜΑΛΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΜΠΟΡΟΥΣ.ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΡΗΣΤΕΣ ΔΩΡΕΑΝ ΕΛΕΝΧΟΜΕΝΗ ΔΟΣΗ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ
ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΕΡΙ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ.ΗΘΕΛΕ ΘΑΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΗ Η ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ.ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΝΑΧΡΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣΕΤΕ.
Οι έμποροι ναρκωτικών θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως κατά συρροήν δολοφόνοι.
Δεν θα πρέπει να τους αναγνωρίζεται κανένα ελαφρυντικό και να τους επιβάλλεται πάντα η ανώτερη των ποινών (ισόβια κάθειρξη), χωρίς δικαίωμα αναστολής.
Κάποια στιγμή θα πρέπει τα ισόβια να σημαίνουν όντως ισόβια και τίποτα λιγότερο!
Σκεφθείτε: έμπορος ετών 25 που στα καταδικάζεται σε ισόβια κάθειρξη (στην καλύτερη των περιπτώσεων), θα απολυθεί και πάλι στα 50 του έτη και θα κάνει τι;;;
Μήπως δεν θα συνεχίσει το «κοινοφελές» του έργο;
Ή μήπως πιστεύει κανείς οτι στη φυλακή «συνετίστηκε» και στο εξής θα κάνει ζωή τίμια και ηθική;
Μακάρι να γινόντουσαν αυτά τα πράγματα αλλά επειδή ζούμε στον πραγματικό κόσμο, θα πρέπει να χωνέψουμε οτι μερικοί άνθρωποι δεν θα πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθεροι! Ποτέ!!!
ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΕΡΙ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ!!!!
Θεωρεί κανείς ότι μέσα στις φυλακές βρίσκονται οι πραγματικοί μεγαλέμποροι ναρκωτικών; Έχει δει κανείς στην πράξη οι κατηγορούμενοι που καταδικάστηκαν για το αδίκημα της κατ΄επάγγελμα εμπορίας να πληρούν τις προϋποθέσεις που ορίζει ο νόμος για την στοιχειοθέτηση της αντικειμενικής υπόστασης της κατ΄επάγγελμα εμπορίας;;; Η απάντηση στις ανωτέρω ερωτήσεις είναι ΟΧΙ!!! Ο νόμος περί ναρκωτικών ορίζει μέχρι τώρα ότι η κατ΄επάγγελμα τέλεση συνάγεται από την επανειλημμένη τέλεση του αδικήματος ή από την υποδομή που έχει διαμορφώσει ο δράστης (ζυγαριά, πολλά κινητά τηλέφωνα-πάνω από δύο-, ατζέντα τηλεφώνων με τους πελάτες του) από την οποία υποδομή προκύπτει πρόθεση επανειλημμένης πώλησης. Ως περίπτωση εμφανούς καταστρατήγησης του νόμου αναφέρω περίπτωση καταδικαστικής απόφασης για κατ΄επάγγελμα πώληση ναρκωτικών 23 χρονου Έλληνα, 1) με λευκό ποινικό μητρώο (άρα δεν προκύπτει επανειλημμένη τέλεση), 2) χωρίς να βρεθεί πάνω του κανένα επιβαρυντικό στοιχείο (ζυγαριά, κινητά, τηλέφωνα άρα δεν συνάγεται από πουθενά η ύπαρξη υποδομής), 3) χωρίς να βρεθεί πάνω του καμία ποσότητα ναρκωτικών αλλά ούτε και χρηματικό ποσό από το οποίο να συνάγεται αγοραπωλησία και 4) τέλος με κατάθεση του μάρτυρα κατηγορίας αστυνομικού ο οποίος έλεγε ότι το παιδί δεν είχε καμία σχέση με την εμπορία! Μοναδικό επιβαρυντικό στοιχείο ήταν η κατάθεση ενός συγκατηγορούμενού του! Ας μου πει τώρα κάποιος με ποια κριτήρια δικάζουν, ποιόν νόμο εφαρμόζουν και ποιος θα δώσει πίσω στον νεαρό 23χρονο τα πιο δημιουργικά του χρόνια που έχασε μέσα στην φυλακή λόγω της αυθαιρεσίας μερικών!! Και είναι μια από τις πολλές περιπτώσεις παιδιών που έχουν κάτσει άδικα τόσα χρόνια μέσα στην φυλακή. Και ας καταλάβουν επιτέλους ότι ο σωφρονισμός δεν επέρχεται με τις σκληρές και απάνθρωπες αποφάσεις και την εφαρμογή σκληρών νόμων αλλά με την σωστή εφαρμογή τους, ορθή κρίση τους και ικανότητα των δικαστών να μπορούν να κρίνουν κάθε υπόθεση ως καινούρια υπόθεση και όχι σαν μια από τις πολλές που έχουν αντιμετωπίσει. Αν επισκεφτούν τις φυλακές και τους κρατούμενούς μας ίσως καταλάβουν!
Εχουμε δημουργήσει μια κατηγορία κρατουμένων οι οποίοι εκτίουν ιδιαίτερα βαριές ποινές εξαιτίας της ανικανότητας του κράτους να δημιουργήσει συνθήκες προστασίας του πολίτη. Ενα ολόκληρο σύστημα χρηματοδοτεί το εμπόριο ναρκωτικών με χρήματα των φορολογουμένων . Φυλακές , αστυνομία, δικαστές υποχρεώνονται με χρήματα του Ελληνικού λαού να απασχολούνται στην δήθεν καταδίκη των ναρκωτικών. Πρόληψη δεν υπάρχει , υπάρχει μόνο καταστολή φασιστοειδούς μάλιστα τύπου. Τα ναρκωτικά , τα πάσης φύσεως πρέπει να τα προμηθεύει στους χρήστες το κράτος σε ειδικούς χώρους σε ευτελής τιμές (πρώην στρατόπεδα κτλ). Ετσι θα καταρεύσει το κύκλωμα του εμπορίου ναρκωτικών. Διαχωρισμός σε βαριά και ελαφριά. Το κράτος θα γλυτώσει τα χρήματα των φορολογουμένων από το έξοδο της μακροχρόνιας σύτισης κρατούμένων , η αστυνομία θα απασχοληθεί με άλλα καθήκοντα οι δικαστές θα αποδίδουν δικαιοσύνη για άλλα θέματα χωρίς φόρτο εργασίας . Η πώληση ναρκωτικών από το κράτος δεν σημαίναι αποποινικοποίηση της εισαγωγής , της πώλησης κτλ για τον ιδιώτη. Ισως με τα χρήματα που θα εξοικονομηθούν κάποιοι φιλότιμοι υπάλληλοι στηρίξουν και ένα πρόγραμμα πρόληψης για τα νέα παιδιά ! Το πείραμα της ζυρίχης το οποίο έζησα καλό είναι να μελετηθεί και από οικονομική σκοπιά στους χαλεπούς αυτούς οικονομικούς καιρούς.
Εάν είναι να τιμωρούμε αυστηρά όλους όσους κερδίζουν εις βάρος της υγείας του κόσμου τότε θα πρέπει να μπουν και άλλοι στην φυλακή.
Για παράδειγμα το ποτό προκαλεί κύρωση του ύπατος, το τσιγάρο καρκίνο του πνεύμονα κτλ.
Σαφώς και θα πρέπει οι έμποροι ναρκωτικών να μπαίνουν μέσα, άλλα όσους και να βάλουμε άλλοι τόσοι και περισσότεροι θα πάρουν την θέση τους.
Χρειάζονται ριζοσπαστικές και ακραίες λύσεις.
Μία ριζοσπαστική λύση είναι να κοπεί το οικονομικό όφελος του έμπορα.
Ενισχύστε τα νοσοκομεία με προσωπικό και δώστε το δικαίωμα σε όλους τους χρήστες να μπορούν να κάνουν την δόση τους στα νοσοκομεία (όχι υποκατάστατα, αλλά οτιδήποτε μπορεί να βρει από τον έμπορα). Καταγράψτε αυτούς σε απόρρητα αρχεία, όπου θα έχει πρόσβαση μόνο ο ιατρός του τμήματος.
Όταν ο χρήστης θα μπορεί να κάνει την δόση του δωρεάν στο νοσοκομείο τότε δεν υπάρχει λόγος να κλέψει για να αγοράσει την δόση του από τον έμπορα. Σταδιακά και έχοντας δίπλα του εξειδικευμένο προσωπικό κάποιοι εξ αυτών θα θελήσουν να απεξαρτητοποιηθούν.
Εάν για παράδειγμα εγώ είμαι έμπορας ναρκωτικών και δεν βρίσκω πελάτες τότε αναγκαστικά θα πάψω να πουλάω ναρκωτικά.
Εάν εγώ είμαι έμπορας ναρκωτικών και με βάλετε στην φυλακή τότε θα έρθουν άλλοι να προμηθεύσουν (και να σκοτώσουν) τους πελάτες μου.
kanete fenete topo gia tus forofygades pu 8a benun mesa me to kilo
Κατά τη γνώμη μου η βαθμίδες ταξινόμησης (μικροέμπορος, … μεγαλοέμπορος), πρέπει να αλλάξει και να γίνει ανάλογα με το τι είδους εμπόριο έκανε. Δεν έχω πείρα από αυτά, αλλά νομίζω ότι άλλη βαρύτητα έχει το «εμπορος χασίς», και άλλο «εμπορος ηρωϊνης» κλπ.
Με εκτίμηση
Χρήστος Τεριακής