• Η διάταξη επιτρέπει την «τροποποίηση», άρα και την αύξηση, των επιμέρους ποσοστών της επιτρεπόμενης δόμησης των τουριστικών αγκυροβολίων – λιμένων αναψυχής της Αττικής που ρυθμίζονται με το π.δ. της 5.3.2004 (ΦΕΚ 254 Δ’). Για παράδειγμα, στη μαρίνα Φλοίσβου, το ποσοστό εστιατορίων (μέχρι 25% επί της συνολικής επιτρεπόμενης δόμησης) και μικρών εμπορικών καταστημάτων (μέχρι 35%) μπορεί να τροποποιείται. Προφανώς, το ίδιο ισχύει και για τα ποσοστά κάλυψης των περιοχών ναυταθλητικών εγκαταστάσεων του άρθρου 8 του παραπάνω Π.Δ. [στις περιοχές ακτής Δηλαβέρη, εκβολής Κηφισού, Φλοίσβου, Αλίμου Καλαμακίου, Γλυφάδας, Βούλας, ΝΟ Βουλιαγμένης, και ΝΟ κατοίκων Βουλιαγμένης, Βάρκιζας, και Κορωπίου]. Είναι πολύ αμφίβολο αν η τυχόν αύξηση των ποσοστών είναι συνταγματικά επιτρεπτή, ιδίως δε χωρίς π.δ. και προηγούμενη εκπόνηση στρατηγικής περιβαλλοντικής εκτίμησης. Επί της ουσίας, η προτεινόμενη ρύθμιση επιφυλάσσει ανεπίτρεπτη περιβαλλοντική επιβάρυνση για την παράκτια ζώνη της Αττικής, η οποία ήδη υφίσταται συνεχείς αλλοιώσεις και αποκλεισμό από τη ζωή της πόλης κατά τις τελευταίες δεκαετίες, άλλοτε με επίφαση νομιμότητας και άλλοτε παράνομες. Με δεδομένη όμως πλέον την επιστημονική γνώση για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, η προστασία και επαναφορά της παράκτιας ζώνης σε κατάσταση οικολογικής ισορροπίας πρέπει επιτέλους να αντιμετωπισθεί ως ζωτικής σημασίας πολιτική ευθύνη και προτεραιότητα.