• Σχόλιο του χρήστη 'ΝΤΙΝΟΣ ΓΙΩΤΗΣ' | 4 Νοεμβρίου 2010, 18:09

    Είναι χαρακτηριστικό ότι, στο εν λόγω νομοσχέδιο, το άρθρο 2 του ν.1597/1986 (νόμος Μελίνας) με το οποίο ρητά δηλώνεται ότι η κινηματογραφική τέχνη είναι ελεύθερη σύμφωνα με τους ορισμούς του Συντάγματος, εξαφανίζεται. Το συγκεκριμένο άρθρο αποτελεί συμμόρφωση προς την συνταγματική υποχρέωση που απορρέει από τα οριζόμενα στην παρ.1 του άρθρου 16 του ισχύοντος Συντάγματος. Κατά την συνταγματική αυτή διάταξη, «η Τέχνη είναι ελεύθερη», ενώ ταυτοχρόνως «η ανάπτυξη και προαγωγή της αποτελούν υποχρέωση του κράτους". Το κράτος δεν κάνει τέχνη, υποστηρίζει την Τέχνη. Αν έκανε θα ήταν προπαγάνδα, για αυτό και το Σύνταγμα προβλέπει ότι η Τέχνη είναι ελεύθερη. Σωστά λοιπόν ο συνταγματικός νομοθέτης, εκείνης της εποχής, επέλεξε το περιεχόμενο και ο σκοπός της καλλιτεχνικής δημιουργίας, στα δημοκρατικά καθεστώτα, να είναι υπόθεση των πολιτών-δημιουργών και σε καμία περίπτωση του κράτους. Στο τελευταίο αναθέτει την ανάπτυξη και προαγωγή της Τέχνης του Κινηματογράφου χωρίς να παρεμποδίζεται η ελευθερία έκφρασης της τέχνης αυτής. Η πλημμελής ή ακόμα και κακή διαχείριση, κατά το παρελθόν, αυτού του προνομίου, δηλαδή της κατά πλειοψηφία διαχείρισης των κινηματογραφικών πραγμάτων από τους αιρετούς εκπροσώπους της κινηματογραφικής κοινότητας, δεν συνεπάγεται ούτε την κατάργηση των θεσμών ούτε τον εξοβελισμό των εκπροσώπων. Με το προτεινόμενο σχέδιο νόμου όμως, αποκλειστικός διαμορφωτής του περιεχομένου της καλλιτεχνικής δημιουργίας γίνεται ο εκάστοτε υπουργός, δια του διοριζόμενου διοικητικού συμβουλίου του Ε.Κ.Κ., που αποφασίζουν, με απούσα την κινηματογραφική κοινότητα, ανεξέλεγκτα και ίσως αυθαίρετα για την τύχη του ελληνικού κινηματογράφου. Το Υπουργείο προκρίνει την "αποτελεσματικότητα" από την ελευθερία. Ακόμα και αν έχει τις καλύτερες των προθέσεων, η προτεινόμενη λύση προϋποθέτει ιδανικούς ανθρώπους με ιδιότητες κινηματογραφικών ηρώων. Και αυτό απαιτεί ένα καλό σενάριο, που φαίνεται πως δεν υπάρχει στον ορίζοντα. ΝΤΙΝΟΣ ΓΙΩΤΗΣ, σεναριογράφος, πρόεδρος ΕΣΕ