• Σχόλιο του χρήστη 'Νίκος Κούνδουρος' | 4 Νοεμβρίου 2010, 20:06

    Με πρότυπο τον αμερικανικό κινηματογράφο του 1950, ο σκηνοθέτης και το όποιο πνευματικό έργο περιέχεται σε μια ταινία παραμένουν θύματα του γνωστού πολιτιστικού επιπέδου του Χόλιγουντ. Δηλαδή του παραγωγού και της τράπεζας. Με την πρόταση νόμου ο υπουργός και οι συνεργάτες του τολμούν να επιβάλλουν τη δοτή εξουσία τους και καταπατούν με ταπεινωτικό τρόπο τη δημοκρατία, το σύνταγμα και τις όποιες κατακτήσεις έχει με αίμα-είδος προφανώς άγνωστο στον κύριο υπουργό- κερδίσει ο ευνουχισμένος από τη μακρόχρονη ταλαιπωρία πνευματικός κόσμος.