Η περίπτωση α΄ της παραγράφου 1 του άρθρου 7 του ν. 3409/2005 (Α΄ 273) αντικαθίσταται ως εξής:
«α) Ύστερα από άδεια της λιμενικής αρχής του τόπου δραστηριοποίησής τους και ασκούνται στις περιοχές αρμοδιότητας όλων των λιμενικών αρχών της Χώρας υπό τον όρο τήρησης της ισχύουσας νομοθεσίας και των προϋποθέσεων του παρόντος άρθρου στην περιοχή αρμοδιότητας της λιμενικής αρχής δραστηριοποίησής τους.».
Αυτό θα μπορούσε να ισχύσει αλλά μόνο στην περίπτωση που μιλάμε για όμορους νομούς αλλά και πάλι μόνο όταν είναι πρακτικά δυνατή η χρήση των αρχικών εγκαταστάσεων, εξοπλισμού κλπ.
Για τις εκτός όμορων νομών περιπτωσεις ,απαράβατη προϋπόθεση πρέπει να είναι ότι ΟΛΑ τα πιστοποιητικά, ,προυποθεσεις (άδειες, σύμβαση κτιριακών εγκαταστασεων,εκ νεου πιστοποίηση από τον Οργανισμό πιστοποίησης και για την νέα περιοχή, εξοπλισμού, συμβόλαιο ασφαλιστικής κάλυψης για τον νέο χώρο, κλπ) και εν γενει όλα τα πιστοποιητικά, θα υφιστανται,θα ισχύουν και θα γινεται συγκεκριμένα αναφορα στην διευθυνση του ΝΕΟΥ τόπο δραστηριοποίησης.
Δεν γίνεται δηλαδή να έχει δηλώσει κάποιος κτηριακές εγκαταστάσεις πχ στην Ροδόπη, να έχει πιστοποιητικά κομπρεσέρ, εξοπλισμού κλπ εκεί , και να πηγαίνει για δυο μήνες, Ιουλιο-Αυγουστο, στην Ρόδο ή στην Κρήτη και χωρίς ΝΕΕΣ εγκαταστάσεις, άρα και χωρίς νέο έλεγχο από οργανισμό πιστοποίησης , αλλά και χωρίς ΙΔΡΥΣΗ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΟΣ ( φορολογική απαίτηση ) κλπ να » καλύπτεται » από αυτό της Ροδόπης.
Ορθό είναι να δηλώνει κανονικά υποκατάστημα (και να φορολογείται και για αυτό ) αφού θέλει δραστηριοποίηση εκτός εδρας νομού, όπως ορίζεται και προβλέπεται από την φορολογικο κωδικα/νομοθεσια και για όλα τα άλλα επαγγέλματα στην Ελλάδα
Δεν είναι σωστό, αλλά ούτε και ασφαλές, με πιθανότατα αλλοδαπούς εκπαιδευτές (που δεν θα είναι και απαίτηση η γνώση της ελληνικής γλώσσας όπως ήδη ζητάνε κάποιοι, εκ του πονηρού , σε άλλο άρθρο της διαβούλευσης ) να έχει ο καθένας, με μια αρχική άδεια, δέκα «αντιπροσωπείες» χωρίς άλλες προϋποθέσεις & δικλείδες ασφάλειας, γιατί εκεί πάει η δουλειά…
Πέραν όλων αυτών είναι και οι τοπικές κοινωνίες. Οι τοπικοί πάροχοι τι θα κάνουν ?
Αυτοί που περιμένουν δύο, άντε τρεις μήνες, την κάθε τουριστική σεζόν για να βγάλουν τα προς το ζην και να ζήσουν τις οικογένειες τους?
Αυτό όπως είναι ευκόλως κατανοητό ίσως να εξυπηρετεί μόνο κάποιες πολύ μικρές ξενοδοχειακές μονάδες που με την μέθοδο αυτή θα «ενοικιάζουν» εκπαιδευτές από το ΦΧΨ κέντρο που θα τους αποστέλλει ανά περιοχή στην άλλη άκρη της Ελλάδος, και με μηδαμινό κόστος, αλλά και χωρίς κανένα ουσιαστικό έλεγχο, θα ασκείται η δραστηριότητα.
Αυτό απο μόνο του οδηγεί στο προαπαιτουμενο του υποχρεωτικού ελέγχου όλων αυτών των πιστοποιητικών και προϋποθέσεων, από την αρμόδια λιμενική αρχή του ΝΕΟΥ τόπου δραστηριοποίησης και πάντα πριν από την όποια δραστηριοποίηση.