• Σχόλιο του χρήστη 'Ιωάννης Π. Θεοδωρόπουλος' | 20 Ιανουαρίου 2022, 11:13

    Η διεθνής κοινότητα ψήφισε Ελλάδα, κάτι που αποδεικνύουν τα νούμερα εσόδων και αφίξεων καθώς και οι πολλαπλές βραβεύσεις. Μετά την αύξηση του τουρισμού καταλυμάτων / αφίξεων, που παρουσιάστηκε κατά το πρώτο 8μηνο του 2021 και έχει δημοσιοποιηθεί, τόσο από την πρόεδρο του ΕΟΤ όσο και από την Τράπεζα της Ελλάδος, ποσοστό που άγγιξε το 79,2%, ήρθε η στιγμή να παρουσιαστεί αύξηση και στον Ελληνικό θαλάσσιο τουρισμό. Πρέπει να σημειωθεί ότι ο θαλάσσιος τουρισμός ανθεί στις γειτονικές χώρες (Τουρκία, Αλβανία, Μαυροβούνι) αλλά με την δυνατότητα επιβίβασης και αποβίβασης μόνο, καθώς ο χώρος πλού και πραγματικών διακοπών είναι η Ελλάδα και τα Ελληνικά νησιά. Προσωπική μου άποψη, είναι ότι πρέπει να αρθεί η μέγιστη διάρκεια των είκοσι μία (21) ημερών από το κεφάλαιο οκτώ (8), καθώς μεταφράζεται σε έμμεσο καμποτάζ χωρίς να αναγράφεται ο όρος καμποτάζ. Με την άρση του μέτρου αυτού, θα μπορούν πραγματικά, τα πλοία που ελλιμενίζονται στην Ελληνική επικράτεια και φέρουν ξένη σημαία, τόσο εξωχώρια όσο και κοινοτική, να δραστηριοποιούνται νόμιμα, να αποδίδουν φόρους (ΦΠΑ) για το σύνολο των ημερών που δραστηριοποιούνται και να απασχολούν νόμιμα τα πληρώματα, που ήδη απασχολούν. Πρέπει να σημειωθεί ότι αυτά τα σκάφη λειτουργούν με Έλληνες ναυτικούς, καθώς τόσο οι ιδιοκτήτες τους όσο και οι διαχειριστές τους, προτιμούν τους Έλληνες ναυτικούς του χώρου, καθώς αυτοί γνωρίζουν τις Ελληνικές θάλασσες και την πασίγνωστη Ελληνική Φιλοξενία (Greek Hospitality). Ο θαλάσσιος τουρισμός απευθύνεται σε κοινό υψηλού επιπέδου, το οποίο διαθέτει πολύ μεγαλύτερα ποσά τουριστικής δαπάνης, εν αντιθέσει με τους επισκέπτες τουρισμού καταλυμάτων. Είναι προς όφελος όλων των εμπλεκομένων στον χώρο του θαλάσσιου τουρισμού (yachting) η πλήρης άρση του καμποτάζ. Είναι προς όφελος: 1) Της Ελληνικής οικονομίας. 2) Των εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην εκμίσθωση των σκαφών. 3) Των εταιρειών τροφοδοσίας των σκαφών. 4) Των Ελληνικών πληρωμάτων που απασχολούνται / εργάζονται σε αυτά τα σκάφη και απαριθμούν αρκετές χιλιάδες. 5) Των Ελληνικών μαρίνων που ελλιμενίζουν αυτά τα σκάφη και των Δ.Λ.Τ. 6) Των Ελληνικών εταιρειών επισκευής αυτών των σκαφών. 7) Των Ελληνικών ναυπηγείων που συντηρούν αυτά τα πλοία. 8) Του προσωπικού που εργάζεται στα ανωτέρω ναυπηγεία. 9) Των κατά τόπους μικροοικονομιών που βρίσκονται δορυφορικά σε κάθε σκάφος (λ.χ. τα διάφορα εμπορικά καταστήματα, τα καταστήματα ένδυσης, τα super market και αγορές τροφίμων που προμηθεύονται τα εβδομαδιαία αγαθά τους, μέχρι και τα περίπτερα που προμηθεύονται τα ψιλικά τους). Αξίζει τέλος να αναφέρω, ότι η Ελλάδα ΔΕΝ είναι μια χώρα με βαριά βιομηχανία, αλλά μια χώρα παροχής υπηρεσιών και μάλιστα υψηλού επιπέδου παροχής υπηρεσιών με διεθνή αναγνώριση. Στρατηγικό σχεδιασμό μας, θα έπρεπε να αποτελεί η ανάπτυξη και η ανάδειξη του Ελληνικού θαλάσσιου τουρισμού και των υπηρεσιών που τον περιβάλλουν. Με αυτό τον αναίτιο περιορισμό χρόνου, δυστυχώς απομακρύνεται αυτή η δυνατότητα, τόσο των Ελληνικών επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στον χώρο, όσο και των εργαζομένων σε όλα τα ανωτέρω εμπλεκόμενα επαγγέλματα. Προσωπική μου εκτίμηση είναι, ότι στο τέλος, θα πρυτανεύσει η λογική και θα αρθεί το μέτρο του χρονικού περιορισμού, από την παρ. 2β, του άρθρου 8. Μετά τιμής. Ιωάννης π. Θεοδωρόπουλος