• Σχόλιο του χρήστη 'Αλεξ. Μαρ' | 3 Μαΐου 2016, 21:43

    Η διαγωνιστική διαδικασία για την αδειοδότηση των μόνων ενημερωτικών σταθμών που θα λειτουργούν από τώρα και στο εξής στην Ελλάδα χρειάζεται να περιβληθεί με αυξημένες εγγυήσεις δικαστικής προστασίας τις οποίες δεν καλύπτει ο νόμος 3886/2010. Ο νόμος αυτός αποβλέπει στην ταχεία εξέταση ζητημάτων που αφορούν τη διευκόλυνση της συμμετοχής οικονομικών φορέων σε ένα δημόσιο διαγωνισμό. Ταχείες προθεσμίες και υποχρέωση να προβληθούν όλες οι αιτιάσεις πρώτα στην αναθέτουσα αρχή: μόνον αυτές τις αιτιάσεις θα μπορεί στη συνέχεια να εξετάσει το δικαστήριο. Σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει συγκεκριμένο θεσμικό πλαίσιο (οι ευρωπαϊκές οδηγίες) που πρέπει να τηρούν οι αναθέτουσες αρχές για να εξασφαλίζουν σε όλους ίση και διαφανή πρόσβαση σε μια σύμβαση. Επίσης, για όσους δεν κερδίσουν μια δημόσια σύμβαση θα υπάρξουν κι άλλες ευκαιρίες οικονομικής δραστηριότητας. Αντίθετα, για όσους δεν κερδίσουν μία από τις τέσσερις άδειες (ενν. από αυτούς που ήδη λειτουργούν γιατί οι άλλοι δεν παθαίνουν τίποτα), αυτό σημαίνει κλείσιμο και απολύσεις. Συνεπώς χρειάζεται η νομιμότητα της διαδικασίας να έχει κριθεί από τα δικαστήρια ΠΡΙΝ από τη διεξαγωγή της διαδικασίας. Το σοβαρότερο ζήτημα που θα πρέπει να κριθεί είναι αν ο ν. 4339/16 (που προβλέπει αδειοδότηση των καναλιών μέσω της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης και Επικοινωνίας) είναι σύμφωνος ή αντίθετος με το Σύνταγμα (που προβλέπει αποκλειστική αρμοδιότητα του ΕΣΡ). Αυτά δεν μπορεί να τα κρίνει η Γενική Γραμματεία (που πειθαρχεί αναγκαστικά στον νόμο). Μόνο στον Δικαστή μπορούν να προβληθούν. Τι νόημα έχει, λοιπόν, η διαδικασία της προδικαστικής προσφυγής σε αυτή την περίπτωση; Επί ποιου ζητήματος θα κρίνει ο Δικαστής; Αυτά τα θέματα δεν αφορούν το περιεχόμενο της προκήρυξης: ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ για τη νομιμότητά της. Ούτε έχει νόημα η εκ των υστέρων δικαίωση (με αίτηση ακυρώσεως) όσων «κοπούν»: αυτοί θα έχουν ήδη κλείσει και το τηλεοπτικό πεδίο θα έχει προ πολλού διαμορφωθεί χωρίς αυτούς. Το χειρότερο: αν συμμετάσχουν στη διαδικασία, «νομιμοποιούν» με τη στάση τους τους όρους της προκήρυξης (και την όποια αντισυνταγματικότητα τυχόν υπάρχει). Ενόψει αυτών των σοβαρότατων ζητημάτων, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΒΛΕΦΘΕΙ ΟΤΙ σε περίπτωση άσκησης ενδίκων μέσων κατά της προκήρυξης Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΘΑ ΑΝΑΣΤΕΛΛΕΤΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ μέχρι να κρίνει το δικαστήριο τη συνταγματικότητα του νόμου που προβλέπει την έκδοση της προκήρυξης.