Αρχική Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τα Δικαιώματα των Ατόμων με ΑναπηρίαΕθνικό Σχέδιο Δράσης για τα Δικαιώματα των Ατόμων με ΑναπηρίαΣχόλιο του χρήστη ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΟΡΤΗΣ | 27 Σεπτεμβρίου 2020, 17:37
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΟΡΤΗΣ' | 27 Σεπτεμβρίου 2020, 17:37

    Mε την παράκληση κάποιο ηρωικό στέλεχος να το διαβάσει ολόκληρο διότι στην πράξη αφορά την πολυπληθέστερη ομάδα χρονίως πασχόντων - αναπήρων της Ελλάδας. Αριθ. Πρωτ. 38/2020 Ημερ.: 27/9/2020 ΠΡΟΣ : ΕΣΑΜΕΑ ΘΕΜΑ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΔΡΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΗΡΙΑ Αγαπητοί συνάδελφοι-ισσες, Κατόπιν συνεννοήσεως ημών με όλους τους ενδιαφερόμενους προσωπικά αλλά και τους λοιπούς θεσμικούς φορείς του χώρου μας, καθώς και γραπτής ενημερώσεως αυτών, σας καταθέτουμε αναλυτικά από μέρους του ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ και μην επιζητούντες αποκλειστικότητες, δάφνες δόξας ή θέσφατα, τη διεκδικητική μας ατζέντα, ελπίζοντας στην υιοθέτηση και προώθησή της. ΠΥΛΩΝΑΣ 1: ΣΤΌΧΟΣ 4 α. Με δεδομένο ότι οι συγγενείς καρδιοπάθειες και μυοκαρδιοπάθειες συνιστούν μία ευδιάκριτη και με αναμφίβολα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά υποομάδα στο σύνολο των καρδιοπαθειών, είναι απολύτως επιβεβλημένο όταν κρίνεται πάσχων της συγκεκριμένης κατηγορίας, η περίπτωση να εξετάζεται από παιδοκαρδιολόγο ή από καρδιολόγο εξειδικευμένο στις συγγενείς καρδιοπάθειες. Τούτο δεν συμβαίνει σήμερα, παρά τις οχλήσεις μας και κατά το παρελθόν, με αποτέλεσμα αλλοπρόσαλλες ερωτήσεις και κρίσεις οι οποίες απέχουν παρασάγγας της πραγματικότητας. Οι καρδιολόγοι με πεδίο ενασχόλησης τους ενήλικες πολύ απλά δεν γνωρίζουν τα σχετιζόμενα με τις συγγενείς καρδιοπάθειες. β. Ουσιαστική και όχι τυπική επιμόρφωση και πιστή τήρηση του ισχύοντος Κανονισμού, κυρίως όσον αφορά τις κρινόμενες επ’ αόριστον παθήσεις, όπου παρατηρείται από την πείρα μας σωρεία παρατυπιών. γ. Τα ονόματα όλων των μελών της Επιτροπής, οι ιδιότητες και οι υπογραφές τους πρέπει να συνοδεύουν την όποια απόφαση και να είναι γνωστά σε οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο, είτε αφορά πρωτοβάθμια είτε δευτεροβάθμια κρίση. Η γνωμάτευση σε όποιον βαθμό πρέπει να είανι λεπτομερώς και όχι αορίστως τεκμηριωμένη. δ. Σε περίπτωση επανειλημμένων παραπόνων ή καταγγελιών για απρεπή ή αγενή συμπεριφορά ιατρού, τούτος θα πρέπει άμεσα να αποκλείεται από τις επιτροπές αξιολόγησης. ε. Στρογγυλοποίηση του ποσοστού αναπηρίας στην ανώτερη δεκάδα π.χ. ένα ποσοστό 69% δεν σημαίνει απολύτως τίποτε. στ. Οριστική κατάργηση του αναχρονιστικού και μη ρεαλιστικού όρου «ανίκανος προς εργασία» ο οποίος χωρίς να αντανακλά την πραγματικότητα έχει σειρά αρνητικών και μονο συνεπειών για τους φέροντες αυτόν, κυρίως όσον αφορά τη δυνατότητα απασχόλησής των, ενώ παραπέμπει σε εποχές σκοτεινές για το χώρο μας. ζ. Έχουμε κατ’ επανάληψη ζητήσει στο παρελθόν την κατάργηση της όποιας οικονομικής επιβάρυνσης συνεπάγεται η όλη διαδικασία, για οποιονδήποτε λόγο και εάν λαμβάνει χώρα, ακόμη και όταν πρόκειται για δευτεροβάθμια κρίση. Η πιστοποίηση της αναπηρίας αποτελεί σε όλες τις πολιτισμένες χώρες κοινωνικό δικαίωμα – αγαθό, το οποίο πρέπει να παρέχεται δωρεάν. Ήδη γνωρίζετε ότι η συμπλήρωση του εισηγητικού φακέλου, η οποία φυσικά συνοδεύεται από σειρά εξετάσεων, επιβαρύνει τον εξεταζόμενο. Η επιπλέον επιβάρυνση κρίνεται απαράδεκτη και ανήθικη, και μάλιστα εις διπλούν, σε περίπτωση ένστασης. η. Επιστημονικά, η διετής κρίση, η οποία αποτελεί και τον κανόνα όσον αφορά τις συγγενείς καρδιοπάθειες, είναι αντιπαραγωγική και σε μεγάλο βαθμό αβάσιμη. Όλοι όσοι ασχολούμαστε με τις συγγενείς καρδιοπάθειες γνωρίζουμε άριστα ότι η εξέλιξη αυτών κατά κανόνα πάντα είναι εξαιρετικά βραδεία κυρίως στους ενήλικες. Προφανώς η επανάληψη της όλης διαδικασίας ανά διετία συνεπάγεται άσκοπη και ψυχοφθόρα ταλαιπωρία και επιπλέον οικονομική επιβάρυνση για όλους μας. Ζητούμε στην περίπτωση που η κύρια πάθηση χαρακτηρίζεται ως «συγγενείς καρδιοπάθεια ή μυοκαρδιοπάθεια», ασχέτως της ηλικίας εκδήλωσής της (διότι συγκεκριμένες μορφές εκδηλώνονται με καθυστέρηση ετών ακόμη και μετά την ενηλικίωση), το κατώτατο όριο κρίσης να ορισθεί τουλάχιστον στην τριετία και όχι συντομότερα. ΣΤΟΧΟΣ 5: ΝΑΙ στην ηλεκτρονική κάρτα για όλους – καμία σύνδεση με τη λειτουργικότητα. Η αυτή προϋπόθεση ισχύει για την ένταξή μας στο Ηλεκτρονικό Μητρώο Αναπηρίας. Αιτιολόγηση: Η όλη φιλοσοφία, ο ίδιος ο πυρήνας, η μονοδιάστατη σύνδεση της αναπηρίας κάποιου από μας με τη λεγόμενη λειτουργικότητα, αγνοώντας όλους μα όλους κυριολεκτικά τους λοιπούς παράγοντες και τις πραγματικές επιπτώσεις της χρόνιας και οξείας καρδιοπάθειας, τις ανυπολόγιστες επιπτώσεις ακόμη και στο ψυχολογικό πεδίο και όχι απλά στο σωματικό και όλες οι λοιπές παράμετροι που τίθενται υπό των περισπούδαστων εμπνευστών αυτής, θα επιφέρει την εξαφάνιση από τον χάρτη της αναπηρίας/χρόνιας πάθησης όσον αφορά κυρίως αλλά όχι αποκλειστικά τους πάσης φύσεως καρδιοπαθείς. Επισημαίνουμε προς κάθε υπεύθυνο, πάνω από όλα όμως με ανακοινώσεις και δελτία τύπου στους χιλιάδες συμπάσχοντές μας, ότι η όποια αλλαγή προς την κατεύθυνση αυτής του τρόπου πιστοποίησης της αναπηρίας θα μας στερήσει σε μεγάλο βαθμό και τα ελάχιστα, σχεδόν ανύπαρκτα ευεργετήματα της Πολιτείας προς εμάς, καθώς η «λειτουργικότητα» σημαίνει στην περίπτωσή μας και εξαφάνιση όλων ημών από τον χάρτη της πρόνοιας οριστικά και αμετάκλητα. Δεδομένων των προαναφερθέντων, καλούμε άπαντες τους κυβερνητικούς παράγοντες να ακούσουν τη φωνή μας, να μη συνδέσουν το όνομά τους με ένα μελλοντικό ανοσιούργημα το οποίο δεν είναι εφαρμόσιμο ούτως ή άλλως, και να μην πλήξουν ανθρώπους, όλων των ηλικιών, συχνά ακόμη και παιδιά, τα οποία αγωνίζονται για την ίδια τους τη ζωή, με καθαρά οικονομικίστικα και όχι ανθρωπιστικά ελατήρια. Δηλώνουμε κάθετα αντίθετοι σε οποιαδήποτε αλλαγή του συστήματος πιστοποίησης της αναπηρίας προς αυτή την κατεύθυνση, συντασσόμαστε απολύτως και ανεπιφύλακτα με τη γραμμή που ακολουθεί το πάλαι ποτέ η ΕΣΑμεΑ και ο εκπρόσωπός της στην εν λόγω επιτροπή του καθ’ ύλην αρμόδιου Υπουργείου. Στόχος 7: Συμπερίληψη πολύ συγκεκριμένων κατηγοριών όλων των ομάδων των συμπασχόντων μας στο θεσμό του προσωπικού βοηθού. Αιτιολογία: Είναι γεγονός ότι ο αριθμός των καρδιοπαθών ο οποίος εμπίπτει στη φιλοσοφία και την πρακτική του προσωπικού βοηθού είναι σχετικά μικρός, είναι όμως υπαρκτός και θα ήταν τραγικό να αγνοηθεί. Δεν χρήζει τούτο εκτεταμένης αναλύσεως. Απερίφραστα δηλώνουμε ότι όλοι οι καρδιοπαθείς και οι πάσχοντες από μυοκαρδιοπάθειες, καθώς και όλοι οι ευρισκόμενοι σε προμεταμοσχευτικό στάδιο ή και πρώιμο ενίοτε μεταμοσχευτικό, με ή χωρίς μηχανική υποστήριξη, σε περίπτωση κατά την οποία όλες οι προαναφερόμενες ομάδες βρίσκονται τεκμηριωμένα με τρόπο αδιαμφισβήτητο, σε φάση καρδιακής ανεπάρκειας βαρέως ή τελικού σταδίου, με δεδομένο ότι ουσιαστικά δεν μπορούν να επιβιώσουν χωρίς βοήθεια λόγω της καταστάσεώς τους, με δεδομένο ότι η οικονομική στήριξη εκ μέρους της Πολιτείας είναι ασήμαντη και συνήθως ανύπαρκτη, θα πρέπει, κατόπιν γνωματεύσεως ad hoc επιτροπής, η οποία προτείνουμε να συσταθεί στο Υπουργείο Εργασίας ή σε όποια δομή κριθεί σκόπιμο, να θεωρούνται ως δικαιούχοι της συγκεκριμένης παροχής, όπως και ο οιοσδήποτε άλλος ανάπηρος/χρονίως πάσχων το έχει ανάγκη, με το αυτό ακριβώς σκεπτικό, χωρίς αποκλεισμούς, εκπτώσεις ή μικρόψυχους υπολογισμούς. Εν κατακλείδι : προσωπικός βοηθός για όλους όσοι αντικειμενικά τον χρειάζονται. ΠΥΛΩΝΑΣ ΙΙ ΣΤΟΧΟΣ 8 1. Πλήρης αποδέσμευση της προνοιακής πολιτικής από το εργασιακό στάτους του καρδιοπαθούς ή από την κατοχύρωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος. Οι πρόωρες συντάξεις αναπηρίας για τους καρδιοπαθείς συνεπάγονται εξευτελιστικά ποσά των λίγων εκατοντάδων ευρώ. Το γλίσχρο επίδομα βαριάς αναπηρίας παραχωρείται για την αντιμετώπιση των οικιονομικοκοινωνικών συνεπειών της βαριάς αναπηρίας μας και ως εκ τούτου ζητάμε το αυτονόητο για άλλες κατηγορίες χρονίως πασχόντων – αναπήρων εδώ και δεκαετίες. Το αναπηρικό κίνημα της χώρας επιδιώκει ισότητα και δικαιοσύνη προς αυτό αλλά και ίση μεταχείριση εντός αυτού ασχέτως παθήσεως. ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ: Σύμφωνα με τις αριθ. Γ3-Γ4γ/Φ.32/3722/1-10-1992, 4Πγ/Φ32/1201/1995/27-11-1996 και Π3α/Φ.32/3226/13-9-2001 εγκυκλίους του τότε Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας δικαιούχοι του επιδόματος βαριάς αναπηρίας είναι όσοι είναι άμεσα ασφαλισμένοι και δεν έχουν τις ασφαλιστικές προϋποθέσεις για συνταξιοδότηση από τον ασφαλιστικό τους φορέα (σύνταξη γήρατος ή αναπηρίας). Ως έλλειψη ασφαλιστικών προϋποθέσεων θεωρείται η έλλειψη αριθμού ενσήμων, χρόνων ασφάλισης, ορίου ηλικίας και όχι η έλλειψη των προϋποθέσεων αναπηρίας (ποσοστό αναπηρίας) όπως ορίζεται αυτό κάθε φορά από τον αρμόδιο ασφαλιστικό φορέα. Χρονίζον και πάγιο αίτημα του Συνδέσμου μας, ο οποίος εκπροσωπεί μεγάλο αριθμό ασθενών από ολόκληρη την Ελλάδα, συνιστά η πλήρης αποδέσμευση του καταβαλλομένου προνοιακού επιδόματος βαριάς αναπηρίας από οποιοδήποτε μισθό ή σύνταξη (όχι άλλου είδους ενίσχυση ή βοήθημα προφανώς) που καταβάλλεται στους πάσχοντες. Το υπάρχον καθεστώς πρακτικά σημαίνει ότι ο άμεσα ασφαλισμένος - εργαζόμενος, διότι περί αυτού πρόκειται, παύει να λαμβάνει το γλίσχρο έστω βοήθημα των 313 ευρώ το μήνα, εφόσον θεμελιώνει δικαίωμα συνταξιοδότησης, είτε τούτο αφορά σύνταξη γήρατος είτε αναπηρική. Δεν θα αναφερθούμε στο ότι ειδικά οι αναπηρικές συντάξεις, στις οποίες ουσιαστικά μας κατευθύνει η υφιστάμενη νομοθεσία, αγγίζουν για μας τα όρια της γελοιότητας ή μάλλον τις αθλιότητας (maximum 500 – 600 ευρώ και εάν πρόκειται για αναπηρικές με βάση τα 1.500 ημερομίσθια το ποσό δεν ξεπερνά τα 350 ευρώ). Ωστόσο, θα πρέπει να ληφθεί από την Πολιτεία υπόψη, ότι παρά την προστασία μας από το Σύνταγμα της Ελλάδας, από ευρωπαϊκές και διεθνείς συνθήκες οι οποίες έχουν υπερψηφισθεί και από το ελληνικό Κοινοβούλιο κλπ., ως ατόμων με αναπηρία και μάλιστα βαριάς μορφής (τούτο διασφαλίζεται πρακτικά από το όριο του 67% που τίθεται ως ελάχιστη προϋπόθεση) ο συγκεκριμένος χώρος δεν τυγχάνει απολύτως καμίας προστασίας ή στήριξης από την Πολιτεία, ενώ όσο και εάν ερευνήσετε δεν θα βρείτε ούτε μία διάταξη οπουδήποτε η οποία να μας περιλαμβάνει. Το λεγόμενο «κοινωνικό κράτος» μέχρι σήμερα μας θεωρεί προφανώς ανύπαρκτους και αυτή η κατακριτέα νοοτροπία επεκτείνεται στο σύνολο των καρδιοπαθών. 2. Οι προτάσεις μας επί της φορολογικής πολιτικής της αφορώσας στους καρδιοπαθείς όλων των κατηγοριών. α. Αύξηση του εκπίπτοντος ποσού επί του υπολογιζόμενου φόρου από 200 ευρώ το οποίο είναι σήμερα σε 400 ευρώ. Είναι προφανές, ότι με βάση τις σημερινές δαπάνες διαβίωσης, οι οποίες στην προκειμένη περίπτωση είναι εξαιρετικά αυξημένες, συνυπολογίζοντας προδήλως και το δυσβάστακτο κόστος που συνεπάγεται η χρόνια πάθηση και μάλιστα βαριάς μορφής με δεδομένο ότι το κριτήριο χορήγησης της έκπτωσης είναι η πιστοποίηση ποσοστού αναπηρίας τουλάχιστον 67%, το προαναφερθέν ποσό δεν αποτελεί ουσιαστική αλλά μάλλον συμβολική ενίσχυση για τους καρδιοπαθείς. β. Ζητούμε την πλήρη απαλλαγή από τον ΕΝΦΙΑ για την πρώτη κατοικία του πάσχοντος με ποσοστό αναπηρίας τουλάχιστον 67% καθώς και στην περίπτωση προσώπου το οποίο τον επιβαρύνει φορολογικά με το αυτό ακριβώς ποσοστό και μάλιστα άνευ εισοδηματικών ή περιουσιακών κριτηρίων, τα οποία, στην Ελλάδα, πολύ συχνά όπως γνωρίζετε, υποκρύπτουν απίστευτες στρεβλώσεις και προκαλούν κατάφωρες αδικίες. Σε περίπτωση κατά την οποία το ποσοστό από την κύρια –καρδιολογική- πάθηση φθάνει το 80%, πλήρη απαλλαγή για την α’ κατοικία και έκπτωση 50% για τα λοιπά –αν υφίστανται- ακίνητα περιουσιακά στοιχεία, επίσης άνευ εισοδηματικών ή περιουσιακών στοιχείων. γ. Επέκταση της ισχύουσας σήμερα απαλλαγής από τη φοροδοτική υποχρέωση ατόμων με ποσοστό αναπηρίας τουλάχιστον 80%, όχι μόνο για τα έσοδα από μισθούς, συντάξεις και πάγεις αντιμισθίες αλλά από οποιαδήποτε πηγή (π.χ. ενοίκια). Το ποσοστό αυτό στην περίπτωσή μας συνεπάγεται, όπως άπαντες γνωρίζουν, όταν η κύρια πάθηση και οι επιπλοκές αυτής είναι καρδιολογικής φύσεως, οξύτατα προβλήματα και πολύ μεγάλο βαθμό πραγματικής αναπηρίας, καθώς και ακραία χαμηλό προσδόκιμο ζωής. δ. Απαλλαγή από το άδικο, επαχθές και αντιπαραγωγικό τέλος επιτηδεύματος για τους καρδιοπαθείς με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω, πάντοτε από την κύρια νόσο και τις επιπλοκές αυτής. ε. Μείωση φόρου από ιατρικοφαρμακευτικές δαπάνες. Επαναφορά του άρθρου 18 του ν. 4172/2013 που προέβλεπε μείωση φόρου από ιατροφαρμακευτικές δαπάνες για τους συμπάσχοντες και τα μέλη των οικογενειών τους με ποσοστό αναπηρίας 67%. Η κατάργησή του δεν αποτέλεσε απλώς μία σοβαρή οικονομική επιβάρυνση για εμάς και τις οικογένειές μας, καθώς οι αντίστοιχες δαπάνες, για λόγους προφανείς και μη χρήζοντες περαιτέρω ανάλυσης, είναι εξαιρετικά υψηλές, αλλά κατ’ ουσίαν μείωσε σημαντικά τα κρατικά έξοδα, από τη στιγμή, που είναι ευνόητο και αυτονόητο, ότι συνέβαλε στην αύξηση της φοροαποφυγής από συγκεκριμένες ομάδες επαγγελματιών, καθώς εξέλιπε το κίνητρο για την παροχή απόδειξης. Για να φέρει αποτέλεσμα το εν λόγω μέτρο, ζητούμε η έκπτωση για το φορολογητέο εισόδημα του ασθενούς να αυξηθεί από το 10% στο 20%. ΣΤΟΧΟΣ 10: Η «Κάρτα Πολιτισμού» πρέπει να τεθεί σε εκτενή διαβούλευση, να επεκταθεί ως θεσμός και να μην αποκλείσει σιωπηρά ή de facto κανέναν καρδιοπαθή πολίτη. ΣΤΟΧΟΣ 11: Τις θέσεις που ήδη διατυπώσαμε και το αυτό σκεπτικό τις επεκτείνουμε στο 5. «Βοήθεια στο Σπίτι» και «Πρόληψη στο σπίτι» θεωρώντας ότι π.χ. καρδιοπαθής με τελικό στάδιο καρδιακής ανεπάρκειας ή ευρισκόμενος σε μεγάλη ηλικία, σαφώς εμπίπτει στην έννοια της ιδρυματοποίησης και της πρόληψης αυτής. ΣΤΟΧΟΣ 14: Αναγνωρίζουμε τα θετικά βήματα τα οποία έχουν γίνει στο συγκεκριμένο τομέα. Ζητούμε μετ’ επιτάσεως την προσθήκη στις ωφελούμενες επιχειρήσεις και των μη κερδοσκοπικών σωματείων, ομοσπονδιών κτλ. τα οποία βάσει του καταστατικού τους εκπροσωπούν άτομα με αναπηρία – χρονίως πάσχοντες των κατηγοριών καθώς και κηδεμόνες αυτών. 5. Συμπερίληψη με τρόπο ρητό και σαφή στην «κοινωνική οικονομία και επιχειρηματικότητα» καρδιοπαθών όλων των κατηγοριών με ποσοστό αναπηρίας κατ’ ελάχιστον 67% καθώς σε περίπτωση ανηλικότητας ενός εκ των κηδεμόνων/γονέων αυτών. 6. Απαρέγκλιτη και χωρίς εξαιρέσεις εφαρμογή του ν. 4440/16, προσαρμογή λειτουργίας αυτού επί τη βάσει των κριτηρίων του 2643/98, και άμεση προκήρυξη με διαδικασίες πλέον fast track του πολυθρύλητου 2643/98, χωρίς την προϋπόθεση της ύπαρξης κάρτας ανεργίας εν ισχύι. ΣΤΟΧΟΣ 15: 2. Ζητούμε την ένταξη των πασχόντων από συγγενείς καρδιοπάθειες και μυοκαρδιοπάθειες, με ποσοστό αναπηρίας τουλάχιστον 67% από την πρωτογενή πάθηση η οποία υφίσταται εκ γενετής ανεξάρτητα εάν εκδηλώνεται αμέσως μετά τη γέννηση ή κατά την ενήλικη ζωή, καθώς και από τις άμεσες ή έμμεσες συνέπειες και επιπλοκές αυτής και μόνο, στις ευεργετικές διατάξεις του ν. 612/77, που αφορούν τη συνταξιοδότηση ειδικών κοινωνικών ομάδων και με το αυτό ακριβώς σκεπτικό που λαμβάνεται υπόψη νια αυτές. (Χαμηλό προσδόκιμο ζωής, αντικειμενικά δύσκολη και δαπανηρή διαβίωση). Το αίτημά μας είναι δίκαιο, ρεαλιστικό, δεν πρόκειται να προκαλέσει καμία κοινωνική αντίδραση, το δημοσιονομικό κόστος είναι περιορισμένο και πρωτίστως αποκαθίσταται μία τεράστια, εξόφθαλμη και διαχρονική αδικία. ΣΤΟΧΟΣ 21: Η προσβασιμότητα στα ΜΜΜ δεν έχει μόνο εργομετρική διάσταση αλλά και καθαρά οικονομική. Με δεδομένη την ανυπαρξία προνοιακών μέτρων για τους καρδιοπαθείς (αδασμολόγητα αυτοκίνητα, επίδομα βενζίνης, διόδια, θέσεις στάθμευσης, επιχορήγηση μετακινήσεων για λόγους θεραπείας κτλ – ζητήματα στα οποία θα επανέλθουμε εμπεριστατωμένα εν ευθέτω χρόνω) πιστεύουμε ακράδαντα ότι το ελάχιστο που δύναται να πράξει η Πολιτεία είναι η επέκταση της κάρτας απεριορίστων διαδρομών για εμάς με τα ισχύοντα κριτήρια πάντα στις σιδηροδρομικές, ακτοπλοϊκές και αεροπορικές συγκοινωνίες, καθώς και στα ΚΤΕΛ ή κατ’ ελάχιστον γενναίες εκπτώσεις άνω του 50% ΠΑΝΤΟΥ. Αγαπητέ Πρόεδρε Αγαπητοί συνάδελφοι όλων των κατηγοριών Φίλοι/ες στελέχη της ΕΣΑΜΕΑ Ο χώρος μας εκτιμά –όχι μόνον οι υπογράφοντες- ότι σε συνεργασία με τον αρμόδιο Υπουργό και τους συνεργάτες του παρουσιάσατε ένα εξαιρετικά χρήσιμο και για εμάς εργαλείο – οδηγό, με πρωτεργάτη τον Πρόεδρο της ΕΣΑΜΕΑ. Η προσπάθεια συνεχίζεται ώστε σε σύντομο και εύλογο χρονικό διάστημα οι θετικές προβλέψεις του σχεδίου να συμπληρωθούν και να τελεσφορήσουν. Υπάρχουν τομείς που δεν είναι δυνατόν να θιγούν σε ένα απλό υπόμνημα. Θα επανέλθουμε ωστόσο σύντομα και συντονισμένα. Με ειλικρινή εκτίμηση Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΚΩΝ. ΧΟΡΤΗΣ ΑΝΝΑ ΔΗΜΑΡΑ