• Σχόλιο του χρήστη 'ΒΑΣΩ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ' | 7 Νοεμβρίου 2022, 17:09

    Το μείζον θέμα όμως που αναδεικνύεται είναι ότι με το υπάρχον ανθρώπινο δυναμικό στα Υπουργεία, τους εποπτευομενους φορείς τους, τις κρατικές δομές παιδικής προστασίας, τους Δήμους και τις Περιφέρειες, το Εθνικό Σχέδιο αυτό είναι πρακτικά ανεφάρμοστο. Ισχυρή συνηγορία σε αυτό είναι η αποτυχία του νόμου 4837/21 με τους υπευθύνους αναφοράς περιστατικών παιδικής κακοποίησης που επιλέγονται από τη διοίκηση ή την ιδιοκτησία των δομών παιδικής προστασίας, όπου ο "τουλάχιστον ένας" κοινωνικός επιστήμονας-αποδέκτης των αναφορών στην Περιφέρεια αποδείχθηκε κενό γράμμα. Το Εθνικό Σχέδιο κατά της Σεξουαλικής κακοποίησης περιλαμβάνει το νόμο ως έχει, εθελοτυφλώντας. Όμως, η δημόσια διοίκηση, και στον τομέα της παιδικής προστασίας, αλλά και γενικότερα της κοινωνικής φρονίδας, μετά από ένα μία δεκαετία και πλέον απαγόρευσης προσλήψεων, αποχώρησης δεκάδων χιλιάδων επιστημόνων και προσπάθειας κάλυψης των κενώ από εργαζομένους ορισμένου χρόνου στο πλαίσιο ευρωπαΊκών και διεθνών προγραμμάτων, είναι αποδεκατισμένη και αδύναμη να παίξει το ρόλο της στην εφαρμογή του προτεινόμενου Εθνικού Σχεδίου Δράσης. Όσο για την ανάθεση σε ΝΠΙΔ και ΜΚΟ, της καταπολέμηση της παιδικής κακοποίησης με δικά τους μέσα και δράσεις, μπορεί να συμφωνεί με τις Ευρωπαϊκές οδηγίες, αλλά στη χώρα μας, με τις συγκεκριμένες ιδιαιτερότητες και τις προαναφερθείσες αδυναμίες του κράτους να παίξει τον κυρίαρχο ρόλο, μοιραία θα καταλήξει σε ένα ανεξέλεγκτο συνονθύλευμα πρακτικών που απλώς θα θολώσουν το τοπίο και σίγουρα δεν θα αλλάξουν στο παραμικρό την πραγματικότητα προς το συμφέρον των παιδιών