• Σχόλιο του χρήστη 'Κεντυρίων' | 25 Ιανουαρίου 2024, 16:28

    Εξ ορισμού και βάσει της σωματικής κατασκευής των ανθρώπων οι έννοιες του γάμου και της οικογενείας συνδέονται άρρηκτα με την συμπληρωματικότητα των φύλων. Αυτή είναι η φυσική τάξη από την αρχή του σύμπαντος, και από αυτήν προήλθαμε όλοι όσοι έχουμε περάσει από το πρόσωπο της γης. Η αναγνώριση ‘γάμου’ μεταξύ ομοφύλων ατόμων είναι εξίσου παράλογη με την προσπάθεια να κλειδώσουμε μια πόρτα με δυο κλειδιά χωρίς κλειδαριά ή να συνδέσουμε μεταξύ τους δυο αρσενικά ή δυο θηλυκά ηλεκτρικά βύσματα. Αυτό που επιδιώκουν οι θιασώτες του ομόφυλου ‘γάμου’ είναι η κοινωνική νομιμοποίηση ενός προσωπικού αυθαιρέτου θελήματος. Μια αυθαιρεσία όμως δεν δημιουργεί δικαίωμα. Εκτός από την απόλυτη αντίθεση στην θεσμική κατοχύρωση μιας αφύσικης σύζευξης (που για την Εκκλησία αποτελεί αμαρτία), υπάρχει και η εξίσου θεμελιώδης και ουσιαστική αντίθεση στην δημιουργία δια ‘κλωνοποιήσεως’ (αμέσως ή εμμέσως) ατόμων αγνώστου ή απροσδιορίστου ή ‘ρευστού’ σεξουαλικού προσανατολισμού. Όταν το μείζον πρόβλημα επιβίωσης του Ελληνισμού είναι το δημογραφικό, εθνικό συμφέρον και καθήκον είναι η καλλιέργεια ωρίμων και υπευθύνων Ανδρών και Γυναικών που θα δημιουργήσουν βιολογικά και ψυχικά υγιείς οικογένειες και θα δώσουν στην κοινωνία παιδιά μεγαλωμένα από φυσικούς γονείς, πατέρα και μητέρα, που θα ξέρουν ποιοι είναι οι (διακριτοί και συμπληρωματικοί) ρόλοι τους. Αν η πολιτεία δεν βλέπει το θέμα στις διαστάσεις αυτές, μας κάνει να υποπτευόμαστε ότι εξυπηρετεί άλλες σκοπιμότητες. Τα περί ‘δικαιωμάτων’ αποτελούν απλώς ένα εξωραϊστικό λεκτικό επίχρισμα. Πώς μπορεί να θεωρείται δικαίωμα μια συμπεριφορά που είναι αντίθετη προς την ανθρώπινη βιολογία;