• Σχόλιο του χρήστη 'ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΛΙΩΤΗΣ' | 28 Ιανουαρίου 2024, 15:29

    0 άνθρωπος στη Γη, κατά κοινή παραδοχή, δεν είναι αυθύπαρκτος, είναι δημιούργημα της Φύσης- ΘΕΟΥ. Ο θεσμός του γάμου είναι μια εκδήλωση νομιμοποίησης της έμφυτης γενετήσιας πράξης των ετερόφυλων ζευγαριών με σκοπό την τεκνοποίηση- απόκτηση παιδιών και συνεπώς ο γάμος δεν είναι μόνο πολιτικό ζήτημα αλλά και ζήτημα των Θεϊκών πεποιθήσεων των πολιτών. Τα ομόφυλα ζευγάρια, που στερούνται της ικανότητας τεκνοποιίας, δε νοείται να έχουν τα ίδια ακριβώς δικαιώματα με τα ετερόφυλα ζευγάρια στον πατροπαράδοτο θεσμό του γάμου. Γιατί με το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών με το ίδιο τελετουργικό και το ίδιο νομικό πλαίσιο όχι μόνο θα δοθεί πανηγυρικός τύπος στην παρά φύση ερωτική πράξη, αλλά θα βεβηλωθεί και ο παραδοσιακός, από αρχαιοτάτων χρόνων, θεσμός του γάμου των ετερόφυλων ζευγαριών, που είχε κύριο σκοπό την αναπαραγωγή του ανθρώπου και συνακόλουθα τη συντήρηση και προαγωγή του έθνους, με τεκνοποιία και δευτερεύοντα σκοπό τη μεταβίβαση της περιουσίας των γονιών, μητέρας- γυναίκας και πατέρα-άνδρα στα παιδιά και σε ελάχιστες περιπτώσεις της μεταβίβασης του αξιώματος των γονιών στα παιδιά. Οι σύγχρονες κοινωνίες, όλοι το γνωρίζουμε, απαρτίζονται, από τις ως άνω παραδοσιακές οικογένειες, με πολύ μεγάλη πλειοψηφία, που αναπαράγουν το ανθρώπινο γένος, δημιουργούν και προάγουν τα έθνη και αναπτύσσουν τις τέχνες και τα γράμματα. Ενώ οι οικογένειες των ομόφυλων ζευγαριών, όπως αυτές σχηματίστηκαν με το σύμφωνο συμβίωσης ανεξαρτήτως φύλλου των μερών, με το ν.4356/2015, συμμετέχουν μόνο στην ανάπτυξη των γραμμάτων και των τεχνών. Το ανθρώπινο γένος σχηματικά αναπτύσσεται σε ετερόφυλες οικογένειες με μέλη: γυναίκα μητέρα, πατέρα άνδρα και παιδιά ετεροφυλόφιλα, που συμμετέχουν στην τεκνοποιία και ομοφυλόφιλα παιδιά, που δεν συμμετέχουν στην τεκνοποιία και σε ομόφυλες οικογένειες με μέλη δύο γυναίκες ή δύο άντρες που δεν τεκνοποιούν και συνεπώς δεν συμβάλλουν στην αναπαραγωγή του ανθρώπινου γένους και κατ’ επέκταση στην προαγωγή του έθνους. Είναι προφανές ότι, οι δύο αυτές κατηγορίες των οικογενειών των ετερόφυλων και ομόφυλων ζευγαριών καθώς και οι δύο κατηγορίες των ετεροφυλόφιλων και ομοφυλόφιλων παιδιών δεν είναι όμοιες, οι δύο πρώτες από άποψη σύνθεσης μελών και οι δεύτερες από άποψη ικανότητας στην αναπαραγωγή του ανθρώπινου γένους. Συνεπώς οι κατηγορίες αυτές των οικογενειών δεν μπορούν να εξισωθούν με όμοια δικαιώματα. Η γενική ισότητα στα δικαιώματα που επικαλείται ο Πρωθυπουργός της χώρας μπορεί να επιτευχθεί και χωρίς να καταργήσουμε ή να μεταβάλουμε τη μορφή, το τελετουργικό και το νομικό καθεστώς της υφιστάμενης παραδοσιακής οικογένειας. Το υφιστάμενο νομικό καθεστώς της κοινής συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών, ας εμπλουτισθεί και με άλλες διατάξεις, που να αφορούν και τα μεταξύ τους δικαιώματα, ώστε να μην νοθευθεί ο υφιστάμενος θεσμός του γάμου των ετερόφυλων ζευγαριών και εφόσον τους επιτραπεί η υιοθεσία να μην παίρνουν το όνομα μητέρα και πατέρας, αλλά το όνομα κηδεμόνας. Και τούτο γιατί, η μητέρα γυναίκα είναι δεσμός ιερός και δεν πρέπει να βεβηλωθεί. Όλοι γνωρίζουμε ότι οι πρώτες λέξεις των νεογέννητων παιδιών είναι: μαμά- μητέρα και μπαμπά-πατέρας, που απευθύνουν στη γυναίκα και τον άντρα αντίστοιχα. Το επιχείρημα ότι πρέπει να ακολουθήσουμε το νομικό καθεστώς των Ευρωπαϊκών χωρών στη συμβίωση των ομοφυλόφιλων ζευγαριών, στερείται κάθε λογικού ερείσματος, γιατί οι χώρες αυτές αρνούνται, λόγω των οικονομικών ανισοτήτων μεταξύ των χωρών, την ισότητα των Ευρωπαίων πολιτών με πλήρη οικονομική και πολιτική ένωση των χωρών, ώστε να έχουμε κοινή έννομη τάξη. Περαιτέρω, όπως όλοι γνωρίζουμε από τη ζωή και τα λεξικά , ως οικογένεια με τη στενή του όρου έννοια, νοούμε σύνολο προσώπων, τα οποία συνδέονται μεταξύ τους με πολύ στενό συγγενικό δεσμό, πατέρας, μητέρα και παιδιά. Μητέρα είναι η γυναίκα και πατέρας ο άντρας που έχουν αποκτήσει ένα η περισσότερα παιδιά, με γενετήσια κατά φύση πράξη, ή έχουν υιοθετήσει παιδιά και έχουν γίνει γονείς. Οικογένεια με τη σύνθεση αυτή στα ομόφυλα ζευγάρια δε νοείται γιατί στην περίπτωση των δύο ανδρών λείπει η γυναίκα μητέρα και στην περίπτωση των δύο γυναικών λείπει ο άντρας πατέρας και η γενετήσια πράξη και στις δύο μορφές γίνεται παρά φύση. Στο άρθρο16 της Παγκόσμιας Διακήρυξης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αναφέρεται ότι, η οικογένεια είναι η φυσική και θεμελιώδης μονάδα της κοινωνίας και χρειάζεται να προστατεύεται από την κοινωνία και το κράτος. Στο δε άρθρο 21 παρ.1 του Συντάγματος ορίζεται ότι, η οικογένεια ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους. Είναι προφανές ότι το Σύνταγμα προβλέπει την προστασία της οικογένειας υπό στενή έννοια των ετερόφυλων ζευγαριών, η οποία είναι η μόνη που αποτελεί το θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του έθνους. Και όχι και την υπό ευρεία έννοια οικογένεια της κοινής συμβίωσης των ομοφυλόφιλων ζευγαριών. Κατά συνέπεια το Σύνταγμα απαγορεύει στον κοινό νομοθέτη να νομιμοποιήσει με πανηγυρικό τρόπο, δηλαδή με γάμο, την κοινή συμβίωση των ομόφυλων ζευγαριών. Και το ερώτημα που εγείρεται είναι, γιατί, αφού οι ρυθμίσεις του προς ψήφιση νομοσχεδίου αποτελούν σοβαρό θρησκευτικό, εκκλησιαστικό και κοινωνικό ζήτημα, που αφορά άμεσα τον λαό, δεν προκηρύσσεται δημοψήφισμα, που είναι θεσμός άμεσης δημοκρατίας, ώστε ο Λαός με πλειοψηφία να αποφανθεί επί των τιθέμενων σε αυτόν ερωτημάτων που αφορούν την ένταξη της κοινής συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών στον υφιστάμενο πατροπαράδοτο θεσμό του γάμου;