Αρχική Ενίσχυση της Έρευνας, της Τεχνολογικής Ανάπτυξης και της ΚαινοτομίαςΣχέδιο Δράσης

Σχέδιο Δράσης

Κατεβάστε το Σχέδιο Δράσης (5501) και χρησιμοποιήστε την φόρμα για την υποβολή σχολίων.

    Πλοήγηση στη Διαβούλευση

  • 32 ΣχόλιαΣχέδιο Δράσης
Σχόλια
  • 24 Οκτωβρίου 2010, 07:22 | Χρήστος Γιορδαμλής

    Το σχέδιο δράσης κινείται προς την σωστή κατεύθυνση και κυρίως ορίζει την έννοια της Αριστείας που εδώ και πολλά χρόνια είναι εντελώς παραμελημένη.
    Αριστεία και για τον Ερευνητικό φορέα, και για τον Ερευνητή, και για την Επιχείρηση αλλά και για την ίδια την Δημόσια Διοίκηση που χρηματοδοτεί την ερευνητική προσπάθεια.
    Σήμερα περισσότερο από ποτέ η απόσταση, από μία καινοτόμα ιδέα, την έρευνα για την μετατροπή σε καινοτόμο προϊόν, τον μετασχηματισμό σε χρήσιμο προϊόν, τις ενέργειες υποστήριξης και εισαγωγής αυτού στην κατανάλωση, έχει μακρύνει τρομακτικά δημιουργώντας ανυπέρβλητα εμπόδια σε ΜΜΕ επιχειρήσεις να δραστηριοποιηθούν αυτόνομα στην εξελικτική αυτή πορεία.
    Η έρευνα για να μετεξελιχθεί σε προϊόν απαιτεί την ύπαρξη κάποιου τελικού χρήστη ο οποίος θα επιβεβαιώσει την χρησιμότητα του προϊόντος που προέκυψε από την έρευνα αυτή και ένα επιχειρηματικό σχήμα το οποίο θα προσδώσει την οικονομική οντότητα.
    Η Πολιτεία πρέπει να βρει τον τρόπο να φέρει κοντά τα αποτελέσματα μιας ερευνητικής προσπάθειας στις ανάγκες της και μάλιστα σε ελάχιστο χρόνο. Άλλωστε μία καινοτόμος ιδέα με την δημοσίευση της παύει αυτόματα να είναι καινοτόμος και δημιουργεί συνθήκες ανταγωνισμού. Η εμπιστευτικότητα στην διακίνηση των ιδεών αυτών δεν προστατεύεται αρκετά σήμερα. Η μετατροπή μίας καινοτόμου ιδέας σε καινοτόμο προϊόν είναι αγώνας δρόμου ταχύτητας και αυτό αποτελεί έναν από τους βασικούς λόγους αποτυχίας πολλών καλών προσπαθειών. Η δε μετατροπή ενός καινοτόμου προϊόντος σε προϊόν διαθέσιμο στην αγορά καθώς και η βελτίωση αυτού που στο εξωτερικό αποτελεί βασική ερευνητική κατεύθυνση, στην Ελλάδα είναι κάτι που μάλλον είναι απαγορευμένο.

    Η θέσπιση θεματικών ενοτήτων μπορεί να διευκολύνει τις ίδιες τις παρεμβάσεις, δημιουργεί όμως μία κατευθυνόμενη στην χρηματοδότηση έρευνα και όχι μία έρευνα που βοηθά μερικά ή ολικά στην παραγωγή αξιοποιήσιμων προϊόντων και ιδέων.

    Κλάδοι όπως το λογισμικό, ή η Βιομηχανική σχεδίαση, τα ηλεκτρονικά, οι νανοτεχνολογίες, η ιατρική κα είναι ανεξάρτητοι από θεματικές ενότητες και πρέπει να μπορούν να εξελιχθούν μέσα από ανοιχτές ευέλικτες οριζόντιες δράσεις και να καταλήγουν είτε σε διαδικασία εκχώρησης/πώλησης των δικαιωμάτων αυτού σε άλλο φορέα είτε μέσα από μία προνομιακή μεταχείριση των λύσεων αυτών να υποβοηθείται η μετατροπή αυτής σε καινοτόμο προϊόν.

    Η συστηματική και η υψηλής ποιότητα αξιολόγηση της ερευνητικής προσπάθειας θα πρέπει να περιέχει υποχρεωτικά και όρους οικονομικής αξιολόγησης.
    Επίσης θα πρέπει να διαχωρισθεί ο τρόπος αξιολόγησης της Βασικής έρευνας με την εφηρμοσμένη έρευνα.
    Η πρώτη θα πρέπει να συνδέεται πάντα με την ποιότητα του αποτελέσματος, την αναγνώριση της στο εξωτερικό αλλά και την παρακολούθηση του οικονομικού και κοινωνικού αποτελέσματος σε μεγάλο βάθος χρόνου. Παράλληλα οι ερευνητές θα πρέπει να αξιολογούνται και για την συνεισφορά τους στην επιστροφή οικονομικού αποτελέσματος στις ελληνικής επιχειρήσεις είτε στις ενδιάμεσες φάσεις της έρευνας, είτε σε τελικά στάδια.
    Στην εφηρμοσμένη έρευνα δείκτες όπως Προσέλκυση ιδιωτικών κεφαλαίων, σχέσης δημοσίας ως προς ιδιωτική χρηματοδότηση, επιστροφής αρχικής επένδυσης στην πενταετία πρέπει να είναι παράλληλοι με τους σχετικούς δείκτες της ποιότητας του ερευνητικού έργου και των ερευνητών.

    Η Ελληνική πολιτεία δαπανά σημαντικά ποσά κάθε έτος μέσω των οργάνων της στην υποστήριξη της ερευνητικής προσπάθειας του Δημοσίου και Ιδιωτικού τομέα. Τα όργανα αυτά θα πρέπει επίσης να αξιολογούνται για τα όποια αποτελέσματα τους και τις επετυχημένες διαδικασίες που ακολούθησαν.
    Στην εφηρμοσμένη έρευνα, η οικονομική απόδοση αυτής σε βάθος χρόνου πρέπει να αποτελεί σημαντικό δείκτη αξιολόγησης και κριτήριο επιτυχίας ερευνητικής προσπάθειας που θα χαρακτηρίζει την πετυχημένη πορεία της ΓΓΕΤ και των σχετικών οργάνων. Μόνο έτσι θα υποχρεωθούν οι φορείς αυτοί να συνδυάσουν το ερευνητικό – οικονομικό γίγνεσθαι της Ελληνικής πραγματικότητας με εφαρμόσιμες και αποδοτικές στρατηγικές και είτε να λογοδοτήσουν για την συνολική πορεία ή να βραβευτούν για αυτήν.
    Μόνο έτσι θα εξασφαλιστεί η μείωση της γραφειοκρατίας, η απλοποίηση των διαδικασιών και διάθεση της όποιας χρηματοδότησης προς όφελος του αποτελέσματος και όχι σύμφωνα με τον αρχικό προϋπολογισμό
    Η έρευνα σε επίπεδο ερευνητή ή επιχείρησης δεν μπορεί να συνδυασθεί μόνο με πετυχημένα οικονομικά αποτελέσματα, αλλά μόνο με επετυχημένες πρακτικές. Άλλωστε η καινοτομία ενός προϊόντος δεν σημαίνει και την εμπορική εκμετάλλευση ενός προϊόντος ή μιας ιδέας Η αποτυχία πρέπει να αξιοποιείται για την παραγωγή γνώσης ως προς τις πρακτικές που θα ακολουθηθούν στις μελλοντικές προσπάθειες.
    Η διαρκής καταγραφή του ερευνητικού έργου, η ανάδειξη αυτού, η απαίτηση για την εφαρμογή ή αποδοχή αυτού στο Δημόσιο τομέα, η εμπλοκή του Υπουργείου εξωτερικών στην προώθηση της ελληνικής ερευνητικής προσπάθειας και των καινοτόμων προϊόντων πρέπει να αποτελεί συνεχή προσπάθεια και μέρος της αξιολόγησης του καθενός εμπλεκόμενου φορέα.
    Τομείς της Δημόσιας διοίκησης όπως τα Υπουργεία Εθνικής Άμυνας, Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας, Περιβάλλοντος, Μεταφορών, Υγείας Πρόνοιας, Γεωργίας, Δημόσιας Διοίκησης θα πρέπει επίσης να αξιολογούνται για την απορρόφηση καινοτόμων αποτελεσμάτων ελληνικής ερευνητικής προσπάθειας.
    Και η αξιολόγηση καθώς και οι όποιες βραβεύσεις πρέπει να είναι σε ετήσια βάση και το γεγονός αυτό να αποτελεί κορυφαίο γεγονός της πολιτικής και οικονομικής ζωής του τόπου μας.

    Εκπροσωπώντας μία Ελληνική εταιρεία που ζει μέσα στην ελληνική πραγματικότητα, διαθέτει ιδιαίτερα καινοτόμα προϊόντα και αξιοποιεί το υφιστάμενο και ελπίζουμε και το μελλοντικό πλαίσιο είμαστε στην διάθεση σας για να βοηθήσουμε στην υλοποίηση εκείνου του πλαισίου που πρώτα από όλα θα αναδεικνύει την Ελλάδα, την αξία των ανθρώπων της και των ερευνητών της, την ελληνική επιχείρηση μέσα από το ελληνικό προϊόν και με σεβασμό στον άνθρωπο θα επιστρέφει πολλαπλάσια χρήματα στην Εθνική Οικονομία.
    Ας εστιάσουμε στα επιτεύγματα και όχι στην μιζέρια της καθημερινότητας.

  • 23 Οκτωβρίου 2010, 20:19 | EA

    Χρωστούσα μια παρέμβαση σχετικά με το σχέδιο με προτάσεις…

    Για τους άξονες 1,3,4,5 είναι όλα καλά, αν εφαρμοστούν κιόλας, τα γραφόμενα. Απλός λίγο προσοχή με την πολύ αγάπη και το πνεύμα συνεργασίας, γιατί όταν μιλάμε για τεχνολογίες αιχμής που θέλουμε να αξιοποιηθούν οικονομικά από την χώρα μας, υπάρχουν πολύ καλοθελητές εκτός συνόρων… και εντός βεβαίως… προσοχή λοιπόν στην κλοπή τεχνογνωσίας.

    Ο άξονας 2 μιας και ομιλεί για καινοτομία, όπως όλοι πιστεύω γνωρίζουμε, έχει κατά πολύ περισσότερο να κάνει με την εμπορευματοποίηση και την επιχειρηματική δεινότητα αυτών που θα την αξιοποιήσουν, παρά με δράσεις που έχουν να κάνουν με την ερευνητική κοινότητα. Καλό θα ήταν να ασχολούνταν με αυτό το θέμα άνθρωποι που είναι πιο κοντά με την επιχειρηματικότητα όπως του υπουργείου Ανάπτυξης. Δεν είναι σωστό να κάνουμε 15 διαφορετικές δράσεις για το ίδιο πράγμα… ας κάνουμε δυο, τρεις… αλλά όπου υπουργείο και πέντε – έξι δράσεις με τον ίδιο στόχο για να λέμε πως κατ’ επίφαση καινοτομούμε… είναι λίγο διάσπαση δυνάμεων.

    Για άξονα 2 θα πρότεινα την δημιουργία σοβαρής πολιτικής, παρακολούθησης των δημοσιοποιήσεων πριν την δημοσιοποίηση, ώστε να κατοχυρώνονται τα πνευματικά δικαιώματα του δημοσίου πριν τα πετάξουμε στην αγορά, στο τζάμπα… Φαντάζομε γνωρίζεται πως η δημοσιοποίηση μας αφαιρεί το δικαίωμα της κατοχύρωσης, έτσι…?

    Και νομίζω πως η έρευνα που διεξάγετε σε δημόσια ερευνητικά ιδρύματα με δημόσιους ή ευρωπαϊκούς πόρους δεν είναι για πέταμα… Και οι ερευνητές όπως ορίζει ο νόμος (εφόσον θέλουν να λέγονται ερευνητές, που υποχρεωτικά τελούν κατά τα υπηρεσιακά καθήκοντα τους, έρευνα ) ότι ανακαλύπτουν νομίζω πως ανήκει στο δημόσιο ίδρυμα…

    Άρα συμβόλαια με όλους τους ερευνητές και βοηθητικό προσωπικό μη δημοσιοποίησης (NDA agreements) και μια σοβαρή διαδικασία έλεγχου και αξιολόγησης του ΝΕΟΥ πριν την δημοσιοποίηση και σύστημα κατοχύρωσης με αληθινό προϋπολογισμό.

    Έτσι ελπίζω να αποκτήσουμε επιτέλους πάνω από ένα (1) διεθνές δίπλωμα ευρεσιτεχνίας τον χρόνο από τους ερευνητές μας… γιατί με ένα (1) μόνο δεν νομίζω πως αξίζει να συνεχίζουμε να τους χρηματοδοτούμε, έστω με αυτά λίγα εκατοντάδες εκατομμύρια που δίνουμε κάθε χρόνο, όταν οι συνάδελφοι τους παράγουν δεκαπλάσια στην υπόλοιπη Ευρώπη για την ίδια μονάδα επένδυσης στην έρευνα.

    Τέλος αν πράγματι θέλετε να εμπορευματοποιηθούν αποτελέσματα έρευνας, οι επιχειρηματίες αν δεν τα κατοχυρώνεται εσείς οι ερευνητές δεν μπορούν να τα εκμεταλλευτούν… γιατί δεν υπάρχει το αντικείμενο της συναλλαγής, έτσι… ;! όταν είναι δημοσιοποιημένα στο επιστημονικά περιοδικά στο διαδίκτυο…!!!

    Και κάτι τελευταίο, γιατί ο Οργανισμός Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας (ΟΒΙ) δεν είναι κάτω από την Γενική Γραμματεία Βιομηχανίας? Η κατοχύρωση Βιομηχανικών δικαιωμάτων νομίζω έχει εξαιρετικά λίγα να κάνει με την εκπαίδευση και εξαιρετικά πολύ περισσότερα με την ανάπτυξη…

  • 21 Οκτωβρίου 2010, 13:14 | Christos Emmanouilidis

    1. Αυτονόμηση του Ερευνητικού και Ακαδημαϊκού Ιστού από τον κεντρικό έλεγχο του κράτους. Η αυτονόμηση συνεπάγεται μεγαλύτερη ευελιξία στη χάραξη στρατηγικής και στη λήψη αποφάσεων για την υλοποίησή της. Ταυτόχρονα συνεπάγεται μεγαλύτερη ευθύνη των οργανισμών ΑΕΙ/ΤΕΙ/Ε.Κ. ως προς το αποτέλεσμα αυτής της χρηματοδότησης και σε σχέση με την υλοποίηση της στρατηγικής και λογοδοσία προς την κοινωνία που τα χρηματοδοτεί. Εάν τα ιδρύματα επιθυμούν να σπαταλούν τους πόρους στους στην κάλυψη δαπανών που δεν προάγουν την αριστεία και την αναπτυξιακή προοπτική, τόσο το χειρότερο για τα ιδρύματα και τη διοίκησή τους και τελικά για όλα τα στελέχη τους. Δε θα πρέπει όμως να επιβραβεύονται για αυτό.
    2. Η ευθύνη των οργάνων διοίκησης και των μελών των ΑΕΙ/ΤΕΙ/Ε.Κ. για την υλοποίηση της στρατηγικής, την αριστεία των ιδρυμάτων, την ευρωστία, την αποτελεσματικότητα και εν τέλει τη βιωσιμότητά τους, αλλά και για την ανταποδοτικότητα τους προς την κοινωνία είναι καθολική και διαχέεται σε όλες τις βαθμίδες, προφανώς με μεγαλύτερη ευθύνη της διοίκησης. Κάθε στέλεχος/μέλος να αξιολογείται σε σχέση με αυτά τα κριτήρια, ανάλογα με τη θέση και την ευθύνη του, με υψηλότερο το βαθμό ευθύνης για τα όργανα διοίκησης. Το κάθε στέλεχος/μέλος να επιβραβεύεται για την επιτυχία, να υφίσταται όμως και τις συνέπειες όταν οι αποφάσεις και η πρακτική του εκ του αποτελέσματος δεν τεκμηριώνεται ότι προάγουν την αριστεία και ταυτόχρονα την αναπτυξιακή προοπτική των ιδρυμάτων. Οι προσλήψεις καθώς και οι συμβάσεις εργασίας ή έργου δεν είναι απαραίτητο να γίνονται κεντρικά ούτε από το Υπουργείο ούτε μέσω ΑΣΕΠ αλλά τα ιδρύματα και οι ενδιαφερόμενοι επιστημονικοί υπεύθυνοι να φέρουν την ευθύνη εάν αυτές είναι αναποτελεσματικές. Απλούστερες διαδικασίες απαιτούνται, που ελέγχονται περισσότερο εκ του αποτελέσματος και όχι περισσότερη γραφειοκρατία.
    3. Τα δημόσια ΑΕΙ/ΤΕΙ/Ε.Κ. οφείλουν να είναι δημόσια από κάθε άποψη. Οι αποφάσεις των οργάνων διοίκησης πρέπει να είναι δημόσια προσβάσιμες (π.χ. μέσω του διαδικτύου). Η παρούσα κατάσταση μπορεί να απαιτεί έως και δικαστική συνδρομή για πρόσβαση στις αποφάσεις αυτών των οργάνων.
    4. Τα ΑΕΙ/ΤΕΙ/Ε.Κ. (ιδιαίτερα τα ΑΕΙ/ΤΕΙ) χρηματοδοτούνται από την κοινωνία και τις παραγωγικές δυνάμεις τις χώρας και συνεπώς αυτές θα πρέπει να έχουν λόγο στη διοίκησή τους. Πρυτάνεις, πρυτανικά συμβούλια, πρόεδροι, διευθυντές , διοιηκητικά συμβούλια κ.α. δεν είναι δυνατό να ορίζονται χωρίς να έχουν λόγο οι ζωντανές παραγωγικές δυνάμεις της χώρας. Θα πρέπει να εξασφαλισθεί λοιπόν η συμμετοχή αυτών στα όργανα διοίκησης των ΑΕΙ και να αξιολογούνται με βάση τη στρατηγική και την αποτελεσματικότητα επίτευξης στόχων που σχετίζονται με αυτή.
    5. Θα πρέπει να ενδυναμωθεί η διασύνδεση του παραγωγικού ιστού με ΑΕΙ/ΤΕΙ/Ε.Κ.. Αυτό δε γίνεται με ευχολόγια αλλά με απευθείας συμμετοχή του παραγωγικού ιστού στο γίγνεσθαι των ιδρυμάτων. Πέρα από τη συμμετοχή τους σε όργανα διοίκησης, οι παραγωγικοί φορείς θα πρέπει να έχουν λόγο ακόμη και στα γνωστικά / ερευνητικά αντικείμενα που προωθούνται από τα ΑΕΙ/ΤΕΙ/Ε.Κ., ώστε το αποτέλεσμα τις εκπαιδευτικής / ερευνητικής διαδικασίας να είναι περισσότερο ανταποδοτικό προς την κοινωνία. Συγκεκριμένοι τομείς έρευνας και διδασκαλίας θα πρέπει να είναι δυνατό να δημιουργούνται ακόμη και με απευθείας πρωτοβουλία των παραγωγικών φορέων και των επιχειρήσεων. Οι τελευταίοι δεν είναι δυνατό να συμμετέχουν σε τέτοια προσπάθεια εάν δε συμμετέχουν στη διοίκηση και τις αποφάσεις των σχετικών οργάνων και εάν δεν προσβλέπουν σε οφέλη από τα αποτελέσματα. Οι παραγωγικές δυνάμεις της χώρας από την άλλη δεν μπορεί να συμμετέχουν στη διοίκηση αυτών των ιδρυμάτων χωρίς να συμμετέχουν εν μέρει στη χρηματοδότησή τους.
    6. Η ερευνητική χρηματοδότηση να συνδέεται ολοένα και περισσότερο με την αξιολόγηση και να επιβραβεύεται η αριστεία και η ανταποδοτικότητα προς το κοινωνικό σύνολο και τις παραγωγικές δυνάμεις. Αποτελεί σπατάλη η επένδυση σημαντικών κεφαλαίων σε δραστηριότητες που δεν έχουν αναπτυξιακή προοπτική. Στο πλαίσιο αυτό να αποθαρρύνονται ολοένα και περισσότερο οι ‘ιδρυματικές προτάσεις’ αποτυχημένων πλαισίων έρευνας και να ενθαρρυνθούν ακόμη περισσότερο οι ανταγωνιστικές προτάσεις, ώστε να εξασφαλίζεται περισσότερο η αριστεία και η ανταποδοτικότητα και να μην εξυπηρετούνται οι σχέσεις εξουσίας που υφίστανται εντός των ιδρυμάτων. Η εξασφάλιση της ανταποδοτικότητας των επενδύσεων θα πρέπει να είναι κεντρικός στόχος – δεν πρέπει να γίνονται υποδομές για τις υποδομές αλλά γιατί εξυπηρετούν συγκεκριμένους στόχους από τους οποίους θα πρέπει να αναμένουν οφέλη και οι παραγωγικοί φορείς και η κοινωνία (και η τοπική). Η συμμετοχή παραγωγικών φορέων σε όποιες τέτοιες επενδύσεις μπορεί να αποτελέσει πρόσθετο κριτήριο, καθώς κανένας ιδιώτης δεν θα σπαταλήσει εύκολα πόρους εάν δεν προσδοκά αποτελέσματα ενώ η πράξη έχει αποδείξει ότι οποιοσδήποτε φορέας του δημοσίου μπορεί ευχαρίστως να σπαταλήσει πόρους.
    7. Τα ΑΕΙ/ΤΕΙ/Ε.Κ. θα πρέπει να ενθαρρυνθούν να ‘ανοιχτούν’ προς την κοινωνία και την πραγματικότητα στην οποία ζούμε. Δεν είναι δυνατό σε πολλές άλλες χώρες να είναι δυνατή η παροχή προγραμμάτων σπουδών ή η εκπόνηση διατριβών στην Αγγλική και αυτό να μην είναι δυνατό στην Ελλάδα. Ως πότε θα ανεχόμαστε τη διαρροή ανθρώπινου κεφαλαίου και πόρων προς το εξωτερικό και τη μη δυνατότητα προσέλκυσης ανθρώπινου κεφαλαίου και πόρων από το εξωτερικό ?
    8. Στην περίπτωση των Ερευνητικών Κέντρων μπορεί να εξετασθεί είτε η πρόσδεσή τους προς τα ΑΕΙ ή η μεγαλύτερη αυτονόμησή τους από αυτά. Η διοίκησή τους από ενεργά στελέχη ΑΕΙ δεν εξυπηρετεί πάντα στην περίπτωση αυτόνομης λειτουργίας, μπορεί να είναι όμως ιδιαίτερα παραγωγική στην πρώτη περίπτωση. Η διοίκηση θα μπορούσε να ασκείται και από στελέχη που δεν είναι ενεργά σε ΑΕΙ ή ΤΕΙ αλλά έχουν επιτυχημένο έργο διοίκησης Ε&ΤΑ στον ιδιωτικό τομέα. Εάν οι μηχανισμοί διαχείρισης των ερευνητικών έργων (Επιτροπές Ερευνών) ήταν πράγματι αποτελεσματικοί, πολλά ερευνητικά ιδρύματα ενδεχομένως να μην είχαν ιδρυθεί. Εάν δεν δρομολογηθεί η πιο ορθολογική λειτουργία ΑΕΙ/ΤΕΙ είναι προτιμότερη η αυτονόμηση των Ερευνητικών Κέντρων από αυτά. Η όποια ενίσχυση και εξορθολογισμός της λειτουργίας των ΑΕΙ/ΤΕΙ θα απαιτήσει χρόνο και η διασύνδεση των ερευνητικών ιδρυμάτων με τα ΑΕΙ/ΤΕΙ θα πρέπει να λάβει υπόψη και αυτήν την παράμετρο.
    9. Θα πρέπει να δίνεται η δυνατότητα στα Ε.Κ. να χορηγούν τίτλους μεταπτυχιακών σπουδών (ερευνητικό MSc, διδακτορικό). Τα στελέχη τους θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να επιβλέπουν MSc και διδακτορικά και όχι να εξαρτώνται πλήρως από μέλη ΔΕΠ για τη συμμετοχή τους στην επίβλεψη ερευνητικών εργασιών. Εναλλακτικά τα Ε.Κ. μπορούν να προσδεθούν σε ΑΕΙ αλλά και τότε θα πρέπει τα στελέχη τους να έχουν τυπικά τις παραπάνω δυνατότητες.
    10. Η δυνατότητα ίδρυσης ερευνητικών και πανεπιστημιακών ιδρυμάτων με τη συμμετοχή ιδιωτών θα πρέπει να πάψει να αποτελεί ταμπού. Μια τέτοια προοπτική θα επιτρέψει τον επαναπατρισμό ή την προσέλκυση κεφαλαίων (υλικών, ανθρώπινων) και θα αποτελέσει κίνητρο για τη συνεχή βελτίωση και των δημοσίων ιδρυμάτων. Ο φόβος ότι η ιδιωτική πρωτοβουλία δε θα εξασφαλίζει ποιότητα είναι πλασματικός. Η τελική αξιολόγηση γίνεται και από τον αποδέκτη των υπηρεσιών αυτών των ιδρυμάτων και κανένας γονιός δε θα επιθυμεί να στείλει τα παιδιά του σε ίδρυμα που δεν εξασφαλίζει ποιότητα εκτός και εάν ενδιαφέρεται μόνο για το ‘πτυχίο’. Κανένα πτυχίο που δεν έχει ποιότητα δεν εξασφαλίζει πλεονέκτημα στην παραγωγική βάση της χώρας (ή στο εξωτερικό) αλλά η επιθυμία απόκτησης τίτλου για τον τίτλο σχετίζεται μόνο με την προσδοκία πρόσληψης στο δημόσιο. Η σημερινή πραγματικότητα δείχνει ότι η προσδοκία πρόσληψης στο δημόσιο είναι καταδικασμένη να φθίνει.
    11. Η συμμετοχή των φοιτητών στην αξιολόγηση των ΑΕΙ μπορεί να γίνει με τον απλούστερο δυνατό τρόπο: ο φοιτητής να επιλέγει το ίδρυμα στο οποίο θα θέλει να ενταχθεί και με αυτό τον τρόπο να μεταφέρονται αναλογικά και οι πόροι της κρατικής επιχορήγησης προς τα ιδρύματα. Τα ίδια τα ιδρύματα να έχουν την ευθύνη να ορίζουν το ‘κατώφλι’ αποδοχής εισακτέων, λαμβάνοντας υπόψη τις συνέπειες αυτής της επιλογής: στην αριστεία τους, στη δυνατότητά τους να ανταποκριθούν στο έργο τους, στην προσέλκυση πόρων που σχετίζεται με την αποδοχή περισσότερων φοιτητών αλλά και στο κόστος που αυτό συνεπάγεται.
    12. Με ένα πλαίσιο λειτουργίας που υποστηρίζει τα παραπάνω θα επιβραβευθούν τα ιδρύματα που κάνουν τις σωστές επιλογές σε ανθρώπινο δυναμικό και στη διαχείριση των πόρων τους και θα καθίστανται ολοένα και λιγότερο βιώσιμα αυτά των οποίων οι επιλογές υπαγορεύονται από εξυπηρέτηση συμφερόντων, πελατειακές ή οικογενειακές σχέσεις και γενικά από κριτήρια μη συμβατά με τους πραγματικούς στόχους, αξίες και στρατηγική τους. Όσο τα στελέχη δεν επιβραβεύονται για τις ορθές αποφάσεις και δεν υφίστανται τις συνέπειες των λανθασμένων αποφάσεων, ποτέ δε θα έχουν πραγματικό κίνητρο για λήψη ορθολογικών αποφάσεων που προάγουν το συμφέρον και τις αξίες των ιδρυμάτων και τελικά της κοινωνίας. Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο για τα στελέχη που έχουν διοικητική ευθύνη.

  • 19 Οκτωβρίου 2010, 18:24 | Omiros Papadopoulos

    Η Βελγική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης διοργάνωσε στις 14-15 / 10 / 2010 στις Βρυξέλλες συνέδριο με θέμα «Conditions for Achieving Excellence in Universities and Other Research Organisations».

    http://www.researchexcellence.eu/en/

    Εκτός των άλλων τονίστηκε και η ανάγκη δημιουργίας περισσοτέρων από ένα εκατομμύριο νέων θέσεων εργασίας στον χώρο της έρευνας ώστε να επιτευχθεί έως το 2020 ο στόχος του 3% ετήσιας δαπάνης επί του Ευρωπαϊκού ΑΕΠ για έρευνα και ανάπτυξη.

    Στα πλαίσια αυτού του στόχου είναι υπό διαμόρφωση και το Ευρωπαϊκό πλαίσιο αναφοράς των επαγγελματικών προσόντων του Ερευνητικού δυναμικού. Αυτό το πλαίσιο θα επιτρέψει εκτός των άλλων την καλύτερη αξιολόγηση των Ερευνητικών κέντρων όπως και την ευκολότερη κινητικότητα του ερευνητικού δυναμικού εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης

    Τα κράτη μέλη καλούνται να εναρμονίσουν τις Εθνικές πολιτικές τους με αυτό το πλαίσιο.

    Η προτεινόμενη κατηγοριοποίηση του ερευνητικού προσωπικού σε 5 βαθμίδες (new, recognised, established, leading and star researcher ) θα πρέπει ως εκ τούτου να ληφθεί υπόψη στο νέο Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Ενίσχυση της Έρευνας, της Τεχνολογικής Ανάπτυξης και της Καινοτομίας και μέσα σε αυτό το πλαίσιο να αντιμετωπιστούν και τα όποια εκκρεμή θέματα αφορούν το ερευνητικό δυναμικό των Ελληνικών ερευνητικών κέντρων.

    Το πνεύμα αυτού του Ευρωπαϊκού πλαισίου αναφοράς των επαγγελματικών προσόντων του ερευνητικού προσωπικού αφορά και στην απλοποίηση των διαδικασιών ένταξης του επιστημονικού προσωπικού στις ερευνητικές βαθμίδες (νέος ερευνητής θεωρείται εκείνος ο επιστήμονας ο οποίος συμμετέχει επιτυχημένα στην ερευνητική διαδικασία). Σε συνέχεια του παραπάνω οι υπηρετούντες συμβασιούχοι ΙΔΑΧ των ερευνητικών κέντρων με διδακτορικό τίτλο σπουδών που αποδεδειγμένα εργάζονται σε ερευνητικά προγράμαμματα και παράγουν ερευνητικό έργο θεωρούνται ουσιαστικά «Ερευνητές». Η κρίση λοιπόν για ένταξη αυτών των εργαζομένων στις Ερευνητικές βαθμίδες οφείλει να γίνει στα πλαίσια του νέου νόμου από τα προβλεπόμενα συμβούλια κρίσης.

    Μια τέτοια ένταξη σε βαθμίδες Ερευνητών θα ενδυναμώσει το ερευνητικό δυναμικό των ερευνητικών κέντρων βοηθώντας στην επίτευξη του στόχου του 3% χωρίς επιπλέον κόστος για τα ερευνητικά ιδρύματα.

  • 18 Οκτωβρίου 2010, 21:44 | Δρ. Όλγα Μαλανδράκη

    ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΧΤΗ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΔΡΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ

    Στο άρθρο 47: ‘Τεχνικό προσωπικό, επιστημονικό και μη’ του Ν. 3653/2008 (ΦΕΚ Α 49/21-03-08) ‘Θεσμικό πλαίσιο έρευνας και τεχνολογίας και άλλες διατάξεις’ το τεχνικό προσωπικό, επιστημονικό και μη των ερευνητικών κέντρων και ινστιτούτων διακρίνεται σε:
    α) Ειδικούς Λειτουργικούς Επιστήμονες (Ε.Λ.Ε.)
    β) Ειδικούς Τεχνικούς Επιστήμονες
    και σε λοιπές κατηγορίες.

    Στο άρθρο αυτό και συγκεκριμένα στην παράγραφο 3 εδ. α προβλέπεται ότι: ‘Οι Ε.Λ.Ε. που υπηρετούν κατά την έναρξη της ισχύος του παρόντος νόμου (ενν. 01.01.2009 σύμφωνα με το άρθρο 58) σε βαθμίδα Ε.Λ.Ε., για την οποία απαιτείται διδακτορικό δίπλωμα, μπορούν να κριθούν για προσωποπαγείς θέσεις ερευνητών…’
    Στο εδάφιο αυτό, όπως είχε διαμορφωθεί στο Σχέδιο Νόμου, προσετέθη με την συνημμένη από 13.02.2008 τροπολογία των Υπουργών Εσωτερικών και Ανάπτυξης, ‘… για λόγους ίσης μεταχείρισης…’, διάταξη με την οποία προβλέπεται ότι: ‘Οι διατάξεις των δύο προηγούμενων εδαφίων ισχύουν ανάλογα και για το εν γένει προσωπικό του οποίου η σύμβαση μετατράπηκε σε ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου … εφόσον είναι κάτοχοι διδακτορικού διπλώματος σπουδών.’

    Στο άρθρο αυτό, παρά το γεγονός ότι αυτό θα επέβαλε η αρχή της ίσης μεταχείρισης, δεν παρέχεται η δυνατότητα κρίσης και των Ειδικών Τεχνικών Επιστημόνων (κατηγορία β του τεχνικού προσωπικού – άρθρο 47 παρ. 3, εδ. β) για προσωποπαγείς θέσεις ερευνητών εφόσον κατέχουν διδακτορικό δίπλωμα. Υπογραμμίζεται ότι οι Ειδικοί Τεχνικοί Επιστήμονες των ερευνητικών κέντρων και ινστιτούτων με χαρακτήρα Ν.Π.Δ.Δ. είναι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι και κατέχουν μόνιμες οργανικές θέσεις, οι οποίες προβλέπονται με βάση τα Προεδρικά Διατάγματα ιδρύσεως και λειτουργίας τους.

    Κατά αυτό τον τρόπο παραβιάζεται η αρχή της ισότητος, αφού για την ένταξη σε θέσεις ερευνητικού προσωπικού και ενώ τα απαιτούμενα προσόντα είναι τα ίδια, η σχετική δυνατότητα παρέχεται στους συμβασιούχους ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, ενώ δεν παρέχεται στην κατηγορία μονίμων δημοσίων υπαλλήλων, στην οποία ανήκω.
    Δεδομένου ότι:
    Α) από 20.12.2007 κατέχω μόνιμη θέση ‘ΠΕ Ειδικού Τεχνικού Επιστήμονα’ στο Ινστιτούτο Αστρονομίας και Αστροφυσικής του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών.
    Β) Έχω διορισθεί στη μόνιμη αυτή οργανική θέση, κατόπιν σχετικού διαγωνισμού Α.Σ.Ε.Π. (Προκήρυξη Αριθμός 24/19Κ/2004).
    Γ) Είμαι κάτοχος διδακτορικού διπλώματος στη ‘Διαστημική Φυσική’, (Ιούνιος, 2002, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης), με σημαντικό ερευνητικό έργο σε Α.Ε.Ι. και σε Ερευνητικά Κέντρα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και πληθώρα πρωτότυπων δημοσιεύσεων σε διεθνώς αναγνωρισμένα επιστημονικά περιοδικά.
    Έχοντας, συνεπώς, έννομο συμφέρον και για λόγους ίσης μεταχείρισης, αιτούμαι όπως η από 13.02.2008 τροπολογία στο Άρθρο 47 με την οποία προσετέθη παράγραφος που αφορά μόνο τους συμβασιούχους ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, επεκταθεί ώστε να συμπεριλάβει και τους Ειδικούς Τεχνικούς Επιστήμονες, εφόσον κατέχουν διδακτορικό δίπλωμα.

    Συνεπώς, αιτούμαι όπως το εδάφιο β της παρ. 3 του άρθου 47 διαμορφωθεί ως ακολούθως:
    β) Ειδικούς τεχνικούς επιστήμονες με πτυχίο Πανεπιστημίου ή Τ.Ε.Ι. και ειδικές γνώσεις και εμπειρία σε θέματα υποδομής και υποστήριξης της έρευνας και τεχνολογίας. Οι Ειδικοί τεχνικοί επιστήμονες που υπηρετούν κατά την έναρξη της ισχύος του παρόντος νόμου (ενν. 01.01.2009, ημέρα ισχύος του Ν. 3653/2008), εφόσον είναι κάτοχοι διδακτορικού διπλώματος σπουδών, μπορούν να κριθούν για προσωποπαγείς θέσεις ερευνητών, ύστερα από προκήρυξη των θέσεων αυτών κατά τις διατάξεις που διέπουν την πλήρωση θέσεων ερευνητών και αίτησή τους, εντός ενός έτους από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου, εφαρμοζομένων των διατάξεων που ίσχυαν κατά το χρόνο διορισμού τους για την υπηρεσιακή και για τη μισθολογική εξέλιξή τους. Η προσωποπαγής θέση που καταλαμβάνεται από τους Ειδικούς τεχνικούς επιστήμονες καθορίζεται από τα προσόντα τους σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 39. Για όσο χρόνο υφίστανται οι ανωτέρω προσωποπαγείς θέσεις, δεν πληρούνται οι θέσεις που κατείχαν οι ενδιαφερόμενοι κατά το χρόνο κρίσης τους.

  • 18 Οκτωβρίου 2010, 12:17 | ΤΔ

    1. Αξιοποιήστε τους υπάρχοντες πόρους σε ανθρώπινο δυναμικό και υποδομές
    2. Εξασφαλίστε αξιοπρεπείς συνθήκες έρευνας στους ερευνητές
    3. Περιορίστε την αυθαιρεσία & ασυδοσία προϊσταμένων & διευθυντών
    4. Κάνετε το προσωπικό στήριξης (διοικητικό, λογιστήριο κτλ) να κάνει τη δουλειά του και όχι τους ερευνητές να στηρίζουν και να κάνουν δουλειά της διοίκησης
    5. Απλοποιήστε τις διαδικασίες και τη γραφειοκρατία και εξασφαλίστε τη δυνατότητα μετακίνησης και ευελιξίας των ερευνητών

  • 17 Οκτωβρίου 2010, 19:18 | Κώστας Κατσόγιαννος

    Σχετικά με τη συζήτηση για τον νέο Νόμο για την έρευνα και την τεχνολογική ανάπτυξη

    Προβληματισμοί από την πλευρά ενός εκπαιδευτικού της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης

    Βασικό και ενδογενές χαρακτηριστικό της ανάπτυξης και της τεχνολογικής ενσωμάτωσης της χώρας μας στο διεθνές και γενικότερο αντίστοιχο περιβάλλον είναι (για το ανθρώπινο δυναμικό) :

    · Το ευνοϊκό περιβάλλον, οι συνθήκες, οι προϋποθέσεις
    · Η διάθεση όλων να συμβάλλουν και όχι να μην συμβάλλουν σε αυτή την ποιοτική ανάπτυξη
    · Η αναγνώριση και η διάθεση για αποδοχή των αρίστων

    Πιστεύω ότι οι δύο πρώτες προϋποθέσεις είναι μαχητές.
    Η πρώτη είναι μάλλον εύκολο να δημιουργηθεί ή και σε κάποιο βαθμό ήδη υπάρχει..
    Η δεύτερη είναι σε αρκετά μεγάλο βαθμό καλλιεργήσιμη, αφού ενημερωθούν, ευαισθητοποιηθούν, γίνουν κοινωνοί, εμπλακούν και δημιουργικά πλέον μετέχουν όλοι οι εμπλεκόμενοι

    Ως προς την τρίτη, επιτρέψατέ μου να έχω σοβαρότατες επιφυλάξεις…

    Οι προϋποθέσεις αυτές φυσικά ισχύουν όχι μόνο στο ώριμο στάδιο και επίπεδο της υλοποίησης πλέον μιας ερευνητικής διαδικασίας, αλλά και σε όλα τα προηγούμενα και προαπαιτούμενα κατά τη γνώμη μου στάδια.
    Δηλ σε όλα τα προηγούμενα και απαιτούμενα περιβάλλοντα στα οποία είχε ενταχθεί ο εν δυνάμει ερευνητής, το σπίτι, το σχολείο, η τοπική κοινωνία, η συμβολή στην ανάδειξη ή όχι των ιδιαίτερων ικανοτήτων του, το περιβάλλον που βοηθά ή όχι, που εμπνέει, που αναγνωρίζει, που τονώνει, που αποδέχεται την ικανότητα.
    Αποδέχεται την αριστεία! δεν την θεωρεί μίασμα, ούτε την πολεμά με χίλιους δύο θεμιτούς και αθέμιτους τρόπους..
    Αυτό απαιτεί κοινωνία σοβαρή. Προϋποθέτει σχολεία άμιλλας και όχι ισοπέδωσης. Δασκάλους ταγούς και μέντορες. Όχι παπαγάλους και στην λογική του να τα έχουμε με όλους καλά, να αξιολογούμε όλους και με την αντίστοιχη λογική…
    Σχολείο που αναδεικνύει τα ατομικά χαρακτηριστικά, συμβάλλει και προσπαθεί να αναδείξει τις ιδιαίτερες κλίσεις, ενδιαφέροντα και ικανότητες των μελών του και εργάζεται νυχθημερόν προς αυτή την κατεύθυνση.
    Άρα σχολείο που λειτουργεί με στόχο το άτομο και όχι την μαζικοποίηση όλων. Το κάθε ένα άτομο ξεχωριστά…τις ιδιαιτερότητες, τις κλίσεις και τα ιδιαίτερα δικά του θέλω, μπορώ, προσπαθώ, δύναμαι ή δεν δύναμαι…
    Υπάρχει τέτοιο σύστημα σχολείων στη χώρα μας και δεν το ξέρουμε; Καλλιεργούνται τέτοιες δεξιότητες, ικανότητες, ομάδες προσόντων στην Ελλάδα και δεν έχουμε λάβει γνώση;
    Υπάρχει περιβάλλον στο ελληνικό σχολείο που επιτρέπει την ανάδειξη αντί της ισοπέδωσης; την αποδοχή και την άμιλλα αντί του φθόνου και της κακής ανταγωνιστικότητας;
    Eδώ ακόμα και τα λεγόμενα πειραματικά σχολεία ή πρότυπα δεν έχουν το δικαίωμα να διαφοροποιηθούν με τον οποιοδήποτε τρόπο…σε οποιοδήποτε θεματικό πεδίο ή διαφορετική προσέγγιση.
    Τα πάντα είναι ίδια, τα πάντα είναι ίσα…όλα τα σχολεία, όλων των βαθμίδων όλης της χώρας λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο, τα ίδια κανονιστικά και λειτουργικά πλαίσια και όποιος τολμήσει να διαφοροποιηθεί σε οτιδήποτε, τον έφαγε η μαρμάγκα..
    Αρκεί μια ντιρεκτίβα να προκύψει από τις Κεντρικές Αρχές και τα πάντα (νομίζουν κάποιοι) θα δουλέψουνε ρολόϊ.. έτσι όπως έχει προγραμματιστεί.. από τον κεντρικό προγραμματισμό…(θυμίζει αυτό κάτι;;)
    Σταλινικού τύπου δηλαδή εκπαιδευτικό σύστημα, όχι απλώς ίδιες «ευκαιρίες» για όλους…

    Διότι ακόμα και την Σερβία πχ που ξέρω ή στην Πολωνία, ή στην Ρουμανία, όχι μόνο την σημερινή αλλά και παλιότερα, επι σοσιαλισμού, υπήρχαν και υπάρχουν οι δυνατότητες για εναλλακτικές και διαφορετικές προσεγγίσεις από σχολική μονάδα σε σχολική μονάδα.. και όχι μόνο στο επίπεδο της διαχείρισης ή της λειτουργίας η της μεθοδολογίας, αλλά αυτών καθ αυτών των συνολικών προσεγγίσεων, αξιολόγησης και αποτελεσμάτων που αναδεικνύουν, αποδέχονται και αναγνωρίζουν τους καλύτερους.. δεν τους εξομοιώνουν προς τα κάτω.. τους θεωρούν δικό τους κομμάτι και «παίρνουν» και αυτοί ένα κομμάτι από την δόξα εκείνων…και καρπώνεται το σύνολο της τοπικής κοινωνίας (τουλάχιστον..) από την επιτυχία των ατόμων, από την προσωπική, επαγγελματική, επιστημονική, επιχειρηματική, πνευματική ανάδειξη των μελών της…

    Είναι κάτι παραπάνω από το χαρακτηριστικότατο «bricks in the Wall» των Pink Floyd, το αποτέλεσμα των εκπαιδευτικών διαδικασιών και δεν το ξέρουμε;

    Το σύστημά μας όπως σήμερα λειτουργεί, «κόβει τα κεφάλια που περισσεύουν»..
    Η εξομοίωση είναι προς τα κάτω και όχι προς τα πάνω..οι προσεγγίσεις στις διδακτικές μεθοδολογίες και τεχνικές είναι σε αυτό το σκεπτικό…ο καλός πρέπει να περιμένει και τους άλλους να έρθουν…Δεν προσπαθούμε δηλαδή να φέρουμε τους άλλους προς τον καλό…
    Αυτό συμβαίνει χρόνια τώρα, δεκαετίες ολόκληρες…από το 1975-80 και δώθε δηλαδή που άρχισε να χτίζεται το νέο οικοδόμημα της δημοκρατίας μας και άρχισε να αναμορφώνεται το εκπαιδευτικό μας σύστημα.
    Συνεπώς γιατί πράγμα μιλάμε; Ολη η γενιά που είναι σήμερα στα πράγματα είναι αποτέλεσμα αυτής της λογικής και αυτό ξέρει, αυτό κάνει…και δεν είναι μόνο αυτοί που είναι στα πράγματα αυτής της λογικής.. είναι και οι ταγοί αυτής της λογικής.. είναι και πολλοί δάσκαλοι, καθηγητές και επιστημονικό προσωπικό αυτής της λογικής..

    Τι θέλετε κύριοι να μας ταράξετε τα ήρεμα νερά της νιρβάνας στην οποία εντριφούμε;

    Κάτι τέτοιο θα απαιτούσε ενεργητικούς δασκάλους, ενεργητικούς καθηγητές, μπροστάρηδες, μερακλήδες, γνώστες, ανοικτά μυαλά, με επίκαιρες γνώσεις για τουλάχιστον πέντε χρόνια μπροστά, απαιτεί υποδομές, εργαστήρια, βιβλιοθήκες, σχολεία ζωντανά όλη τη μέρα, με συνθήκες και περιβάλλον που σέβεται αυτούς που υποδέχεται και φιλοξενεί. Που μετέχει στη ζωή γύρω από το σχολείο, που έχει ενεργό ρόλο και θέσεις για τα γύρω τεκταινόμενα, που παράγει πολιτισμό και διαχέει πολιτισμό. σχολείο που μπορεί, που θέλει και του επιτρέπουν να είναι ζωντανό.. εκπαιδευτικούς που έχουν επίσης τα ίδια χαρακτηριστικά.. αλλά και ένα παραπάνω.. που δεν αποτιμάται, που δεν μπορεί να μπεί στα κουτάκια, που δεν είναι αξιολογήσιμο σε κάνενα Project..το μεράκι…την όρεξη.. την υπευθυνότητα.. αυτό που οι παλιοί έλεγαν λειτούργημα, μας λέει τίποτα σήμερα;

    Τι είναι αυτά τώρα; και το χειρότερο ζητάτε να διακρίνουμε και να βοηθήσουμε να αναγνωριστούν οι καλύτεροι…μα τι λέτε τώρα; και εμάς τους εκπαιδευτικούς ποιος θα μας σώσει από το ξύλο; από τους γονείς και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης; που δεν θα δουν τον κανακάρη τους στους πρώτους; που δεν θα είναι πρώτος μεταξύ των ίσων ή τουλάχιστον ίσος με αυτούς;
    Που θα είναι αποτέλεσμα «σφαγής» όπως χαρακτηριστικά κάθε χρόνο, κάθε τέτοια εποχή αναφέρεται και χαρακτηρίζεται η αποτυχία να ενταχθούν όλοι στην πολυπόθητη και πολύπαθη Ανώτατη εκπαίδευση;

    Για ποιο περιβάλλον ανάπτυξης και ανάδειξης μιλάμε;
    Μήπως η παιδεία είναι το πρόβλημα και όχι τα κίνητρα που θα δώσει το ΥΠΑΝ μόνο;
    Μήπως και η συνολικότερη παιδεία είναι το πρόβλημα;…
    Μήπως είναι ήδη χαμένο το παιχνίδι, όταν φτάνει το άτομο στην Ανώτατη εκπαίδευση;

    Μήπως αυτά πρέπει περισσότερο να δούμε με πιο σοβαρό σκεπτικό; με διάθεση τομών; όπου, όπως και σε όποιο βαθμό χρειάζονται;. Γιατί δεν είναι τα πάντα άχρηστα…Υπάρχουν και καλές έως άριστες υποδομές πχ σε πάρα πολλά σχολεία, ιδιαίτερα της επαρχίας..
    Μήπως πρώτα απόλα μπορεί να αναπτυχθεί η άμιλλα, οι διαγωνισμοί, οι βραβεύσεις σε τοπικό, περιφερειακό, εθνικό και διακρατικό επίπεδο, να υπάρξουν πιο ευέλικτες και πιο συνεργατικές μορφές ανταλλαγών και προγραμμάτων που χωρίς ιδιαίτερο βάρος σαν παρεμβάσεις, θα αμβλύνουν τα όρια και τα σύνορα που υπάρχουν, θα δημιουργήσουν όσμωση και θα καλλιεργήσουν τάσεις αποδοχής και σεβασμού στον αξιότερο, τον καλύτερο, την αποδοχή του και τέλος την συμπόρευση με αυτόν; την διάθεση να του μοιάσουμε μήπως, στη συνέχεια;

    Αναφέρω ενδεικτικά παραδείγματα διαγωνισμών σε εθνικό επίπεδο που πιστεύω ότι θα μπορούσαν να συνεισφέρουν στην καλλιέργεια και ανάπτυξη άμιλλας.
    Το Πρόγραμμα «Τεχνομάθεια»
    Το Πρόγραμμα «Δαίδαλος»
    Το πρόγραμμα βράβευσης επιχειρηματικών σχεδίων από μαθητές

    Προτείνεται πρόγραμμα βράβευσης για το Γυμνάσιο όπου μέσω της Τεχνολογίας Β΄Γυμνασίου αναδεικνύεται ο ρόλος της Τεχνολογίας και των εφαρμογών της στην καθημερινή μας ζωή, των επιχειρήσεων και της συνεισφοράς τους στην ανάπτυξη προϊόντων, διαδικασιών και υπηρεσιών που εξυπηρετούν το κοινωνικό σύνολο και προσφέρουν καλύτερη ποιότητα ζωής. Το ίδιο μάθημα της Τεχνολογίας θα μπορούσε –αν αποφασιστεί να εμπλουτιστεί με στοιχεία επιχειρηματικής κουλτούρας- να αποτελεί μάθημα Τεχνολογίας και επιχειρηματικότητας, συμβάλλοντας στην επιτυχία των στόχων του Ευρωπαϊκού Προγράμματος Εκπαίδευση και Κατάρτιση 2010, που εντάσσει την επιχειρηματική κουλτούρα στις οκτώ βασικές δεξιότητες και απαιτεί από όλες τις χώρες να εντάξουν την επιχειρηματικότητα σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού τους συστήματος.
    Αναφέρομαι σε ορισμένα μόνο παραδείγματα λόγω ειδικότητας και συγγενών προς τις δικές μου γνώσεις, που θα μπορούσαν-κατά τη γνώμη μου- να συνεισφέρουν στην ανάπτυξη πνεύματος άμιλλας και διαγωνιστικού, που αποτελεί –κατά την γνώμη μου πάντα-απαραίτητη προϋπόθεση για δημιουργία περιβάλλοντος «κινητικότητας» και όσμωσης στο ίδιο το σχολείο πρώτα απόλα.
    Αν αυτό το περιβάλλον δεν υπάρχει και δεν καλλιεργείται, δεν μπορούμε να μιλήσουμε και για τίποτα παραπέρα, σχετικό με διάθεση για έρευνα, καινοτομία, ανάδειξη, αναγνώριση και αποδοχή αρίστων..
    Το ίδιο στον τομέα των μαθηματικών, της φυσικής και των άλλων επιστημών(πχ του πολιτισμού, των κλασσικών επιστημών, της πληροφορικής κλπ) θα μπορούσε να ενισχύσει και «ζωντανέψει» τους ήδη υλοποιούμενους διαγωνισμούς και να τους κάνει πιο οικείους, πιο απλούς, πιο προσιτούς και παροτρύνει τους μαθητές να μετέχουν, να διαγωνίζονται, να αναδεικνύονται, να βραβεύονται. Οι καλές πρακτικές και η μεταφορά εμπειριών με προσαρμογή, τα δίκτυα σε όλα τα επίπεδα, η διάχυση και η δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων είναι καθοριστικοί παράγοντες επίσης σε αυτή την κατεύθυνση, νομίζω.
    Προφανώς αυτό απαιτεί και ένα ελάχιστο βαθμό εσωτερικής συνοχής μεταξύ των πιθανών δράσεων, που θα μπορούσε να εξασφαλιστεί με την εποπτεία από κάποιο φορέα που ήδη υπάρχει, ξέρει, θέλει, μπορεί…
    Τα βραβεία πχ μπορεί να είναι συνδυασμός αναγνώρισης και περαιτέρω έντασης της προσπάθειας «άμες δε γ εσόμεθα…», για ακόμα καλύτερα-γρηγορότερα, ψηλότερα, δυνατότερα. Citius, Altius, Fortius (faster, higher, stronger) για να θυμηθούμε και τον Ελληνορωμαϊκό πολιτισμό και τις καταβολές μας, αλλά και αξιοποίηση ενός σημαντικού κεκτημένου των σταθερών μας πια επιτυχιών στον αθλητικό στίβο, σαν χώρα…
    Πόσω μάλλον αν αξιοποιηθούν διακρατικοί διαγωνισμοί, διαγωνισμοί άμιλλας από πολύ μικρές ηλικίες, ανοίξουν τα μάτια όλων μας για το τι γίνεται γύρω μας..
    Γιατί καλό και αγαθό το να αναπαυόμαστε στις δάφνες του ένδοξου παρελθόντος μας, αλλά με το παρόν τι γίνεται; που είμαστε; είμαστε πουθενά;

    Συνεπώς πιστεύω ότι δεν αρκεί να ενισχυθούν με πόρους ή να δοθεί έμφαση μόνο στην Ανώτατη εκπαίδευση και τα Ερευνητικά Ινστιτούτα.
    Η διαμόρφωση κουλτούρας πρώτα απόλα είναι το ζητούμενο.
    Πολύ λίγα πράγματα μπορούν να γίνουν στο τελευταίο στάδιο ανάπτυξης και ολοκλήρωσης της προσωπικότητας των ακαδημαϊκών πολιτών..
    Απαιτείται πιο συστηματική (οριζόντια και κάθετα) προσέγγιση και συστηματική παρέμβαση σε όλες τις προηγούμενες βαθμίδες
    Ανατροπή εκ βάθρων της προσέγγισης που έχουμε για τα πράγματα.

    Δεν αρκεί πλέον να δίνονται ίδιες ευκαιρίες για όλους..Πρέπει και αυτό(απαραιτήτως) να εξασφαλίζεται, αλλά και να εξατομικευτεί η διδασκαλία, η μάθηση ώστε να μην συνθλίβει τους καλύτερους, να μην απαξιώνει και ισοπεδώνει τους αρίστους. Και αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο..
    Όταν όλο το εκπαιδευτικό σύστημα και όλη η κοινωνία έχει ήδη διαμορφωθεί στο πλαίσιο του όλοι ίδιοι είμαστε, όλοι καλοί είμαστε…
    Αν βέβαια το ζητούμενο είναι η εξασφάλιση πόρων για μερικά ακόμη χρόνια, από κονδύλια για την έρευνα και μέσω των Επιχειρησιακών Προγραμμάτων, τότε λίγο πάνω, λίγο κάτω.. κάτι θα «τσιμπήσουμε»…Ας μην κάνουμε τότε απολύτως τίποτα…Δεν χρειάζεται.
    Όταν διαταράσσεται η ισορροπία και η αδρανειακή κατάσταση ενός συστήματος χωρίς να ξέρουμε που πάμε, τότε είναι καλύτερη η ομφαλοσκόπηση. Ισως έτσι βρούμε κάποτε και τα αίτια της κατάντιας μας…τουλάχιστον θα έχουμε «αποτυπώσει την υπάρχουσα κατάσταση» σε αρκετά αξιόπιστο βαθμό…

    Κων.Κατσόγιαννος
    Εκπαιδευτικός ΠΕ17

  • 17 Οκτωβρίου 2010, 19:15 | Κώστας Κατσόγιαννος

    Θα ήθελα να καταθέσω την άποψή μου σαν εκπαιδευτικός της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.Τώρα θα πείτε τι δουλειά έχει η δευτεροβάθμια με την έρευνα.
    Στο προηγούμενο σχέδιο για την Έρευνα είχα διατυπώσει κάποιους προβληματισμούς που δυστυχώς συνεχίζουν να είναι άκρως επίκαιροι..
    Μάλιστα είχε δημοσιευτεί και σχετικό άρθρο μου στην «Οικονομική Επιθεώρηση»..
    Σε γενικές γραμμές :
    1.Πιστεύω οτι απαιτείται σαφής ορολογία και διακριτότητα που δυστυχώς δεν είναι καθόλου δεδομένη.. πχ έχει σαφώς οριοθετηθεί η βασική απο την εφαρμοσμένη έρευνα;και τι απόψεις περι αυτού διατρέχουν το σώμα των πανεπιστημιακών και των ερευνητών;
    2.Η ενοποίηση και ομογενοποίηση φορέων στο ίδιο Υπουργείο και «απο τα πάνω», δεν λέει τίποτα, αν δεν διατρέχει «όλο το σώμα».Και σώμα δεν είναι μόνο οι φοιτητές, μεταπτυχιακοί, διδακτορικοί, μεταδιδακτορικοί ή εν δυνάμει ερευνητές..Είναι και το περιβάλλον που διαμορφώθηκαν..Τα σχολεία, η κοινωνία, το σπίτι, οι δάσκαλοι, οι μέντορες, οι καθηγητές..Τι απο αυτα αγγίζουμε;
    Το παράδειγμα με την επιχειρηματικότητα αυτό έχει δείξει..Το να πάμε και να «διδάξουμε επιχειρηματικότητα και ατομοκεντρικές δεξιότητες» ένα άτομο στα 22 ή τα 23, όταν μέχρι τότε έμαθε να είναι -δυστυχώς-μόνο ακροατής.. λέει πολλά..
    3.Πρέπει να δοθεί ουσιαστική έμφαση στο σχολείο, στην κοινότητα, πρέπει να ξαναγυρίσουμε στα πρότυπα σχολεία ή στα θεματικά σχολεία..
    4.Απαιτείται συνεχής και συστηματική εκστρατεία για την αναγκαιότητα και την διάχυση στην κοινωνία του ρόλου των προτύπων, των ταγών και των μεντόρων..
    5.Μέχρι τότε θα συνεχίζουμε να χαιρόμαστε(όσοι, όσο και στο βαθμό που μπορούμε..)για ατομικές επιτυχίες που έτσι και αλλιώς θα προέκυπταν γιατί ήταν το άτομο και όχι ο χώρος, το περιβάλλον, το σχολείο, ή η κοινωνία που το επέτρεπε..Και μέχρι τότε ο μέσος όρος δυστυχώς θα παραμένει εκεί που βρίσκεται και τώρα..
    Λυπάμαι για την πεσιμιστική διάθεση…
    Εύχομαι καλή σας επιτυχία και θα χαρώ πραγματικά αν καταφέρετε κάτι.

    Με τιμή

    Ακολουθεί copy/pasted το άρθρο μου που αναφέρεται στο θέμα

  • 17 Οκτωβρίου 2010, 18:52 | ΝΙΚΟΣ ΗΛΙΟΥΔΗΣ

    Έρευνα & Ανάπτυξη

    Για να υπάρξει ουσιαστική ανάπτυξη της έρευνας / καινοτομίας πρέπει πρώτα να δημιουργηθεί παράδοση από ανοιχτές ομάδες ανθρώπων που μπορεί να δράσει αποτελεσματικά μέσα από έμπνευση και όραμα . Αυτό όμως προϋποθέτει ανθρώπους με παρατηρητικότητα και ευαισθησία στον άνθρωπο και το περιβάλλον , βασική εμπειρία σε βιομηχανική παραγωγή – εργαστηριακή πείρα αντιμετώπιση θεμάτων οργάνωσης παραγωγικής διαδικασίας και βιομηχανικής έρευνας . Επίσης συνδυαστική ικανότητα γνώσης και φαντασίας με πρακτική συνείδηση , επειδή όλες οι ιδέες δεν είναι εφαρμόσιμες.
    Σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον μπορεί να υπάρξει παραγωγή γνώσης για νέους ερευνητές και ευρεσιτέχνες αλλά και γνώση εφαρμογής αποτελεσμάτων της έρευνας σε καινοτομία και παραγωγή προϊόντα χρήσιμα για την ευημερία των πολιτών .
    Η ερευνητική ικανότητα για αναζήτηση πληροφοριών και τεκμηρίωση ταξινομείται σε επίπεδα ανά τομέα (δράσης) για επίλυση ζητημάτων που μας απασχολούν , θα μας απασχολήσουν ή προκύπτουν ως προς τον σκοπό απόκτησης γνώσης για την αξιοποίησή της , είτε για εφαρμογή και παραγωγή νέου προϊόν είτε για βελτίωση συνθηκών παραγωγής (καινοτομία) είτε για την πρόβλεψη προστασίας των πολιτών ή για την ορθή διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος .
    Κατά την εφαρμογή τα αποτελέσματα της έρευνας που προκύπτουν δια της παρατηρητικότητας την καταγραφή , ανάλυση , επεξεργασία όλων αυτών με συμπεράσματα για απάντηση επί του ζητούμενου που τίθεται ως στόχος , με επιστημονική μέθοδο αλλά επιτυγχάνεται και με την υπολογιστική μέθοδο δια μέσου της εμπειρίας και αντίληψης ανάλογα πάντα με το ζητούμενο (σκοπός – στόχος) .
    Ο χώρος της έρευνας είναι απέραντος , δεν μπορεί να χωρίζεται ή να επιβάλλεται σε υψηλού ή χαμηλού επιπέδου τυπικών προσόντων αλλά , ταξινομείτε ανάλογα με το ζητούμενο που τίθεται για να δοθεί μια επιτυχής λύση κατά ορθό τρόπο σ’ ένα πρόβλημα είτε ανθρωπιστικό είτε τεχνολογικό ή να διαπιστωθεί μια κατάσταση , να γίνει μια ανακάλυψη με σκοπό τη γνώση και στόχο την εφαρμογή .
    Πάντα μετράει το αποτέλεσμα και η οργάνωση διαχείριση όλων αυτών με ηθική και κανόνες , είναι διαφορετική η βιομηχανική έρευνα από την εκπαιδευτική έρευνα , η ιδιοφυία και η έμφυτη εφευρετικότητα ενός ανθρώπου καλλιεργείται μέσα από ανοιχτές ομάδες δράσης .
    Ένα παράδειγμα (πραγματικό) σε βιομηχανία πολτού & χάρτου : Βιομηχανίες μεγάλου μεγέθους έχουν οργανωμένα τμήματα υποστήριξης της παραγωγής όπως , ελέγχου ποιότητας , συντήρησης / κατασκευών , κ.λ.π. αποτελούμενα από ανθρώπινο δυναμικό με διάφορα επίπεδα επαγγελματικής εκπαίδευσης και ανάλογες ειδικότητες , παρασκευαστές , τεχνίτες / τεχνικούς , συντηρητές κ.λ.π. που συνθέτουν ομάδες εργασίας , συνεργασίας / σχεδιασμού υποστηρίζοντας την λειτουργία της παραγωγικής διαδικασίας αλλά , και τη βελτίωση του παραγόμενου προϊόν τόσο σε ποιότητα όσο και σε ποσότητα με στόχο την σταθερή αξία του προϊόν και τη μείωση του κόστους λειτουργίας με παρεμβάσεις στους μηχανισμούς παραγωγής και της οργάνωσης ,αξιοποιώντας αποτελέσματα βιομηχανικής έρευνας και καινοτομίας πολλές φορές πιεστικά για άμεσα αποτελέσματα .
    Στα τμήματα παραγωγής υπάρχουν τα μηχανολογικά συστήματα αποτελούμενα από μηχανισμούς και μηχανικά στοιχεία . Πολλά απ’ αυτά (μηχανικά στοιχεία) ανά ταχτικά χρονικά διαστήματα πρέπει να αντικαθίσταται λόγω φυσιολογικής φθοράς ή το χειρότερο απότομη φθορά από άγνωστες αιτίες (όπου γίνεται καταγραφή και έρευνα για τη διαπίστωση των αιτιών) . Η κυρίως αποθήκη ανταλλακτικών του εργοστασίου δεν έχει τη δυνατότητα πλήρως αποθεματικού , οπότε θα πρέπει να κατασκευάζονται εκτός προγράμματος εκείνη τη στιγμή και με στάση της παραγωγής συν ότι πολλές φορές απαιτείτε εργασία πέραν του κανονικού ωραρίου .
    Αυτή η κατάσταση δημιουργούσε άγχος στο τεχνικό προσωπικό , το άγχος αρκετές φορές είναι από τους βασικούς παράγοντες με αυξημένο συντελεστή αιτία ατυχήματος και κατά δεύτερον καθυστέρηση της παραγωγής . Ένας μαθητής κατωτέρας τεχνικής σχολής που υποχρεωτικά εργάζονταν ως μαθητευομένους στον κλάδο του την ημέρα και το βράδυ παρακολουθούσε τα μαθήματά του στη σχολή (συνδυασμός θεωρία-πράξη) . Από μόνος του βλέποντας αυτή τη κατάσταση που δημιουργούνταν , παρατήρησε και κατέγραψε τις περιπτώσεις φθοράς στους συγκεκριμένους μηχανισμούς / μηχανικά στοιχεία των τμημάτων αφού πρώτα απέκτησε εμπειρία με τα μηχανολογικά συστήματα του εργοστασίου , τα υλικά και τα εργαλεία .
    Διαπίστωσε ότι περίπου στους ίδιους χρόνους λειτουργίας υπήρχε η ανάγκη αντικατάστασης , παράλληλα κατέγραψε σημεία απότομης φθοράς .Τότε κάνει εισήγηση στον εργοδηγό του τμήματος συντήρησης / κατασκευών στο οποίο ανήκει ότι θα μπορούσε να εξαλειφθεί η κατάσταση αυτή εάν δημιουργηθεί και οργανωθεί αποθήκη με απόθεμα ανταλλακτικών ειδικών καταστάσεων φθοράς . Εξηγώντας τον προγραμματισμό και σχεδιασμό εφαρμογής αλλά και αναλαμβάνοντας την οργάνωση της παραγωγής των ανταλλακτικών την ταξινόμηση σε θυρίδες με κωδικούς αποθήκευσης και βιβλίο καταγραφής αποθεμάτων . Η εισήγηση είχε άμεση έγκριση του εργοδηγού και του προϊσταμένου του τμήματος . Το αποτέλεσμα ήταν θετικό ως προς την εφαρμογή και απόδοση έργου , υπήρχε προγραμματισμός αντικατάστασης των μηχανικών στοιχείων με προγραμματισμένο και ελεγχόμενο χρόνο στάσης της παραγωγής , αλλά και στην περίπτωση της απότομης φθοράς δεν υπήρχε καθυστέρηση επειδή είχε το ανάλογο απόθεμα ανταλλακτικών .
    Από την άλλη πλευρά το τεχνικό προσωπικό ήταν αρκετά ικανοποιημένο διότι έφυγε το εργασιακό άγχος της απαιτούμενης γρήγορης κατασκευής του ανταλλακτικού με αυξημένο συντελεστή λάθος , επιμήκυνση χρόνο εργασίας πέραν του κανονικού ωραρίου για το χρόνο κατασκευής και αντικατάστασης , αλλά το σημαντικότερο αποφυγή ατυχήματος λόγω έντασης .
    Η γνώση για τη βελτίωση ανθεκτικότητας του υλικού των μηχανικών στοιχείων έναντι της φθοράς αποκτάτε από την εργαστηριακή έρευνα έπειτα απαιτείτε ειδική γνώση σχεδιασμού και γνώση κατεργασίας , για το παραγόμενο αποτέλεσμα εμπλέκονται ομάδες διαφορετικών ειδικοτήτων .
    -Το αποτέλεσμα που προέκυψε από την οργάνωση δημιουργία αποθεματικό ανταλλακτικών δεν ήταν από ένα συνδυασμό παραμέτρων έρευνας και εφαρμογής ;
    – Άρα λοιπόν ο τομέας της έρευνας δεν είναι κάτι το απόμακρο και δεν καθορίζεται από την τυπικότητα είναι σύνολο γνώσης με αποτελεσματικότητα στην επιτυχή λύση ενός ζητήματος (προβλήματος) με συνδυασμό πολλών παραμέτρων .
    – Ήταν σωστό που του δόθηκε η έγκριση σ’ έναν μαθητή δέκα επτά χρονών περίπου για την εφαρμογή της επινόησης άνευ τυπικών προσόντων ;
    – Σε τι βαθμό προσόντων θα έπρεπε να καταταγεί ο έφηβος μαθητευόμενος και μαθητής κατωτέρας τεχνικής σχολής ;
    – Θα έπρεπε να έχει εξέλιξη σπουδών σε πανεπιστήμιο εντός της χώρας για περαιτέρω επιπέδου γνώσης ;
    – Θα ήταν χρήσιμο να συμμετέχει σε ερευνητική ομάδα ;
    – Ποιο είναι το σύστημα της πολιτείας για την προώθηση αυτών των εφήβων και άλλων παρόμοιων περιπτώσεων πολιτών ;
    Έβαλα απλά αυτά τα ερωτήματα με το παράδειγμα διότι πρέπει πρώτα να μας απασχολήσουν τέτοιου είδους ζητήματα που είναι βασικά εάν πραγματικά θέλουμε πρόοδο ανάπτυξη και ευημερία , που στις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. είναι αυτονόητα στον κάθε πολίτη της . [ Σε βασικούς φορείς ανάπτυξης στη χώρα μας δεν υπάρχει συμμετοχή πολιτών με ουσιαστικές γνώσεις και ερεθίσματα ( πρακτικής εμπειρίας) , αλλά πάντα μπαίνει το τυπικό προσόν των πτυχίων . Εννοείται ότι χρειάζεται και τα δύο ] .
    Πιστεύω πως πρέπει να δύναται η ευκαιρία να περιλαμβάνονται σε ερευνητικές ομάδες μαθητές τεχνικών σχολών και λυκείων σε περιπτώσεις που έφηβοι έχουν αντίληψη και δημιουργικότητα για την ανάπτυξη μελλοντικό ερευνητικό / εφευρετικό δυναμικό . Χρειάζεται σωστή διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού , προώθηση και αμοιβή στις αξίες με ορθολογική πολιτική για να εφαρμοστούν αποτελεσματικά οι ιδέες για την ανάπτυξη και ευημερία των πολιτών .
    Αριστεία στους μαθητές , σπουδαστές / φοιτητές που παράλληλα με τις σπουδές τους εργάζονται στο αντικείμενο σπουδών τους (μαθητεία) , διότι αποκτούν εμπειρία βασικός παράγων για δημιουργική φαντασία , κατανόηση εφαρμογών απαραίτητα για έναν υπεύθυνο επαγγελματία , πολίτη . Με την επιβράβευση αυτού του είδους σε νέους αναγνωρίζεται η προσπάθειά τους για ουσιαστική μάθηση , ανοίγει η εμπιστοσύνη και το ενδιαφέρον των πολιτών για απόκτηση και παραγωγή γνώση του παραγωγικού τομέα και την κατανόηση στη σωστή χρήση της τεχνολογίας .
    Διότι με την ανεξέλεγκτη χρήση της τεχνολογίας λόγω άγνοιας διαχείρισής της , μετατράπηκαν οι πόλεις σε εργοστάσια , το φυσικό περιβάλλον σε χωματερή και ακαλαίσθητη όψη λόγω του ανορθόδοξου σχεδιασμού δόμησης χωρίς να χρησιμοποιείται ποιοτική γνώση, με μεγάλη επιβάρυνση στην ποιότητα της ζωής . Βασική ευθύνη όμως αυτής της κατάστασης ανήκει κατά κύριο λόγω σε επαγγελματίες επιστημονικού επιπέδου κατάρτιση . Η ισορροπημένη και σωστή χρήση της τεχνολογίας χρειάζεται πνευματικά φίλτρα που αποκτώνται με το άνοιγμα του μυαλού δια μέσου της παιδείας και μαθητείας δηλαδή , γνώση παραγωγής τεχνολογίας και γνώση χρήση της τεχνολογίας . Η χώρα μας δεν έχει ανάγκη από ελίτ πτυχιούχων ερευνητών με ανεπτυγμένη θεωρία χωρίς αποτελεσματική εφαρμογή . Ο ερευνητής – εφευρέτης δεν είναι μόνο θεωρητικός αλλά έχει πρακτική ικανότητα , παρατηρητικότητα το τι συμβαίνει γύρο του .
    Η ανταγωνιστικότητα είναι συνδεδεμένη με την έρευνα και καινοτομία , αποκτάται (ρυθμίζεται) μέσα από σωστές μεθόδους οργάνωσης , υπηρεσιών , τομείς παραγωγής με την επίσης σωστή επιλογή και κατανομή του ανθρώπινου δυναμικού στις ανάλογες θέσεις με ουσιαστικά προσόντα και , όχι απαραίτητα από τη μείωση κόστους αμοιβών ή ευκαιριακές λύσεις παραγωγή προϊόντα ή λειτουργία υπηρεσιών χωρίς μελέτη ανάλυση σχεδιασμό . Στην Ελλάδα ιδιαίτερα τις δύο τελευταίες δεκαετίες αναπτύχθηκε η νοοτροπία (κουλτούρα) του γρήγορου εμπορικού κέρδους με αλόγιστη κατανάλωση χωρίς ποιότητα , φαίνεται από το πώς αναπτύσσονται οι πόλεις αλλά και η διαχείριση του φυσικού περιβάλλον . Αποτέλεσμα αρκετά μεγάλο μέρος του παραγωγικού τομέα να μείνει στάσιμο σε εξέλιξη και εφαρμογή αποτελεσμάτων έρευνας λόγω του δόγματος άλλοι παράγουν και εμείς καταναλώνουμε .
    Ένα απλό παράδειγμα : Η τουριστική βιομηχανία είναι αξιόλογη όταν ο εξοπλισμός σε σημαντικό ποσοστό προέρχεται από προϊόντα που παράγονται εδώ , όπως συστήματα εστίασης – κλιματισμός – δομικά υλικά – διακόσμηση .
    – Έχουμε κήπους αλλά οι μηχανές κήπου και βολβοί-φυτά εισάγονται .
    – Έχει υπολογιστή πόσο συνάλλαγμα μένει στη χώρα μας απ’ αυτό που έρχεται στον τομέα του τουρισμού ;
    – Ποιος είναι ο ανταγωνισμός στη ναυπήγηση τουριστικών σκαφών διαφόρων χρήσεων ;
    Νομίζω πως δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης με τις χώρες που αναφέρονται στο κείμενο βάσης ως προς τα μεγέθη τεχνολογικής γνώσης και ουσιαστικής έρευνας , διότι αυτές οι χώρες έχουν δημιουργήσει συστηματικά με βάση την παιδεία από χρόνια παράδοση στην έρευνα / ευρεσιτεχνία και κουλτούρα παραγωγή καινοτομίας αξιοποιώντας ανθρώπους με δημιουργικότητα .
    Η Ελβετία είναι από τις πρώτες χώρες στην καινοτομία και διπλώματα ευρεσιτεχνίας με υψηλό επίπεδο ποιότητα παραγωγής . Όταν αντιμετώπιζε πρόβλημα προώθησης της παραγωγής ωρολογίων πριν περίπου είκοσι πέντε χρόνια λόγω ανταγωνιστικότητας αυτοματοποιημένης παραγωγής κυρίως από Ασιατικές χώρες , οι Ελβετικές εταιρίες ωρολογίων ανέπτυξαν συστηματικά τον σχεδιασμό του ωρολογίου και την οργάνωση της παραγωγής χρησιμοποιώντας ποιοτικά υλικά και ακρίβεια λειτουργίας με ανταγωνιστικό κόστος . Η αποτελεσματικότητα οφείλεται στη γνώση της βασικής τεχνολογίας ,τη βιομηχανική έρευνα και τη δημιουργική κουλτούρα .
    Άρα η αναφορά θα πρέπει να είναι χρήσιμη ως παράδειγμα στο ότι πρέπει να παίρνουμε ρίσκο δημιουργικό με στόχο την ανάπτυξη δια μέσου της αποτελεσματικότητας της έρευνας – καινοτομίας που παράγει γνώση και ασφάλεια στους πολίτες σε συνδυασμό δράσης φορέων δημοσίου & ιδιωτικού τομέα , με το δημόσιο να προσφέρει τα εργαλεία που είναι η ουσιαστική παιδεία , η συντονισμένη και συστηματική οργάνωση , των υπηρεσιών , των τομέων πληροφόρησης , την χρηματοδότηση όπου είναι απαραίτητο και έλεγχο τήρησης των κανόνων .
    Στη χώρα μας έγινε προσπάθεια ανάπτυξης της καινοτομίας αλλά δεν αναπτύχθηκε συστηματικά ο χώρος δράσης για γνώση και παραγωγή ποιοτικών προϊόντων . Ένα μεγάλο μέρος οφείλεται στην απροθυμία προσέλευσης νέων , πτυχιούχων Α.Ε.Ι. / Τ.Ε.Ι. όπως , μηχανικοί-φυσικοί-χημικοί-μαθηματικοί , προτίμησαν ν’ ασχοληθούν με υπηρεσίες γραφείου , φροντιστήριο , εμπόριο , παρά να δραστηριοποιηθούν στον τομέα της παραγωγής – καινοτομία και έρευνα ιδρύοντας οι ίδιοι επιχειρήσεις μηχανολογικών εφαρμογών , τεχνολογικών και βιομηχανικών προϊόντων .
    Ο τομέας αυτός αποτελείται πιο πολύ από τελειόφοιτους τεχνικών σχολών κυρίως εργοδηγοί με μεγάλη εμπειρία , πείρα και αποτελεσματικότητα δράσης σε εφευρετικότητα και εφαρμογή καινοτόμων ιδεών στις τεχνολογικές κατασκευές και βιομηχανική παραγωγή . Όμως χρειάζονταν (χρειάζεται) να πάνε στην συντονισμένη οργάνωση της παραγωγής σε συνδυασμό με τον βιομηχανικό σχεδιασμό , την ψηφιακή τεχνολογία ελέχγου -αυτοματισμού και των νέων υλικών , δεν έχουν το χώρο έρευνας λόγω το μέγεθος των επιχειρήσεων και το δικαίωμα πρόσβασης για σπουδές σε Α.Ε.Ι. για περαιτέρω γνώση εντός της χώρας (ενώ έχουν μαθητές με βαθμό τυπικού προσόν κάτω του δέκα) . Από την άλλη πλευρά τα Α.Ε.Ι. / Τ.Ε.Ι. δεν οργάνωσαν αποτελεσματικά με μεθοδικότητα τις σπουδές , τους χώρους εργαστηρίων και εφαρμογών με ανθρώπινο δυναμικό ώστε να γεφυρωθεί το χάσμα που υπάρχει μεταξύ θεωρίας πράξης και να συνδεθεί η εκπαίδευση με την κοινωνία ουσιαστικά , που αυτός είναι ο σκοπός .
    Σωστά αναφέρεται στο κείμενο βάσης ο προβληματισμός και οι στόχοι να ξεπεραστούν αυτά τα εμπόδια , όμως με αλλαγή νοοτροπίας και συντονισμένη οργάνωση μπορεί να υπάρξει αποτέλεσμα .
    Για να παραχθεί γνώση τεχνολογίας αλλά και προϊόντα τεχνολογίας πρέπει πρώτα να γίνει κατανοητή η λειτουργία της . Σημαντικός τομέας απόκτησης τεχνογνωσίας ως σημείο αναφοράς εξέλιξης και δράσης για καινοτομία και εφαρμοσμένη έρευνα είναι ο τομέας της συντήρησης .
    Όπως αναφέρθηκε πιο πάνω , επειδή στη χώρα μας δεν υπάρχει σημαντική δραστηριότητα σε τομείς παραγωγής με ποιότητα και ποσότητα που εξαρτάτε από το επίπεδο κατάρτισης του ανθρώπινου δυναμικού με βασικό εργαλείο την τεχνολογία , δίνοντας έμφαση στον τομέα της συντήρησης αποκτάται εμπειρία και γνώσεις στο να δίνονται λύσεις για τη σωστή λειτουργία των μηχανών (ότι παράγει έργο ονομάζεται μηχανή είτε μηχανολογική είτε ηλεκτρονική) με αποτέλεσμα την ασφάλεια , των πολιτών , στη διακίνηση των εμπορευμάτων , στην ενέργεια , στη προστασία του φυσικού περιβάλλον .
    Στον τομέα της συντήρησης αποκτάται τεχνογνωσία οργάνωση και βελτίωση συνθηκών λειτουργίας , νέοι μέθοδοι παραγωγής / κατεργασία , ανακάλυψη υλικών . Αναλύοντας την ποιότητα και σχεδιασμό σε σχέση με τη φθορά , απόδοση έργου , και εξοικονόμηση ενέργειας , βγαίνουν συμπεράσματα χρήσιμα για το σχεδιασμό στην οργάνωση της παραγωγικής διαδικασίας . Οι υποψήφιοι ερευνητές συνδέονται με την πράξη , αποκτάται κουλτούρα καινοτομίας και γνώση διαχείριση της τεχνολογίας .
    Η ενίσχυση χρηματοδότησης της καινοτομίας δεν πρέπει να γίνεται με μόνο κριτήριο το επίπεδο επιστημονικών προσόντων του ανθρώπινου δυναμικού μιας επιχείρησης επειδή οι περισσότερες παραγωγικές επιχειρήσεις στην Ελλάδα δεν είναι του μεγέθους και της οργάνωσης όπως σε άλλες χώρες της Ε.Ε. . Εξ άλλου αυτός είναι και ο σκοπός της σύμπραξης (νομίζω) με στόχο να επιτευχθεί ένα δέσιμο έρευνας – πράξης προς παραγωγή ποιοτικού αποτελέσματος .
    Επίσης για να υπάρξει συνέχεια στη συνεργασία είτε μεταξύ επιχειρήσεων με ερευνητές – ευρεσιτέχνες είτε μεταξύ ομάδων ερευνητών θα πρέπει κατά πρώτον να υπάρχει αποτελεσματικότητα παραγωγής σε προϊόν , εφαρμογή αποτελεσμάτων έρευνας / καινοτομία και κατά δεύτερο η δημοσίευση διαπιστώσεων η αποτελεσμάτων έρευνας .
    Η αξιολόγηση και οργάνωση της χρηματοδότησης πρέπει να γίνεται από τράπεζες με ελεγκτή ανεξάρτητο (κρατικό φορέα / Γ.Γ.Ε.Τ.) ο οποίος να έχει γνώσεις των προβλημάτων της κοινωνίας τη λειτουργία της αγοράς και τους παραγωγικούς τομείς της, αλλά και της Ε.Ε. . Η κάθε πρόταση μπορεί να υποβάλλεται στα κατά τόπους καταστήματα τραπεζών και να γίνεται εκεί η αξιολόγηση της ερευνητικής εφαρμογής , καινοτομίας ή εφεύρεσης ως προς το μέγεθος της αξίας της χρηματοδότησης , το βαθμό ρίσκο αξιοποίησης της επένδυσης , την οργάνωση ανάπτυξης της καινοτομίας – παραγωγή προϊόν .
    Οι τράπεζες θα πρέπει να έχουν εξειδικευμένες υπηρεσίες με ανθρώπινο δυναμικό καταρτισμένο σε θέματα ανάπτυξης της παραγωγής και εμπορείου , ώστε να κατευθύνει ή να δίνει λύσεις σε θέματα οργάνωσης λειτουργίας μιας επιχείρησης καθώς επίσης συνεργασία και υποστήριξη με τεχνογνωσία όταν είναι απαραίτητο ή αναγκαίο για την επιχειρηματική αξιοποίηση της καινοτομίας / αποτέλεσμα έρευνας – ευρεσιτεχνία .
    Η γενική έγκριση και έλεγχος να γίνεται από φορέα ( Γ.Γ.Ε.Τ. ) όπως αναφέρθηκε πιο πάνω μετά την αξιολόγηση και τη γνώμη της τράπεζας . Έτσι αποφεύγεται η καθυστέρηση αλλά , κυρίως το κράτος ενεργεί ως ελεγκτής και όχι διαχειριστής , ούτε να υπάρχει υπόνοια για άδικη αντιμετώπιση .
    Το ενδιαφέρον πρέπει να εστιάζεται κατά κύριο λόγω στην οργάνωση για αποτέλεσμα και όχι στη διαδικασία για το αποτέλεσμα .
    Χρηματοδότηση ουσιαστικών έργων με απλές και εμφανείς διαδικασίες , γιατί αποθαρρύνεται ένας πολίτης να συμμετέχει με πολλές διαδικασίες τυπικότητας (ιδιαίτερα πολίτες που έχουν δημιουργικότητα , που σ’ αυτούς στηρίζεται η χώρα μας και γενικά η κοινωνία) .
    Ο ερευνητικός χώρος είναι χρήσιμο και πολλές φορές αναγκαίο να έχει σύνδεση τοπικά και περιφερειακά με το ανθρώπινο δυναμικό και τον πειραματικό – εργαστηριακό εξοπλισμό . Σ’ έναν ευρύτερο ενιαίο ερευνητικό χώρο παράλληλα με τα ερευνητικά προγράμματα σύμπραξης μεταξύ Α.Ε.Ι. και Ινστιτούτα είναι δυνατόν να χρησιμοποιούνται οι εργαστηριακοί χώροι των Α.Ε.Ι. / Τ.Ε.Ι. για πιστοποίηση και έλεγχο σε βιομηχανικά προϊόντα υλικά κ.λ.π. ανά περιφέρεια αφού πρώτα γίνει μια σωστή οργάνωση .
    Υπάρχουν ινστιτούτα και κρατικοί φορείς που παρέχουν πιστοποίηση λειτουργίας σε μηχανήματα βιομηχανικά προϊόντα και υλικά , όπως για παράδειγμα το Ι.Γ.Ε.Μ.Κ. το οποίο εδρεύει στην Αθήνα ή το χημείο του κράτους . Θα μπορούσε να γίνει ένας σχεδιασμός ανάπτυξης της δραστηριότητας αυτής ανά τομέα και αντικείμενο στα εργαστήρια και τους χώρους των Α.Ε.Ι. / Τ.Ε.Ι. , το ινστιτούτο δεν μπορεί να έχει την πληρότητα σε εργαστήρια και ανάλογο προσωπικό που θα έχουν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα αλλά ούτε την άνεση χρόνου για εποπτεία σε επιχειρήσεις που παράγουν ή εισάγουν ένα προϊόν ανά περιφέρεια της χώρας .
    Το Ι.Γ.Ε.Μ.Κ. μπορεί να είναι κεντρικός φορέας ανάθεσης έργου δια μέσου της Γ.Γ.Ε.Τ. . Με το σχεδιασμό αυτό θ’ αρχίσει να καλλιεργείται κοινωνική και επαγγελματική σχέση μεταξύ των Α.Ε.Ι. / Τ.Ε.Ι. και του παραγωγικού – εμπορικού τομέα . Επίσης και το χημείο του κράτους θα ήταν δυνατόν να έχει παρόμοια σχέση συνεργασίας .
    Νομίζω πως αξίζει να γίνει μια καταγραφή αυτών των περιπτώσεων .
    Η δημιουργία και ανάπτυξη ερευνητικών υποδομών είναι χρήσιμο να αναπτυχθούν μέσα σε κεντρικά εκπαιδευτικά ιδρύματα ανά περιφέρεια με σχέδιο και προοπτική . Απαιτεί καλό σχεδιασμό ως προς την οργάνωση , καθώς επίσης αναγκαία υποδομή για σχεδιασμό και ανάπτυξη κατασκευή πειραματικών συσκευών κ.λ.π. .
    Ανάπτυξη – περιβάλλον – προοπτική . Χρησιμοποιώντας τη βασική ύλη που παίρνουμε από το φυσικό περιβάλλον για τις ανάγκες μας καθώς και δια μέσου της βιομηχανίας δημιουργούνται υποπροϊόντα τα οποία όταν τα επιστρέφουμε ξανά στη φύση πρέπει να είναι ελεγχόμενα και φιλτραρισμένα για υπάρξει συνέχεια , είναι απαραίτητη η γνώση και ο πολιτισμός .
    Η τεχνολογική ανάπτυξη είναι η εξέλιξη της βιομηχανικής παραγωγής με σκοπό την εξυπηρέτηση των αναγκών του ανθρώπου , ως εκ τούτο η ανάπτυξη της βιομηχανικής παραγωγής είναι η εξέλιξη των δραστηριοτήτων του ανθρώπου . Όμως η ποιότητα της ζωής του έχει σχέση με τη σωστή και ορθή οργάνωση της βιομηχανικής παραγωγής τη διαχείριση των προϊόντων και υποπροϊόντων , αυτό εξαρτάται από την τεχνολογική έρευνα που χρειάζεται για τη εφαρμογή αυτών παράλληλα τα αποτελέσματα της έρευνας προσφέρουν τη γνώση στους πολίτες γι’ αυτά τα ζητήματα . Όμως και εδώ είναι ανάγκη ενός προγράμματος ανάπτυξης βιβλιοθηκών (πολλοί αναφέρουν για ανάπτυξη αλλά δεν γίνεται προσδιορισμό των ερεθισμάτων) .
    Η διαχείριση αποτελεσμάτων γνώσης ως προς την οικονομική δραστηριότητα θα πρέπει να έχει κανόνες . Υπάρχει ένα φιλοσοφικό ζήτημα : πως διαχειρίζεται το οικονομικό όφελος του αποτελέσματος της γνώσης και πως επιστρέφει στον πολίτη η απόδοση του αποτελέσματος .
    Σ’ αυτό νομίζω πως πρέπει να δίνει απάντηση η πολιτική (πολιτεία) .

  • 17 Οκτωβρίου 2010, 00:28 | Θανασης Καραλης

    Το κειμενο που ακολουθει επροκειτο να ειναι η συμβολη μου στη διαβουλεση που αφορουσε «Την ανάδειξη των κεντρικών προτεραιοτήτων της Εθνικής Στρατηγικής Έρευνας» και ιδιαιτερα τις «Δρασεις που απευθυνονται στον Παραγωγικο Τομεα». Για διαφορους λογους, ανεξαρτητους απο την θεληση μου, δεν ανεβασα τοτε το κειμενο που ακολουθει. Επειδη ομως νομιζω οτι μερικα ζητηματα τα οποια θιγω άπτονται και αυτης της διαβουλευσης επισυναπτω τωρα τα σχολια μου:

    ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΓΚΥΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΔΕΚΑΕΤΙΩΝ ΣΥΓΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΜΕΝΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
    1. Η Ελληνική Βιομηχανια συρρικνωνεται την τελευταια 30-ετια ενώ παραλληλα εχει τωρα πια εισελθει σε συνθηκες βαθιας κρισης, η οποια σε ορισμενους κλαδους ισως αποδειχθει αναντιστρεπτη. Υπαρχει συνεπως αναγκη επενδυσης σε στοχευμενη ερευνα που να αφορα κλαδους, κατά προτιμηση με εξαγωγικο προσανατολισμο, που καταφερνουν να επιβιώνουν με καθαρα χρηματικοοικονομικους όρους. Η πολυτελεια να χρηματοδοτηθει από την ΓΓΕΤ στο εγγυς μελλον ερευνα που θα στηριζεται σε ιδεοληψιες ή ευχολογια είναι η χειροτερη απάντηση που θα μπορουσε να δοσει η Πολιτεια στην τρεχουσα πολιτικη και κοινωνικη συγκυρια αλλά και στην αναγκη αλλαγης του σημερινου αναπτυξιακου προτυπου (βλ. καταναλωτισμός με μεγαλη συμμετοχη στο ΑΕΠ, σημαντικη συρρικνωση του εξαγωγικου τομεα, κ.λπ)
    2. Απαιτειται η χρηματοδοτηση ερευνητικων εργων που θα οδηγουν σε εμπορευσιμα προϊόντα εντος 5-ετιας από την εναρξη της χρηματοδοτησης τους ή εντος 2-ετιας από την ληξη της χρηματοδοτησης. Ενας τροπος εξασφαλισης είναι να προ-απαιτειται η Υποβολη Επιχειρηματικου Σχεδιου (Business Plan) μαζι με κάθε προταση προς χρηματοδοτηση. Ένα συμπληρωματικο εργαλειο είναι η δημιουργια Λιστας εταιρειών που αξιοποιουν –ή δεν αξιοποιουν- εντος των ανωτερω χρονικών διαστηματων, τα αποτελεσματα της χρηματοδοτηθεισας ερευνας (η καταταξη στη λιστα θα γινεται με συγκριση των αποτελεσματων αυτων με το αρχικως υποβληθεν Επιχειρηματικο Σχεδιο)
    3. Η χρηματοδοτηση βασικης ερευνας (Πανεπιστημια, Ερευνητικα Ινστιτουτα) πρέπει να αποδεσμευθει πλήρως από την χρηματοδοτηση στοχευμενης εφαρμοσμενης ερευνας. Η χρηματοδοτουμενη ερευνα των πανεπιστημιων πρέπει να γινεται μεσω αλλης «γραμμης χρηματοδοτησης» και οι αντιστοιχες προκηρυξεις να γινονται με διαφορετικη στόχευση. Τελος οι υποβαλλομενες προτασεις να αξιολογούνται με διαφορετικα κριτηρια αξιολογησης
    4. Ιδιαιτερη εμφαση πρέπει να δοθει στην στοχευμενη ερευνα κοινοπραξιων Βιομηχανιών και Ερευνητικων Φορεων που ρητα θα οδηγει σε μετρήσιμη αυξηση του ογκου και της προστιθεμενης αξιας των νεων προϊοντων και κατά προτιμηση των εξαγωγιμων νεων προϊοντων
    5. Υπο τις τρεχουσες συνθηκες δημοσιονομικης κρισης εκτιμώ οτι απαιτειται η Μειωση της χρηματοδοτησης της βασικης ερευνας καθως και της εφαρμοσμενης ερευνας που θα αποφερει προϊόντα σε οριζοντα μεγαλυτερο της 8-ετίας
    6. Εκτιμω επισης σαν επιβεβλημενη κινηση, ταυτοχρονα με την προκηρυξη μιας δρασης, τον καθορισμο της προς διαθεση Δημοσιας Δαπανης ανα επι μερους Δραση. Οι επι μερους Δρασεις πρέπει να είναι περισσοτερες από τις συνηθεις. Δεν είναι π.χ. λογικο να «ανταγωνιζεται» μια προταση βελτιωσης των αεριων ρυπων των αυτοκινητων με μια προταση για την εξουδετερωση χημικών ή μεταλλευτικών απορρίψεων
    7. Να μην χρηματοδοτουνται ερευνητικες προτασεις «συμπραξης βιομηχανιας -πανεπιστημιων» στις οποιες η παρουσια των βιομηχανικών εταιρων είναι ουσιαστικά δευτερευουσα και διακοσμητική. Τετοιες προτασεις ουσιαστικα αποσκοπουν στην εμμεση χρηματοδοτηση ερευνας με καθαρα ενδο-πανεπιστημιακα κριτηρια ή και ακομη πιο «στενα» κριτηρια και προτεραιότητες. Ένα καλο κριτηριο διακρισης για το εάν η προτεινομενη ερευνα είναι πανεπιστημιοκεντρικη ή βιομηχανοκεντρικη είναι η συμπληρωση εκ μερους των συμμετεχουσων βιομηχανιων ενός συγκεκριμενου «ερωτηματολογίου» (αυτό το κριτηριο υπερ της βιομηχανιας εφαρμοζεται ήδη επιτυχημενα και κατά κορον στα περισσοτερα χρηματοδοτουμενα ευρωπαικα προγραμματα)
    8. Θεωρω περισσοτερο από αναγκαια την αυξημενη συμμετοχη ειδικων στελεχών από την Βιομηχανια στην αξιολογηση των υποβαλλόμενων προτασεων με αντιστοιχη μειωση της συμμετοχης αξιολογητών πανεπιστημιακης προελευσης. Οι εκ της Βιομηχανιας προερχομενοι αξιολογητες θα πρέπει φυσικά να ικανοποιουν συγκεκριμένα προαπαιτουμενα (π.χ. ετη εμπειριας, επιστημονικους τιτλους, πλουσιο βιογραφικο). Προτείνω να εξετασθει η δημιουργια «Σωματος Πιστοποιημενων Αξιολογητων-Κριτών» με προελευση την Ελληνική Βιομηχανια
    9. Η αξιολογηση / βαθμολογια κάθε προτεινομενου εργου και η εν συνεχεία παρακολούθηση κάθε εκτελουμενου προγραμματος πρέπει να γινεται ταυτόχρονα από στελεχη της ΓΓΕΤ και από ειδικους με βιομηχανική εμπειρια (με τετοια «διδυμα» αξιολογει πλεον συστηματικά η ΕΕ τα χρηματοδοτουμενα προγραμματα που υλοποιουνται)
    10. Χρησιμη είναι η ενθάρρυνση διεθνών συνεργασιών με υψηλης ποιοτητας ευρωπαϊκούς ερευνητικούς οργανισμούς ή και επιχειρήσεις (Χωρις την δυνατοτητα χρηματοδότησής τους. Αυτό μπορει να το κάνει εξωπρογραμματικά –πλην αποδεδειγμενα- η βιομηχανια με δικές της δαπανες που δεν θα είναι επιλεξιμες)
    11. Τελος μετα την αξιολογηση των προτασεων, που υποβαλλονται θεωρω απολυτως απαραιτητο να δημοσιοποιουνται οι κρισεις –ανωνυμως- διακριτα τοσο των πανεπιστημιακών όσο και των προερχομενων από την βιομηχανια κριτων

    ΕΙΔΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΩΝ ΟΡΥΚΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ
     Τα επεξεργασμενα ορυκτα και η άμεσα συνδεδεμενη με αυτά βασικη μεταλλουργια καθως και ο κατασκευαστικός τομεας αποτελουν έναν κλαδο της ελληνικής βιομηχανιας, ο οποιος μεσα σε ένα εξαιρετικά ανταγωνιστικο διεθνες περιβαλλον εχει ετησιο κυκλο εργασιων 2,5 δις ευρω, το 65% του οποιου ειναι εξαγωγες. Απασχολουνται στον κλαδο των ορυκτων περιπου 22,000 εργαζομενοι και εμμεσως άλλες 90,000 εργαζομενοι (υπεργολαβιες, μηχανολογικες εργασιες, κ.λπ)
     Ειδικοτερα ορισμενα βιομηχανικα ορυκτα που παραγονται στην Ελάδα ειναι παγκοσμιας «κλασης» (π.χ. μπεντονίτης, περλίτης, λευκολιθος)
     Η Ελλάδα ως κρατος-μελος της ΕΕ και ταυτοχρονα σημαντικος παραγωγος ορυκτών α΄υλών πρέπει να εναρμονισει ολες τις κρατικες δρασεις (αρα και την χρηματοδοτηση ερευνας) με την Πρωτοβουλία Verheugen, (πρωην Κοινοτ.Επιτροπου για την Επιχειρησεις και την Βιομηχανία) που στοχευει στην διασφαλιση και στην περαιτερω βελτιωση της προσβασης της Ευρωπαϊκης βιομηχανίας στις α’ ύλες
    http://www.mineralsday.eu/fileadmin/Downloads/Press_Release_EU_Minerals_Forum_261108.pdf

    Τομεις στους οποιους θεωρω απαραίτητη την εντατικοποιηση / χρηματοδότηση της σχετικής ερευνας είναι οι εξης επτα (7):
    1. Μειωση εως και Μηδενισμος των μεταλλευτικων απορριψεων όχι μεσω της ασφαλεστερης αποθεσης τους αλλα μεσω της μετατροπης τους σε εμπορευσιμα προιοντα (με προορισμο την κατασκευαστικη βιομηχανια, την βιομηχανια χρωματων και πολυμερων / πλαστικών, βιομηχανικών μονωτικών, κ.λ.π.)
    2. Αναπτυξη μονωτικων βιομηχανικών προϊοντων χαμηλου ενεργειακου αποτυπωματος και πολύ χαμηλής θερμικης αγωγιμοτητας με στοχευση την ευρωπαικη και την αμερικανικη αγορα. Τα προϊοντα αυτά θα προερχονται από καινοτομες τεχνολογίες επεξεργασιας ορυκτων
    3. Αναπτυξη ακαυστων ανοργανων δομικων προϊοντων χαμηλου ενεργειακου αποτυπωματος που θα υποκαταστησουν ευφλεκτα οργανικα / πολυμερη (και εξαρτημενα από το πετρελαιο) με στοχευση την ευρωπαικη και την αμερικανικη αγορα. Τα προϊοντα αυτά θα προερχονται από καινοτομες τεχνολογίες επεξεργασιας ορυκτων
    4. Βελτιωση υφισταμενων τεχνολογιών ή αναπτυξη νεων που θα μειωνουν: 1)το κοστος φυσικής ή χημικής επεξεργασιας ορυκτων, 2)το ενεργειακο αποτυπωμά τους, και 3)το συνολικο περιβαλλοντικο αποτύπωμά τους
    5. Νεες τεχνολογίες που θα μετατρεπουν ορυκτα σε: 1)φορεις (carriers) δραστικων χημικών, φαρμακευτικων, κ.λπ ουσιων, 2)προσθετα για βελτιωση ζωικων τροφών
    6. Νεες τεχνολογίες υπογειας εκμεταλλευσης με βελτιωμενη σχεση κοστους/αποδοσης ετσι ώστε να μειωθουν οσο είναι δυνατον οι επιφανειακες εκμεταλλευσεις εκει οπου η αλλοιωση του τοπιου επηρρεαζει άλλες ανθρωπινες δραστηριοτητες
    7. Νεες Τεχνικες αποκαταστασης και αναμορφωσης εγκαταλειπομενων μεταλλευτικών εκμεταλλευσεων, κατά προτιμηση μεσω της αναπαραγωγης σπανιας ενδημικής βλαστησης

    Θανασης Καραλης

  • 14 Οκτωβρίου 2010, 11:37 | Σπιταδάκης Βασίλης

    Τα σχόλια παρακάτω αφορούν περισσότερο το επιθυμητό πλαίσιο για τις συνέργιες ιδιωτικών επιχειρήσεων με ερευνητικά ιδρύματα, τις διαδικασίες ερευνητικών προτάσεων κ.α. Ορισμενα από τα παρακάτω σημεία έχουν επισημανθεί σε παράλληλη διαβούλευση για τις Θεματικές Προτεραιότητες ΕΤΑ στον παραγωγικό τομέα.

    1. Επιτάχυνση διαδικασιών υποβολής – αξιολόγησης – έγκρισης – ένταξης έργων.
    Προτείνουμε διαδικασίες ηλεκτρονικής υποβολής και γενικά μείωση της γραφειοκρατίας. Προτείνουμε, σε πρώτη φάση να γίνει τουλάχιστον η ηλεκτρονική υποβολή του φακέλου των εταιρικών στοιχείων, παρουσιάσεων και δικαιολογητικών για να αποφεύγονται οι επαναλήψεις.
     Περιορισμός των εντύπων που ζητούνται στην αρχική υποβολή προτάσεων Ενυπόγραφα σύμφωνα συνεργασίας, δημοσιευμένοι ισολογισμοί, συνοδευτικά έντυπα δήλωσης ΜΜΕ, αναλυτικός πίνακας έργων που έχουν χρηματοδοτηθεί στο παρελθόν, υπεύθυνες δηλώσεις συνεργατών με ΔΠΥ ότι θα μετέχουν στην υλοποίηση του έργου εφόσον αυτό εγκριθεί και πολλά άλλα έντυπα, θα μπορούσαν να υποβάλλονται μετά την αρχική αξιολόγηση και έγκριση του έργου
    Προτείνουμε να υπάρχει σαφές και αυστηρό – εάν όχι δεσμευτικό – χρονοδιάγραμμα της ΓΓΕΤ για τις διαδικασίες προκηρύξεων και αξιολόγησης των υπό εξέταση προτάσεων. Το χρονοδιάγραμμα θα είναι γνωστό σε ετήσια (ή και παραπάνω) βάση.
    Παράλληλα – αν και το παρακάτω σχόλιο δεν αποτελεί αντικείμενο Εθνικού σχεδίου – θα πρέπει να ελαχιστοποιηθούν –πάρα μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις – πρακτικές όπως οι παρακάτω (τις βιώσαμε τον Αύγουστο και Σεπτέμβρη του 2009)
     Προκηρύξεις τέλη Ιουλίου ή αρχές Αυγούστου με ημερομηνίες προθεσμίας τον Σεπτέμβριο
     Δίμηνη παράταση καταληκτικής ημερομηνίας υποβολής προτάσεων μια μόλις ημέρα πριν την λήξη της πρώτης υποβολής. Αποτέλεσμα είναι η συσσώρευση πολύ μεγαλύτερου αριθμού προτάσεων προς αξιολόγηση, ενώ παράλληλα ορισμένοι οργανισμοί και ερευνητικά τμήματα έχουν εξοντώσει το προσωπικό τους στην προσπάθεια τους να προλάβουν την αρχική προθεσμία.

    2. Τα τελευταία χρόνια υπήρχαν πολλές προκηρύξεις που απευθύνονταν μόνο σε ΜΜΕ, και απέκλειαν τις «Μεγάλες» επιχειρήσεις. Όπως επίσης υπάρχουν και έργα συνεργασιών με περιορισμούς πόρων ανά Γεωγραφική Περιφέρεια. Θα πρέπει η Έρευνα και η ανάπτυξη καινοτομίας εν γένει, και ιδιαίτερα τα έργα συνεργασίας με ερευνητικά ιδρύματα, να μην τυγχάνουν περιορισμών και διαφοροποιήσεων ανάλογα με το μέγεθος των εταιρειών ή τον συσχετισμό τους με μεγάλες εταιρείες ή και την έδρα των εταιρειών. Οι προκηρύξεις και η αξιολόγηση τους να γίνεται δίνοντας έμφαση στην καινοτομία, τις ιδέες και τα προσδοκώμενα οφέλη χωρίς περιορισμούς που εξαρτώνται από το μέγεθος και την έδρα του φορέα που υποβάλλει την πρόταση.

    3. Αξιολόγηση αποτελεσμάτων και πορείας έργων και από στελέχη ιδ. τομέα
     Μέχρι σήμερα η αξιολόγηση της πορείας των έργων γίνεται μόνο από ακαδημαϊκούς (και δυστυχώς αρκετές φορές διαφορετικού γνωστικού αντικειμένου από αυτό του έργου)
     Σε κάθε περίπτωση βιογραφικό των αξιολογητών πρέπει να αποστέλλεται στους φορείς υλοποίησης της πρότασης και εφόσον κρίνεται απαραίτητο να προβλέπεται διαδικασία εξαίρεσης κάποιου αξιολογητή (όπως γίνεται και στα ευρωπαϊκά ερευνητικά έργα)
    Προτείνουμε, συμπληρωματικά και βοηθητικά στον μηχανισμό αξιολόγησης της ΓΓΕΤ, η διαδικασία ενδιάμεσης αξιολόγησης να εξασφαλίζει την παρουσία ειδικού (π.χ. εκπρόσωπο συλλογικού φορέα) κατά προτίμηση από τον επαγγελματικό τομέα που απευθύνεται το παραγόμενο ερευνητικό ή καινοτομικό αποτέλεσμα. Ο ρόλος του μπορεί να είναι επικουρικός στην διαδικασία αξιολόγησης.
    4. Προτείνουμε να συμπεριληφθεί στα θετικά κριτήρια αξιολόγησης επενδυτικών προτάσεων, τα κριτήριο «συνέχειας» ολοκληρωμένου ερευνητικού έργου και η χρήση παραδοτέου Πλάνου αξιοποίησης ερευνητικού έργου ως βάση του προτεινόμενου επενδυτικού σχεδίου
     Πρόσφατο Παράδειγμα αποτελεί το πρόγραμμα Digital Value. Προτείνουμε, η ΓΓΕΤ να εισηγηθεί ανάλογα και από την πλευρά της, την υιοθέτηση αυτού του κριτηρίου ως θετικό στοιχείο κατά την αξιολόγηση στο Digital value, αλλά και σε άλλα αντίστοιχα επενδυτικά προγράμματα με κύριο αντικείμενο την καινοτομία.
     Για την άμεση ενθάρρυνση στήριξης της παραγωγής καινοτομίας από τις επιχειρήσεις, προτείνουμε η δαπάνη outsourcing σε Ακαδημαϊκά και Ερευνητικά Ιδρύματα, η οποία αποσκοπεί στην παραγωγή καινοτόμου προϊόντος ή υπηρεσίας, να επιδοτείται σε μεγάλο ποσοστό (>60%) ανεξάρτητα από το εάν η επιχείρηση είναι μικρή, μεσαία, ή μεγάλη εταιρεία.
    5. Σε πολλές περιπτώσεις, τα αποτελέσματα έργων μένουν στο ράφι, καθώς απαιτούν πέραν της επιχειρηματικής επένδυσης, και την συνεργασία με θεσμικούς φορείς της πολιτείας και της αγοράς, όπου η προσέγγιση δεν είναι πάντα απλή είτε προσκρούει σε ποικίλα εμπόδια. Η αποτελεσματική και αποδοτική αξιοποίηση τους, αποτελεί και αποδοτική και ωφέλιμη αξιοποίηση των πόρων της ΓΓΕΤ.
    Προτείνουμε, η ΓΓΕΤ να οργανώσει και να λειτουργήσει υπηρεσία διαμεσολάβησης και προώθησης για την αξιοποίηση των αποτελεσμάτων των έργων, αναλαμβάνοντας το ρόλο της ενημέρωσης της πολιτείας, και της καθοδήγησης και διευκόλυνσης του φορέα υλοποίησης να προβάλει το αποτέλεσμα του έργου του στους κατάλληλους φορείς και να προχωρήσει στην περαιτέρω αξιοποίηση του.
    6. Αξιολόγηση Ερευνητικών Τμημάτων – Εταιρειών: αξιολόγηση και των εταιρειών ως προς την ερευνητική τους δραστηριότητα. Ποιοτική και ποσοτική.
    Όπως γίνεται και για τα ερευνητικά ιδρύματα, προτείνουμε στην ΓΓΕΤ να προχωρήσει σε αξιολόγηση ερευνητικών δραστηριοτήτων εταιρειών, η οποία θα καταγράφει την εξέλιξη τους, την συμμετοχή άλλων πόρων (ιδίων, EC, κ.α.) στην δραστηριότητα, την αξιοποίηση αποτελεσμάτων έργων του παρελθόντος, την στελέχωση και τους μηχανισμούς κατάρτισης και ενημέρωσης του ερευνητικού προσωπικού, τον βαθμό συνεργασίας με άλλα Ερευνητικά και Ακαδημαϊκά Ιδρύματα της χώρας κ.α.

  • 14 Οκτωβρίου 2010, 11:12 | Αθανάσιος Σπηλιώτης

    Εφαρμογή μεταβατικής διάταξης για την καλύτερη αξιοποίηση, των υπηρετούντων ΕΛΕ και ΙΔΑΧ με διδακτορικό στα Ερευνητικά Κέντρα

    Στα Ερευνητικά Κέντρα και στα αυτοτελή Ινστιτούτα της χώρας υπάρχει μια κατηγορία υπαλλήλων με σύμβαση αορίστου χρόνου (ΙΔΑΧ), που είναι κάτοχοι διδακτορικού τίτλου σπουδών. Αυτοί οι υπάλληλοι αποτελούν μια «ειδική» και συγκεκριμένη κατηγορία προσωπικού με υψηλά τυπικά ερευνητικά – ακαδημαϊκά προσόντα (υψηλού επιπέδου εκπαίδευση, πράξη και εμπειρία) που επιτελεί εν τοις πράγμασι ερευνητική εργασία αντίστοιχη με εκείνη των ερευνητών των οικείων κέντρων. Παρόλα αυτά εργάζονται ουσιαστικά σε θέσεις τεχνικού προσωπικού.
    Στο παρελθόν Νομοθέτης προέβλεψε δύο φορές, τη δυνατότητα ένταξης του επιστημονικού προσωπικού με σύμβαση ΙΔΑΧ καθώς και των Ειδικών Λειτουργικών Επιστημόνων (ΕΛΕ), εφόσον ήταν κάτοχοι διδακτορικού, σε προσωποπαγείς θέσεις ερευνητών ύστερα από προκήρυξη των θέσεων αυτών από το οικείο Κέντρο και αίτηση των ενδιαφερομένων. Η τελευταία σχετική νομοθετική πρόβλεψη του άρθρου 47 του υπό αναθεώρηση Νόμου 3653/2008 «Θεσμικό πλαίσιο έρευνας και τεχνολογίας και άλλες διατάξεις» (που έως σήμερα βρίσκεται υπό αναστολή) θα εξορθολόγιζε τη σχέση καθεστώτος εργασίας και αντικειμένου εργασίας για τη συγκεκριμένη κατηγορία υπαλλήλων.
    Στο πλαίσιο της αναθεώρησης του Ν. 3653/2008 και της Διαβούλευσης για το νέο Σχέδιο Νόμου για την ΕΤΑΚ η προσπάθεια του Νομοθέτη θα πρέπει να συνεχιστεί λαμβάνοντας υπόψη ότι, από τις προτεινόμενες διατάξεις δεν προκαλείται πρόσθετη δαπάνη επί του κρατικού προϋπολογισμού και επί των προϋπολογισμών των ερευνητικών κέντρων, των ινστιτούτων τους και των αυτοτελών ινστιτούτων, και ότι για όσο χρόνο υφίστανται οι ανωτέρω προσωποπαγείς θέσεις δεν πληρούνται οι θέσεις που κατείχαν οι ενδιαφερόμενοι κατά τον χρόνο κρίσης τους.

    ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ:
    Να συμπεριληφθεί στο νέο Σχέδιο Νόμου η – υπό την προϋπόθεση της κατοχής διδακτορικού διπλώματος – δυνατότητα κρίσης του υπηρετούντος κατά την ημερομηνία δημοσίευσης του νέου Νόμου, προσωπικού ΙΔΑΧ και ΕΛΕ στα Ερευνητικά Κέντρα και τα αυτοτελή Ινστιτούτα, εντός συγκεκριμένης προθεσμίας και ύστερα από εσωτερική προκήρυξη του φορέα που υπηρετούν κατά την οριζόμενη διαδικασία, για ένταξη σε προσωποπαγείς θέσεις Ερευνητών.

    Με τον τρόπο αυτό θα επιτευχθεί η ενίσχυση του ερευνητικού δυναμικού των ινστιτούτων χωρίς αντίστοιχη οικονομική επιβάρυνση τους, η βέλτιστη αξιοποίηση και απόδοση του υφιστάμενου προσωπικού στους τομείς προτεραιότητας αυτών και η συγκράτηση του ερευνητικού δυναμικού της χώρας (νέοι επιστήμονες). Ταυτόχρονα, η πράξη αυτή θα δώσει τη δυνατότητα και ένα ισχυρό κίνητρο στους Νέους Ερευνητές για παραγωγή σύγχρονου ερευνητικού έργου, προσέλκυση κονδυλίων μέσω ερευνητικών προγραμμάτων από το εξωτερικό και ανάπτυξη τεχνολογίας αιχμής.

    Οι προτείνοντες:
    Αρκάς Μιχαήλ, Βασιλοπούλου Μαρία, Βεργάδου Νίκη, Βιδάλη Βερενίκη, Γκιόκας Μαργαρίτης, Δημητράκης Παναγιώτης, Δούβας Αντωνίος, Ιωαννίδης Νικολάος, Κακίζης Νικολάος, Καρατάσιος Ιωάννης, Κυπριανίδου Πατρίτσια, Κωνσταντινίδου Αργυρή-Μυρτώ, Κωνσταντούδης Βασιλείος, Κωνσταντοπούλου Ειρήνη, Μάγγος Θωμάς, Μπάμπαλης Σταματίος, Νεοφύτου Παναγιώτης, Ξανθοπούλου Γκαλίνα, Παναγιωτοπούλου Αγγελική, Παπαγεωργίου Σέργιος, Παπαδόπουλος Όμηρος Σπηλιώτης Αθανάσιος, Σφέτσος Αθανάσιος, Τζίκα Φαίδρα, Φιλιππάκη Ελένη, Χατζηχρήστος Χρήστος, όλοι υπάλληλοι ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου του Εθνικού Κέντρου Έρευνας Φυσικών Επιστημών «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ», κάτοχοι διδακτορικού τίτλου σπουδών.

  • 12 Οκτωβρίου 2010, 16:22 | EA

    Πριν προχωρήσω στις προτάσεις που μπορεί να έχω σχετικά με το κείμενο της στρατηγικής, θα ήθελα να πω μερικά πράγματα σχετικά με το σύνδρομο της “Silicon Valley”…

    Υπάρχει μια απίστευτα ρηχή φιλολογία για το πώς μπορούμε να κάνουμε μια ακόμα “Silicon Valley” στην Ελλάδα… Υπουργοί, Υφυπουργοί, παράγοντες όλοι πηγαίνουν σε εκείνο το κομμάτι της ερήμου για να δουν τι το έκανε τόσο διάσημο…

    Μην είναι τα υπόγεια νερά του? Μην είναι το μαγνητικό πεδίο της γης? Μην είναι τα Πανεπιστήμια? Η γνώση?…

    Κύριοι, ένα απλό search στο Google να κάνετε και να διαβάσετε μερικά από τα άρθρα θα διαπιστώσετε, πως αυτό που την έκανε διάσημη είναι η τόλμη του να επενδύουν και να δοκιμάζουν ακόμα και τις ποιο απίστευτες ιδέες χωρίς να τους καίγεται καρφάκι αν θα αποτύχουν… αρκεί οι ιδέες να κεντρίζουν το επιρρηματικοί ένστικτο ανθρώπων, που είναι μαθημένη στο να τολμούν…

    Στην “Silicon Valley” οι άνθρωποι καθημερινά τολμούν να υλοποιήσουν πράγματα που πολλοί άλλη δεν τολμούν… το θεσμικό πλαίσιο βοηθάει σε διάφορα σημεία, αλλά αυτό που τους κάνει ξεχωριστούς είναι πως, όπως έγραψε το Κ της καθημερνής πριν λίγο καιρό, «εδώ η αποτυχία δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα βήμα προς την αυριανή επιτυχία» ή «εδώ η αποτυχία δεν κοστίζει τίποτα, ενώ η επιτυχία σου δίνει τα πάντα»…

    Ένας άνθρωπος που έχει μια ιδέα και θέλει να την υλοποίηση θα βρει εύκολα ακόμα και σε μια καφετέρια έναν αυριανό χρηματοδότη/συνεργάτη που θα του πει «ok, let’s try it, just do it»…

    Αν δεν μπορούμε να καταλάβουμε πως η καινοτομία παράγετε από την εμπορευματοποίηση νέων ιδεών και όχι από την πανεπιστημιακή έρευνα τότε έχουμε μεγάλο πρόβλημα να κατανοήσουμε τα αυτονόητα…

    Στην χώρα μας, αν ένας νέος επαγγελματίας δεν καταφέρει να βγάλει τα χρήματα που χρειάζεται για να πληρώσει π.χ. τον ΟΑΕΕ του, σε δυο χρόνια θα του έρθει ένα εξώδικο που θα τον ενημερώνει πως είναι εγκληματίας και πως θα δικαστή ποινικά για το έγκλημα του που ήταν να θελήσει να ανοίξει μια επιχείρηση και να τολμήσει να αποτύχει… έτσι λοιπόν τρώει την πρώτη του καταδίκη με φυλάκιση, συνήθως ερήμην, μερικών μηνών, έτσι για να μάθει να θέλει να «κονομήσει», όπως μου είπε μια μέρα ένας πρόεδρος γνωστού συλλογικού οργάνου επαγγελματιών με ύφος δέκα κρεοπώληδων…

    Όταν ο ανταγωνιστής του, ο Αμερικανός δεν χρειάζεται ούτε καν γραφτεί σε οτιδήποτε που να μοιάζει με τον ΟΑΕΕ… το ίδιο και ο Ολλανδός και ο Βέλγος και ο Γερμανός…

    Έπιασα τον ΟΑΕΕ γιατί είναι το πιο εξόφθαλμο παράδειγμα ποινικοποιήσεις της επιχειρηματικότητας… μοναδικό στον κόσμο… και απορώ γιατί κανείς μέχρι τώρα δεν το πήγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο…

    Δεν συζητάμε να κατάθεση προτάσεις για χρηματοδότηση… σε ποιόν? Στο ΕΣΠΑ στις τράπεζες? Στη ΓΓΕΤ? Στα VC? Πού?

    Όταν ο ανταγωνιστής του έχει ένα τόσο απλό τρόπο να δοκιμάζει τις ιδέες του, ο Έλληνας στην πρώτη αποτυχία καταστράφηκε ολοσχερώς… αυτή δε που ξαναπροσπαθούν, μόνο ήρωες μπορούν να χαρακτηριστούν…

    Όποτε μην ψάχνετε στην “Silicon Valley” για να αντιγράψετε μοντέλα πανεπιστήμιων… αυτό που δεν έχουμε, δεν διορθώνετε με μια μεταρρύθμιση στα ερευνητικά ιδρύματα, βλέπετε δεν είναι αυτό το πρόβλημα…

    Δεν λέω πως δεν χρειαζόμαστε μια μεταρρύθμιση στα ερευνητικά ιδρύματα… αλλά οι Έλληνες, αν δεν το ξέρετε, είναι ήδη εξαιρετικά καινοτόμοι… αυτό που μας λείπει είναι το κεφάλαιο ευκαιρίας, αυτό που έχουν όλοι οι ανταγωνιστές μας και εμείς μόνο να το ονειρευτούμε μπορούμε…

    Ένα παράδειγμα… τα τελευταία 10 χρόνια είχα τις ιδέες για να υλοποιήσω τουλάχιστον τέσσερα διαφορετικά προϊόντα, όλα μοναδικά στο είδος τους, σε σημείο να έχω και διεθνή διπλώματα ευρεσιτεχνίας για κάποια από αυτά… από τα τέσσερα υλοποίησα το ένα, το μόνο που είχα τα χρήματα να υλοποιήσω… δηλαδή το απίστευτο ποσό των 10000 ευρώ… με αυτό το προϊών σήμερα ζω… μόνο με εξαγωγές, που μου επιτρέπουν απλά να πληρώνουμε το νοίκι, τα βασικά προς το ζην και τον ΟΑΕΕ…

    Ένα από αυτά τα προϊόντα που δεν κατάφερα να υλοποιήσω ποτέ και είναι κατοχυρωμένο σε Ευρώπη και Αμερική… τι και αν έχει αντιγραφεί ακόμα και από το BBC, τι και αν οι U2 στην συναυλία τους το χρησιμοποιούσαν, τι και αν έχω license agreement με ξένους κατασκευαστές… Δεν υπάρχει πιθανότητα να το υλοποιήσω ποτέ… στην Ελλάδα… δοκίμασα τα πάντα… ποια VC;, ποιές τράπεζες;, ποια ΕΣΠΑ;… απλός δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ… εδώ σε λίγο, δεν ξέρω αν θα έχω τα χρήματα να πληρώνω τα τέλη για τις πατέντες… φυσικά ούτε σκέψη για αγωγές… με ποια χρήματα;…

    Χάθηκαν λοιπόν, τρεις ιδέες που αν τις είχε ένας σαν και μένα στο Silicon Valley θα έβρισκε σίγουρα κεφάλαια και θα τολμούσε να τις δοκιμάσει στην διεθνή αγορά, αν είχαν επιτυχία θα έβγαζε ένα βουνό χρήματα αν όχι δεν θα έτρεχε τίποτα…

    Αν αυτό γινόταν στην Ελλάδα, τώρα τρεις αμιγώς εξαγωγικές επιχειρήσεις και 50 – 100 οικογένειες, θα είχαν γλυκό ψωμί… εγώ αντ’ αυτού πριν χρόνια έφαγα και μια φυλακή από τον ΟΑΕΕ έτσι για να μάθω…

    Αυτή η διαφορά είναι που μετράει και όχι τα ερευνητικά ιδρύματα και το πλαίσιο τους…

    Ο πλούτος μας είναι αυτοί οι χιλιάδες νέοι σαν και μένα που σκέφτονται εφευρετικά και παράγουν στο μυαλό τους ένα σωρό προϊόντα…

    Η μαγεία είναι να τους δώσουμε την δυνατότητα να τα ΥΛΟΠΟΙΗΣΟΥΝ και να τα ΕΞΑΓΟΥΝ…!!!

    Αν βλέπετε μόνο προϊόντα λογισμικού να υλοποιούνται και να μεγαλουργούν από Έλληνες μηχανικούς αυτό δεν συμβαίνει γιατί δεν έχουμε άλλες ιδέες… απλός ΜΟΝΟ προϊόντα λογισμικού μπορεί κάποιος στην Ελλάδα να ανάπτυξη όταν δεν έχει ένα ούτε ευρώ στην τσέπη του…!!!

    Να ξέρετε πως δεν είναι μόνο οι νέοι, αλλά και οι σαραντάρηδες, οι καθηγητές και οι ερευνητές που είναι εγκλωβισμένοι σε μια ζωή, σε ένα σύστημα που δεν τους επιτρέπει να τολμήσουν το οτιδήποτε…

    Αν πάρετε 1δις ευρώ και το διαιρέσετε με τον μέσο όρο ενός startup που είναι 300.000 ευρώ θα διαπιστώσετε πως με το μισό της επένδυσης που γίνετε στην «έρευνα» θα είχατε 3500 νέες επιχειρήσεις που θα απασχολούσαν περί τους 15000 εργαζόμενους και αν από αυτές επιζήσουν οι 1 στις 4, θα είχατε κοντά στις 800 δυναμικές εξαγωγικές επιχειρήσεις που θα ήταν δυνατών να αλλάξουν την εικόνα της οικονομίας της χώρας μας…

    Τι είναι αυτό που έχει η “Silicon Valley” και δεν έχει η Ελλάδα?

    Τρία πράγματα χρειαζόμαστε…

    A) Στην Αμερική η εφευρετικότητα προστατεύεται από το πρώτο σύνταγμα του 1787… http://inventors.about.com/od/weirdmuseums/ig/Inventive-Thinking/U-S–Constitution—Patents.htm . Στην Ελλάδα ο εφευρέτης είναι ο τρελός του χωριού… Πρέπει να αναγάγουμε την εφευρετικότητα ως σημαία μας και να την εμφυσήσουμε στα παιδιά μας, επίσης πρέπει να λάβουμε μια σειρά από μέτρα οικονομικά και θεσμικά για να την προασπίσουμε διεθνώς και να την αναδείξουμε.
    B) Να δημιουργήσουμε ένα μηχανισμό χρηματοδότησης εξωστρεφούς καινοτομίας, ανοικτό σε όλους, χωρίς προαπαιτούμενα και αποκλεισμούς τύπου «για να χρηματοδοτηθείς ΠΡΕΠΕΙ να έχεις συνεργασία με ερευνητικό ίδρυμα και ερευνητές»…!, που θα συμμετέχει με 100% κεφάλαια της πολιτείας σε startup’s/spinoff’s και θα τολμά να δοκιμάζει ιδέες στην διεθνή αγορά, ιδέες που θα αξιολογούνται με μια διαδικασία αξιολόγησης που θα βασίζεται στο επιχειρηματικό ένστικτο και την ροπή προς το κέρδος και όχι από επιτροπές σοφών ή ανθρώπων που δεν είναι έτυμοι να αφιερώσουν τον χρόνο τους για την υλοποίηση των ιδεών που αξιολογούν, οι εταιρίες θα ιδρύονται μέσα σε τεχνολογικά πάρκα και θα αξιοποιούν υπάρχουσες υποδομές, η πολιτεία επενδύοντας με κεφάλαια που θα ανακυκλώνονται από τις επιτυχημένες δράσεις θα κερδίζει την αέναη λειτουργία του μηχανισμού.
    C) Τέλος επιβάλετε να απενοχοποιήσουμε την επιχειρηματικότητα με θεσμικές παρεμβάσεις όπως αυτό το τρελό θέμα π.χ. του ΟΑΕΕ…

    Το (Β) σχεδόν το ανακοίνωσε ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης στις 8/10/2010 στην infosystem…

    Αυτά για την ώρα…

  • 10 Οκτωβρίου 2010, 21:45 | ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ

    Μετά από 10 χρόνια συμμετοχής σε Προγράμματα – Πλαίσιο της, αυτό που κατάλαβα τελικά είναι ότι υπάρχει ανάγκη για σημαντική ανύψωση του επιπέδου της έρευνας (και τεχνολογικής ανάπτυξης (*)) στην Ελλάδα.
    Το επίπεδο είναι χαμηλό όπως και αντίστοιχα τα ερευνητικά προγράμματα που χρηματοδοτήθηκαν τα τελευταία 10 χρόνια.

    Πως μπορεί να αλλάξει αυτό;

    Χρειάζονται πολλά, όπως:

    1. Σύνδεση της έρευνας με τις ανάγκες του ιδιωτικού τομέα, με αντίστοιχη αξιολόγηση των αναγκών αυτών με Εθνικά κριτήρια.
    2. Κατανομή των κονδυλίων των χρηματοδοτήσεων και πάλι με τις αντίστοιχες Εθνικές ανάγκες. Δεν γίνεται να χρηματοδοτούμε έρευνα για την βελτίωση του γιαουρτιού (και αυτό το είδαμε) και να απορρίπτουμε προτάσεις για την βελτίωση της περιβαλλοντικής προστασίας βασικών υδατικών σωμάτων της χώρας. Τρανταχτή απόδειξη ελλιπούς υποδομής κρίσης των προτάσεων προς χρηματοδότηση από τους τότε φορείς.
    3. Να πάψουν πλέον οι υπεύθυνοι να αντιγράφουν τα προγράμματα εργασίας από το Πρόγραμμα – Πλαίσιο της ΕΕ.
    4. Να υιοθετηθούν πιό απλές διαδικασίες εποπτείας, παρακολούθησης και διαχείρισης του οικονομικού αντικειμένου. Δεν γίνεται οι δράσεις χρηματοδότησης της ΓΓΕΤ να απαιτούν μεγαλύτερο διαχειριστικό κόστος από τις αντίστοιχες εκείνες των ΠΠ της ΕΕ.
    5. Ξένοι κριτές στις υποβαλλόμενες προτάσεις; Ναι!! Πολλές φορές το ακούσαμε αλλά δεν έγινε ποτέ. Δεν κάνει τίποτε να γράψεις μια πρόταση και στα Αγγλικά.
    6. Πρακτικό: Διαδικασία υποβολής των προτάσεων σε δύο φάσεις με αντίστοιχο προ-έλεγχο. ΘΑ υποβάλεται η ιδέα σε 10 – 12 σελίδες και μόνο άμα εγκρίνεται θα προχωρά ο υποβάλλων στην δημιουργία μας τελικής πρότασης. Κέρδος: =λιγώτερος χρόνος αξιολόγησης, ταχύτερη η χρηματοδότηση και .. γλυτώνουμε και πολύ χαρτι και μελάνι.
    7. Υποχρέωση εξωσυμβατικής υπογραφής ενός consortium – agreement μεταξύ των εταίρων όπου θα καθορίζονται σαφώς οι ρόλοι και οι υποχρεώσεις όλων στην κοινοπραξία. Αλλιώς, τότε όλοι οι φορείς, Πανεπιστήμια και εταιρίες κάνουν .. χρονοχρέωση με λεφτά του Δημοσίου και τίποτε άλλο.
    8. Εξίσωση των συντελεστών χρηματοδότησης με εκείνων της ΕΕ.

    Υπάρχουν κι άλλα κακώς κείμενα …. αλλά φτάνει ως εδώ.

    Ευχαριστώ για τη φιλοξενία

    (*) μην ξεχνάμε ότι η ανάπτυξη είναι .. δίπτυχο ως έννοια. Το σωστό είναι να λέμε: Κονδύλια για την έρευνα ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ γιατί στην ουσία .. και το δεύτερο μας λείπει εδώ και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό!

  • 7 Οκτωβρίου 2010, 20:59 | Άννα

    Καμία χρηματοδότηση αλλά θεσμοθετούμε την έρευνα;

    We are alerting all registered users in Greece that your organization does not hold an active agreement for full-text access to articles on ScienceDirect published in 2010 and forward. The Hellenic Academic Libraries Link (HEAL-Link) and Elsevier secured agreement earlier this year. Unfortunately, in spite of the best efforts of both parties, we have experienced continued and repeated delays from the Greek Court of Assessors in signing and activating the HEAL-Link agreement. The agreed September 24 deadline to deliver signed documents to Elsevier has now passed.

    It is therefore with great regret that, pending some action by the Ministry, we must now withdraw from HEAL-Link. The termination procedures were initiated as of the September 24th deadline and, as a consequence, researchers at your institution will lose full-text access to all articles on ScienceDirect published in 2010 and forward.

    As a gesture of good will, in hopes of a timely reinstatement of access, Elsevier is keeping all HEAL-Link accounts active, allowing continued access to the backfiles on ScienceDirect through 2009. In addition, we are extending access to Scopus, the world’s largest abstract and citation database. You may wish to lend your support by writing to the administration of your university, and urging them to request the Ministry to accept the agreement found between HEAL-Link and Elsevier. Until an institutional subscription is reinstated, individual access to 2010 articles are available by credit card payment.
    We sincerely regret this situation, as does HEAL-Link. Our past relationship with HEAL-Link achieved the mission to help all academic and research institutions in Greece acquire and share digital resources and dramatically increase the country’s scientific output. It is my sincere hope to ensure that Greece’s researchers and scientists continue to have the access to Elsevier resources that will continue to enable them to advance their work and increase their productivity.
    With sincere regards,

    Claudio Colaiacomo
    Regional Manager Europe South
    c.colaiacomo@elsevier.com
    Cell Phone: +39 335 5948 442

  • 7 Οκτωβρίου 2010, 12:18 | Δημήτριος Σωτηρίου

    Να απαλλαγεί στο σύστημα Ε&Τ από το καταστροφικό εναγκαλισμό των καθηγητών ΑΕΙ. Πλήρωση θέσεων με προκηρύξεις.

    Να εξασφαλιστεί η δυνατότητα εύκολης μετάβασης από την έρευνα, στα ΑΕΙ, στη διοίκηση και στη βιομηχανία.

    Να διαχωριστεί ο επιτελικός ρόλος του κεντρικού οργάνου (π.χ. ΓΓΕΤ), από αυτόν της διαχείρισης.

    Στη διάθεσή σας για περισσότερα.

  • 6 Οκτωβρίου 2010, 12:31 | Κλεάνθης Ισραηλίδης

    Στο σχεδιο Δράσης δεν περιλαμβάνεται το ΕΘΙΑΓΕ που ειναι αριθμιτικά ο μεγαλύτερος Ερευνητικός Οργανισμός στη Ελλάδα με 34 Ινστιτούτα και 17 Σταθμούς Γεωργικής Ερευνας σε ολη τη χώρα. Το ΕΘΙΑΓΕ χρηματοδοτείται απο το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων με σκοπό την Αγροτική Ερευνα, την παροχή υπηρεσιών και μελετών που προάγουν και αναβαθμίζουν τον Ελληνικό Αγροτικό Τομέα. Η Αγροτική Ερευνα στηρίζεται αυτοδύναμα σε ολες σχεδόν τις προηγμένες χώρες (USDA/ARS, DEFRA, INRA) και στην Ελλάδα έχει συμβάλει τα μέγιστα στη βελτίωση της Ελληνικής Γεωργίας και του Ελληνα αγρότη.
    Επειδή η Ελλάδα παραμένει κατα βάση Γεωργική χώρα με στροφή πλεον στα ποιοτικά προιόντα, πιστεύω πως η Γεωργική Ερευνα με το ΕΘΙΑΓΕ θα πρέπει να συμμετάσχει στον νέο Ερευνητικό ιστό της χώρας ενεργά και θα ήταν μεγάλο λάθος να μην συμπεριληφθεί στο υπό κατάρτιση νέο νομοσχέδιο για την Ερευνα και την καινοτομία.

    Δρ. Κλεάνθης Ισραηλίδης
    Τακτικός Ερευνητής
    Προιστάμενος του Εργαστηρίου Γενετικής Ταυτοποίησης
    ΕΘΙΑΓΕ
    τηλ.210-2852562

  • 3 Οκτωβρίου 2010, 00:48 | Βασίλειος Τριανταφύλλου

    Επειδη συμμετείχα στην δημόσια διαβούλευση στην Πάτρα και δεν πήρα απαντήσεις (απο το κ. Μητσό) θα ήθελα να επισημάνω τα εξής:
    1. Η δήλωση περί τριπλασιασμού της χρηματοδότησης της ερευνας απο την πολιτεία ειναι επιαικώς αστεία όταν δεν μπορει κανένας να δεσμεύσει τις επόμενες κυβερνήσεις.
    2.Για να επιτύχει οποιοδήποτε σχέδιο για την χρηματοδότηση της έρευνας απαιτείται εμπιστοσύνη κάθε φορέα απο τους παρακάτω σε όλους τους άλλους: κανείς δεν εμπιστεύεται την πολιτεία (π.χ. οι επιχειρησεις και τα ΑΕΙ έχουν υποφέρει απο την αποπληρωμη προγραμμάτων 2 και 3 χρόνια μετά την λήξη τους). Υπα΄ρχουν εταιρίες που έχουν ακόμα και 400.000 ευρω σε εγγυητικές που δεν μπορουν να αποδεσμευθούν λόγω μη έκδοσης απο την πολιτεία πιστοποιητικού ολοκλήρωσης των έργων. Οι επιχειρήσεις στο ενδιαφέρονται να καλύψουν θέσεις εργαζομένων μέσω των χρηματοδοτήσεων ενω τα ΑΕΙ δεν μπορουν να εγγυηθούν σοβαρά αξιοπησιμα αποτελέσματα). Οι εξαιρεσεις επιβεβαιωνουν τον κανόνα.
    Εαν δεν καλιεργηθει ενα δίκτυο εμπιστοσύνης ανάμεσα στους τρεις αυτους εταιρους οποιοδήποτε νομοσχέδιο δεν έχει τύχη.
    3. Δεν υπαρχει καμμία αξιολόγηση των προγραμμάτων. Ο ίδιος ο κ. Γενικός ομολόγησε ότι του έκανε εντυπωση ότι δεν βρήκε καμμία αξιολόγηση των προγραμματων (στο σύνολο τους). Ακόμα και η πιστοποίηση των αποτελεσμάτων των προγραμμάτων τίθεται εν αμφιβόλω αφού όποτε αυτά αξιολογηθηκαν για την εκτέλεση του έργου σύμφωνα με το ΤΔΕ οι αξιολογητές ήταν ανεπαρκείς (π.χ. πόσοι στην Ελλαδα μπορουν να αξιολγήσουν τα ποτελεσματα ενός έργου που αφορά Δίκτυα Αισθητήρων).
    4. Η έρευνα απαιτεί ερευνητές καλά αμοιβόμενους αλλά και επιβλέποντες καλά αμοιβόμενους. Πώς είναι δυνατόν να περιμένουμε ποιτική δουλειά απο ένα Καθηγητη ΑΕΙ που αμοιβεται 2.0000. ευρω καθαρά (δηλ. το 1/3 οποιουδήποτε Καθηγητη Πανεπιστημίου στο εξωτερικό)??
    5. Πώς είναι δυνατόν να αναπτυχθεί η έρευνα όταν δεν υπάρχει καμμία γνώση για το τι μπορουν να βοηθήσουν τα ΑΕΙ τις επιχειρήσεις και το τί έρευνα κάνουν τα ΑΕΙ. Αν σε κάθε Περιφέρεια δεν λειτουργήσει ενα μόνιμο forum όπου οι επιχειρήσεις παρουσιάζουν ανάγκες και τα Πανεπιστήμια excelence όλα ειναι σχέδια επι χάρτου. Δεν μπορει να μεταφερεται η εμπειρια άλλων κρατών χωρίς γνώση της Ελληνικής πραγματικότητας.
    6. Δεν μπορει ερευνητικά ινστιτούτα να ανταγωνίζονται εταιρίες του χώρου. Δεν μπορει να γίνονται αναθέσεις χωρίς αξιολόγηση σε Ινστιτούτα γιατί τότε παύουν να είναι ερευνητικά Ινστιτούτα και γίνονται εταιρίες συμβούλων (και μάλιστα με κρατική χρηματοδότηση).

    Μόνο εαν λυθουν τα παραπάνω μπορούμε να ελπίζουμε ότι κάτι θα αλλάξει.

  • 2 Οκτωβρίου 2010, 20:34 | Βασίλης

    Η πρόθεση όσων συνέταξαν το κείμενο είναι προφανώς η βελτίωση του σημερινού συστήματος. Η γενική όμως θεώρηση των πραγμάτων έστω και εάν ενσωματώνει σωστές σκέψεις και αποδεκτή μεθοδολογία δεν είναι εύκολο να λύσει το ελληνικό πρόβλημα. Ας πάρουμε δυο παραδείγματα:

    1. Πως θα σχεδιαστεί ένα σύγχρονο σύστημα έρευνας και καινοτομίας που θα εξυπηρετεί το τομέα της άμυνας-ασφάλειας που ενώ έχει σοβαρές ερευνητκές και τεχνολογικές ανάγκες το σημερινό σύστημα δεν τις αγγίζει. Το σημερινό πραγματικό αδιάθετο από αντισταθμιστικά οφελήματα παλαιότερων προμηθειών των Ενόπλων Δυνάμεων ανέρχεται σε 500.000.000 ΕΥΡΩ. Πιστεύω ότι υπάρχουν ορισμένες ερευνητικές μονάδες στη χώρα που μπορούν να παραδώσουν προϊόν στρατιωτικών προδιαγραφών.

    2. Πως θα σχεδιαστεί ένα σύγχρονο σύστημα έρευνας και καινοτομίας που θα υποστηρίζει τις ανάγκες του κλίματος και της κλιματικής αλλαγής τι στιγμή που σε αυτό το χώρο υπάρχει σημαντικός αριθμός δημόσιων φορέων, ερευνητικών ινστιτούτων (9) και Τμημάτων ΑΕΙ που δεν συνεργάζονται μεταξύ τους, δεν υπάρχει εθνική στρατηγική κλιματολογικής παρατήρησης και εθνική βάση αναφοράς κλιματολογικών μετρήσεων.

    Μήπως οι αρμόδιοι πρέπει να μιλήσουν πρώτα με τα Υπουργεία-Τελικούς χρήστες του ερευνητικού-τεχνολογικού προϊόντος για να δουν τις πραγματικές τους ανάγκες και να εξετάσουν τους τρόπους συνεργασίας. Τα τελευταία 30 χρόνια μιλούσε η ΓΓΕΤ με τα μέλη ΔΕΠ, τους ερευνητές και λίγες εταιρείες και τα πράγματα δεν έχουν πάει καλά. Μήπως στη συζήτηση έχουν σημαντικό ρόλο και οι μεγάλοι τελικοί χρήστες του Δημοσίου ή δεν θα ενταχθούν σε μια ενιαία στρατηγική.

  • 29 Σεπτεμβρίου 2010, 05:26 | Passenger

    Η ανταγωνιστικότητα, διεθνοποιημένη μάλιστα, είναι γεγονός. Υπάρχει, και το θέμα δεν είναι αν μας αρέσει ή όχι, μπορούμε να την πάρουμε στα χέρια μας, να την περιεργαστούμε, αλλά τελικά πρέπει να αποφασίσουμε αν και πώς θα παίξουμε μαζί της, με ανοιχτά ή κλειστά σύνορα.

    Πράγματι, η καινοτομία είναι το αποτέλεσμα μιας αλυσίδας διαδικασιών, στις οποίες μεταξύ άλλων συμμετέχουν ερευνητές/εφευρέτες και αυτοί που αναλαμβάνουν να διαχύσουν τις ιδέες σε προϊόντα. Να μην παραλείπουμε όμως να λέμε ότι οι παραγωγοί της νέα ιδέας – ερευνητές/εφευρέτες – δεν είναι αυτοί που θα την εισάγουν στην αγορά ή που θα την κάνουν προϊόν. Κοινώς, ο εκφυλισμός ότι θα κάνουμε τους ερευνητές/εφευρέτες μαρκετίστες δεν ισχύει, αν υπάρχουν διακριτοί ρόλοι και προσωπικό αφιερωμένο αποκλειστικά στη διάχυση της γνώσης/ιδέας/άυλης αξίας (και ό,τι αλλο) σε προϊόντα. Το μοντέλο αυτό λειτουργεί ήδη κάπου στον πλανήτη.

    Μέρος της «καινοτομίας» πρέπει να είναι και όλες οι διαδικασίες σχετικές με κατοχύρωση δικαιωμάτων σε καινοτόμα πνευματικά αγαθά (πατέντες ή ευρεσιτεχνίες). Ανάμεσα τους και η συλλογή στατιστικών στοιχείων με πρακτικό ενδιαφέρον, όπως η διείσδυση κατατεθειμένων από Έλληνες εφευρέτες πατεντών στην καθημερινότητα. Ο αριθμός απλά κατατεθειμένων πατεντών και η κατανομή τους σε επαγγελματικές ιδιότητες/affiliations δε λέει τίποτα από μόνο του, αν τελικά μόνο το .01% από τις κατατεθειμένες πατέντες κάνει κάτι χρήσιμο.

    Θα ήταν ευχής έργο όλοι οι επιστημονικοί κλάδοι να απαιτούσαν ένα καλάμι ψαρέματος ως αρχική επένδυση. Στην πραγματικότητα, δυστυχώς δεν είναι έτσι, μερικά πεδία απαιτούν μερικά εκατομμύρια ευρώ για υποδομές μόνο για ξεκίνημα. Ακόμα και αν δε στοχεύουμε στην κακή καινοτομία, που θυσιάζει τη γνώση στο βωμό του κέρδους, αλλά στην ανιδιοτελή επιστημονική πρόοδο (ανακάλυψη). Οπότε, δεδομένης της οικονομικής κατάστασης, μήπως να κάνουμε συνέργειες με φορείς εξωτερικού ή/και ιδιώτες που δέχονται να διαμοιράζονται πόρους (τα κίνητρα για να κάνουν κάτι τέτοιο είναι πολλά και το κάνουνε ήδη στο εξωτερικό), αντί να «κλείσουμε τα σύνορα»;Το ερώτημα που πρέπει να μας απασχολήσει τότε είναι τι να κάνουμε για να το κάνουν και στη χώρα μας.

    Επίσης, θα ήταν ευχής έργο, αν καθολικά μπορούσαμε να αποκλείσουμε τα εξωτερικά ερεθίσματα από την παραγωγή νέας γνώσης ή/και καινοτομίας (ακόμη κι αν δεχτούμε απλουστευτικά ότι η γνώση δεν είναι παγκόσμιο, αλλά εθνικό μόνο αγαθό…). Για παράδειγμα θα ήταν εύκολο, αν απλά αρκούσε η παρατήρηση μιας υδροροής για αυτό. Για πεδία άλλα, θα μπορούσαμε άραγε να «κλείσουμε σύνορα, τα φυσικά και αυτά με τον ιδιωτικό τομέα» και να κάνουμε καινοτόμες εφευρέσεις ή επιστημονικές ανακαλύψεις, π.χ. σε κοινωνικά δίκτυα (complex networks) ή παραμορφωση υλικών επιβατικών αεροσκαφών, παρατηρώντας δεδομένα που μας παρήσχαν οι αντίστοιχοι κρατικοί οργανισμοί σε εθνικό ή ευρωπαϊκό/παγκόσμιο επίπεδο; θα αρκούσε να απευθυνθούμε σε ένα κρατικό Facebook ή στην εθνική μας NASA….Σε πολλά πεδία εφαρμοσμένης έρευνας, το 95% του μονοπατιού προς την ανακάλυψη/εφεύρεση είναι η πρόσβαση στο πρόβλημα. Το υπόλοιπο κομμάτι του μονοπατιού, η καλή ιδέα, είναι μόνο το 5%. Και χωρίς υποδομές ή δεδομένα, δεν υπάρχει πρόσβαση.

  • 27 Σεπτεμβρίου 2010, 04:31 | EA

    Ένας εν’ δυνάμει αιρετικός προβληματισμός…

    Αν η αναζήτηση της οικονομικής ευημερίας μας ωθεί στην φαινομενικά αβίαστη παραδοχή-αξίωμα, πως αυτή γεννάτε κατά μέγιστο βαθμό από την σύνδεση της επιχειρηματικότητας με την δημόσια ιδρυματοποιημένη έρευνα που παράγει νέα γνώση, τότε κατά την ταπεινή μου γνώμη αυτό αποτελεί μια επικίνδυνη και αναχρονιστική παραδοχή, που μπορεί να έχει τις ρίζες της σε δυο εκδοχές, ή στην απλή αναπαραγωγή στερεοτύπων ή στην συντεχνιακή λογική μιας κάστας ανθρώπων που προσδοκούν να αναδειχτούν ως μοναδικοί σωτήρες, σε ένα πρόβλημα που λίγο έχει πραγματικά να κάνει με την αυτή καθαυτή την παράγωγη της νέας γνώσης, αλλά περισσότερο με την ανάλυση των πρακτικών αναγκών της παγκόσμιας αγοράς, της βέλτιστης εφαρμογής και εμπορικής προώθησης νέων ιδεών που δεν προκύπτουν απαραίτητα πάντα από την νέα γνώση, αλλά από την ανάγκη επίλυσης πρακτικών προβλημάτων.

    Μήπως ένας από τους βασικούς λόγους της αποτυχίας της Στρατηγικής της Λισαβόνας πηγάζει από την λογική της αναγωγής της δημοσίας ιδρυματοποιημένης έρευνας ως την μεγίστη ιερή αγελάδα που θα παράγει την πρώτη υλη, την νέα γνώση δηλαδή, που από αυτήν θα γεννηθούν οι νέες ιδέες που τελικά θα προκαλέσουν την οικονομική ευημερία;

    Μήπως η έρευνα και η καινοτομία είναι δυο διαφορετικά πράγματα, αλληλοσυσχετιζόμενα μεν, αλλά όχι πάντα αλληλοεξαρτώμενα;

    Για να δούμε… Αν ο στόχος μας λοιπόν είναι, τα απτά οικονομικά αποτελέσματα και η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας, τότε…

    «Καινοτομία» τι είναι αυτό;

    Η νέα και πρωτοποριακή ιδέα άμεσα υλοποιούμενη με απτά αποτελέσματα.

    http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1

    Η έμφαση δίνεται, ή στην διαδικασία εμπορευματοποίησης του προϊόντος/υπηρεσίας ή στο επιτυχές αποτέλεσμα της δράσης οικονομικό ή κοινωνικό. Προκύπτει λοιπόν πως καινοτομία δεν είναι η νέα και πρωτοπόρος ιδέα, αλλά ο συνδυασμός της επιτυχούς αξιοποίησης αυτής, στην αγορά.

    Άρα η καινοτομία δεν είναι κάτι αναμενόμενο, ούτε προβλέψιμο όταν έχουμε μια νέα ιδέα, αλλά εξαρτάται από την ποιότητα και την αποτελεσματικότητα της εφαρμογής της στην αγορά. Η καινοτομία λοιπόν είναι εξαρτημένη από την επιχειρηματική δεινότητα και αριστεία που θα επιδείξουν αυτοί που θα επιχειρήσουν να την εισάγουν στην αγορά.

    Μήπως τότε, αντί για την λέξη «καινοτομία» πρέπει να χρησιμοποιούμε την φράση «νέες ιδέες»; Είναι άραγε δόκιμο; Πότε μια ιδέα είναι ΝΕΑ;

    Κατά τον ΟΟΣΑ μια ιδέα είναι NEA όταν έχει διεθνές δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και έχει πιστοποιημένο διεθνώς το ΝΕΟ.

    Άρα, με απλά λόγια, όταν αποτελεί εφεύρεση.

    Γιατί λοιπόν ενώ αναφερόμαστε στο στρατηγικό σχέδιο σε νέες ιδέες δεν λέμε απλά εφευρέσεις;

    Ποιοι παράγουν εφευρέσεις λοιπόν; Οι Ερευνητές ή οι Εφευρέτες;

    Ποιοί είναι οι Ερευνητές;

    Σύμφωνα με τον νόμο 2919/2001, ερευνητές είναι απαραίτητα κάτοχοι διδακτορικού τίτλου και στο δημόσιο χωρίζονται σε βαθμίδες Α’, Β’, Γ’ και Δ’ (δόκιμους). Είναι κριτήριο εξαιρετικά υψηλής βαρύτητας για να ανελιχτούν σε βαθμίδα Α’ ή Β’ η κατοχή διεθνούς διπλώματος ευρεσιτεχνίας, όμως δεν είναι και απαραίτητο, μιας και αρκούν απλές δημοσιεύσεις για την ανέλιξη αυτή.

    Αν ψάξετε στις βάσεις δεδομένων του Ευρωπαϊκού Γραφείου Ευρεσιτεχνιών στις κατοχυρώσεις από το 2000 μέχρι σήμερα, θα παρατηρήσετε πως πάνω από το 85% των Ευρωπαϊκών Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας που έχουν κατοχυρωθεί από Έλληνες ΔΕΝ προέρχονται από ερευνητές ή δημόσια ερευνητικά κέντρα, αλλά από απλούς εφευρέτες που μπορεί και να ΜΗΝ είναι καν απόφοιτοι ανώτατης σχολής…

    Εφευρέσεις λοιπόν, παράγουν οι άνθρωποι που είναι δημιουργικοί, που εντοπίζουν ένα πρακτικό πρόβλημα και εφευρίσκουν μια πρωτόγνωρη και αναπάντεχη λύση. Οι εφευρέτες λοιπόν παράγουν νέες ιδέες κατά μέγιστο βαθμό, αυτό είναι αυταπόδεικτο ακόμα και σε προηγμένες χώρες στην καινοτομία όπως η Φιλανδία το μερίδιο των δημοσίων ερευνητικών ιδρυμάτων στην παραγωγή εφευρέσεων είναι της ίδιας τάξης με αυτό της Ελλάδας. Επιπλέων οι εφευρέτες αποδίδουν στην χώρα και το μέγιστο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα που μόνο ένα διεθνές δίπλωμα ευρεσιτεχνίας μπορεί να εξασφάλιση, πλεονέκτημα που καταγράφετε από όλες της κατατάξεις ανταγωνιστικότητας και τον ΟΟΣΑ σαν κορυφαίο μετρίσιμο μέγεθος στις εκροές καινοτομίας.

    Ο Πετζετακης την δεκαετία του 60’ με μια απλή ιδέα, που πρόεκυψε όταν παρατήρησε το μηχάνημα που παρήγαγε τους σωλήνες αρδεύσεις, λόγο ενός χαλασμένου ιμάντα δημιουργούνταν δακτύλιοι στους σωλήνες που δεν τους επέτρεπαν να τσακίζουν όταν απλώνονταν στο έδαφος, την κατοχύρωσε διεθνώς και έγινε πολυεθνική…

    Οι Φιλανδοί, διαβάστε πως ένα εργαλείο που δένει αγκίστρια σε πετονιές έδωσε υψηλής προστιθεμένης άξιας εξαγωγικό τζίρο εκατομμυρίων…

    http://www.motionfx.gr/Files/mathima_epixir.pdf

    Απλές ιδέες που λύνουν απλά πρακτικά προβλήματα, όπως αυτό που έλυσε ένα νέο παιδί 27 ετών από την Θεσσαλονίκη, που κατοχύρωσε διεθνώς την μετατροπή του νερού που πηγαίνει στο καζανάκι της τουαλέτας, από HO2 σε ΗΟ3 (την υπεροξυγόνωση του νερού) και έτσι έλυσε το πρόβλημα της μόλυνσης του περιβάλλοντος από τα χημικά που μέχρι σήμερα ήταν απαραίτητα για την απολύμανση της λεκάνης… είναι ένας απόφοιτος ιδιωτικού ΙΕΚ με σπουδές στο μάρκετινγκ…

    Η βασική διαφορά ενός εφευρέτη από ένα ερευνητή, είναι πως ο εφευρέτης στοχεύει και προσδοκά πάντα οικονομικό αποτέλεσμα, ενώ ο ερευνητής μπορεί απλός να θέλει να κάνει μια επιστημονική ανακάλυψη, που βάση νομού δεν κατοχυρώνετε άρα δεν μπορεί να προσδώσει στην χώρα απτό οικονομικό αποτέλεσμα.

    Έρευνα, βασική ή εφαρμοσμένη, ιδρυματοποιημένη η ελεύθερη;

    Απλές ιδέες ή επιστημονικά επιτεύγματα;

    Όλα είναι χρήσιμα, απλός αν ο στόχος είναι το οικονομικό αποτέλεσμα, η ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα, το βάρος πρέπει να πέσει στην ανάδειξη της εφευρετικότητας όλων, καθηγητών, ερευνητών και απλών καθημερινών ανθρώπων…

    Η γνώση και η καινοτομία, ποιά η σχέση τους;

    Η σχέση τους είναι άρρηκτη, είναι άμεση… αλλά με ποια έννοια, γνώση; Μα φυσικά, με την εκπαιδευτική, όχι την γνώση που προκύπτει από την βασική έρευνα… Η γνώση και δει η ευρεία γνώση, επιτρέπει να ανεδείχθη η εφευρετικότητα ενός άτομου, ιδιαίτερα αν το εκπαιδευτικό σύστημα την έχει ενισχύσει με την συνδυαστική σκέψη, τότε έχουμε ένα εκρηκτικό μείγμα γνώσης και εκπαίδευσης.

    Σε καμία όμως περίπτωση να μην συγχέουμε την εκπαιδευτική γνώση με την ερευνητική γνώση.

    Όπως ανέφερα και ποιο πριν, η επιστημονικές ανακαλύψεις βάση νόμου ΔΕΝ κατοχυρώνονται.

    Η ανταγωνιστικότητα, η ιδιοτέλεια, η διάχυση της γνώσης, η αγορά και οι νέες ιδέες.

    Η έννοια της ανταγωνιστικότητας είναι συνυφασμένη με την ιδιοτέλεια, ανταγωνιστικός είναι κάποιος που θέλει να τρέξει σε ένα αγώνα και να τον κερδίσει αυτός και μόνον αυτός, να πάρει το τρόπαιο και να είναι ο πρωταθλητής.

    Άρα αν η καινοτομία είναι το τρόπαιο και ο στίβος η αγορά, γιατί κάποιος να θέλει να μοιραστή τις νέες ιδέες του ή να διαχύσει στους ανταγωνιστές του τις γνώσεις του;

    Η συνεργασίες με άλλα ερευνητικά προγράμματα και η χρηματοδότηση ερευνάς για λογαριασμό άλλων χωρών, μας απομυζά ανθρωπίνους πόρους και μας κατεβάζει κλίμακες στην εξωστρεφή ανταγωνιστικότητα μας, μιας και χαρίζει έναντι πινακίου φακής εν δυνάμει χρήσιμα αποτελέσματα έρευνας, σε δυνάμεις που όταν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου θα μας τις πουλήσουν πίσω, ζητώντας υπερτίμημα γι’ αυτό που τους χαρίσαμε.

    Άρα η ανταγωνιστικότητα και τα πνευματικά δικαιώματα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μιας και όλο το οικονομικό οικοδόμημα της παγκόσμιας αγοράς βασίζετε αμιγώς και καθ’ ολοκληρίαν στην ιδιοτέλεια.

    Πως λοιπόν εμείς σχεδιάζουμε ένα στρατηγικό σχέδιο βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας μας με χαρακτηριστικά ανιδιοτέλειας ως προς τις άλλες χώρες, όταν αυτές απέναντι μας είναι μόνο ιδιοτελείς;

    Για ποια ανταγωνιστικότητα μιλάμε; Την εσωστρεφή ή την εξωστρεφή;

    Μήπως στον πανικό μας να βρούμε πόρους για να δικαιολογήσουμε την θέση μας, σκαρφιζόμαστε τρόπους που θα μας δώσουν για μια ακόμα φορά την δυνατότητα να εκμεταλλευόμαστε δημόσιες εγκαταστάσεις και υποδομές, για να παράγουμε ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για λογαριασμό των ανταγωνιστών μας;

    Τι σχέση έχουν οι επιχειρήσεις με την ΓΓΕΤ;

    Οι επιχειρήσεις μιας και είναι ιδιοτελείς οργανισμοί (για τους γνωστούς λόγους) από την φύση τους δεν μπορούν να συνεργαστούν εύκολα με ερευνητές και ερευνητικά κέντρα. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα που δεν έχουμε μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις που θα είχαν ανάγκη κάτι τέτοιο, λόγο της δυσκινησίας που παρουσιάζουν, όπως στην Αμερική και την Ιαπωνία ή την Γερμάνια, έτσι είναι εξαιρετικά δύσκολο ένας ερευνητής (εφευρέτης/ερευνητής) να βρει συνέργια στην επιχειρηματική κοινότητα για κάτι που κατοχύρωσε. Από την άλλη μεριά η ΓΓΕΤ είναι εξαιρετικά μακριά από τις επιχειρήσεις, ώστε αυτές φτάσουν στο σημείο να ζητήσουν την συνεργασία της για κάποιο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν, αυτό είναι αυταπόδεικτο με την αποτυχία του προγράμματος “κουπόνια καινοτομίας”…

    Τελικά μήπως η ΓΓΕΤ πρέπει να ασχολιέται μόνο, με τα του οίκου της;

    Δηλαδή να μετονομαστεί σε Γενική Γραμματεία Δημόσιων Ιδρυμάτων Ερευνάς.

    Είναι αρκετά αργά και έχω κουραστεί… τις επόμενες μέρες θα σας αναφέρω τις προτάσεις μου μιας και ο στόχος μου δεν είναι ο μηδενισμός της εργασίας που έκανε η επιτροπή που συνέταξε το κείμενο αλλά η βελτίωση της.

    Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

  • 27 Σεπτεμβρίου 2010, 04:03 | Passenger

    Το κείμενο βρίθει πολιτικών στη σωστή κατεύθυνση και σε πλήρη ευθυγράμμιση με αντίστοιχα policy κείμενα της ευρωπαϊκής επιτροπής (…), ωστόσο μένει να δούμε την ακριβή υλοποίηση του. Είναι πολλά τα θέματα που ανάλογα με την υπολοποίηση μπορεί απλά να αναπαράγουν την υφιστάμενη κατάσταση ή (ελπίζουμε) να οδηγήσουν στην επίτευξη των στόχων των 5 αξόνων (buzz words προς το παρόν).

    Ενδεικτικά:

    – αναφέρεται αξιολόγηση από διεθνείς παράγοντες: αυτοί θα είναι τυχαίοι ή αποδεδειγμένης αριστείας (π.χ. στο top-50 αντίστοιχων ιδρυμάτων); Η αξιολόγηση θα είναι τυφλή και χωρίς κοινοποίηση της ταυτότητας των κριτών στους αξιολογούμενους ή με κίνδυνο δημιουργίας/χρήσης lobby;

    – σύμπραξη με ιδιωτικό τομέα: υπάρχει μελέτη που να αποτυπώνει σήμερα την μερίδα προϋπολογισμού που αφιερώνουν ελληνικές ή διεθνείς με παρουσία στην Ελλάδα εταιρίες για εφαρμοσμένη έρευνα;αν ναι, ποια είναι η πρόβλεψη για μελλοντική βούληση αυτών για σύμπραξη με τον δημόσιο τομέα, χωρίς να αντλούν χρηματοδότηση, αλλά χρηματοδοτώντας με σκοπό τη δημιουργία προϊόντων;

    – υπάρχει το νομικό πλαίσιο (χρηματοδότηση, διαχείριση/μοίρασμα πνευματικής ιδιοκτησίας σε πατέντες/προϊόντα έρευνας, χάραξη ερευνητικών κατευθύνσεων που δε θα ζημιώνουν καμία από τις δύο πλευρές);

    – προσέλκυση ξένων εταιρειών για συμμετοχή σε clusters, χρηματοδότηση spin-offs ή δημιουργία «collaboratories» (εργαστήρια με σύμπραξη ερευνητών από δημόσια ιδρύματα και εταιρείες): νομικό πλαίσιο, σταθερότητα φορολογικών/ερευνητικών νόμων (η έρευνα είναι κάτι μακροπρόθεσμο), χρήση αγγλικής υποχρεωτικά (π.χ. τι impact έχει σήμερα μία διδακτορική διατριβή που κατατίθεται στα ελληνικά;)

    – πρόβλεψη incubators, δλδ. κέντρων (ανά ίδρυμα, νομό, περιφέρεια ή ό,τι άλλο θεωρηθεί αναγκαίο) για ενσωμάτωση ερευνητικών αποτελεσμάτων σε προϊόντα. Ανάθεση αυτού του έργου με σύμβαση ορισμένου χρόνου είτε απευθείας σε ενδιαφερόμενες εταιρείες του εκάστοτε κλάδου ή σε συμουλευτικές που θα προωθούν την ενσωμάτωση εσωτερικά και διεθνώς. Μετά τη λήξη της σύμβασης, ανάληψη των incubators από τα ιδρύματα (μαζί με την τεχνογνωσία, φήμη και διασυνδέσεις με τις διάφορες οικονομίες που θα έχουν δημιουργηθεί). Προφανώς, το κάθε ίδρυμα μπορεί να επιλέγει στρατηγικά ποια προϊόντα έρευνας θέλει να αναθέτει προς διαχείριση σε τρίτους.

    – υπάρχει η ευελιξία που απαιτούν οι ρυθμοί καινοτομίας;αν οι νομικές/γραφειοκρατικές καθυστερήσεις ξεπερνούν τους κρίσιμους χρόνους, η παρτίδα είναι χαμένη (εξού και η πρόταση για διαχείριση των δικαιμάτων από ιδιώτες).

    – κατάρτιση προϋπολογισμού τριών πυλώνων για κάθε ερευνητικό φορέα:
    1) Βασικός πυλώνας (δημόσια δαπάνη)
    2) Βασικός Αναπτυξιακός πυλώνας (δημόσια δαπάνη/ευρωπαικά)
    3) Συμπληρωματικός Αναπτυξιακός πυλώνας (έσοδα από ενσωματωση ερευνητικών αποτελεσμάτων σε καινοτόμα προϊόντα).

    Ο πυλώνας 2 σταδιακά θα μειώνεται με σκοπό βαθμιαία η ανάπτυξη των κέντρων να καλύπτεται από ίδια παραγωγή γνώσης. Στην πράξη, αυτό θα «υποχρέωσει» την μετάβαση από την έρευνα «ακαδημαϊκών υποθέσεων» και την έρευνα «στο χαρτί» σε σύνδεση με την οικονομία. Εξαίρεση να αποτελεί η βασική έρευνα.

    Η μόνη λύση για να πειστεί ο ιδιωτικός τομέας να συμμετάσχει ουσία (παραγωγή καινοτομίας) και όχι απλά για να λάβει χρηματοδότηση (κατά το πρότυπο των ευρωπαικών σήμερα) είναι, όχι να χρηματοδοτείται, αλλά να χρηματοδοτεί (π.χ. με 30%) τις συμπράξεις με δημόσιους φορείς έρευνας.

  • 21 Σεπτεμβρίου 2010, 15:26 | ΔΗΜΗΤΡΗΣ Κ

    Θα αναφερθώ στην Τεχνολογία (καθώς την προοόθηση της έρευνας τη θεωρώ αυτονόητη). Γνωρίζουμε σαφώς τον τεχνοκρατικό χαρακτήρα που επιθυμεί να επιβάλει η κα. Υπουργός (ή οι άνωθέν της) στο Νέο Σχολείο. Όμως η έλειψη στην παιδεία ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ αυτή του διαδραστικού πίνακα ή του laptop ή του ηλεκτρονικού βιβλίου. Πρόβλημα είναι το 2,5% του ΕΑΠ, πρόβλημα είναι το ότι δεν διορίζονται καθηγητές, πρόβλημα είναι ότι τα βιβλία είναι στην πλειοψηφία τους απαράδεκτα, πρόβλημα είναι ότι όλα είναι χρησιμοθηρικά (για τις πανελλαδικές). Ανθρωπισμός μηδέν στο ελληνικό Σχολείο. Ας μην συγχέουμε λοιπόν την πρόοδο με την προοδοπληξία.

    Σαφώς πρέπει να αναγνωρίσω την προσπάθεια του Υπουργείου να εξιγχρονίσει το σχολείο, αλλά θεωρώ πως γίνεται αυτοσκοπός η τεχνολογία και όχι μέσο. Από τη χρήση του Η/Υ ως μαθητικού εργαλείου έως το να γίνουμε «αμερικανάκια» εγκλωβισμένοι σε κουτιά παραπαιδείας υπάρχει τεράστια διαφορά.

    Δυστυχώς νομίζω πως η δύτερη είναι η κατεύθυνση που επιζητά το Υπουργείο.

    Πληροφορική (και Αγγλικά) από την Α δημοτικού! Και τι θα πούμε στα παιδιά μας; Ελληνόπουλα είναι; αγγλάκια; αμερικανάκια;

    Ο τίτλος ενός τέτοιου τεχνοκρατικού υπουργείου θα πρεπε να ναι:
    Υπουργείο «Παιδείας» ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ και θρησκευμάτων.

  • 20 Σεπτεμβρίου 2010, 14:15 | Μαρία Κ.

    Στο «σχέδιο» δράσης αναφέρεται:
    «Αν και σε επίπεδο δημοσιεύσεων η Ελλάδα έχει αξιοσημείωτη παρουσία (9η θέση παγκοσμίως), ως προ τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας η Ελληνική παρουσία είναι εξαιρετικά ισχνή καθώς αντιπροσωπεύει το 0.1% των Ευρωπαικών διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας και ακόμη μικρότερο ποσοστό των διπλωμάτων στις ΗΠΑ»
    H ΓΓΕΤ (μαζί με το Υπουργείο παιδείας) που είναι υπεύθυνη για την κατοχύρωση της καινοτομίας, τι ενέργειες άραγε έχει κάνει ως προς αυτή την κατεύθυνση;
    Που πηγαίνουν τα χρήματα της Ευρωπαϊκής ένωσης;
    Ποιοι στελεχώνουν και πως ελέγχεται το ελληνικό γραφείο διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας;
    Γιατί η Ελλάδα βρίσκεται στην χαμηλότερη θέση στην ΕΕ;

  • 20 Σεπτεμβρίου 2010, 08:51 | Νίκ Α.

    Καλό το κείμενο σαν ευχολόγιο ή έκθεση ιδεών.

    Λυπηρό το ότι εξακολουθεί να κρατά την έρευνα δέσμια σε Υπουργείο και δεν τολμά να προωθήσει Ενιαίο Ανεξάρτητο Οργανισμό για τη Χρηματοδότηση της Έρευνας, που θα λειτουργεί σαν μικρογραφία των προτύπων του αμερικανικού NSF, των Research Councils της Βρετανίας, του Γερμανικού DFG και τόσων άλλων. Αν ισχύουν τα όσα κατά καιρούς έχουν γραφεί, η Ελλάδα είναι μία από μόνο 3 ευρωπαϊκές χώρες που δεν έχουν αντίστοιχο Οργανισμό.

    Ο οργανισμός αυτός θα έχει σταθερούς πόρους κάθε χρόνο (σε συνδυασμό με πιθανούς ευρωπαϊκούς, π.χ. από το ΕΣΠΑ) και με βάση αυτούς θα προκηρύσσει προγράμματα για τη χρηματοδότηση της έρευνας (π.χ., χρηματοδότηση διδακτορικών, ερευνητικών προτάσεων για postdocs, χορήγηση matching funds, κλπ). Θα αναπτύξει εμπειρία στην αξιολόγηση ερευνητικών προτάσεων αλλά και των έργων που χρηματοδοτούνται, θα συμβάλλει στην χάραξη ερευνητικής πολιτικής, πιθανώς θα προωθεί τα αποτελέσματα της έρευνας, κλπ.

    Η ύπαρξη ενός τέτοιου οργανισμού θα είχε μειώσει στο ελάχιστο τα προβλήματα και τις καθυστερήσεις που εμφανίζονται με τα προγράμματα ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ, ΘΑΛΗΣ, ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ.

    Η ύπαρξη ενός τέτοιου οργανισμού θα ήταν η βάση για να υπάρχει και στη χώρα μας χρηματοδότηση της έρευνας σε ομαλή/λογική βάση και όχι απρόβλεπτα όταν και εφόσον τύχει. (π.χ. χρηματοδότηση ερευνητικών προτάσεων για διδακτορικό θα υπάρχει μία ή δύο φορές το χρόνο)

    Μην ξεχνάμε πως σε περίοδο κρίσης, η επένδυση στην (καλή, όχι ό,τι να είναι) έρευνα θέτει προϋποθέσεις για ανάπτυξη. Για να μπορεί όμως να γίνει αυτή η επένδυση αυτή σωστά πρέπει να στηθούν και οι κατάλληλες δομές.

  • 7 Σεπτεμβρίου 2010, 16:57 | Γιάννης

    Ένα πολύ γενικό σχόλιο – όχι μόνο για το συγκεκριμένο θέμα, αλλά για όλους τους τομείς της παιδείας. Υπάρχουν ελλείψεις σε εκπαιδευτικό προσωπικό; Λοιπόν, υπάρχουν πάρα πολλοί υπάλληλοι σε ΟΤΑ,ΔΕΚΟ, κοκ. με άσχετα πτυχία προς τους οργανισμούς που εργάζονται – αλλά σχετικά με την Παιδεία. Πόσοι φιλόλογοι, μαθηματικοί, κοινωνιολόγοι, κοκ δεν εργάζονται σε τέτοιους οργανισμούς επειδή μπήκαν με «μέσο»; Αυτούς λοιπόν τους υπαλλήλους (που έτσι κι αλλιώς πληρώνονται από το κράτος, αλλά σηκώνουν ίσως τηλέφωνα) μπορεί να τους αξιοποιήσει το κράτος στην εκπαίδευση. Ίσως να χρειαστεί κάποια μετεκπαίδευση σε παιδαγωγικά ζητήματα, ίσως οι μετατάξεις να είναι σε εθελοντική βάση – πάντως είναι κρίμα να υπάρχουν από τη μια μεριά κενά σ’ εκπαιδευτικές θέσεις κι από την άλλη, σχετικοί υπάλληλοι με τις ειδικότητες που χρειάζονται σε άσχετους οργανισμούς.

    Ευχαριστώ.

  • 5 Σεπτεμβρίου 2010, 18:49 | Αναστασης Περρακης

    Η γενικοτερη φιλοσοφια της προτασης των πεντε αξονων ειναι κατα βαση σωστη και θετικη, αν και η συγκεριμενοποιηση και υλοποιηση ειναι το ζητουμενο. Το διαστημα πενταετιας για αυτο ειναι μαλλον αισιοδοξο.

    Ο αξονας που βασιζεται κατα την προσωπικη μου αποψη σε λαθος βαση ειναι ο πρωτος.

    Ποιο ειναι το βασικο προβλημα της ερευνας στην Ελλαδα? Κατα την γνωμη την δικια μου και πολλων αλλων, η τακτικη χρηματοδοτηση ερευνητικων εργων. Τα χρηματα με τα οποια κινειται η ερευνα ειναι τα Ευρωπαικα προγραμματα, τα οποια πρεπει να συμπληρωνουν και να ενισχυουν και οχι να ειναι ειδος επιβιωσης.

    Ποιοι ειναι οι στοχοι της ερευνας? Κατα την γνωμη μου η συνδεση με την παραγωγη ειναι ενας μακροπροθεσμος στοχος (η πενταετια ειναι μαλλον αστειο) και δεν μπορει να επιβληθει. Ο αμεσος στοχος της ερευνας πρεπει να ειναι σε πρωτη φαση η Αριστεια. Ετσι θα εκπαιδευθουν σωστα οι προπτυχιακοι και μεταπτυχιακοι και μεταδιδακτορικοι σε μεθοδολογιες αιχμης που μπορουν να εφαρμοσθουν σε αλλους τομεις. Αυτος ο στοχος ομοως δεν ειναι δυνατον να επιτευχθει μονο με τον 5ο αξονα. Εαν τα ερευνητικα προγραμματα δεν προωθουν την Αριστεια, ασχετα με εθνικους στοχους και αλλα μαλλον φαιδρα, δεν γινεται τιποτε.

    Το αλλο προβλημα με τους Εθνιξους στοχους ειναι ποιοι θα τους καθορισουν. Καποιο πολιτικαντηδες καθηγητες που εχουνε να κανουνε ερευνα δεκαετιες αλλα ειναι μεσα σε ολα τα επιτροπατα, μαζι με το υπουργειο! Τι χαρα! Αυτο ειναι ενισχυση της παθογενειας ενος συστηματος νεποτισμου και αναξιοκρατιας.

    Αφηστε τις προτεραιοτητες να καθοριστουν με βαση την αριστεια μεσα απο κρισεις διεθνων επιτροπων peer review.

  • 1 Σεπτεμβρίου 2010, 16:09 | ΒΛΑΧΑΚΗΣ

    ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ-ΠΑΙΔΕΙΑΣ !!
    Ενιαία Γεν. Διευθύνση με τα τμήματα οπου θα προϊστανται μονο τακτικοί Καθηγητές ΑΕΙ-ΤΕΙ!!

    Α. Τμήμα κατάθεσης Καινοτομίας σε σχέδια & Μελέτη
    Β. Τμήμα Αναγνώρισης της καινοτομίας
    Γ. Τμήμα Νομοτεχνικών Θεμάτων
    Δ. Τμήμα Βιβλίων- Συνεδρίων -Ημερίδων
    Ε. Τμήμα σύνδεσης Βιομηχανίας-Ιδιωτών
    Στ.Τμήμα σύνδεσης Βιομηχανίας-Σχολών ΑΕΙ-ΤΕΙ
    Ζ. Τμήμα Διδασκαλίας & προώθησης στοχοθεσίας της Ερευνας
    Η. Τμήμα Βιομηχανικών Προϊόντων
    Θ. Τμήμα Βιβλιογραφικών Στοιχείων θεμάτων Καινοτομιών-Πατεντών
    Ι. Τμήμα Ελέγχου Σχεδιασμού της Καινοτομίας-Πατέντας
    ΙΑ.Τμήμα προώθησης της Διδασκαλίας Διαδικασιών των Καινοτομικών σε σχολές , Βιομηχανίες , Βιοτεχνίες
    ΙΒ. Τμήμα χρηματοδότησης των γραφείων νέων προϊόντων
    ΙΓ. Τμήμα σύνδεσης των ελληνικών καινοτομιών με ξένους Οικους
    ΙΔ. Τμήμα Εκπαίδευσης της ανίχνευσης των ερευνητικών σταδίων των Καινοτομιών

  • 31 Αυγούστου 2010, 13:38 | Στέφανος

    Το κείμενο που παρουσιάζεται εδώ ως «Σχέδιο Δράσης» είναι ένα μεγάλο ευχολόγιο.
    Όταν θέλεις να επιτύχεις συγκεκριμένους μακροχρόνιους στόχους, το εργαλείο σου είναι ο Στρατηγικός Σχεδιασμός

    http://en.wikipedia.org/wiki/Strategic_planning
    http://managementhelp.org/plan_dec/str_plan/str_plan.htm

    To «Σχέδιο Δράσης» (Action Plan) είναι το τελικό βήμα αφού έχεις:
    1. Αποφασίσει που θέλεις να οδηγήσεις τη χώρα
    2. Αναλύσει ενδελεχώς την κατάσταση στην:
    – Πολιτική
    – Οικονομία
    – Κοινωνία
    – Τεχνολογία
    – Περιβάλλον
    – Νόμους
    3. Εξετάσει την κατάσταση στην Κυβέρνηση όσον αφορά:
    – Στελέχη
    – Παραγωγικό δυναμικό
    – Μαρκετιγκ
    – Πληροφρορική
    – Ανθρώπινο δυναμικό
    4. Διεξάγει μια ανάλυση SWOT (Δυνάμεις-Αδυναμίες/Ευκαιρείες-Απειλές)
    http://en.wikipedia.org/wiki/SWOT_analysis
    5. Με βάση την ανάλυση SWOT σχεδιάσει στρατηγικές για κάθε τομέα της Κυβέρνησης
    6. Υλοποιήσει τις στρατηγικές μέσω Προγραμμάτων (όπως το ΕΣΠΑ – είδατε να γίνετε κάτι τέτοιο για να συγγραφεί το ΕΣΠΑ? – ούτε εγώ)
    7. Βγάλει προϋπολογισμούς για κάθε Πρόγραμμα (όχι κάνοντας μικροπολιτικές χάρες)
    8. Βάση Προγράμματος και Προϋπολογισμών συντάξει το ΣΧΕΔΙΟ ΔΡΑΣΗΣ, δηλαδή Ποιός Κάνει Τι (είδατε κάτι τέτιο στο παρόν Σχέδιο; Για αυτό το λέω «αερολογία»)
    9. Και τέλος, το πιο δύσκολο απ’ όλα, να σχεδιάσεις ένα σύστημα ελέγχου που να παρακολουθείς την υλοποίηση του Σχεδίου.

    Αυτά κύριοι χρειάζονται για να βγούμε από την κρίση. Το κάνει όλος ο κόσμος, κυβερνήσεις, πολυεθνικές κλπ. Εμείς αρκούμαστε στα ευχολόγια, γιατί αν το κάνουμε πραγματικό, θα ..ανοίξουν πολιτικές μύτες και οι Δημόσιοι Υπάλληλοι θα πρέπει να δουλέψουν.

  • 31 Αυγούστου 2010, 13:12 | Στέφανος

    Σελ. 2 Παρ. 1
    Για να λειτουργήσει σωστά το τρίγωνο Έρευνα-Εκπαίδευση-Κοινωνία με οικονομικά οφέλιμο τρόπο, θα πρέπει η κάθε πλευρά του, καθώς και η οικονομία, να λειτουργεί σωστά και να μην έχει στρεβλώσεις.

    Δηλαδή, ο μοναδικός τρόπος για να βγάλεις χρήματα θα πρέπει να είναι να προσφέρεις προϊόντα που ζητάει η αγορά.

    Αυτό στην περίπτωση της Ελλάδας δεν συμβαίνει, καθώς υπάρχουν στην αγορά μονοπώλια, ολιγοπώλια και διαπλεκόμενοι, ενώ οι ερευνητές είναι ως επί το πλείστον κρατικοδίαιτοι και δεν μπαίνουν στον κόπο να εκμεταλευτούν τις ανακαλύψεις τους, καθώς υπάρχει (σημαντικό) επιχειρηματικό ρίσκο.

    Παράλληλα:
    – Η εκπαιδευση (λύκειο) είναι βαθμίδα για το πανεπιστήμιο, και όχι προετοιμασία για την κοινωνία.’Ο επαγγελματικός προσανατολισμός είναι αστείο.
    – Η εκπαίδευση (πανεπιστήμιο) είναι όργανο κυβερνητικής πολιτικής, δίνοντας εισόδημα σε χωριά και εργολάβους. Φυσικά, έτσι δεν υπάρχουν κονδύλια για σοβαρή έρευνα.
    – Η κοινωνία δαιμονοποιεί την επιχειρηματικότητα,

    Τελικά:
    Η έρευνα και η καινοτομία δεν αποδίδουν μόνες τους. Πρέπει όλη η οικονομία να λειτουργεί αποτελεσματικά, και μετά η έρευνα θα δουλέψει από μόνη της. Οπότε, αυτό το σχέδιο το βρίσκω περιτό. Φτιάξτε πρώτα την οικονομία και αφήστε τον ιδιωτικό τομέα να λειτουργήσει, και μην κάνετε μεγαλόσχημα αναποτελεσματικά σχέδια.

    Το κράτος πρέπει να είναι σαν την γραμματική στη γλώσσα: Να ακολουθεί την οικονομία, όχι να την καθορίζει.

  • 29 Αυγούστου 2010, 13:14 | Γιάννης

    Η γνώμη μου πάνω στο θέμα είναι η παρακάτω,τα πανεπιστήμια να φτιάχνουν πράσινα προϊοντα τα οποία θα τα πωλεί στην αγορά.Η προώθηση θα γίνετε απο φοιτητές που σπουδάζουν στον ανάλογο κλάδο.Με αυτό το τρόπο θα κάνουν τη πρακτηκή τους οι φοιτητές,θα δοκιμάζουν και καινούργιους τρόπους προώθησής προϊοντων.Τα προϊοντα θα μπορούσαν να συμμετέχουν σε εκθέσεις του εξωτερικού.
    θα μπορούσαμε να φτιάχνουμε προϊοντά τα οποία θα κυρίως για πελάτες(ιδιώτες-επειχηρήσεις) οι οποίοι θα είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν πολλά χρήματα.Η παραγωγή των προϊόντων να γίνετε στην Ελλάδα.
    Σε περίπτωση που κάποιος επενδητής θέλει να παράγει το προϊον θα μπορούσαν να του πουλειέται η άδεια κατασκευής

  • 28 Αυγούστου 2010, 15:35 | OYM ΟΣΜ

    Α. Δεν έχει νόημα η δημιουργία στρατηγικής για το παρελθόν (το 2010 σε επίπεδο στρατηγικής είναι ήδη παρελθόν).
    Β. Η σύνδεση των ερευνητικών προτεραιοτήτων με τη ζήτηση σημαίνει σύνδεση της έρευνας με την μεγέθυνση, όχι την ανάπτυξη. Σε όλο το κείμενο είναι προφανής η σύγχιση των όρων.
    Γ. Αν δεν υπάρξει σαφής και συγκεκριμένος μηχανισμός σύνδεσης της καινοτομίας με την αμοιβή των παραγωγών της, η ανάληψη κινδύνου από το κράτος θα εξυπηρετήσει μόνο τη μείωση του προσδοκώμενου κόστους αγοράς τεχνολογίας από τις επιχειρήσεις.
    Δ. Η δημιουργία «Άξονα Ενιαίου Ερευνητικού Χώρου», δεδομένης της κρίσης των πολυετών προγραμματικών συμφωνιών από ενδογενείς παράγοντες του συστήματος (Γ.Γ.Ε.Τ.), θα έχει ως αποτέλεσμα το γνωστό δίδυμο «όλα γίνονται όπως προβλέπονται και το απότοκο είναι χλιαρής/πολύ μικρής προστιθέμενης αξίας».
    Ε. Η θέση σχετικά με τον «Άξονα Ερευνητικού Δυναμικού» είναι ασαφής.

    Πολύ σωστή η δημιουργία thematic aggregators.

Σχόλια