Ερωτήματα διαβούλευσης για «Συνενώσεις – Ιδρύσεις Σχολικών Μονάδων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης για το σχολικό έτος 2011-2012»
Ποιοι είναι κατά τη γνώμη σας οι λόγοι που συνθέτουν την αναγκαιότητα για Συνενώσεις – Ιδρύσεις Σχολικών Μονάδων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, και ποιοι βασικοί στόχοι πρέπει να επιδιώκονται;
|
Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
ΨΗΦΙΣΜΑ – ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ
ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ – ΛΥΚΕΙΟΥ ΝΕΑΠΟΛΗΣ ΒΟΪΟΥ ΚΟΖΑΝΗΣ
Στο Γραφείο του Γυμνασίου Νεάπολης Βοΐου σήμερα Δευτέρα 21-1- 2011 συνήλθαν οι Σύλλογοι Διδασκόντων του Γυμνασίου και Λυκείου Νεάπολης με θέμα την επαπειλούμενη κατάργηση του Γυμνασίου Νεάπολης και τη συγχώνευσή του με το Γυμνάσιο Τσοτυλίου, σύμφωνα και με δημοσιεύματα του ηλεκτρονικού Τύπου
Κατόπιν διεξοδικής συζήτησης και με δεδομένο ότι το Γυμνάσιο Νεάπολης πληροί άπαντα τα κριτήρια λειτουργίας των σχολείων που ορίστηκαν από το Υπουργείο Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων όπως:
1. Σταθερό με αυξητική τάση μαθητικό πληθυσμό (120 μαθητές σήμερα)
2. Άρτια κτηριακή και εργαστηριακή υποδομή (αίθουσες, εργαστήρια Πληροφορικής, Φυσικών Επιστημών, Σχολική Βιβλιοθήκη, γυμναστήρια, αίθουσα εκδηλώσεων)
3. Πληρότητα εκπαιδευτικών όλων των ειδικοτήτων με εντοπιότητα στην πλειοψηφία τους
4. Λειτουργία σύγχρονης ηλεκτρονικής Σχολικής Βιβλιοθήκης
5. Λειτουργία 12 θέσιου Δημοτικού Σχολείου το οποίο τροφοδοτεί την ερχόμενη σχολική χρονιά με 39 μαθητές την Α΄ Γυμνασίου
6. Μετακίνηση μαθητών από επτά και πλέον δημοτικά διαμερίσματα
ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΟΜΟΦΩΝΑ
να ζητήσει τη συνέχιση της λειτουργίας των Σχολείων της Νεάπολης, ως έχει
ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ
ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ – ΛΥΚΕΙΟΥ ΝΕΑΠΟΛΗΣ ΒΟΪΟΥ ΚΟΖΑΝΗΣ
Ολοι καταλαβαίνουμε (και χωρίς να είμαστε εκπαιδευτικοί) ότι σε ολιγομελή Τμήματα τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα π.χ. αλλιώς θα ασχοληθεί με τα παιδιά ο δάσκαλος σε τάξη 10 μαθητών και αλλιώς όταν έχει 25, δηλαδή στην ολιγομελή τάξη θα έχει χρόνο να προσέξει περισσότερο και τα «αδύνατα» παιδιά που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη βοήθειας.
Επίσης συμφωνώ ότι είναι απαραίτητη η ύπαρξη των σχολείων στα χωριά μας γιατί δίνει ζωή και πνοή στην τοπική κοινωνία.
Tαξιδεύω συχνά στην επαρχία, γεμίζω από μελαγχολία όταν διασχίζοντας τα χωριά βλέπω κλειστά σχολεία.
Μην βοηθήσετε να επιδεινωθεί αυτή η κατάσταση, ΑΦΗΣΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΖΩΗ ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ.
Αξίζει τον κόπο. Τα χρήματα που επενδύουμε για την μόρφωση των παιδιών μας, γυρίζουν πίσω.
Ευχαριστώ για το χρόνο σας,
Μητέρα δύο παιδιών που αποφοίτησαν από δημόσια σχολεία της γειτονιάς και τώρα είναι φοιτήτριες σε ΑΕΙ.
«Όπου κλείνει ένα σχολείο, ανοίγει μια φυλακή»
… και οι φυλακές έχουν πρόβλημα χωρητικότητας τώρα τελευταία
(ή, αν προτιμάτε, η παραβατικότητα και η εγκληματικότητα έχουν αυξητικές τάσεις).
Δυστυχώς, το όνομα του αρχιτέκτονα του Παρθενώνα χρησιμοποιείται για να δηλωθεί η πειθήνια υποταγή στους καταναγκασμούς της τρόικας, στην οποία μάς οδήγησαν οι αποτυχημένες πολιτικές αυτών που τώρα ζητούν τη συναίνεσή μας για να μας σώσουν.
Σύντομα: Ως μέτρο που κινείται προς την ορθή κατεύθυνση εξοικονόμησης και αξιοποίησης πόρων τόσο ανθρώπινων, όσο και υλικοτεχνικών είναι μάλλον θετικό. Βέβαια, τάξεις με πολλά παιδιά είναι από την φύση τους δύσκολες στον χειρισμό τους. Με βάση την υπάρχουσα εμπειρία ίσως θα πρέπει να εξεταστεί βαθύτερα κατά πόσο οι δήμοι γνωρίζουν και μπορούν να ανταπεξέλθουν στο έργο που θα πρέπει να επιτελέσουν.
Στα θετικά σχόλια των προλαλησάντων να συμπληρώσουμε ότι σκόπιμο είναι οι σχολικές μονάδες, που θα μείνουν, να είναι άνετα και με ασφάλεια προσβάσιμες σε πεζούς, άτομα ΑΜΕΑ σε ποδηλάτες μαθητές και εκπαιδευτικούς και να προσφέρουν τις ανάλογες ανέσεις από τουαλέτες για ΑΜΕΑ ως στοιχειωδώς προστατευόμενους χώρους φύλαξης ποδηλάτων.
Να σημειώσουμε ότι τις ημέρες που δεν λειτουργούν τα σχολεία η κίνηση στις πόλεις είναι πολύ περιορισμένη. Δημιουργείται η εντύπωση ότι ένα μεγάλο μέρος της κίνησης οφείλεται στην διακίνηση μαθητών με αυτοκίνητα και λεωφορεία. Μήπως πρέπει να ξανασκεφτούμε και να επανασχεδιάσουμε στις γειτονίες την ευκολία και ασφάλεια πρόσβασης πεζών ή ποδηλατών μαθητών στα σχολεία;
Με εκτίμηση,
Χρήστος Πεολίδης
Στο βωμό του χρήματος θα συνενωθούν τα σχολεία τη στιγμή που θεωρείται ότι τα μικρά σχολεία προσφέρουν καλύτερες δυνατότητες μάθησης;
http://ec.europa.eu/education/school21/results/human_en.pdf
http://www.google.gr/url?sa=t&source=web&cd=2&ved=0CB8QFjAB&url=http%3A%2F%2Fwww.thegrid.org.uk%2Fgoodpractice%2Finternational%2Farion%2Fdocuments%2F0607_austria_mcooper.doc&ei=az49TbWJPI7OswaP24X0Bg&usg=AFQjCNFCwYT3iKcGi2ACeBE74phXUjZC0A&sig2=uk6UIU5yM69ih49cXl0rIg
http://www.wested.org/online_pubs/po-01-03.pdf
Πέρα από τις γενικολογίες τι ακριβώς θα κερδίσει η παιδεία από το μέτρο αυτό? Δεν μας το εξηγούν και ρωτάνε εμάς…Η διαβούλευση δεν θέτει ερωτήματα αλλά καταθέτει σαφείς και ολοκληρωμένες προτάσεις. Αυτό που βλέπω είναι η διαρκής υποβάθμισης της εκπαίδευσης.
Κι επειδή ως ένα από τα επιχειρήματα που παρουσιάστηκαν κατά των συνενώσεων είναι ότι τα ιδιωτικά που έχουν καλύτερα απότελέσματα δεν έχουν πολυπληθή τμήματα, θέλω απλώς να αναφέρω ότι και στα ιδιωτικά σχολεία υπάρχουν τμήματα με περισσότερους απο 25 μαθητές. Η διαφορά σ’ αυτά είναι ότι οι εκπαιδευτικοί είτε παίρνουν σοβαρά τη δουλειά τους είτε φοβούνται την απόλυση και έτσι γίνεται πραγματική δουλειά!
Το θέμα των συνενώσεων των σχολικών μονάδων δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με μια γενική εγκύκλιο για όλη τη χώρα λόγω των ιδιαίτερων γεωγραφικών και καιρικών συνθηκών, αλλά και των κοινωνικών διαφοροποιήσεων που παρατηρούνται ακόμα και σε γεωγραφικά κοντινές περιοχές. Οι τελικές αποφάσεις θα ήταν καλό να ληφθούν όχι μόνο με βάση τον αριθμό των μαθητών, αλλά αφού συνεξεταστούν προσεκτικά και τα παρακάτω κριτήρια:
1) Ο κίνδυνος της αύξησης της μαθητικής διαρροής σε γεωγραφικά απομακρυσμένες και κοινωνικά απομονωμένες περιοχές σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και ιδιαίτερα στο Λύκειο.
2) Η περαιτέρω μεσομακροπρόθεσμη κοινωνική, πολιτιστική και πληθυσμιακή αποδυνάμωση των μικρών κοινωνιών.
3) Ο κίνδυνος να δημιουργηθούν υδροκέφαλα σχολεία (σχολεία υποδοχής)με πολλούς μαθητές ανά τμήμα, γεγονός που δυσχεραίνει την εκπαιδευτική και παιδαγωγική διαδικασία και την αμεσότητα της επαφής του εκπαιδευτικού με τον μαθητή.
4) Κάποιοι μαθητές θα πρέπει να διαθέσουν επιπλέον χρόνο για μετάβαση και επιστροφή στο σχολείο υποδοχής, με αποτέλεσμα να μειωθεί επιπλέον ο σχεδόν ανύπαρκτος ωφέλιμος χρόνος τους.
5) Η τάση για αύξηση ή μείωση του μαθητικού δυναμικού ενός σχολείου για τα επόμενα χρόνια, με βάση δημογραφικά στοιχεία.
Για τους παραπάνω λόγους και επειδή πιστεύουμε ότι για τα κριτήρια αυτά οι ΟΤΑ έχουν και στοιχεία αλλά και καλύτερη αντίληψη των πραγμάτων από τις διοικητικές υπηρεσίες του ΥΠΔΒΜ (Περιφερειακές Διευθύνσεις, Διευθύνσεις Εκπαίδευσης), καλό θα ήταν να ζητηθεί και η δική τους πρόταση και να ληφθεί σοβαρά υπόψη για τη λήψη της τελικής απόφασης.
Σας ευχαριστούμε που μας δώσατε τη δυνατότητα να εκφράσουμε την άποψή μας
Σημαντικός λόγος είναι η εξοικονόμηση χρημάτων που σπαταλώνται άσκοπα σε πολύ μικρές σχολικές μονάδες που στην ουσία δεν έχουν μέλλον. Στόχος οπωσδήποτε είναι η προσφορά καλύτερο εκπαιδευτικού έργου από κάθε άποψη. Με τον τρόπο αυτό προσφέρονται ίσες ευκαιρίες ποιοτικής και πλήρους εκπαίδευσης σε όλους τους μαθητές.
Αυτό το ερώτημα που μας έθεσε η κυρία υπουργός ίσως αντιστοιχεί σε άλλα επίπεδα κατανόησης. Γιατί είναι ολοφάνερο ακόμα και για ένα μικρό παιδί να καταλάβει ότι αυτό γίνεται για οικονομικούς λόγους. Και είναι από την αρχή αποτυχία αν τα πράγματα, και ιδιαίτερα οι ζωτικοί χώροι μιας κοινωνίας, όπως η παιδεία, εξετάζονται μόνο με οικονομικό κίνητρο.
Όλο το σχέδιο στερείται σοβαρής και σφαιρικής μελέτης, όπως βλέπετε, γιατί αναμφισβήτητα τέτοια θέματα απαιτούν άλλο κίνητρο και χρόνο. Η κυρία υπουργός και το επιτελείο της θα πρέπει να δείξουν τις ικανότητές τους όχι με λόγια και νευρικές κινήσεις απέναντι στην ανυπέρβλητα πολύτιμη παιδεία, αλλά με σθένος και χωρίς φόβο απέναντι στη νέα μορφή τρομοκρατίας, αυτής των αγορών. Πρέπει να μάθουν πολύ καλά ποιο είναι το όφελος και σε συνάρτιση με τι. Το νοικοκύρεμα στην παιδεία, τάχιστα και με τέτοιο τρόπο, είναι μια πλάνη που επιφέρει αποτελέσματα ακριβώς αντίθετα, αν δεν λαμβάνονται υπ’ όψιν όλοι οι παράγοντες που οδηγούν στην εξυγίανση. Και εξυγίανση δεν είναι μόνο τα νούμερα ενός οικονομικού σχεδίου. Αλλά η σταθερή συγκράτηση όλων των δυνάμεων που οδηγούν στην ανάπτυξη.
Οι αγορές ενδιαφέρονται μόνο για νούμερα,(που από μόνο του στυγνά οδηγεί σε κρίση, όπως και έγινε), αυτοί που τις διευθύνουν είναι αλλοιωμένοι, και το τελευταίο πράγμα που θα τους ενδιέφερε έως και καθόλου, θα ήταν η παιδεία των χωρών. Εμάς όμως μας ενδιαφέρει και θα πρέπει να παλέψουμε γι’ αυτό, με όλες τις δυνάμεις που έχουμε. Αυτό είναι το μόνο δυνατό μας χαρτί. Η ανάπτυξη υπάρχει όπου υπάρχει αφύπνιση. Και έτσι θέλουμε τους νέους μας. ΑΦΥΠΝΙΣΜΕΝΟΥΣ. Ακόμη και στη χειρότερη οικονομική κρίση, η υπουργός και το επιτελείο της θα ήταν έξυπνο και ωφέλιμο, ακριβώς τώρα να δώσουν για την παιδεία. Και ας γίνει οικονομία από αλλού. Δεν υπάρχει ανάγκη για τριακόσιους βουλευτές, σίγουρα!
Ας συζητηθεί λοιπόν, και θέτω το ΕΡΩΤΗΜΑ στην κυρία υπουργό, αν αξίζει ή όχι σε εποχές πνευματικής εξαθλίωσης, έλλειψης αξιών, ασυδοσίας της δύναμης και του χρήματος, έξαρση της βίας, με ανθρώπους μεταλλαγμένους λες και έχουν υποστεί μαζική λοβοτομή, αν αξίζει να μιλάμε για οικονομία χρήματος στην παιδεία, ή αξίζει να επενδύσουμε ακόμα πιο πολύ τώρα. Υπάρχει το θάρρος;
Και παρακαλώ απαντήστε μας ΠΡΙΝ εφαρμόσετε τα σχέδιά σας που κάνετε τόσο βιαστικά, αν επιφέρουν όφελος οικονομικό – μιας και αυτό είναι το κίνητρό σας – πόσο και με ποιο τρόπο. Και πείτε μας τα νούμερα και τον τρόπο ώστε να τα «ζυγίσουμε» μαζί.
Να βάλουμε απέναντι και τους δικούς μας τρόπους και παραμέτρους, που δεν είναι μόνο οικονομικοί. Γονείς, εκπαιδευτικοί, μαθητές και εσείς. Όλοι μαζί. Να δούμε ποιο σχέδιο αξίζει τελικά.
Τίποτα πλέον δεν μπορεί να κρύψει τη γύμνια του βασιλιά.Ούτε τα τρύπια συνθήματα(«πρώτα ο μαθητής»), ούτε απαξίωση της σημασίας των λέξεων(διαβούλευση), ούτε το σοκ και η αφασία που μας προκαλούν προσωρινά τα απανωτά χτυπήματα-μέτρα. Η παιδεία, όπως και η υγεία, η πρόνοια, οι δημόσιες συγκοινωνίες, η κοινωνική ασφάλιση και οτιδήποτε έχει κοινωνικό και δημόσιο χαρακτήρα, μπαίνουν από την πολιτική της κυβέρνησης στην προκρούστεια κλίνη. Την στιγμή που ξανακατεβάζουν στη βουλή το νόμο(!) μέσω του οποίου διαγράφουν χρέη(οφειλές) προς το δημόσιο ύψους 23 δις ευρώ, για να αποκαθάρουν τους μεγαλοφειλέτες-απατεώνες και να μπορούν να συνεχίσουν απρόσκοπτα το «επιχειρηματικό τους έργο», ίδια στιγμή επιχειρούν να κλείσουν εκατοντάδες σχολεία σε όλη την Ελλάδα για να εξοικονομήσουν περίπου 100 εκ. ευρώ. Και είναι προφανώς προσπάθεια μαζικού κλεισίματος σχολείων, γιατί αν η συζήτηση αφορούσε κάποια σχολεία που κάποια στιγμή μένουν 2 ή 3 μαθητές, υπήρχαν οι θεσμοθετημένες δομές(νομαρχιακές επιτροπές παιδείας) που κάθε χρόνο γνωμοδοτούσαν για την ανάγκη ίδρυσης ή συγχώνευσης σχολείων, ανάλογα με την μεταβολή του μαθητικού πληθυσμού. Όμως τώρα η στόχευση είναι δραστική υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου, με τη δημιουργία σχολικών μονάδων τεράτων στα αστικά κέντρα και την παράλληλη ερήμωση της υπαίθρου. Ότι δεν κατάφεραν να κάνουν το Σεπτέμβρη μέσω της οδηγίας για τα 30αρια τμήματα, λόγω των σφοδρών αντιδράσεων από καθηγητές και γονείς, επιχειρούν να το υλοποιήσουν τώρα σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό.
Εκτός από το να εκφράζουμε την οργή και τον αποτροπιασμό μας μέσω του διαδικτύου για όλη αυτή την τεράστια αναδιανομή πλούτου που συντελούν καθημερινά με την πολιτική τους αλλά και τη διάλυση κάθε είδους δικαιώματος, στη δουλειά, στη ζωή και στο όνειρο, έχουμε υποχρέωση προς εμάς και τα παιδιά μας να οργανώσουμε άμεσα την αντεπίθεσή μας.
Μαζικοί συντονισμένοι αγώνες διαρκείας σε όλους τους εργασιακούς χώρους με στόχο να ανατρέψουμε την πολιτική της κυβέρνησης-τρόικας-Δ.Ν.Τ πριν κατορθώσουν να γυρίσουν το ρολόι της ιστορίας των κοινωνικών κατακτήσεων αιώνες πίσω.
Παίρνοντας αφορμή από το σχόλιο συναδέλφου ,ο οποίος ‘δείχνει με το δάχτυλο΄ το σχολείο στο οποίο υπηρετώ (7ο ΓΕΛ Ν. Σμύρνης) σαν σχολείο που πρέπει να κλείσει διότι βρίσκεται σε ενοικιαζόμενο κτήριο , καταθέτω και εγώ την αποψή μου. Θεωρώ ότι το ερώτημα που τίθεται για διαβούλευση είναι όχι μόνο έωλο αλλά κυρίως αποπροσανατολιστικό. Με τη χώρα μας να βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης αναγκης ποιός μπορεί σήμερα να ισχυριστεί ότι το σχολείο προσφέρει εκείνα τα εκπαιδευτικά και μορφωτικά αγαθά ώστε με τη λειτουργία του: «…….. να συμβάλει στην ολόπλευρη, αρμονική και ισόρροπη ανάπτυξη των διανοητικών και ψυχοσωματικών δυνάμεων των μαθητών, ώστε, ανεξάρτητα από φύλο και καταγωγή, να έχουν τη δυνατότητα να εξελιχθούν σε ολοκληρωμένες προσωπικότητες και να ζήσουν δημιουργικά»(Ν.1566/85);Το σχολείο εξακολουθεί να αφίσταται απο τις πνευματικές επιθυμίες και ανάγκες των μελών του και ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας. Εξακολουθεί να αφίσταται από την κοινή λογική! Η χώρα μας χρειάζεται απεγνωσμένα σχέδιο, δομή και κυρίως όραμα! Σε αυτά θα έπρεπε να κατευθύνεται ο προβληματισμός όλων μας.Ο στόχος αυτος είναι η προταιρεότητα του σχολείου μας .
Θα ήθελα ,ωστόσο, να αναφερθώ συγκεκριμένα στην ΄πρόταση ΄του συναδέλφου που αφορά το κλείσιμο τοσο του 7ου ΓΕΛ Ν. Σμύρνης΄Εστία΄ με 209 μαθητές όσο και του συστεγαζόμενου 8ου Γυμνασίου Ν.Σμύρνης ΄Εστία΄ με 230 μαθητές. Το συγκρότημα των σχολείων είναι το μοναδικό στο κέντρο της πόλης και στεγάζεται στους κτιριακούς χώρους του πνευματικού ιδρύματοε Έστία΄ Ν.Σμύρνης. Σε όλα τα χρόνια λειτουργίας του είχε και έχει μεγάλη προσφορά εκπαιδευτική, μορφωτική και πολιτιστικοί για τους μαθητές του και επομένως και για την κοινωνία. Αναπτύσσει δραστηριότητες μορφωτικές πολιτιστικές και περιβαλλοντικές. Ενδεικτικά αναφέρω ότι στον περσινό Πανελλήνιο Λογοτέχνικό διαγωνισμό βραβεύτηκαν 3 μαθητές μας , με το πρώτο βραβείο να το παίρνει μαθητής του σχολείου μας!Είναι το πρώτο Λύκειο στη χώρα που είσηγαγε περυσι το μάθημα των Ισπανικών σαν μάθημα επιλογής. Είναι το πρώτο Λυκειο που πραγματοποίησε εκπαιδευτική επίσκεψη στο στο CULHAM SCIENCE CENTRE (το μεγαλύτερο ευρωπαικό πρόγραμμα για παραγωγή ενέργειας με πυρηνική σύντηξη). Φέτος συμμετέχει στον πανελλήνιο διαγωνισμό «αειφόρων σχολείων» συνεχίζοντας το περσινό περιβαλλοντικό του πρόγραμμα που είχε σαν αποτέλεσμα την εγκατάσταση και λειτουργία φωτοβολταικού στην ταράτσα του σχολείου κλπ. Πιστεύω , λοιπόν , ότι το 7ο ΓΕΛ και το 8ο Γυμνάσιο Ν. Σμύρνης πρέπει να συνεχίσουν τη λειτουργία τους , να συνεχίσουν να προσφέρουν και στο μέλλον τις υπηρεσίες τους . Όσο για το κόστος του ενοικίου που απασχολεί τον συνάδελφο , ο ίδιος ξέρει πολυ καλά , μιας και ήταν τα τελευταία χρόνια μέλος της Δημοτικής Επιτροπής Παιδείας του Δήμου Ν.Σμύρνης, ότι υπάρχει απόφαση της ΔΕΠ να ξεκινήσουν διαδικασίες διεκδίκησης του οικήματος από τον Δήμο ιδιοκτησία του οποίου εξάλλου είναι το οικόπεδο. Αξίζει να προβληματιστούμε :Μήπως πίσω από το κάλυμμα της επιδίωξης της κοινής ωφέλειας κρύβονται προσωπικές επιδιώξεις και μικροπολιτικές που τελικά γίνονται τροχοπέδη στην επίτευξη της εξυγίανσης και της προόδου.
Νομίζω ότι η πρώτη προτεραιότητα είναι να κατανοήσουν οι δήμοι τον κυρίαρχο ρόλο που καλούνται να παίξουν στα σχολεία, ρόλος που ξεφεύγει από την αλλαγή μιας λάμπας όποτε το θυμάται ή όποτε του το επιτρέπουν οι συνθήκες ο τεχνίτης. Τα εκαπιδευτικά αποτελέσματα ενός σχολείου δεν έχουν άμεση σύνδεση με το μέγεθός του. Εχουμε πάμπολλα παραδείγματα μικρών, απομακρυσμένων και στερημένων από μέσα σχολικών μόνάδων που παρουσίασαν καταπληκτικό μαθητικό έργο. Απ’ την άλλη πλευρά πολλά έκτροπα που παρατηρούνται (υπεραριθμίες και ταυτόχρονα τραγικές ελλείψεις εκπαιδευτικών, σπατάλη πόρων σε ανούσια πράγματα και άλλα πολλά) πρέπει να λάβουν τέλος να θέλουμε να κάνουμε ένα πραγματικό βήμα μπροστά τόσο οικονομικά όσο και ουσιαστικά.
Παίρνοντας αφορμή από το σχόλειο συναδέλφου ,ο οποίος ‘δείχνει με το δάχτυλο΄ το σχολείο στο οποίο υπηρετώ (7ο ΓΕΛ Ν. Σμύρνης) σαν σχολείο που πρέπει να κλείσει διότι βρίσκεται σε ενοικιαζόμενο κτήριο , καταθέτω και εγώ την αποψή μου. Θεωρώ ότι το ερώτημα που τίθεται για διαβούλευση είναι όχι μόνο έωλο αλλά κυρίως αποπροσανατολιστικό. Με τη χώρα μας να βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης αναγκης ποιός μπορεί σήμερα να ισχυριστεί ότι το σχολείο προσφέρει εκείνα τα εκπαιδευτικά και μορφωτικά αγαθά ώστε με τη λειτουργία του: «…….. να συμβάλει στην ολόπλευρη, αρμονική και ισόρροπη ανάπτυξη των διανοητικών και ψυχοσωματικών δυνάμεων των μαθητών, ώστε, ανεξάρτητα από φύλο και καταγωγή, να έχουν τη δυνατότητα να εξελιχθούν σε ολοκληρωμένες προσωπικότητες και να ζήσουν δημιουργικά»(Ν.1566/85);Το σχολείο εξακολουθεί να αφίσταται απο τις πνευματικές επιθυμίες και ανάγκες των μελών του και ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας. Εξακολουθεί να αφίσταται από την κοινή λογική! Η χώρα μας χρειάζεται απεγνωσμένα σχέδιο, δομή και κυρίως όραμα! Σε αυτά θα έπρεπε να κατευθύνεται ο προβληματισμός όλων μας.Ο στόχος αυτος είναι η προταιρεότητα του σχολείου μας .
Θα ήθελα ,ωστόσο, να αναφερθώ συγκεκριμένα στην ΄πρόταση ΄του συναδέλφου που αφορά το κλείσιμο τοσο του 7ου ΓΕΛ Ν. Σμύρνης΄Εστία΄ με 209 μαθητές όσο και του συστεγαζόμενου 8ου Γυμνασίου Ν.Σμύρνης ΄Εστία΄ με 230 μαθητές. Το συγκρότημα των σχολείων είναι το μοναδικό στο κέντρο της πόλης και στεγάζεται στους κτιριακούς χώρους του πνευματικού ιδρύματοε Έστία΄ Ν.Σμύρνης. Σε όλα τα χρόνια λειτουργίας του είχε και έχει μεγάλη προσφορά εκπαιδευτική, μορφωτική και πολιτιστικοί για τους μαθητές του και επομένως και για την κοινωνία. Αναπτύσσει δραστηριότητες μορφωτικές πολιτιστικές και περιβαλλοντικές. Ενδεικτικά αναφέρω ότι στον περσινό Πανελλήνιο Λογοτέχνικό διαγωνισμό βραβεύτηκαν 3 μαθητές μας , με το πρώτο βραβείο να το παίρνει μαθητής του σχολείου μας!Είναι το πρώτο Λύκειο στη χώρα που είσηγαγε περυσι το μάθημα των Ισπανικών σαν μάθημα επιλογής. Είναι το πρώτο Λυκειο που πραγματοποίησε εκπαιδευτική επίσκεψη στο στο CULHAM SCIENCE CENTRE (το μεγαλύτερο ευρωπαικό πρόγραμμα για παραγωγή ενέργειας με πυρηνική σύντηξη). Φέτος συμμετέχει στον πανελλήνιο διαγωνισμό «αειφόρων σχολείων» συνεχίζοντας το περσινό περιβαλλοντικό του πρόγραμμα που είχε σαν αποτέλεσμα την εγκατάσταση και λειτουργία φωτοβολταικού στην ταράτσα του σχολείου κλπ. Πιστεύω , λοιπόν , ότι το 7ο ΓΕΛ και το 8ο Γυμνάσιο Ν. Σμύρνης πρέπει να συνεχίσουν τη λειτουργία τους , να συνεχίσουν να προσφέρουν και στο μέλλον τις υπηρεσίες τους . Όσο για το κόστος του ενοικίου που απασχολεί τον συνάδελφο , ο ίδιος ξέρει πολυ καλά , μιας και ήταν τα τελευταία χρόνια μέλος της Δημοτικής Επιτροπής Παιδείας του Δήμου Ν.Σμύρνης, ότι υπάρχει απόφαση της ΔΕΠ να ξεκινήσουν διαδικασίες διεκδίκησης του οικήματος από τον Δήμο ιδιοκτησία του οποίου εξάλλου είναι το οικόπεδο. Αξίζει να προβληματιστούμε :Μήπως πίσω από το κάλυμμα της επιδίωξης της κοινής ωφέλειας κρύβονται προσωπικές επιδιώξεις και μικροπολιτικές που τελικά γίνονται τροχοπέδη στην επίτευξη της εξυγίανσης και της προόδου.
ΑΡΧΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΕΡΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΟΤΙ ΟΙ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ΓΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟΥΣ.Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΔΩΘΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΛΙΓΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΟΥΝ ΟΙ ΑΡΜΟΔΙΟΙ ΦΟΡΕΙΣ.Η ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΞΕΙΣ 1 ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΔΕΧΘΟΥΝ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΠΟΥ ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΠΛΗΡΟΥΝ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ; 2 ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΩΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΣΕ ΤΑΞΕΙΣ ΜΕ ΕΙΚΟΣΙΠΕΝΤΕ Η ΤΡΙΑΝΤΑ ΠΑΙΔΙΑ; 3 Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΠΑΤΑΛΑΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ Η ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΛΗΦΘΕΙ ΥΠΟΨΙΝ;ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΟΔΗΓΗΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ.
Άλλη μια δημόσια διαβούλευση έφθασε στο τέλος της.Όπως και σε προηγούμενες η υπουργός θα μας ευχαριστήσει για τη συμμετοχή και θα λάβει σοβαρά υπόψη της τα συμπεράσματά της αφού λαμβάνει τον παλμό της κοινωνίας.Εξάλλου οι δημοκρατικές ευαισθησίες της παρούσας κυβέρνησης δεν αφήνουν περιθώρια παρέκκλισης.
ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΚΟΡΟΙΔΙΑ!!!!
Είναι εκπληκτικά μεγάλη η προθεσμία των τριών ημερών για να συζητήσει κάποιος το θέμα της συγχώνευσης των σχολείων. Μόλις αρχίσει να σκέφτεται κανείς το θέμα η προθεσμία έχει τελειώσει. Η διαβούλευση επομένως γίνεται για την πλάκα αφού υπάρχουν αποφάσεις ήδη μια και η διαβούλευση δεν προσφέρει τίποτε σε τέτοια ασφυκτικά όρια.
Η Ελλάδα δυστυχώς είναι μια ορεινή και νησιώτικη χώρα και επομένως ο αριθμός των απομονωμένων περιοχών είναι μεγάλος με αποτέλεσμα να υπάρχουν διάσπαρτα πολλά σχολεία με μικρό αριθμό μαθητών. Για τη περίπτωση αυτή οι λύσεις είναι δύο:
1) Να γκρεμίσουμε τα βουνά ώστε η Ελλάδα να γίνει πεδινή χώρα και με γέφυρες να συνδέσουμς όλα τα νησιά.
2) Να φέρουμε όλους τους έλληνες στην ηπειρωτική Ελλάδα και μάλιστα στον κάμπο.
Αν γίνουν αυτά τότε θα ήταν δυνατό να κλείσουν τα μικρά σχολεία.
Θα μείνει όμως πάλι ένα πρόβλημα. Τα σχολικά κτίρια έχουν γίνει με προδιαγραφές λίγων τάξεων. Πως θα γίνει τότε συγχώνευση; Απλά θα επανέλθουμε σε λειτουργίες πρωϊ-απόγευμα ή θα φτιάξουμε νέα κτίρια για διπλάσιο αριθμό τάξεων; Υπάρχει βέβαια και η λύση της ταράτσας και των υπογείων. Και αν δεν υπάρχει ταράτσα, τα σχολεία μπορούν να κάνουν αίθουσες πάνω στα κεραμίδια.
Βέβαια ακόμα κι΄αν στοιβαχθούν οι μαθητές έχει σκεφθεί κανείς ότι χρειάζεται διπλάσιος αριθμός από τουαλέτες, διπλάσιες καρέκλες για τους εκπαιδευτικούς και γραφεία στα παράθυρα(μια και δε χωρώνε στο λεγόμενο γραφείο των καθηγητών ή δασκάλων)καιδιπλάσια εργαστήρια κ.α;
Για την αύξηση του αριθμού των μαθητών θα πρέπει να υπάρχει ήδη η κατάλληλη υποδομή.
Το Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Φλώρινας αντιτίθεται στην οποιαδήποτε απόπειρα κατάργησης ή συγχωνεύσεων σχολικών μονάδων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του νομού μας και συντάσσεται πλήρως με τις τοπικές Κοινότητες και συλλόγους Γονέων που αντιδρούν σε τέτοιες σκέψεις και τακτικές.
Ακόμα και σε περιπτώσεις σχολικών μονάδων με μικρό σχετικά αριθμό μαθητών οι γεωγραφικές και οικονομικές συνθήκες, ο κίνδυνος υπανάπτυξης ακόμα και επιβίωσης της ίδιας της κοινότητας – με τη φυγή οικογενειών στα αστικά κέντρα για λόγους μόρφωσης των παιδιών – και το πρόβλημα μετακίνησης μαθητών που θα επιδεινωθεί, καθιστούν αναγκαία την συνέχιση της λειτουργίας των σχολικών μονάδων ως έχουν.
• Οικονομίστικες λογικές και περικοπές δαπανών – ήδη είναι ορατά τα πρώτα αποτελέσματα – στο χώρο της Παιδείας, είναι καταστροφικές.
• Τα παιδαγωγικά και εκπαιδευτικά κριτήρια που επικαλείται ως πρόσχημα το Υπουργείο Παιδείας δεν μπορούν να κρύψουν τα πραγματικά οικονομικά αίτια της απόφασης για περιορισμό σχολικών μονάδων σ όλη τη χώρα.
• Οι προτάσεις αλλαγής του τοπίου των σχολικών μονάδων πρέπει να γίνεται μόνο μετά από φανερό διάλογο και όχι υπόγειες διαδικασίες, και πάντα με την σύμφωνη γνώμη των τοπικών κοινωνιών και των συλλόγων Γονέων, Μαθητών και Εκπαιδευτικών.
• Η μείωση των σχολικών μονάδων επίσης, θα επιφέρει και περαιτέρω επιδείνωση της αδιοριστίας των νέων ανέργων πτυχιούχων.
Μεγάλωσα στο εξωτερικό. Έκανα το σχολείο σε τάξεις 36 μέχρι και 42 μαθητών και σας πληροφορώ ότι καμία μονάδα δεν χάθηκε, απεναντίας. Υπήρχε σωστός συναγωνισμός, αλληλοσεβασμός, ανταλλαγή απόψεων, διακίνηση ιδεών, συμμετοχή όλων, πληθώρα γενικών γνώσεων (που σας διαβεβαιώνω ότι με την πάροδο του χρόνου αποδείχτηκαν χρήσιμες και διδακτικές σε διάφορες στιγμές της ζωής) και προπάντων εκπαιδευτές που μας δίδαξαν πάνω απ’όλα την επικριτική σκέψη. Άλλα για να γίνουν όλα αυτά, δηλαδή η σωστή εκπαίδευση, δεν είναι αναγκαία μόνο η προσήλωση των εκπαιδευτικών, ούτε τα καλά κτίρια, ούτε τα πολλά φροντιστήρια. Η γνώμη μου είναι ότι χρειάζεται προπάντων ΠΑΙΔΕΙΑ, δηλαδή την διατροφή που παίρνει το παιδί στα πρώτα του χρόνια από την οικογένεια. Το «α και το ω» έτσι ώστε το παιδί να δείξει σεβασμός στην εκπαίδευση και στους εκπαιδευτικούς, να έχει δίψα για γνώση και να ψάχνει μόνος του και επιπλέων της ύλης, να γίνει ένας χρήσιμος άνθρωπος για την κοινωνία του μέλλοντος, είναι πάνω απ’όλα η οικογένεια. Δυστυχώς αποδεικνύεται και από τη καθημερινή ζωή ότι οι σύγχρονοι έλληνες το μόνο που κάνουν, είναι να «κουκουλώσουν» τα παιδιά τους σε μια «γυάλινη μπάλα», απαιτώντας μόνο από το σύστημα να προσφέρει βασικά ένα είδος «βολέματος» για τα βλαστάρια τους, χωρίς αυτοί να προφέρουν παρά μόνο γρίνια προς εκπαιδευτικούς και στο σύστημα, ηλεκτρονικά μη- εκπαιδευτικά παιχνίδια στο σπίτι, έτσι ώστε να τους φύγει το παιδί από το κεφάλι, απαίτηση για ένα ολοήμερο σχολείο που το μόνο που κάνει είναι να παίζει το ρολό του “baby- sitter” για γονείς που αποφεύγουν την μεγάλη τους ευθύνη να αναθρέψουν σωστά τα παιδιά τους. Μπορεί να φάνω σκληρή, αλλά αυτή είναι και η σκληρή πραγματικότητα, όσο και να μας πονέσει, ακριβώς επειδή είναι αλήθεια. Και μην λένε μερικοί ότι έχουν πολλά προβλήματα, οικονομικά η μη, και δεν έχουν χρόνο και υπομονή, αυτές είναι μόνο απλές δικαιολογίες προς αποφυγή της ευθύνης τους. Η σωστή παιδεία, πειθαρχεία και η ανατροφή από την οικογένεια δεν αντικαθιστούνται από υλικές προσωρινές απολαβές και ούτε με το να απαιτήσουμε από το σύστημα και από το δάσκαλο να δώσουν τους καλούς τρόπους, των σεβασμό για τα γράμματα, με λίγα λόγια να αντικαταστάσουνε τους γονείς, αλλά οι δάσκαλοι θα έπρεπε να κάνουν μόνο το παιδαγωγικό τους έργο, δηλαδή την σωστή δίδαξη των γνώσεων.
Για αυτό θα είχα την πρόταση να υπάρχει και το μάθημα της διαπαιδαγώγησης από τις πρώτες τάξεις, με βαθμό, έτσι ώστε να μπορέσει το σύστημα να αξιολογήσει και το έργο των γονιών, από όποια κοινωνική τάξη και αν ανήκουν. Βεβαίως με διαφορά είδη τιμωριών για τους γονείς (όπως π.χ. αφαίρεση μισθού υπέρ ένα ειδικό ταμείο για το σχολείο η για άπορες οικογένειες)για μικρούς βαθμούς σε αυτό το μάθημα των παιδιών τους.
Επίσης δεν βλέπω το ρόλο των τόσο πολλών διευθυντών, οι οποίοι μάλιστα παίζουν και ρόλο λογιστών. Θα προτιμούσα το κάθε σχολείο να έχει έναν συντονιστή που να επιβλέπει το παιδαγωγικό έργο και μόνο. Αυτός ο συντονιστής να είναι ένας από τους δασκάλους και καθηγητές, να αλλάξει κάθε χρόνο, χωρίς επιπλέων χρηματισμό από το δημόσιο χρήμα για αυτό το ρόλο, με μια σωστή αξιολόγηση από τα κεντρικά της Αθήνας και μόνο. Στην θέση των Περιφερειακών Προϊσταμένων να υπάρχουν μόνο οικονομολόγοι και όχι εκπαιδευτικοί, οι οποίοι να κάνουν όντως ένα σωστό έργο για τα σχολεία του νομού σε ότι αφορά τις πραγματικές υλικές ανάγκες. Ξέρουμε όλοι ότι το να διαλέγεις διευθυντές και προϊσταμένους με κριτήριο την εμπειρία χρόνων (και μάλιστα μετά από αμφίβολη πρακτική διορισμού τόσων χρόνων, σαν εκπαιδευτικοί) και να τους πληρώσεις 300 ευρώ παραπάνω τον καθένα από αυτούς, χωρίς να κάνουν διδασκαλία στις τάξεις, δεν είναι το σωστό.
Επίσης όσο και άδικο να ακούγεται, προτείνω την κατάργηση των ολοήμερων σχολείων, τουλάχιστον στην μορφή που υπάρχουν μέχρι τώρα, όπου η δάσκαλοι παίζουν μόνο το ρόλο βρεφονηπιοκόμου, δυστυχώς.
Αυτά για μένα είναι το πρώτα αναγκαία βήματα για την σωστή συγχώνευση των σχολείων. Βεβαίως και σαν επόμενα βήματα υπάρχει αναγκαιότητα συγχώνευσης των σχολείων σε μεγαλύτερες μονάδες, ειδικά σε περιόδους όπου οι γέννες ελαττώνονται, κ.τ.λ.
Θα μπορούσα να πω πάρα πολλά πολύ πιο αναλυτικά και πολλές άλλες ιδέες, αλλά δυστυχώς ο χώρος και ο χρόνος ήταν αρκετά σύντομα για μια τέτοια μεγάλη συζήτηση. Θα προτιμούσα επίσης να είχα διαβάσει πιο πολλά σχόλια επί της ουσίας και όχι τα συνηθισμένα παράπονα γονέων και εκπαιδευτικών (που δυστυχώς δεν κατάλαβαν ακόμα το ότι να είσαι δάσκαλος είναι πρώτα απ’ όλα λειτούργημα).