18. Υπάρχουν λόγοι που κάνουν αναγκαία τη σύνταξη ενός εξειδικευμένου Ελληνικού πίνακα περιγραφικών δεικτών;

  • 17 Απριλίου 2010, 12:22 | Theodoros Theodorou

    Αυτό το «πολιτικό παιχνίδι» που δεν γνωρίζoυμε ποιοι το διοργανώνουν με την «βάση του 10», όποτε και όταν πάει να γίνει κάτι το σημαντικό. Θα σας παρακαλούσαμε να σταματήσει δηλαδή αυτό που συμβαίνει και που ίσως πάει να δημιουργήσει κατηγορίες μεταξύ Πτυχιούχων Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, σύμφωνα με τις δηλώσεις στο ALTER της Κυρίας Υπουργού Άννας Διαμαντοπούλου στις 13 Απριλίου του 2010 (13/04/2010) στις 20:35 μέχρι 20:43 η ώρα , στις 16/04/2010 H Άννα Διαμαντοπούλου στο naftemporiki.gr για το πολυνομοσχέδιο. Αν δεν γίνει αυτό θα φροντίσουμε να κλείσουν με ειρηνικά μέσα όλες οι σχολές που θίγονται για πάντα, αλλά όχι χωρίς δίκαιες και ειρηνικές συνέπειες, δεν απειλούμε κανένα, απλά λέμε τι θα γίνει αν προσπαθήσετε με αυτό το μέτρο να διαχωρίσετε τους Πτυχιούχους των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων μεταξύ τους. Δεν είμαστε άτομα με χαμηλό δείκτη Νοημοσύνης, φροντίστε άμεσα και γρήγορα να μην υπάρξει αυτό το πρόβλημα. Διαφορετικά θα κινητοποιηθούμε δίκαια και κατάλληλα.
    Web-links
    http://www.youtube.com/watch?v=CQgI8joaNm4&feature=player_embedded
    http://www.naftemporiki.gr/video/video.asp?id=25076

  • 3 Απριλίου 2010, 11:20 | Theodoros Theodorou

    Όχι, πιστεύω δεν υπάρχουν ιδιαίτεροι λόγοι, αν όλα τα ισότιμα επίπεδα εκπαίδευσης ενταχθούν κανονικά εκεί που πρέπει αξιοκρατικά και δίκαια, υπάρχει χώρος για όλους. Πρέπει να είναι συγκρίσιμα και ταυτόσημα με όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, για να μην υπάρχουν ανισότητες και αδικίες. Θα πρέπει οι Περιγραφικοί δείκτες να παραμείνουν οι ίδιοι ως έχουν στα 8 επίπεδα και το περιεχόμενό τους. Εξάλλου οι Περιγραφικοί δείκτες δεν αφορούν συγκεκριμένα Επαγγελματικά Δικαιώματα, αλλά το επίπεδο της εκπαίδευσης ανά ειδικότητα και ειδίκευση, τον τρόπο που θα ανεβαίνει επίπεδο ο κάθε άνθρωπος. Φυσικά όμως, αναλόγως της ειδικότητας και του επιπέδου εκπαίδευσης πρέπει να δίνονται τα ανάλογα Επαγγελματικά Δικαιώματα όπως ακριβώς ισχύει σε όλη την Ευρωπαϊκή Κοινότητα.

  • 29 Μαρτίου 2010, 22:35 | Theodoros Theodorou

    Κύριε Ε.ΜΑΡΚΟΥ, συμφωνώ ότι όλοι μας πρέπει να χαιρόμαστε που ανοίγει ο διάλογος για την καυτή πατάτα της παιδείας στην Ελλάδα. Όσο αφορά στα 8 επίπεδα προσαρμογής πιστεύω ότι δεν θα είναι άδικη και ισοπεδωτική, αρκεί στην κάθε βαθμίδα να ενταχθούν σωστά όλα τα κοινωνικά στρώματα. Δεν γίνεται κανένας πόλεμος ανάμεσα στα 2 ισότιμους Τομείς της Ανώτατης Εκπαίδευσης, δηλαδή του Πανεπιστημιακού Τομέα και του Τεχνολογικού Τομέα. Όσο για τα Κολλέγια και τα Εργαστήρια Σπουδών θα πρέπει να πάρουν και αυτά την βαθμίδα που τους αξίζει μετά από αξιοκρατική και αδιάβλητη έρευνα έκαστου ιδρύματος. Συμφωνώ ότι δεν είναι όλα τα Διδακτορικά το ίδιο, αλλά τότε αν π.χ. πάρουμε τα Διδακτορικά του Ε.Μ.Π. ή οποιουδήποτε άλλου Ανωτάτου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος και τα δούμε όλα, τότε θα προκύψουν διάφορα σχετικά με το αν πράγματι αξίζουν αρκετά από αυτά κατά την γνώμη μας ή όχι, όμως το ότι κρίνουμε εμείς προσωπικά δεν σημαίνει ότι είναι και το πιο αξιόπιστο, γιατί οι καινοτομίες που έχουν προσφέρει αυτά στην πρόοδο της επιστήμης και της παιδείας, στην πρακτικότητα της καθημερινότητας είναι ως επί το πλείστον μη άμεσα εφαρμόσιμα. Το ότι ο εγχώριος φοιτητής είναι επαρκέστερος από τους υπολοίπους δεν σημαίνει ότι αποτελεί κανόνα. Υπάρχουν αναρίθμητες περιπτώσεις που μέσα στις σχολές ξεπέρασαν κατά πολύ τους μαθητές με υψηλότερη βαθμολογία στις εισαγωγικές εξετάσεις, οπότε δεν μπορούμε να βασιστούμε σε γενικότητες πάνω σε αυτό το θέμα αλλά πάνω σε αποδείξεις σε αυτό, μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου για την κάθε περίπτωση ξεχωριστά. Ο μαθητής του 10 έχει κριθεί ικανός για να εισαχθεί στην Ανώτατη Εκπαίδευση για να συνεχίσει την εκπαίδευσή του, αν ο μαθητής αυτός αποφασίσει και ασχοληθεί σοβαρά για την μόρφωση του και έχει θέληση για να γίνει κάτι θα το κάνει. Υπάρχουν αρκετά παραδείγματα εξ αυτών των οποίων έχουν καταξιωθεί, οπότε δεν μπορούμε να μιλάμε γενικά. Επίσης να μην ξεχνάμε ότι μπορεί κανείς να πάει σε κάποια σχολή, αλλά δεν σημαίνει ότι μπορεί και να βγάλει την συγκεκριμένη σχολή, διότι περνά από εξετάσεις, οι οποίες σε κρίνουν κατάλληλο για την συγκεκριμένη επιστήμη. Το αν υπάρχουν και αυτά που πληρώνεις πρέπει να ελεγχθούν από τον αρμόδιο φορέα, ο οποίος είναι ο Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π.. Όσο για τα 3 είδη Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων (Τ.Ε.Ι., Πολυτεχνεία, Πανεπιστήμια) είναι όλα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, δηλαδή Α.Ε.Ι. και είναι ισότιμα (Νόμοι 1404/1983, 2817/2000, 2916/2001, 3549/2007, 3685/2008, 3794/2009). Αυτός του 19 αν σταματήσει να προσπαθεί τότε είναι πιθανόν να γίνει ο πιο επικίνδυνος. Φυσικά και η ουσία δεν είναι η απομνημόνευση της γνώσης και η ποσότητα της Ύλης, αλλά το να αποκτήσεις κριτική σκέψη και τεχνική να αφομοιώνεις, να φιλτράρεις και να δημιουργείς παραγωγικά, όμως το να θυμάσαι κάποια βασικά πράγματα είναι αναγκαίο σε όλες τις επιστήμες. Για το θέμα αν η ελληνική κοινωνία πληρώνει τις σπουδές αυτού του φοιτητή συμφωνώ ότι πρέπει να μην μένει άνεργος αν αυτός αξίζει και δείχνει ζήλο για αυτό που σπούδασε και θέλει να προσφέρει και δεν επαναπαύεται με μόνο προσόν του το Πτυχίο ή Δίπλωμα που αυτός κατέχει. Βέβαια και η Παιδεία πρέπει να συνδεθεί με την αγορά εργασίας δίνοντας προτεραιότητα πάντα σε αυτόν που αξίζει από όπου και αν προέρχεται αυτός είτε εγχώριος είναι είτε όχι, διότι για να σπουδάσει και αυτός του εξωτερικού έχει πληρώσει και αγωνιστεί. Άφθονες είναι οι περιπτώσεις ανθρώπων που έχουν καταξιωθεί στον επιστημονικό κόσμο, στη αγορά και στην κοινωνία γενικότερα. Σίγουρα, παντού και πάντοτε θα υπάρχουν οι καλοί και οι κακοί, αλλά δεν πρέπει να ταυτοποιήσουμε κάποια μερίδα ανθρώπων με το καλό και κάποια άλλη μερίδα ανθρώπων με το κακό…Πρέπει πάνω από όλα να επικρατεί το Δίκαιο και η Λογική Παντού, σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και όχι μόνον. Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι όλα, πλέον, σε αυτήν την κοινωνία θα είναι αξιοκρατικά και δίκαια, για να ζουν όλοι οι άνθρωποι σε μια πλήρως πολιτισμένη και ανθρώπινη κοινωνία. Όσο αφορά στον όρο «παιδεία», αυτός υπέρκειται των εννοιών της εκπαίδευσης, της πληροφόρησης, της ενημέρωσης και ότι σημαίνει ημιμάθεια. Μεταξύ όλων των μορφών ζωής που υπάρχουν στην γη μόνο ο άνθρωπος μπορεί να παιδαγωγήσει και να παιδαγωγηθεί, κτίζοντας, μάλιστα, η κάθε γενιά επάνω στο καταστάλαγμα της σοφίας της γενιάς που διαδέχεται. Με βάση αυτή την μοναδικότητα του ανθρώπου μπορεί να τολμήσει κανείς να δώσει κάποιο ορισμό της παιδείας, εγχείρημα, όμως, που αποτελεί σχοινοβασία. Απώτερος στόχος, σκοπός και επιδίωξη των συμβαλλόντων –γιατί και ο δάσκαλος μαθαίνει από το μαθητή- είναι η επίτευξη κάθε αγαθού που προάγει την συναντίληψη μεταξύ των ανθρώπων και ακόμη την απροϋπόθετη προσφορά στον άλλον. Ποιος μπορεί να πει ότι έφθασε στο τέρμα; Αν παρελπίδα, σημαίνει ότι ο δρόμος που ακολούθησε τον οδήγησε σε αδιέξοδο. Βλέπει δηλαδή εμπρός του ένα τοίχο. Τον τοίχο της απανθρωπιάς. Εξάπαντος παιδεία, αν και εμπεριέχει την έννοια της γνώσης, η γνώση από μόνη της, ξεκομμένη από τα βασικά της παιδείας, μπορεί να καταστεί τέρας. Κάποιος διακεκριμένος πυρηνικός επιστήμονας είπε, πρόσφατα, ότι προτιμά ανθρωπιστές ως συνεργάτες, παρά τους πλέον γνωστικούς, διότι ο κόσμος, είναι, τελικά, όπως ο ίδιος είπε, πολύ ηλίθιος για να έχει πυρηνική ενέργεια. Φανταστείτε αν επικρατήσει το μόνο ζητούμενο να είναι η γνώση τι φρικαλεότητες θα δουν τα μάτια μας και αυτά των παιδιών μας. Βασικά δεν μπορεί να οριστεί τι είναι παιδεία, γιατί έτσι αδικείται αυτό το ύψιστο των αγαθών. Δια βίου μάθηση λοιπόν, αλλά όχι για τη εγωιστική γνώση μόνο, κυρίως για τον (συν)άνθρωπο. Άρα τι σημαίνει παιδεύω; , μπορεί ο καθένας να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.

  • 21 Μαρτίου 2010, 23:51 | Ε.ΜΑΡΚΟΥ

    Χαίρομαι που ανοίγει με δημοκρατικό τρόπο ο διάλογος για την καυτή πατάτα της παιδείας στην Ελλάδα!

    Πράγματι η προσαρμογή των 8 επιπέδων στην ελληνική πραγματικότητα θα είναι ίσως άδικη και ισοπεδωτική. Ήδη έχει φουντώσει ο πόλεμος ανάμεσα σε ΤΕΙ-ΑΕΙ, colleagues και εργαστήρια σπουδών.

    Νομίζω πως το βαθύ πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας ξεκινά από την υπερβολή ως προς τα πιστοποιημένα μεν, ανεπαρκή δε και συχνά ανύπαρκτα προσόντα. Όλοι διδακτορικά γράφουν, αλλά τι γράφουν μέσα σε αυτά κανείς δεν αναρωτιέται! Αρκεί να το γράψεις και να πάρεις τα μόρια. Ένα συνονθύλευμα εικονικών και δυστυχώς φωτογραφικών προσόντων.

    Η θέσπιση επιπέδων με βάσει τα εξάμηνα και το πρόγραμμα σπουδών για κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης είναι πιο δίκαιη. Ας γίνουν 10, 20 και 30 επίπεδα ώστε η κάθε βαθμίδα να συγκεντρώνει όσο το δυνατό λιγότερο ανομοιογενές υλικό.

    Δεν μπορεί να γίνει εξίσωση ΑΕΙ-ΤΕΙ γιατί πώς να το κάνουμε αυτός που περνάει με 19 δεν είναι το ίδιο με αυτόν που περνά με 10, όπως δεν είναι όλα τα δάχτυλα ίδια. Ο καλός μαθητής είναι ‘φυτό’, σπουδάζει στα ταλαίπωρα ελληνικά πανεπιστήμια της κομματικής καφρίλας και είναι μειοψηφία ακόμα και με τις ορδές των μεταγραφών συνυπολογισμένες. Ποια είναι όμως η ειδοποιός διαφορά ;-Μα φυσικά ότι σε ποιοτικά χαρακτηριστικά ο εγχώριος φοιτητής είναι επαρκέστερος και πληρέστερος. Όπου και να πάει ο μαθητής του 10 και πληρώσει θα γίνει γιατρός στα χαρτιά και με άριστα. Βλέπε αγγλόφωνα Ρουμανίας-Τσεχίας κλπ που οι απόφοιτοί τους δεν ξέρουν ούτε σωστά ΑΓΓΛΙΚΑ!!! Αυτός που είναι του 19 θα διαπρέψει όπου και να πάει στον κόσμο. Δεν έχει σημασία η απομνημόνευση της γνώσης και η ποσότητα της ύλης, αλλά η τεχνική να αφομοιώνεις, να φιλτράρεις και να δημιουργείς παραγωγικό αποτέλεσμα.

    Η ελληνική κοινωνία πληρώνει τις σπουδές αυτού του φοιτητή και εν συνεχεία τον θέτει στο περιθώριο της ανεργίας! Η παιδεία πρέπει να συνδεθεί με την αγορά εργασίας, δίνοντας προτεραιότητα σε όσους αποφοιτούν από τα δικά της έδρανα, τουλάχιστον στο Δημόσιο όπως κάνουν άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

    Ας θυμηθούμε λίγο το λήμμα παιδεία – παιδεύω και τι σημαίνει εν τέλει η λέξη παιδεία…