Αρχική Κώδικας ΜετανάστευσηςΆρθρο 142: (Άρθρο τέταρτο) Καταργούμενες και διατηρούμενες διατάξεις

Άρθρο 142: (Άρθρο τέταρτο) Καταργούμενες και διατηρούμενες διατάξεις

1. Από την έναρξη ισχύος του παρόντος καταργούνται οι διατάξεις του ν. 3386/2005(ΦΕΚ Α΄212) και οι κανονιστικές πράξεις που εκδόθηκαν κατ’ εξουσιοδότηση του ίδιου νόμου, με την επιφύλαξη των διατάξεων της επομένης παραγράφου, οι διατάξεις των άρθρων 1, 18 και 19 του ν.3536/2007 (ΦΕΚ Α΄42), το άρθρο 28 του ν. 3613/2007 (ΦΕΚ Α΄203), η παράγραφος 2 του άρθρου 39 του ν.3731/2008 (ΦΕΚ Α΄263), οι παρ.4,5,6,7 του άρθρου 40 του ν. 3731/2008, η περ. η του άρθρου 45 του ν. 3731/2008, οι παρ. 1 και 2 του άρθρου 43 του ν. 3801/2009(ΦΕΚ Α΄163), το άρθρο 43 του ν.. 3907/2011 (ΦΕΚ Α΄7 ), οι παράγραφοι 4,7 και 9 του ν. 4018/2011 (ΦΕΚ Α΄215), τα άρθρα 22- 41 του ν. 4071/2012(ΦΕΚ Α΄85), και τα προεδρικά διατάγματα 131/2006(ΦΕΚ Α΄143), 150/2006 (ΦΕΚ Α΄160), 128/2008 (ΦΕΚ Α΄190), 101/2008, (ΦΕΚ Α΄157).
2. Διατηρούνται σε ισχύ οι διατάξεις των άρθρων 76, 77, 78, 80, 81, 82, 83 και 89 (παρ. 1-3), του ν. 3386/2005, όπως ισχύουν, οι διατάξεις του άρθρου 15 του ν. 3536/2007(ΦΕΚ Α΄42), οι διατάξεις της παραγράφου 8 του άρθρου 18 του ν. 3870/2010(ΦΕΚ Α΄138), οι διατάξεις των άρθρων 1-4 του π.δ.131/2008, όπως τροποποιήθηκαν με το π.δ 167/2008 (ΦΕΚ Α΄223) καθώς και οι διατάξεις του Κεφαλαίου VI οι οποίες προστέθηκαν με το π.δ. 167/2008, το π.δ. 106/2007(ΦΕΚ Α΄135) και οι υπ’ αριθ. 23443/11(ΦΕΚ Β΄ 2225) και 15055/546/2011 (ΦΕΚ 1886 Β΄) κοινές υπουργικές αποφάσεις .

Σχόλια
  • 23 Οκτωβρίου 2013, 11:22 | Θεοδοσίου Αργύρης

    Οι διατηρούμενες σε ισχύ διατάξεις του Ν. 3386/2005 και ειδικότερα του άρθρου 89 παρ. 2 παρ. 2 που αφορά τους υπαλλήλους των Δήμων μέχρι τώρα δεν μπόρεσαν να ευωδοθούν δεδομένου ότι παρόλο που υπήρξαν αιτήματα ενδιαφερόμενων προσέκρουσαν σε αδυναμία σύμφωνα με το Γενικό Λογιστήριο μεταφοράς πιστώσεων από τους ΟΤΑ από τους οποίους ζητείται η μετάταταξη στις νέες υπηρεσίες. Και αυτό γιατί σύμφωνα με το ΓΛΚ η κατανομή στους ΟΤΑ των πόρων γίνεται με βάση τον πληθυσμό και όχι του προσωπικό που υπηρετεί σ΄ αυτούς.
    Συνεπώς η όποια μετάταξη υπαλλήλου θα θεωρούνταν νέα πρόσληψη.
    Αν η αντίληψη αυτή εξακολουθεί να υπάρχει και να δημιουργεί αδυναμία στην υλοποίηση της τότε η διατήρηση της διατάξης τουλάχιστον σε ότι αφορά τους υπαλλήλους των Δήμων δεν έχει νόημα να διατηρηθεί.
    Πάντως σε κάθε περίπτωση είναι ακατανόητο να μην γίνεται στην πράξη ενίσχυση προσωπικού των υπηρεσιών μετανάστευσης των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων με προσωπικό των Δήμων που έχει ασχοληθεί με το αντικείμενο και έχει εμπειρία έστω και αν χρειάζεται νομοθετική παρέμβαση προς επίλυση του προβλήματος που επικαλείται το ΓΛΚ

  • 18 Οκτωβρίου 2013, 13:48 | Μιχαήλ Τζεμπελίκος

    Είμαι υπάλληλος του ΤΑΚΚΕ Ν. Κέρκυρας, απόφοιτος της Γ’ εκπαιδευτικής σειράς της ΕΣΤΑ , απο την οποία αποφοίτησα στις 30-06-2010, τοποθετήθηκα απο 01-07-2010 στην ΔΑΚΑΜ της τότε Περιφέρειας Ιονίων Νήσων και απο 01-01-2011 στο ΤΑΚΚΕ Ν. Κέρκυρας. Επιθυμώ να σχολιάσω τα ακόλουθα ως προς τις μη καταργούμενες διατάξεις της παρ. 8 αρθ. 18 ν. 3870/2010:
    – οι διατάξεις αυτές είναι άδικες, καθώς συνιστούν δυσμενή διάκριση εις βάρος των υπαλλήλων που εμπίπτουν σ’ αυτές, ως προς το καθεστώς κινητικότητας όπως αυτό εξειδικεύεται απο τα άρθρα 66 (μετακινήσεις), 67 (μεταθέσεις), 68 (αποσπάσεις), 69 έως 73 (μετατάξεις) του ν. 3528/2007.
    – ιδιαίτερα είναι άδικες ως προς τους αποφοίτους της πρώην ΕΣΤΑ και νυν ΕΣΔΔΑ, καθώς αντίκεινται και στο άρθρο 25 του ΠΔ 57 (ΦΕΚ 59/Α’/14-03-2007) περί υποχρεωτικής υπηρεσίας των αποφοίτων σε τρία τουλάχιστον διαφορετικά τμήματα εντός τριετίας απο τον διορισμό τους.
    – διάκριση εις βάρος συγκεκριμένης κατηγορίας υπαλλήλων μέσω της θέσπισης υποχρεωτικής ελάχιστης υπηρεσίας με απλή διάταξη νόμου, ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ στο Τμήμα ΣΤ, Κεφάλαιο Β’ του Συντάγματος, καθώς το άρθρο 103 προβλέπει ότι με νόμο ορίζονται τα προσόντα και ο τρόπος διορισμού των δημοσίων υπαλλήλων (παρ. 1), ΚΑΙ ΟΧΙ ΧΡΟΝΟΣ ΕΛΑΧΙΣΤΗΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΣΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ.
    – τέλος αντίκειται στην ίδια την συνταγματική αρχή της ισότητας, καθώς καθιερώνεται δυσμενής διάκριση εις βάρος μιας κατηγορίας πολιτών έναντι μιας άλλης: συγκεκριμένα δημόσιοι υπάλληλοι ίδιου βαθμού και προσόντων με τους άλλους της εκάστοτε κατηγορίας, ενδεχομένως δε και περισσότερων τυπικών προσόντων (απόφοιτοι ΕΣΤΑ/ΕΣΔΔΑ), περιορίζονται ως προς την άσκηση δικαιώματος (κινητικότητα) για το οποίο βάσει του νόμου στο οποίο αυτό κατοχυρώνεται (ν.3528/2007) ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΤΟΥ. Δηλαδή, υπάλληλοι που υπηρετούν στο ίδιο τμήμα, με ίδιο βαθμό, ασχολούμενοι με το ίδιο αντικείμενο, πληρούντες και οι δύο τα κατα νόμο κριτήρια ώστε να αιτηθούν μετακίνησης κλπ, βρίσκονται στην κατάσταση ο ένας να υπηρετεί στον τόπο καταγωγής του αλλά μπορεί να μετακινηθεί οποτεδήποτε το θελήσει, και ο άλλος να βρίσκεται μακρυά απο τον τόπο καταγωγής του αλλά να υποχρεούται να υπηρετήσει για 5 χρόνια τουλάχιστον χωρίς δυνατότητα μετακίνησης και μάλιστα ανεξαρτήτως του αν πληροί ΟΛΑ ΤΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΠΟΥ ΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ Ν.3528/2007 ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ.
    Κατόπιν των ανωτερω, θεωρώ οτι η συγκεκριμένη διάταξη πρέπει να καταργηθεί, ώστε και να μην υφίστανται διακρίσεις ως προς το εύρος δικαιώματος που θεσπίστηκε ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ και να διευκολυνθεί η στελέχωση των υπηρεσιών αυτών, καθώς η σχετική υποχρέωση 5ετούς υπηρεσίας λειτουργεί ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΑ για πολλούς υπαλλήλους ωστε να ζητήσουν να τοποθετηθούν εκεί. Τέλος θα ήθελα ενδεικτικά να προσθέσω οτι η παρ. 8 άρ. 18 ν. 3870/2010 τέθηκε σε ισχύ απο 09-08-2010, ήτοι μετά την τοποθέτηση των αποφοίτων της Γ σειράς της ΕΣΤΑ στης υπηρεσίες και συνεπώς εφαρμόζεται αναδρομικά επ’ αυτών, χωρίς να υπάρχει στον ν.352 σχετική ΡΗΤΗ πρόβλεψη για αναδρομική ισχύ τροποποιούμενων διατάξεων που αφορούν την άσκηση δικαιώματος απο υπάλληλο.

Σχόλια