Στην παρ. 1 του άρθρου 32 του ν. 4483/2017 (Α΄ 107) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στο πρώτο εδάφιο διαγράφονται οι λέξεις «ή κοινοτικών», β) στο τρίτο εδάφιο η λέξη «πραγματικού» αντικαθίσταται από τη λέξη «μόνιμου» και γ) διαγράφεται το τελευταίο εδάφιο και η παρ. 1 του άρθρου 32 διαμορφώνεται ως εξής:
«1. Οι ορεινοί δήμοι του άρθρου 1 του ν. 3852/2010 (Α΄ 87), οι δήμοι με πληθυσμό έως 30.000 κατοίκους, των οποίων τουλάχιστον το πενήντα τοις εκατό (50%) των δημοτικών κοινοτήτων χαρακτηρίζονται ως ορεινές στο Μητρώο Δήμων, Κοινοτήτων και Οικισμών της ΕΛ.ΣΤΑΤ., οι νησιωτικοί δήμοι, τα νομικά πρόσωπα αυτών, καθώς και οι Ο.Τ.Α. β΄ βαθμού στην εδαφική περιφέρεια των οποίων ανήκουν οι προαναφερόμενοι δήμοι, μπορούν να παρέχουν δωρεάν σίτιση και κατάλυμα διαμονής:
α) στους υπάλληλους τους, μονίμους και με σχέση εργασίας ιδιωτικού δίκαιου, αορίστου ή ορισμένου χρόνου,
β) στο ιατρικό, παραϊατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό των κέντρων υγείας και των δημόσιων νοσοκομείων, στο προσωπικό του Εθνικού Κέντρου Άμεσης Βοήθειας (Ε.Κ.Α.Β.),
γ) στο ένστολο προσωπικό της Ελληνικής Αστυνομίας, του Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής και του Πυροσβεστικού Σώματος και
δ) στους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και μέλη Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού (Ε.Ε.Π.) και Ειδικού Βοηθητικού Προσωπικού (Ε.Β.Π.), οι οποίοι παρέχουν υπηρεσία στις περιοχές δικαιοδοσίας τους.
Η παροχή του προηγουμένου εδαφίου μπορεί να χορηγείται και σε υπαλλήλους που αποσπώνται στους δήμους αυτούς για τη στελέχωση των Υπηρεσιών τους. Ο υπολογισμός του πληθυσμού γίνεται σύμφωνα με τα στοιχεία μόνιμου πληθυσμού της τελευταίας απογραφής.
Η παροχή του πρώτου εδαφίου επιτρέπεται να καταβάλλεται σε είδος και με τη μορφή χρηματικού επιδόματος προς κάλυψη της σχετικής δαπάνης των δικαιούχων. Με την απόφαση του οικείου δημοτικού, περιφερειακού ή Διοικητικού Συμβουλίου της παρ. 2, εξειδικεύεται ο τρόπος παροχής της σίτισης και του καταλύματος διαμονής. Το συνολικό ύψος της παροχής, σε είδος και σε χρήμα, δεν μπορεί να υπερβαίνει τη δαπάνη των δικαιούχων.»
Εκτιμώ ότι εκ παραδρομής δεν έχουν συμπεριληφθεί στη διάταξη για σίτιση και διαμονή οι εκπαιδευτικοί, την ώρα που όλες οι άλλες κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων έχουν συμπεριληφθεί, μεταξύ των οποίων και οι αναπληρωτές (δικαίως) αλλά όχι οι μόνιμοι. Εάν δεν είναι εκ παραδρομής, τότε πρόκειται περί σοβαρής αδικίας, και ιδιαίτερα εις βάρος των εκπαιδευτικών που διορίζονται στα νησιά. Η κατάσταση στα νησιά είναι απελπιστική, καθώς ΕΑΝ βρεθεί στέγη, το μίσθωμα τις περισσότερες φορές αγγίζει το 50% του μηνιαίου μισθού του εκπαιδευτικού. Και αν λάβει κάποιος υπόψη ότι στα νησιά, και ειδικά σε αυτά της άγονης γραμμής, οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι είναι οι εκπαιδευτικοί, τότε ουσιαστικά η ρύθμιση θεσπίζεται για λόγους εντυπωσιασμού.
Παρατήρησα ότι παρά την πληθώρα κλάδων δημοσίων υπαλλήλων που δικαιούνται την παροχή χρηματικού βοηθήματος λείπει η κατηγορία των μόνιμων εκπαιδευτικών, νεοδιοριζόμενων ή μη. Πιστεύω ότι στα πλαίσια της ισονομίας θα πρέπει να συμπεριληφθούν και αυτοί στο εν λόγω άρθρο.
Καλημέρα σας
Διαβάζοντας το άρθρο 31 για την παροχή χρηματικού βοηθήματος διαπιστώνω μια μεγάλη αδικία. Πιστεύω διέφυγε από τον συντάκτη του νόμου. Αναφέρεται μόνο στους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς και όχι στους νεοδιοριζόμενους και μόνιμους. Γιατί αυτή η διαφοροποίηση σε σχέση με τους άλλους εργαζομένους;Έχουν τις ίδιες οικονομικές ανάγκες και χρειάζεται να δοθούν τα αντίστοιχα κίνητρα από την πολιτεία για την στελέχωση των σχολικών μονάδων στις παραμεθόριες και νησιωτικές περιοχές. Ελπίζω ότι θα το δείτε και θα διορθωθεί η διατύπωση. Οι εκπαιδευτικοί προσφέρουν λειτούργημα και δεν ανήκουν στους υψηλόμισθους υπαλλήλους. Με εκτίμηση