Αρχική Ανασύσταση του Κέντρου Ανάλυσης και Σχεδιασμού και του Επιστημονικού ΣυμβουλίουΆρθρο 14 – Πρόεδρος του ΙνστιτούτουΣχόλιο του χρήστη Κατερίνα Β. Κορρέ | 3 Ιουνίου 2016, 02:21
  • Σχόλιο του χρήστη 'Κατερίνα Β. Κορρέ' | 3 Ιουνίου 2016, 02:21

    Το κεντρικό πρόβλημα του σχεδίου νόμου. Είναι κατανοητό ότι προκρίνεται ένας πρόεδρος-manager και ένας υποκείμενός του επιστημονικός διευθυντής. Αν όμως -και ορθώς- ο πρόεδρος είναι "πρόσωπο με διακεκριμένο έργο και αποδεδειγμένη εμπειρία, συναφή προς τις εν γένει δραστηριότητες του Ινστιτούτου" τότε οι αρμοδιότητές του συγχέονται με εκείνες του επιστημονικού διευθυντή. Τι ακριβώς θα κάνει ο ένας και τι ο άλλος; Αν π.χ. πρέπει να κριθεί η διοργάνωση ενός επιστημονικού συνεδρίου, ποιος είναι ο αρμόδιος; Τι θα γίνεται σε περίπτωση διαφωνίας του επιστημονικού διευθυντή με τον πρόεδρο για τη σκοπιμότητα μιας έκδοσης; Ποιος θα την επιλύει και κυρίως ποιος θα κρίνει τη σκοπιμότητα; Αν ο πρόεδρος του Ινστιτούτου εκπροσωπεί το νομικό πρόσωπο,"σε κάθε φορέα, αρχή, νομικό πρόσωπο ...διεθνώς" (παρ. 1)τι θα γίνεται στα επιστημονικά fora; Ποιος θα δεσμεύει εκεί, με συμφωνίες, το ινστιτούτο; Ό.τι θα συμφωνεί ο επιστημονικός διευθυντής θα είναι υπό αίρεση. Επίσης, ο επιστημονικός διευθυντής δεν συμμετέχει στη Διαχειριστική Επιτροπή, εκεί που θα πρέπει να συζητηθεί και η ευρύτερη σκοπιμότητα των δράσεων του ινστιτούτου, όχι μόνο ο οικονομικός τους αντίκτυπος. Τα προβλήματα θα μπορούσαν να επιλυθούν με μια ανατροπή. Αν πρέπει να υπάρχει Πρόεδρος, τότε να είναι ασφαλώς διακεκριμένο πρόσωπο του οικείου χώρου, το οποίο να επικουρείται από έναν οικονομικό διευθυντή ή ανώτατο οικονομικό διαχειριστή-manager, ο οποίος να παρίσταται στη ΔΕ, να εκπροσωπεί στις φορολογικές κλπ. αρχές το ινστιτούτο και να πράττει οτιδήποτε αναγκαίο για την οικονομική του ανάπτυξη.