• Σχόλιο του χρήστη 'Ζαβορίτης Δημήτριος' | 29 Απριλίου 2019, 12:54

    - Η προβλεπόμενη στο άρθρο 48 υποχρεωτική συνυπηρέτηση για το σκοπό παράδοσης, μεταξύ απερχομένου και διαδόχου Προισταμένου Διπλωματικής Αρχής (σ.σ. έστω και για μία ημέρα), πέραν του κωλύματος να θεωρηθεί διπλή διαπίστευση από τη χώρα υποδοχής, από ότι εκ της μακρόχρονης εμπειρίας μου γνωρίζω, δεν απαντάται ως κανόνας στη διεθνή διπλωματική πρακτική. Νομίζω δε, ότι δεν έχει και ουσιαστική σημασία, αφού ο εκάστοτε Επιτετραμμένος ad interim (αυτός είναι ο ρόλος του) δέχεται νομοτύπως τη παράδοση από τον απερχόμενο και παραδίδει την Αρχή στον διάδοχο του. - Από τον συνδυασμό των άρθρων 63 και 153, δεν διαπιστώνεται διευκρίνιση στο πρώτο ή μεταβατική διάταξη στο δεύτερο, για μη υπέρβαση ορίου (37) ή , εν πάση περπτώσει, (40) ετών πραγματικής υπηρεσίας. - Η αναφορά σε στοχοθεσία του άρθρου 70, με (αρχική) παραπομπή στο Ν.4369/2016, σημειώνω ιδιαίτερα άρθρο 22 (παρα 4), δεν νομίζω ότι πρέπει να τύχει εφαρμογής με το συγκεκριμένο τρόπο, λόγω της ιδιαίτερης φύσης του διπλωματικού λειτουργήματος. Θα τείνει να καταστεί μηχανιστική διαδικασία, ασφυκτικών χρονικών ορίων για τις Διπλωματικές Αρχές και σε "βιαστικό" χειρισμό θεμάτων εξωτερικής πολιτικής, τα οποία, πλην των άλλων, απαιτούν χρόνο και υπομονετική συνεργασία και με τις Αρχές των χωρών υποδοχής.