• Σχόλιο του χρήστη 'Ζαβορίτης Δημήτριος' | 29 Απριλίου 2019, 13:29

    - Η προβλεπόμενη από το άρθρο 48 υποχρεωτική συνυπηρέτηση, για το σκοπό παράδοσης μεταξύ απερχομένου και διαδόχου, Προισταμένου Διπλωματικής Αρχής στο εξωτερικό (σ.σ. έστω και για μία ημέρα), πέραν πιθανού κωλύματος να θεωρηθεί διπλή διαπίστευση από τη χώρα υποδοχής, από ότι από την εμπειρία μου γνωρίζω, δεν απαντάται ως κανόνας στη διεθνή διπλωματική πρακτική. Νομίζω δε, ότι δεν κρίνεται απαραίτητη αφού ο Επιτετραμμένοε ad interim δέχεται νομοτύπως τη παράδοση από τον απερχόμενο και παραδίδει την Αρχή στον διάδοχο του. - Από τον συνδυασμό των άρθρων 63 και 153 δεν διαπιστώνεται διευκρίνιση στο πρώτο ή μεταβατική διάταξη στο δεύτερο, για μη υπέρβαση ορίου (37) ή, εν πάση περιπτώσει, (40) ετών πραγματικής υπηρεσίας. - Η αναφορά σε στοχοθεσία του άρθρου 70, με (αρχική) παραπομπή στο Ν.4369/2016, σημειώνω ιδιαίτερα άρθρο 22 (παρα 4), δεν νομίζω ότι πρέπει νσ τύχει συγκεκριμένης εφαρμογής, λόγω της ιδιαίτερης φύσης του διπλωματικού λειτουργήματος. Θα τείνει νσ καταστεί μηχανιστική διαδικασία, ασφυκτικών χρονικών ορίων για τις Διπλωματικές Αρχές και σε "βιαστικό" χειρισμό θεμάτων εξωτερικής πολιτικής, τα οποία απαιτούν χρόνο και, συνήθως υπομονετική συνεργασία και με τις Αρχές των χωρών υποδοχής.