• Σχόλιο του χρήστη 'ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗΣ' | 6 Μαΐου 2019, 15:19

    Ως γνωστό, τα θέματα Ασφάλειας και Άμυνας της Χώρας μας διαχειρίζεται το Κυβερνητικό Συμβούλιο Εθνικής Άμυνας (ΚΥ.Σ.Ε.Α.), σύμφωνα με τον ιδρυτικό νόμο 1266/82 και όπως αυτός τροποποιήθηκε με νεώτερους νόμους, με επικεφαλής τον Πρωθυπουργό και συμμετέχοντες τους αρμόδιους, από το νόμο, Υπουργούς κι` άλλους Διοικητικούς παράγοντες. Παρατηρείται ωστόσο η απουσία αρμόδιας Υπηρεσίας, Γραμματείας, η οποία εκ των προτέρων θα έχει συγκεντρώσει όλες τις απαιτούμενες πληροφορίες επεξεργασμένες και εισηγήσεις, ώστε να είναι σε θέση να ενημερώνει υπεύθυνα και έγκαιρα τον Πρωθυπουργό της χώρας και να κάνει την εισήγηση στο ΚΥ.Σ.Ε.Α. Σήμερα για την Εθνική Ασφάλεια και Άμυνα της χώρας μας χρησιμοποιούνται πληροφορίες οι οποίες συγκεντρώνονται, ταξινομούνται, αναλύονται και αξιοποιούνται από τα εξής Υπουργεία: α. Υπουργείο Εθνικής Άμυνας (Γ.Ε.ΕΘ.Α., Γενικά Επιτελεία Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας). β. Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη (ΕΛ.ΑΣ., Ε.Υ.Π.). γ. Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας (Λιμενικό Σώμα). δ. Υπουργείο Τύπου (Διεθνή και Ελληνικά Πρακτορεία ειδήσεων και εκπρόσωποι τύπου στις Ελληνικές Πρεσβείες). ε. Υπουργείο Εξωτερικών (Πρεσβείες και υπηρεσίες τους). στ. Υπουργείο Ανάπτυξης (εκπρόσωποι εμπορίου στις Ελληνικές Πρεσβείες). Σε μερικά από τα παραπάνω υπουργεία υπάρχουν και Κέντρα Επιχειρήσεων και Διαχείρισης Κρίσης χωρίς όμως να υπάρχει ο αναγκαίος και κατάλληλος συντονισμός τους. Αυτή η ανάγκη διαπιστώθηκε πολλές φορές κατά το παρελθόν και βέβαια κατά την διάρκεια της κρίσης στα Ίμια. Ύστερα από την κρίση αυτή η τότε κυβέρνηση . προσπάθησε να δημιουργήσει την Γραμματεία του ΚΥ.Σ.Ε.Α. με τις εξής αρμοδιότητες: α. Την μέριμνα για την εν γένει γραμματειακή υποστήριξη του ΚΥ.Σ.Ε.Α με την διαμόρφωση κατάλληλης υποδομής. β. Την συνεχή έγκαιρη και έγκυρη ενημέρωση και υποστήριξη του έργου του Πρωθυπουργού και του ΚΥ.Σ.Ε.Α. γ, Την συγκέντρωση όλων των επεξεργασμένων πληροφοριών από όλες τις υπηρεσίες πληροφοριών που καταγράφηκαν παραπάνω. δ. Την παραγωγή σε συνεργασία με τα Υπουργεία Άμυνας, Εξωτερικών και άλλων δημόσιων φορέων, κατάλληλου ενημερωτικού υλικού για την προβολή των ελληνικών θέσεων και την ενημέρωση της διεθνούς κοινής γνώμης. Αυτή η προσπάθεια αν και προχώρησε αρκετά, τελικά δεν τελεύτησε γιατί πιθανόν δεν κατέληξαν σε συμφωνία το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και το Υπουργείο Εξωτερικών. Αργότερα, την 1η Φεβρουαρίου 2011 ο τότε Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου δημιούργησε την Γενική Γραμματεία Πρωθυπουργού με αρμοδιότητες που κάλυπταν τις ανάγκες πολιτικής, συντονισμού, αντίδρασης και δράσης σε θέματα εξωτερικών σχέσεων, άμυνας και ασφάλειας, Δυστυχώς οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν την Γενική Γραμματεία του Πρωθυπουργού για άλλα θέματα. Έτσι προέκυψε η ανάγκη για την δημιουργία του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, (Σ.Ε.Α). Αυτή την υπηρεσία που λείπει έρχεται, καλώς, να καλύψει το άρθρο 154 του σχεδίου Νόμου του Υπουργείου Εξωτερικών «Εκσυγχρονισμός της Εξωτερικής Πολιτικής: Οργανισμός Υπουργείου Εξωτερικών, Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας, Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού και άλλες διατάξεις». Όμως όταν δημιουργείται μία υπηρεσία λαμβάνονται υπόψη οι σχετικές υπηρεσίες και τα σχετικά κείμενα που υπάρχουν, για να σχεδιασθεί, οργανωθεί, στελεχωθεί κατάλληλα. Ώστε να καθοριστεί με ακρίβεια η αποστολή της και να καλύψει τα κενά που υπάρχουν. Το Σ.Ε.Α πρέπει να παράγει Πολιτική Εθνικής Άμυνας - Ασφάλειας κι` όχι Εθνική Στρατηγική Ασφάλειας. Η Εθνική Στρατηγική Ασφάλεια πηγάζει από την Εθνική Πολιτική Άμυνας – Ασφάλειας της Κυβέρνησης και είναι έργο άλλων Υπουργείων. Ακόμη πρέπει να συγκεντρώνει έτοιμες προς αξιοποίηση πληροφορίες από άλλες εθνικές πηγές βάσει των οποίων θα καθορίζεται η Πολιτική Εθνικής Άμυνας – Ασφάλειας. Τέλος παραλαμβάνει τις θέσεις , εισηγήσεις των άλλων κρατικών φορέων άμυνας – ασφάλειας της χώρας και ετοιμάζει την εισήγηση του Πρωθυπουργού στο ΚΥ.Σ.Ε.Α. Με την ξεκάθαρη αποστολή και λειτουργία του Σ.Ε.Α θα αποφεύγονται: α. Επικαλύψεις αρμοδιοτήτων με τα σχετικά υπουργεία και υπηρεσίες. β. Θέματα ιεραρχίας. γ. Θέματα ανταγωνισμού . δ. Θέματα έλλειψης εμπιστοσύνης και ζήλειας. ε. Και τέλος θέματα μη κακού συντονισμού, κακής λειτουργίας και κακού αποτελέσματος.