• Σχόλιο του χρήστη 'Nikolaos Deligiannis' | 24 Δεκεμβρίου 2012, 11:57

    Το 2007-2008 ήμουν πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου, του υποτίθεται πρότυπου Αρκαδικού-χωριού, των Αρκάδων ομογενών. Δυστυχώς, το χωριό μόνο «πρότυπο» δεν είναι. Σε αυτό το διάστημα επικοινώνησα με τον κύριο Αμαραντίδη και την Γραμματέα κύρια Καριπίδου στην Φρανκφούρτη, μήπως, σαν ΣΑΕ, μπορούσαν να παρέμβουν για να ευρίσκαμε κάποια λύση στα πολλαπλά προβλήματα που είχε και έχει το Αρκαδικό Χωριό. Διαπίστωσα, τότε, πως το ΣΑΕ ήταν ένας οργανισμός που κατευθύνονταν από τον τότε υφυπουργό εξωτερικών τον κύριο Κασίμη... Απογοητεύθηκα από το ΣΑΕ. Τους είπα πως όσο χρηματοδοτείται το ΣΑΕ από το Ελληνικό κράτος, δεν μπορεί να λειτουργήσει υπέρ της ομογένειας ο οργανισμός αυτός. Θα πρέπει να χρηματοδοτείται από μέλη της ομογένειας και κάποιους σπόνσορ και να αναλάβουν άνθρωποι ικανοί με ζήλο και όρεξη για εργασία και να μην εξαγοράζονται και γίνονται μαριονέτες της όποιας Ελληνικής κυβέρνηση. Επομένως, ο στόχος της αυτοχρηματοδότησης που θέτει το υπό διαβούλευση Σχέδιο Νόμου με βρίσκει σύμφωνο. Η ομογένεια πέραν των πολλών προβλημάτων που έχει στο εξωτερικό, το ποιο φοβερό και δυσάρεστο είναι πως κάθε φορά που επισκεπτόμαστε την πατρίδα μας, ορισμένοι μας αντιμετωπίζουν σαν το ψοφίμι που πέφτουν τα κοράκια επάνω του... Αν θελήσεις ως ομογενής να επενδύσεις στην Ελλάδα, δεν βρίσκεις άκρη. Οι ομογενείς δεν θα μπουν στο ΣΑΕ παρά μόνον εάν γίνει ένας χρήσιμος σ’ αυτούς οργανισμός.