Αρχική Τουρισμός υπαίθρουΆρθρο 02: Γενικοί ορισμοίΣχόλιο του χρήστη Δίκτυο Αγροτουριστικών και Παραδοσιακών καταλυμάτων Guest Inn - Πέγκυ Μπαλιτσάρη | 11 Ιανουαρίου 2012, 15:20
  • Σχόλιο του χρήστη 'Δίκτυο Αγροτουριστικών και Παραδοσιακών καταλυμάτων Guest Inn - Πέγκυ Μπαλιτσάρη' | 11 Ιανουαρίου 2012, 15:20
    Το βλέπω Θετικά/Αρνητικά:  

    Η παρουσία μας στην αγορά και η συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Αγροτουρισμού Eurogites από το 2004, μας επιτρέπει να έχουμε μια σφαιρική εικόνα για τις ανάγκες των καταλυμάτων και τις προτιμήσεις του κοινού. Μας επιτρέπει επίσης να γνωρίζουμε καλά τον «αντίστοιχο κλάδο» όπως καθορίζεται και προωθείται από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες έχουν πολύχρονη εμπειρία στον τομέα. Μελετήσαμε προσεκτικά το ΣΝ και οι παρατηρήσεις μας αφορούν αποκλειστικά τα καταλύματα και μερικά μόνο άρθρα του. Κατ’ αρχάς βρίσκουμε ικανοποιητική την περιγραφή του Αγροτουρισμού όπως αυτή αναφέρεται στο άρθρο 2, παρ.3. Μόνο που θα έπρεπε πρώτα να καθορίσουμε τον «Τουρισμό Υπαίθρου» και μετά τον «Αγροτουρισμό» αφού αποτελεί, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, μέρος του τουρισμού της υπαίθρου. Έχουμε στη διάθεση μας , ώς επίσημα μέλη του EuroGites - Ευρωπαική Ομοσπονδία καταλυμάτων τουρισμού υπαίθρου - αντίστοιχα ευρωπαϊκά έγγραφα τα οποία δίνουν «ευρωπαικούς ορισμούς» σε όλα τα θέματα (www.eurogites.org). Με την ίδια λογική δεν καθορίζεται ο όρος «καταλύματα της υπαίθρου» (rural accommodation) σε σχέση με τα «αγροτoυριστικά» (agro-tourist accommodation) Στη χώρα μας υπάρχουν κυρίως «καταλύματα της υπαίθρου» και θεωρούμε το ΝΣ πρέπει να αναφέρεται πρωτίστως σε αυτά. Στο ίδιο άρθρο (παρ. 9) γίνεται αναφορά στο Ειδικό Σήμα Τουρισμού Υπαίθρου. Δεν ξεκαθαρίζεται αν θα δημιουργηθεί ειδική κατηγορία «αγροτικών καταλυμάτων», πράγμα που πιστεύουμε ότι είναι απαραίτητο διότι καμία από τις μέχρι τώρα υπάρχουσες κατηγορίες δεν καλύπτει τα «καταλύματα της υπαίθρου» ούτε τα «αγροτουριστικά». Επίσης, τα άρθρα 39 (Προέγκριση και Ειδικό Σήμα Λειτουργίας) και 42 (Διευθυντές τουριστικών καταλυμάτων) επιβεβαιώνουν ότι το εν λόγω ΣΝ δεν λαμβάνει σε καμμία περίπτωση υπ’όψην, την ιδιαίτερη μορφή των εν λόγω επιχ/σεων, ούτε την ιδιαίτερη κατηγοριοποιήση / συνθήκες λειτουργίας που πρέπει να δωθούν. Επιμένουν στη δημιουργία μη βιώσιμων συνθηκών και περιτών εξόδων για τα μικρά καταλύματα της υπαίθρου. Αντίθετα, είναι απαραίτητα τα υποχρεωτικά σεμινάρια κατά τη δημιουργία και έναρξη του καταλύματος, τα οποία να επαναλαμβάνονται σε τακτά διαστήματα (με τη μορφή της επιμόρφωσης ή/και των συμβουλευτιών υπηρεσιών). Στο άρθρο 6-Ορισμοί, με έκπληξη διαβάζουμε ότι ο ιδιοκτήτης αγροτουριστικού καταλύματος πρέπει να είναι (τουλάχιστον κατά 50%) αγρότης. Πρόκειται για έναν περιορισμό που δεν εξυπηρετεί καμία απολύτως ανάγκη. Αυτό που ενδιαφέρει είναι να μένει στο κατάλυμα ή στο ίδιο χωριό και να γνωρίζει καλά την περιοχή του (ιστορία, πολιτισμό, λαϊκή τέχνη, τοπικά προϊόντα κ.λ.π.). Άλλωστε έτσι λειτουργούν και τα «καταλύματα της υπαίθρου» σε όλη την Ευρώπη. Είναι στρατηγικό λάθος να «απομονώσουμε» τα «καταλύματα της υπαίθρου» που ήδη υπάρχουν, αναπτύχθηκαν και δημιούργησαν την «εναλλακτική διαμονή» που προσφέρει η χώρα μας σε διεθνές επίπεδο. Τα περισσότερα από αυτά ονομάστηκαν ως αγροτουριστικά» από παλαιότερες νομοθεσίες. Άρθρο 09: Ειδικές φορολογικές και ασφαλιστικές ρυθμίσεις για τους αγρότες που παρέχουν υπηρεσίες Αγροτουρισμού Όσον αφορά τις φορολογικές και ασφαλιστικές ρυθμίσεις (άρθρο 9), πιστεύουμε ότι πρέπει να αντιμετωπιστούν διαφορετικά και να αφορούν τους ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ του συγκεκριμένου τύπου καταλυμάτων ΕΙΤΕ ΕΙΝΑΙ ΕΙΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΓΡΟΤΕΣ. Σε όλη την Ευρώπη τα συγκεκριμένα καταλύματα υπόκεινται σε ειδική, μειωμένη ή μηδενική φορολογία ανάλογο με το μέγεθός τους (έτσι κι αλλιώς πρόκειται για μικρές επιχειρήσεις). Με αυτό τον τρόπο εξασφαλίζουν την βιωσιμότητα τους. Για τον ίδιο λόγο επιβάλλεται οι ιδοκτήτες να έχουν χαμηλές ασφαλιστικές εισφορές οι οποίες να είναι οι ίδιες για όλους τους τύπους της ιδιαίτερης αυτής κατηγορίας καταλυμάτων (που θα δώσει ο ΕΟΤ ή ο φορέας αξιολόγησης). Ο ΟΓΑ θα μπορούσε να αποτελέσει μια λύση. Τέλος, όσον αφορά τον περιορισμό στις κλίνες, σε γενικές γραμμές συμφωνούμε με το όριο των 40 κλινών που αναφέρεται στο άρθρο 4. Ωστόσο πιστεύουμε ότι θα πρέπει απαραίτητα να συμπληρωθεί με εξαιρέσεις καταλυμάτων που πληρούν όλες τις υπόλοιπες προϋποθέσεις, βρίσκονται σε απομονωμένες περιοχές και υπερβαίνουν τον προβλεπόμενο αριθμό κλινών. Συνήθως αυτό συμβαίνει για να εξασφαλίσουν την βιωσιμότητα μιας απομονωμένης μονάδας και είναι συνδεδεμ ένο σε πολλές περιπτώσεις με εξαιρετικές τοπικές και χωροταξικές συνθήκες (αναπαλαίωση ολόκληρου παραδοσιακού-διατηρηταίου οικισμού κτλ).