ωραία είναι τοποθετημένες οι λέξεις, αλλά φοβίζει η πράξη. Τι εμπόδιζε όλα αυτά τόσα χρόνια να γίνονται πολιτισμένα, οργανομένα με σχέδιο. Επίσης πρέπει να τονιστεί με κάθε τρόπο η ρητή αποφυγή επιπλέον τσιμεντοποίησης, επιπλέον - κατάργηση ρύπανσης, καταδάφιση κάθε αυθαίρετου στοιχείου σε φυσικές διαδρομές, σήμανση συντήρηση υποδομών από τοπικούς παράγοντες, συμμετοχή των πολιτών στην αξιοποίηση της περιοχής τους με φορολογικά οφέλη, όχι όμως προς όφελος μεγαλοεπιχειρηματιών, θα πρέπει οι κάτοικοι μιας περιοχής να μένουν στα μέρη τους και να ευημερούν και όχι να είναι απλοί υπάλληλοι, που θα κοιτάξουν να διώξουν τα παιδιά τους σε σπουδές στα αστικά κέντρα. Δωρεάν εκπαίδευση χωρίς εξετάσεις σε ειδικά ΤΕΙ των ανθρώπων αυτών των περιοχών με βάση την παραγωγική εξέλιξή τους. Πόσο δύσκολο είναι αυτό, να τον εκπαιδεύσεις στην αυτάρκεια και στον πολιτισμό. Αλλάζουμε λίγο θέμα για να δείξουμε κάτι: Άκουσα να λένε ότι σ' ένα έφηβο άμα του δώσεις μια πέτρα, του λες κάνε ότι νομίζεις με αυτή. Εγώ λέω ότι αν του μιλήσεις για Αριστοτέλη, για το πως μια πέτρα παίρνει μορφή και σχήμα, αν του μιλήσεις για τους διαφωτιστές ( DENIS DIDEROT - ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ...) για Φρίντριχ Σίλλερ, οι πέτρες είναι κάτι περισσότερο από υλικό που έρχεται σε επαφή με τζαμαρίες... Το θέμα είναι ότι όλα αυτά έπρεπε να γίνουν τουλάχιστον από το 1974, δεν γίνεσαι Ελβετία τόσο εύκολα με τέτια καταστροφή, και πρέπει να βρεθούν και οι άνθρωποι που θα εμνεύσουν μια τέτια ανάπτυξη, σε όφελος των κατοίκων αυτής της χώρας... (soft way of talking ) :)
ωραία είναι τοποθετημένες οι λέξεις, αλλά φοβίζει η πράξη. Τι εμπόδιζε όλα αυτά τόσα χρόνια να γίνονται πολιτισμένα, οργανομένα με σχέδιο. Επίσης πρέπει να τονιστεί με κάθε τρόπο η ρητή αποφυγή επιπλέον τσιμεντοποίησης, επιπλέον - κατάργηση ρύπανσης, καταδάφιση κάθε αυθαίρετου στοιχείου σε φυσικές διαδρομές, σήμανση συντήρηση υποδομών από τοπικούς παράγοντες, συμμετοχή των πολιτών στην αξιοποίηση της περιοχής τους με φορολογικά οφέλη, όχι όμως προς όφελος μεγαλοεπιχειρηματιών, θα πρέπει οι κάτοικοι μιας περιοχής να μένουν στα μέρη τους και να ευημερούν και όχι να είναι απλοί υπάλληλοι, που θα κοιτάξουν να διώξουν τα παιδιά τους σε σπουδές στα αστικά κέντρα. Δωρεάν εκπαίδευση χωρίς εξετάσεις σε ειδικά ΤΕΙ των ανθρώπων αυτών των περιοχών με βάση την παραγωγική εξέλιξή τους. Πόσο δύσκολο είναι αυτό, να τον εκπαιδεύσεις στην αυτάρκεια και στον πολιτισμό. Αλλάζουμε λίγο θέμα για να δείξουμε κάτι: Άκουσα να λένε ότι σ' ένα έφηβο άμα του δώσεις μια πέτρα, του λες κάνε ότι νομίζεις με αυτή. Εγώ λέω ότι αν του μιλήσεις για Αριστοτέλη, για το πως μια πέτρα παίρνει μορφή και σχήμα, αν του μιλήσεις για τους διαφωτιστές ( DENIS DIDEROT - ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ...) για Φρίντριχ Σίλλερ, οι πέτρες είναι κάτι περισσότερο από υλικό που έρχεται σε επαφή με τζαμαρίες... Το θέμα είναι ότι όλα αυτά έπρεπε να γίνουν τουλάχιστον από το 1974, δεν γίνεσαι Ελβετία τόσο εύκολα με τέτια καταστροφή, και πρέπει να βρεθούν και οι άνθρωποι που θα εμνεύσουν μια τέτια ανάπτυξη, σε όφελος των κατοίκων αυτής της χώρας... (soft way of talking ) :)