• Tίθεται εν προκειμένω σε Δημόσια διαβούλευση ένα κείμενο το οποίο, αν είχε γίνει σωστά, δεν θα ήταν, από τη φύση του, δεκτικό σε μεγάλες αλλαγές και άρα ούτε υποκείμενο σε ουσιαστική διαβούλευση: εφόσον ενσωματώνει Οδηγία ΕΕ, πρέπει να αποδώσει τις διατάξεις που περιέχονται σε αυτήν, με απλό και αποτελεσματικό τρόπο. Με το Σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος με θέμα: Καθιέρωση ενιαίας διαδικασίας αναγνώρισης σε αλλοδαπούς και ανιθαγενείς του καθεστώτος του πρόσφυγα ή δικαιούχου επικουρικής προστασίας σε συμμόρφωση προς την Οδηγία 2005/85/ΕΚ του Συμβουλίου «σχετικά με τις ελάχιστες προδιαγραφές για τις διαδικασίες με τις οποίες τα κράτη μέλη χορηγούν και ανακαλούν το καθεστώς του πρόσφυγα» (L 326/13.12.2005), είναι η 4η φορά, ΝΑΙ, Η 4η, που η Ελλάδα αποπειράται να ενσωματώσει την ίδια Οδηγία (2005/85/ΕΚ του Συμβουλίου ΕΕ) σχετικά με τις ελάχιστες αυτές προδιαγραφές. Για την προϊστορία, αναφέρουμε ότι για 1η φορά η Ελλάδα ενσωμάτωσε αρχικά με το π.δ. 90/2008, που τροποποιήθηκε με το π.δ. 81/09, το οποίο καταργήθηκε, δίνοντας τη θέση του στο π.δ. 114/10. Η χώρα μας υποχρεούνταν να είχε ενσωματώσει στο εθνικό της Δίκαιο, ορθά, απλά και αποτελεσματικά, την παραπάνω Οδηγία, το αργότερο μέχρι την 1η Δεκεμβρίου 2007 (!!!). Αντ’ αυτού, ακόμα καταβάλει ηρωικές προσπάθειες ενσωμάτωσης της Οδηγίας! Άραγε, τα αρμόδια θεσμικά όργανα της Ε.Ε. είναι ενήμερα ότι η Ελλάδα επί τεσσεράμισι χρόνια δηλώνει ότι έχει ενσωματώσει ορθά κι αποτελεσματικά ένα κείμενο που ακόμα δεν έχει ενσωματώσει; Η μόνη ουσιαστική διαβούλευση πάνω στο κείμενο αυτό, έχει να κάνει με την αντιπαραβολή του κειμένου του σχεδίου π.δ. με την Οδηγία που επιχειρεί να ενσωματώσει στο εθνικό Δίκαιο. Οι δε πολίτες, όταν καλούνται σε διαβούλευση για ενσωμάτωση Οδηγιών και Ενωσιακών κειμένων, θα πρέπει, κατά την κρίση μας, να ενημερώνονται για τα περιθώρια των παρεμβάσεών τους, ώστε να μην καταθέτουν χρόνο και κόπο αδίκως.. Οι Πλειάδες εργάζονται πάνω στην ορθή μεταφορά, έστω και τόσο καθυστερημένα, των διατάξεων της Οδηγίας και θα επανέλθουν, με προτεινόμενο κείμενο του σχεδίου π.δ., έχοντας λάβει γνώση και της Πράξεως Επεξεργασίας του ΣτΕ. Ας σημειωθεί, όμως, ότι θα ήταν ενδιαφέρον να ληφθεί υπόψη και να συνενσωματωθεί η σχετική με τις υπό ενσωμάτωση ρυθμίσεις Οδηγία 2011/95 του Συμβουλίου και Κοινοβουλίου, της οποίας η προθεσμία ενσωμάτωσης εκπνέει σε έναν περίπου χρόνο. Θέτουμε δε το εύλογο ερώτημα: Γιατί να πρέπει να ενεργούμε πάντα εκπρόθεσμα;