Αρχική ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ «Πλαίσιο για την ενίσχυση της ανθεκτικότητας: Διατάξεις για την πολιτική προστασία και το Πυροσβεστικό Σώμα»Άρθρο 11 Πυροσβεστικό Προσωπικό Επί Θητεία – Προσθήκη άρθρου 15Α στον ν. 3938/2011Σχόλιο του χρήστη Ευαγγελια | 27 Μαΐου 2025, 21:38
Αίτημα επανεξέτασης τοποθέτησης εποχικής πυροσβέστριας με βάση κοινωνικά και οικογενειακά κριτήρια – Προστασία εντοπιότητας και μονογονεϊκών οικογενειών Ως νεοπροσληφθείσα εποχική πυροσβέστρια, μόνιμη κάτοικος νησιού και μονογονεϊκή μητέρα ενός τετράχρονου παιδιού, βρέθηκα στην τραγική θέση να τοποθετηθώ μακριά από τον τόπο μου, την οικογένειά μου και το παιδί μου, χωρίς να μου δοθεί η δυνατότητα επιλογής ή εξαίρεσης. Παρά το γεγονός ότι υπηρετώ εδώ και τρία χρόνια ως ενεργή εθελόντρια στο Πυροσβεστικό Κλιμάκιο του νησιού, με συνεχή παρουσία και εμπειρία στα τοπικά συμβάντα, και ενώ υπήρχε διαθέσιμη θέση στον τόπο μου, μετακινήθηκα υποχρεωτικά σε άλλο νομό, σε περιοχή όπου δεν έχω καμία υποδομή ή δίκτυο υποστήριξης. Την ίδια ώρα, η θέση στο νησί μου καταλαμβάνεται από άτομο χωρίς καμία σχέση με την περιοχή. Αποτέλεσμα; Να μένω προσωρινά μέσα στο αυτοκίνητο, να βρίσκομαι σε αναζήτηση στέγης υπό πίεση, και το χειρότερο να έχει επιδεινωθεί η ψυχική κατάσταση του παιδιού μου, σύμφωνα με επίσημη αναφορά από τον παιδικό σταθμό. Δεν μπορεί μια τέτοια αντιμετώπιση να θεωρείται «κανονική» ή «αποδεκτή». Η τοποθέτηση προσωπικού πρέπει να λαμβάνει υπόψη πρώτα την εντοπιότητα, και σε δεύτερο επίπεδο τις οικογενειακές συνθήκες, ιδίως όταν πρόκειται για μονογονεϊκές οικογένειες με ανήλικο παιδί. Το να αναγκάζεις μια μητέρα να εγκαταλείψει το παιδί της, ενώ υπηρετεί ήδη με επάρκεια και εμπειρία στον τόπο της, δεν είναι επαγγελματική οργάνωση, είναι κοινωνική βαρβαρότητα. Ζητώ να προβλεφθεί στο άρθρο ρητή πρόβλεψη για την προτεραιότητα τοποθέτησης στον τόπο κατοικίας για όσους πληρούν ουσιαστικά κριτήρια εντοπιότητας και οικογενειακής ανάγκης. Η προστασία του παιδιού και της οικογένειας δεν μπορεί να είναι μόνο εξαγγελία πρέπει να γίνεται πράξη. Με την παρούσα εκφράζω την έντονη διαμαρτυρία μου για την τοποθέτηση μου ως εποχική πυροσβέστρια, που αγνοεί βασικά κοινωνικά και οικογενειακά κριτήρια. Είμαι μόνιμη κάτοικος του νησιού και μονογονεϊκή μητέρα με ενεργό εθελοντική δράση στο τοπικό πυροσβεστικό σώμα. Παρά ταύτα, τοποθετήθηκα εκτός νησιού, στο Λαύριο, μακριά από το σπίτι και το παιδί μου. Στη θέση μου τοποθετήθηκε άλλος εποχικός πυροσβέστης, ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με το νησί, αλλά επέλεξε να υπηρετήσει εκεί με βάση τα μόρια του. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ξεσπιτωθώ βίαια και χωρίς επιλογή, με σοβαρή ψυχολογική και οικονομική επιβάρυνση, και με το παιδί μου να παρουσιάζει ήδη προβλήματα συμπεριφοράς λόγω της απόστασης και της απουσίας μου. Η διαδικασία τοποθέτησης δεν μπορεί να βασίζεται αποκλειστικά στα τυπικά κριτήρια μορίων, αλλά πρέπει να λαμβάνει υπόψη και την εντοπιότητα, την οικογενειακή κατάσταση και την ουσιαστική σύνδεση του προσωπικού με τον τόπο υπηρεσίας. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για μονογονεϊκές μητέρες, η αδικία είναι διπλή και η απομάκρυνση καταστροφική. Ζητώ την επανεξέταση των κριτηρίων και των διαδικασιών τοποθέτησης εποχικών πυροσβεστών, ώστε να προστατεύονται οι οικογένειες, να διασφαλίζεται η κοινωνική συνοχή και να αποτρέπονται παρόμοιες αδικίες που πλήττουν ευάλωτες ομάδες.