Αρχική Δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση για το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών με τίτλο: «ΕΘΝΙΚΟΣ ΤΕΛΩΝΕΙΑΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ – ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ»ΜΕΡΟΣ Β΄ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ (Άρθρα 206-266)Σχόλιο του χρήστη Κ Δ | 6 Ιουλίου 2025, 12:04
Η προτεινόμενη ρύθμιση του άρθρου 248 δημιουργεί σοβαρά ζητήματα συνταγματικότητας, νομικής ακυρότητας και διοικητικής αστάθειας. Συγκεκριμένα: 1. Αντισυνταγματική αναδρομικότητα Η επιβολή τέλους επιτηδεύματος με ισχύ από το 2024 παραβιάζει το άρθρο 78 παρ. 2 του Συντάγματος, το οποίο απαγορεύει την αναδρομική φορολόγηση πέραν του προηγούμενου οικονομικού έτους. 2. Καταχρηστική ερμηνεία της έννοιας “υποκατάστημα” Η τεκμαρτή υπαγωγή κάθε ακινήτου που εκμισθώνεται βραχυχρόνια ως “υποκατάστημα” δεν εδράζεται σε πραγματικά ή νομικά κριτήρια. Η σχετική απόφαση του ΣτΕ (602/2025) επισημαίνει ότι η απλή μίσθωση δεν αποτελεί παραγωγική ή συναλλακτική δραστηριότητα. 3. Παραβίαση της διάκρισης των εξουσιών Η απόπειρα του νομοθέτη να προκαταλάβει την κρίση της Ολομέλειας του ΣτΕ μέσω νομοθετικής “επιβεβαίωσης” συνιστά επέμβαση στη δικαστική λειτουργία (άρθρο 26 Συντάγματος). 4. Ανισότητα στη φορολογική μεταχείριση Η επιβολή του τέλους μόνο σε νομικά πρόσωπα ή φυσικά πρόσωπα με 3+ ακίνητα αγνοεί την αρχή της ισότητας και της αναλογικότητας, επιβαρύνοντας άνισα μικρές επιχειρήσεις ή νέες δραστηριότητες. 5. Διοικητική και νομική ανασφάλεια Η αυθαίρετη εξομοίωση όλων των ακινήτων με υποκαταστήματα οδηγεί σε υπέρμετρη φορολογική επιβάρυνση και αυξάνει τον κίνδυνο προσφυγών, ακυρώσεων και αναδρομικών απαιτήσεων. Ζητείται η απόσυρση ή ουσιαστική αναδιατύπωση της διάταξης, με πλήρη σεβασμό: • στις αρχές του Συντάγματος, • στη νομολογία του ΣτΕ, • και στη δικαιοκρατική ασφάλεια που οφείλει να διέπει το φορολογικό δίκαιο.