Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Vasilis' | 7 Ιουλίου 2025, 10:19

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Έκφραση Διαφωνίας με την Τροποποίηση της Παρ. 1 του Άρθρου 31 του Ν. 3986/2011 – Τέλος Επιτηδεύματος Η τροποποίηση της παρ. 1 του άρθρου 31 του ν. 3986/2011, όπως παρουσιάστηκε, εντείνει την αδικία, την αναποτελεσματικότητα και την αντικίνητρα που ήδη συνόδευαν τον θεσμό του τέλους επιτηδεύματος. Η νέα μορφή όχι μόνο δεν εκσυγχρονίζει το μέτρο, αλλά επιβαρύνει περαιτέρω υγιείς και καινοτόμες επιχειρηματικές πρωτοβουλίες, στρεβλώνοντας την έννοια της ισονομίας και της αναλογικότητας στο φορολογικό σύστημα. 1. Φορολογική Αναλγησία και Ανισότητα – Ένα Τέλος χωρίς Κλίμακα Το τέλος επιτηδεύματος, στη μορφή του ως κατ’ αποκοπήν ποσό, δεν συνδέεται με την πραγματική φοροδοτική ικανότητα των νομικών προσώπων. Εφαρμόζεται ανεξάρτητα από: τον κύκλο εργασιών, το μέγεθος της επιχείρησης, την κερδοφορία ή τις ζημιές, τον αριθμό εργαζομένων ή την προσφορά στην τοπική οικονομία. Αυτό σημαίνει ότι μία μικρή, ζημιογόνα επιχείρηση πληρώνει το ίδιο ποσό με μία εύρωστη εταιρεία, δημιουργώντας καθεστώς αντιστροφής φορολογικής δικαιοσύνης. Η απουσία προοδευτικής κλίμακας είναι κραυγαλέα. Ουσιαστικά, πρόκειται για φορολόγηση ύπαρξης και όχι δραστηριότητας, κάτι που δεν συνάδει με τις αρχές ενός σύγχρονου φορολογικού συστήματος. 2. Εμπόδιο για Νεοφυείς και Μικρές Επιχειρήσεις – Πλήγμα στην Ανάπτυξη Η εφαρμογή του τέλους σε σταθερό ύψος δημιουργεί ένα σοβαρό αντικίνητρο για: την ίδρυση νέων επιχειρήσεων, τη διατήρηση μικρών νομικών προσώπων (π.χ. ΙΚΕ, ΟΕ, ΜΚΟ), τη λειτουργία εποχικών ή τοπικών επιχειρήσεων σε απομακρυσμένες περιοχές. Σε περίοδο υψηλού πληθωρισμού και περιορισμένης ρευστότητας, η διατήρηση και αύξηση του τέλους αποτελεί στρατηγικό εμπόδιο στην επιχειρηματικότητα και την καινοτομία. 3. Άδικη Επέκταση σε Ακίνητα Βραχυχρόνιας Μίσθωσης Η ένταξη κάθε ακινήτου που μισθώνεται ή υπεκμισθώνεται για βραχυχρόνια μίσθωση στον ορισμό του «υποκαταστήματος» συνιστά παράλογη και εξοντωτική διάταξη για διαχειριστές ακινήτων. Παραδείγματα: Εταιρεία διαχείρισης 20 ακινήτων σε διαφορετικά σημεία της Ελλάδας, καλείται να πληρώσει έως και 12.000 ευρώ ετησίως μόνο ως τέλος επιτηδεύματος (20 x 600 ευρώ), χωρίς φυσική παρουσία στις περισσότερες περιοχές. Το μοντέλο λειτουργίας των περισσότερων διαχειριστικών εταιρειών στηρίζεται στη ψηφιακή εποπτεία, χωρίς επαγγελματική εγκατάσταση στο εκάστοτε ακίνητο. Το να θεωρούνται «υποκαταστήματα» παραβιάζει κάθε έννοια λογικής. Αντί να ενισχυθεί η νομιμότητα στον χώρο της βραχυχρόνιας μίσθωσης, δημιουργείται αντικίνητρο που είτε θα οδηγήσει σε φοροδιαφυγή, είτε σε εγκατάλειψη του επαγγέλματος από μικρούς παίκτες. 4. Διοικητική Ασάφεια και Ερμηνευτικά Κενά Η τροποποίηση δημιουργεί πολλαπλά ερμηνευτικά προβλήματα, όπως: Τι συμβαίνει σε περιπτώσεις ομίλων επιχειρήσεων που εδρεύουν σε μία πόλη, αλλά δραστηριοποιούνται αλλού; Πώς αξιολογούνται συστεγασμένα ακίνητα σε ένα κτίριο με ξεχωριστές εισόδους; Τι ισχύει σε περιπτώσεις μη επαγγελματικής χρήσης βραχυχρόνιων ακινήτων, π.χ. για φιλοξενία ή εναλλασσόμενη χρήση; Οι φορολογικοί έλεγχοι και οι υπηρεσίες δεν έχουν σαφή εργαλεία για την εφαρμογή της διάταξης, οδηγώντας σε αυθαίρετες ερμηνείες και άνιση μεταχείριση. 5. Έλλειψη Ανταποδοτικότητας – Ένα “χαράτσι” χωρίς προοπτική Το τέλος επιτηδεύματος επιβάλλεται χωρίς ανταπόδοση σε υπηρεσίες ή οφέλη: Δεν ενισχύεται η πρόσβαση σε επιδοτήσεις, υποστήριξη ή συμβουλευτική. Δεν προσφέρεται φορολογική διευκόλυνση ή συμψηφισμός. Δεν συνδέεται με καμία αναπτυξιακή ή κοινωνική πολιτική. Το κράτος ζητά από τις επιχειρήσεις να πληρώνουν απλώς και μόνο επειδή υπάρχουν, χωρίς να τους παρέχει ουσιαστική στήριξη, υποδομές ή σταθερό περιβάλλον. Συμπέρασμα – Αντί για μεταρρύθμιση, επιστροφή στη στασιμότητα Η εν λόγω τροποποίηση δεν οδηγεί σε εξυγίανση ή εξορθολογισμό της αγοράς. Αντιθέτως: πνίγει τη μικρή επιχειρηματικότητα, ενισχύει τις μεγάλες και συγκεντρωτικές δομές, υπονομεύει την καινοτομία και την περιφερειακή ανάπτυξη, και συντηρεί μια αντιπαραγωγική και αντιαναπτυξιακή φορολογική λογική. Ζητείται άμεσα: η κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος ή η μετατροπή του σε αναλογικό φόρο με βάση τον κύκλο εργασιών ή τα κέρδη, η εξαίρεση των ακινήτων βραχυχρόνιας μίσθωσης από τον χαρακτηρισμό ως υποκαταστήματα, όταν δεν υπάρχει φυσική επαγγελματική εγκατάσταση, η δημιουργία σαφών κριτηρίων και εφαρμοστικών οδηγιών ώστε να αποφευχθούν παρερμηνείες και αδικίες.