Αρχική Δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση για το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών με τίτλο: «ΕΘΝΙΚΟΣ ΤΕΛΩΝΕΙΑΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ – ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ»ΜΕΡΟΣ Β΄ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ (Άρθρα 206-266)Σχόλιο του χρήστη Πέτρος Καρδασιαδης | 7 Ιουλίου 2025, 22:18
  • Σχόλιο του χρήστη 'Πέτρος Καρδασιαδης' | 7 Ιουλίου 2025, 22:18

    Η προτεινόμενη ρύθμιση του άρθρου 248, σύμφωνα με την οποία κάθε ακίνητο που εκμισθώνεται ή υπεκμισθώνεται για βραχυχρόνια διαμονή θεωρείται αυτοδικαίως «υποκατάστημα» για την επιβολή του τέλους επιτηδεύματος, προσκρούει σε θεμελιώδεις αρχές του φορολογικού δικαίου και της συνταγματικής τάξης. Πρώτον, αντίκειται ευθέως στη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, και ιδίως στην πρόσφατη απόφαση 602/2025 του Β΄ Τμήματος, η οποία έκρινε ότι η απλή παραχώρηση ακινήτου για βραχυχρόνια μίσθωση δεν συνιστά παραγωγική ή συναλλακτική δραστηριότητα που να θεμελιώνει την έννοια του υποκαταστήματος. Η νομοθετική προσπάθεια να επιβληθεί τεκμαρτή υπαγωγή των ακινήτων αυτών παρακάμπτει την εν εξελίξει κρίση της Ολομέλειας και ενέχει στοιχεία παρέμβασης στη δικαστική λειτουργία, κατά παράβαση του άρθρου 26 του Συντάγματος. Δεύτερον, η ρύθμιση παραβιάζει την αρχή της φορολογικής νομιμότητας και της ασφάλειας δικαίου (άρθρα 78 και 25 Συντ.), καθώς επεκτείνει αυθαίρετα την έννοια του «υποκαταστήματος» χωρίς επαρκή τεκμηρίωση, και χωρίς σύνδεση με πραγματική επιχειρησιακή παρουσία ή οικονομική δραστηριότητα. Επιπλέον, δημιουργεί άνιση μεταχείριση μεταξύ φορολογουμένων, καθώς το τέλος επιβάλλεται μόνο σε νομικά πρόσωπα ή φυσικά πρόσωπα με 3 ή περισσότερα ακίνητα, ανεξαρτήτως φοροδοτικής ικανότητας ή αντικειμενικών κριτηρίων, γεγονός που αντιβαίνει στην αρχή της ισότητας και της αναλογικότητας. Τέλος, η επιβολή σταθερού τέλους 600€ ανά ακίνητο, ανεξάρτητα από τη χρήση ή τα έσοδα, ενέχει σοβαρούς κινδύνους ακυρότητας, διοικητικών προσφυγών και επιστροφών, υπονομεύοντας τη φορολογική σταθερότητα. Συμπέρασμα: Η ρύθμιση του άρθρου 248 δεν συνιστά απλώς αμφισβητήσιμη επιλογή πολιτικής· παραβιάζει ευθέως το Σύνταγμα και τη νομολογιακά παγιωμένη ερμηνεία του όρου «υποκατάστημα». Ζητείται η απόσυρση ή η ουσιαστική επανεξέτασή της με βάση τις αρχές της αναλογικότητας, της νομικής σαφήνειας και της ισότητας στη φορολόγηση.