• Σχόλιο του χρήστη 'Κωντζογλου' | 9 Οκτωβρίου 2025, 18:03

    Οι αστυνομικοί των κατηγοριών Β και Γ αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της Ελληνικής Αστυνομίας. Είναι αυτοί που καθημερινά βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, κάτω από δύσκολες και επικίνδυνες συνθήκες, επιτελώντας το πραγματικό επιχειρησιακό έργο: εκτελούν περιπολίες, επεμβαίνουν άμεσα σε περιστατικά, χειρίζονται κρίσιμες καταστάσεις και βρίσκονται σε διαρκή επαφή με τον πολίτη. Είναι οι άνθρωποι που «βγάζουν τη δουλειά» με επαγγελματισμό, αυταπάρνηση και αίσθημα καθήκοντος. Παρά τον κομβικό τους ρόλο, οι αυξήσεις που προβλέπονται για τις κατηγορίες Β και Γ δεν ξεπερνούν τα 50 με 60 ευρώ, τη στιγμή που παρατηρείται σημαντική κλιμάκωση στις αποδοχές της κατηγορίας Α. Το γεγονός αυτό δημιουργεί εύλογα αισθήματα απογοήτευσης και αδικίας στους συναδέλφους που σηκώνουν το κύριο βάρος της αστυνόμευσης.Η όποια αύξηση αποδοχών οφείλει να είναι ίση για όλους τους αστυνομικούς, ανεξαρτήτως κατηγορίας, καθώς όλοι υπηρετούν τον ίδιο σκοπό, υπό τις ίδιες συνθήκες και με το ίδιο αίσθημα ευθύνης απέναντι στον πολίτη και την Πολιτεία. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στους αστυνομικούς προερχόμενους από ειδικούς φρουρούς, οι οποίοι υπάγονται σε μία ιδιότυπη κατηγορία – την κατηγορία Γ. Οι συνάδελφοι αυτοί εκτελούν ακριβώς τα ίδια καθήκοντα με τους υπόλοιπους αστυφύλακες, υπηρετούν στα ίδια περιπολικά, υπό τις ίδιες συνθήκες και ευθύνες, αλλά αμείβονται με χαμηλότερες αποδοχές. Η ύπαρξη δύο ομοιόβαθμων αστυνομικών με διαφορετικό μισθολόγιο στο ίδιο πλήρωμα αποτελεί κατάφωρη αδικία και πλήγμα στην ισοτιμία του Σώματος. Αν το Υπουργείο επιθυμεί πραγματικά να επιλύσει το ζήτημα των μη ανακρατικών υπαλλήλων, υπάρχει τρόπος: με τη θεσμοθέτηση ενός κύκλου επιμόρφωσης ή σεμιναρίων, μπορεί να δοθεί η δυνατότητα ένταξης όλων των συναδέλφων αυτών σε ενιαίο καθεστώς, με ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις. Η κατηγορία Γ συνιστά ένα διαχρονικό αγκάθι και λάθος του συνδικαλιστικού κινήματος, το οποίο οφείλει πλέον να το αναγνωρίσει και να το διορθώσει. Η ίση εργασία πρέπει να ανταμείβεται με ίση αμοιβή — χωρίς «πατέντες» και τεχνητούς διαχωρισμούς που διχάζουν το προσωπικό και υπονομεύουν το αίσθημα δικαίου μέσα στο Σώμα.