Υπουργείο Δικαιοσύνης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Xenofon Apakis' | 28 Δεκεμβρίου 2024, 14:03

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Γιατί η συγκεκριμένη νομοθετική πράξη είναι ξεπερασμένη και διχαστική Η πρόσφατη νομοθετική πρωτοβουλία που εστιάζει αποκλειστικά στη "βία κατά των γυναικών" δημιουργεί σοβαρά ερωτήματα σχετικά με την αποτελεσματικότητα, τη δικαιοσύνη και τις προθέσεις της. Ενώ η πρόληψη και η καταπολέμηση της βίας είναι θεμελιώδεις στόχοι, η συγκεκριμένη προσέγγιση όχι μόνο αγνοεί σημαντικά στατιστικά δεδομένα, αλλά αποτυγχάνει να λάβει υπόψη την πολυπλοκότητα της πραγματικότητας και τον αντίκτυπο στις σχέσεις των δύο φύλων. 1. Αγνόηση στατιστικών δεδομένων Τα στοιχεία που έχουν καταγραφεί για το 2024 δείχνουν ότι: Υπάρχουν 5.583 καταγγελίες ανδρών για ενδοοικογενειακή βία στους πρώτους 10 μήνες του έτους. Ο αριθμός αυτός είναι σημαντικός και δεν μπορεί να παραβλεφθεί. Οι αθωωτικές αποφάσεις σε υποθέσεις ανδρών κατηγορούμενων για ενδοοικογενειακή βία δείχνουν ότι πολλές καταγγελίες μπορεί να είναι ψευδείς ή να στερούνται επαρκών αποδείξεων. Παρά τα παραπάνω, η νομοθεσία εστιάζει αποκλειστικά στις γυναίκες ως θύματα, αγνοώντας τους άνδρες που βιώνουν σιωπηλά παρόμοιες καταστάσεις βίας. Αυτό δημιουργεί μια παραπλανητική εικόνα ότι η βία είναι πρόβλημα ενός φύλου, παραβλέποντας την πραγματικότητα. 2. Η σιωπηλή υπομονή των ανδρών Οι άνδρες που πέφτουν θύματα ενδοοικογενειακής βίας συχνά δεν καταγγέλλουν τα περιστατικά, καθώς: Φοβούνται τον κοινωνικό στιγματισμό και την απόρριψη. Αντιμετωπίζουν στερεότυπα που τους παρουσιάζουν ως "δυνατούς" και "απρόσβλητους." Δεν έχουν πρόσβαση σε κατάλληλες υποστηρικτικές δομές, όπως καταφύγια ή γραμμές βοήθειας. Η απουσία νομοθεσίας που αναγνωρίζει τη βία κατά των ανδρών ενισχύει τη σιωπή αυτή, αφήνοντάς τους χωρίς στήριξη και επιτρέποντας την επιδείνωση του προβλήματος. 3. Η υποτιθέμενη προστασία και τα δικαιώματα των παιδιών Η νομοθεσία επίσης αποτυγχάνει να προστατεύσει αποτελεσματικά τα παιδιά, τα οποία είναι συχνά τα πιο ευάλωτα θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Τα δικαιώματα των παιδιών παραβιάζονται συστηματικά: Σε περιπτώσεις που χρησιμοποιούνται ως εργαλεία σε διαμάχες μεταξύ γονέων. Όταν εκτίθενται σε περιβάλλοντα βίας, χωρίς κατάλληλη παρέμβαση από το κράτος. Η μονομερής εστίαση στη "βία κατά των γυναικών" αφήνει ανεξερεύνητες τις επιπτώσεις της βίας στα παιδιά, κάτι που υπονομεύει το υποτιθέμενο προστατευτικό πλαίσιο. 4. Διχασμός και διεύρυνση του χάσματος μεταξύ των φύλων Η συγκεκριμένη νομοθετική πράξη φαίνεται να έχει ως αποτέλεσμα όχι την προστασία, αλλά τον διχασμό: Ενισχύει την αντίληψη ότι τα δύο φύλα βρίσκονται σε αντιπαράθεση, αντί να ενθαρρύνει τη συνεργασία για την εξάλειψη της βίας. Δημιουργεί την εντύπωση ότι οι άνδρες είναι αυτόματα θύτες και οι γυναίκες αυτόματα θύματα, κάτι που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Αυτό το πλαίσιο συμβάλλει στη διεύρυνση του χάσματος στις σχέσεις των φύλων, υπονομεύοντας τη δυνατότητα μιας δίκαιης και ισότιμης κοινωνίας. Συμπέρασμα Η συγκεκριμένη νομοθετική πράξη είναι ξεπερασμένη και αναποτελεσματική, καθώς: Δεν λαμβάνει υπόψη τα στατιστικά δεδομένα που δείχνουν ότι η βία δεν έχει φύλο. Αγνοεί τη σιωπή των ανδρών θυμάτων και τις ανάγκες τους για στήριξη. Αποτυγχάνει να προστατεύσει τα δικαιώματα των παιδιών. Ενισχύει τον διχασμό μεταξύ των φύλων αντί να προάγει τη συνεργασία. Για να αντιμετωπιστεί πραγματικά το πρόβλημα της ενδοοικογενειακής βίας, χρειάζεται μια συμπεριληπτική νομοθεσία που θα προστατεύει όλα τα θύματα, ανεξαρτήτως φύλου, και θα προωθεί την ισότητα και την κοινωνική συνοχή. Οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση δεν είναι μόνο άδικη, αλλά και επιζήμια για την κοινωνία στο σύνολό της.