Υπουργείο Δικαιοσύνης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Νανσυ' | 30 Δεκεμβρίου 2024, 22:47

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  ❗ Το Βρετανικό Συμβούλιο Οικογενειακoύ Δικαίου (Family Justice Council, FJC) δημοσίευσε τον Δεκέμβριο του 2024 νέες συστάσεις και οδηγίες προς τους δικαστικούς λειτουργούς να μην λαμβάνουν υπόψη έννοιες όπως “σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης” και “γονεϊκή αποξένωση” σε υποθέσεις επιμέλειας. Το Συμβούλιο αναγνωρίζει και δηλώνει εμφατικά ότι οι έννοιες αυτές, καθώς και συναφείς έννοιες, δεν έχουν καμια αποδεικτική ισχύ, είναι επιβλαβείς και ψευδοεπιστημονικές, και χρησιμοποιούνται ως νομική στρατηγική με στόχο να φιμώσουν τις φωνές των παιδιών θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας. 👉 Το Συμβούλιο τονίζει ότι η απροθυμία, αντίσταση ή άρνηση ενός παιδιού να περάσει χρόνο με έναν γονέα, δεν επαρκεί για να κριθεί η ύπαρξη αποξένωσης. Το δικαστήριο θα πρέπει πρώτα να διερευνήσει πολύ προσεκτικά εάν η άρνηση του παιδιού είναι δικαιολογημένη, εάν η συμπεριφορά του γονέα που το παιδί αρνείται να δει ευθύνεται για αυτήν, και θα πρέπει να υπάρχουν συγκεκριμένα αποδεικτικά στοιχεία για την φερόμενη απόπειρα χειραγώγησης. Σε περιπτώσεις όπου υπάρχουν καταγγελίες ενδοοικογενειακής βίας το δικαστήριο θα πρέπει να δίνει βαρύτητα σε αυτές και όχι σε ισχυρισμούς “γονεϊκής αποξένωσης”. Οι οδηγίες περιγράφουν μια κατάσταση που έχει εδραιωθεί στα ελληνικά δικαστήρια. Όταν ένα παιδί καταγγέλλει τον πατέρα για ενδοοικογενειακή βία και / ή σεξουαλική κακοποίηση, αυτός απαντά αμέσως κατηγορώντας τη μητέρα για γονεϊκή αποξένωση. Η επίμονη άρνηση του παιδιού να συναντήσει τον πατέρα που έχει καταγγείλει για κακοποίηση, αποδίδεται σε προσπάθειες χειραγώγησης του παιδιού από τη μητέρα με στόχο να το αποξενώσει από τον πατέρα. Έτσι επιχειρείται η φίμωση των καταγγελιών του παιδιού και η μετατροπή του πατέρα από θύτη σε θύμα. ❗Σύμφωνα με τις συστάσεις του Συμβουλίου, ένας ειδικός, είτε διορισμένος από το δικαστήριο είτε ιδιωτικός τεχνικός σύμβουλος, δεν έχει καμία αρμοδιότητα να κρίνει ότι έχει υπάρξει γονεϊκή αποξένωση σε μια δικαστική αντιδικία για την επιμέλεια. Για την ύπαρξη χειραγώγησης μπορεί να αποφασίσει μόνο το δικαστήριο, βάσει συγκεκριμένων αποδεικτικών στοιχείων και, κατόπιν, μπορεί να ζητήσει τη συνδρομή ειδικού, η επιλογή του οποίου θα γίνει με πολύ αυστηρές προϋποθέσεις. Η τελευταία διατύπωση είναι ιδιαίτερα σημαντική. Είδαμε στην πρόσφατη περίπτωση της εννιάχρονης, την οποία επιχείρησε να αρπάξει με τη βία ο πατέρας της ενώ αυτή πάλευε για να ξεφύγει, ότι η δικαστική απόφαση που αφαιρεί την επιμέλεια από τη μητέρα και τη δίνει στον πατέρα, παρά τις καταγγελίες του παιδιού για κακοποίηση, στηρίχθηκε σε πραγματογνωμοσύνη από δημόσιο νοσοκομείο στην οποία η παιδοψυχίατρος σημειώνει χειρόγραφα, και χωρίς καμία τεκμηρίωση, ότι το παιδί είναι υποβόλιμο από τη μητέρα του. Τέτοιου τύπου αντιεπιστημονικές και αντιδεοντολογικές ενέργειες από διορισμένους, και μη, επαγγελματίες ψυχικής υγείας, έχουν δυνητικά καταστροφικές συνέπειες στην ψυχολογική και σωματική υγεία των παιδιών που εισέρχονται, σε πολύ ευάλωτη κατάσταση, στο σύστημα παιδικής προστασίας και στη δικαιοσύνη. Από το 2020 που συγκροτήθηκε η καμπάνια “Όχι στην Υποχρεωτική Συνεπιμέλεια” μέχρι σήμερα, καταγράφουμε τις συστάσεις αλλά και τις αποφάσεις διεθνών οργανισμών, αρμόδιων επιστημονικών επιτροπών και φορέων, αλλά και νομοθετικών μεταρρυθμίσεων σε μία σειρά κρατών που προειδοποιούν για τους κινδύνους της ψευδοθεωρίας της γονεϊκής αποξένωσης και συνηγορούν στη δημιουργία ενός πλαισίου εντός του οποίου θα ακούγεται η φωνή του παιδιού. Δεν θα σταματήσουμε να το κάνουμε, δεν θα σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε τη δική μας φωνή, Όχι γιατί είναι παιδιά μας Αλλά γιατί έχουμε υπάρξει αυτό το παιδί Γιατί ξέρουμε καλά ως γυναίκες πώς είναι να μιλάμε για την πατριαρχική βία που έχουμε υποστεί από πατέρα, σύντροφο, αφεντικό και κράτος και να μην ακουγόμαστε, Να μην αποδίδεται δικαιοσύνη. Τα παιδιά έχουν φωνή και αυτή θα ακουστεί. #τα_παιδιά_έχουν_φωνή stopchildabuse.gr