Υπουργείο Δικαιοσύνης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Μαρινα' | 30 Δεκεμβρίου 2024, 23:45

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Γράφει ο ψυχίατρος Γιώργος Νικολαϊδης (George Nikolaidis) Πριν λίγες ημέρες κατ΄ εφαρμογή μιας δικαστικής απόφασης που προέβλεπε ένα παιδί 9.5 χρόνων να μετακινηθεί από την μητέρα του με την οποία διαβιούσε ως τώρα στον πατέρα του με τον οποίο δεν έχει μείνει μόνιμα ποτέ μέχρι σήμερα, το παιδί και οι γονείς του οδηγήθηκαν στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής τους. Το παιδί έμεινε εκεί σχεδόν 6 ώρες παρότι το ίδιο με έντονο τρόπο εξέφραζε την άρνησή του να ακολουθήσει την αστυνομία ή τον πατέρα του. Σημειωτέο ότι η δικαστική αυτή απόφαση στηρίχθηκε ουσιωδώς στο γεγονός ότι το παιδί ανέφερε πως ο πατέρας το κακοποιούσε, η μητέρα του ανέφερε αυτή την υπόνοια στις αρχές, υπόνοια η οποία ωστόσο δεν αποδείχθηκε και συνεπώς η καταγγελία απορρίφθηκε ως αβάσιμη. Σε μια ευνομούμενη, δημοκρατική κοινωνία τίποτα δεν μπορεί να είναι υπεράνω κριτικής- ακόμα και οι δικαστικές αποφάσεις που υποβάλλονται στην κρίση του κοινού περί δικαίου αισθήματος. Το ερώτημα που εγείρεται αυτόματα είναι: θα σκεφτεί κανείς κάποτε σε αυτή την χώρα πρώτα και κύρια τα δικαιώματα του παιδιού σε τέτοιες υποθέσεις; Είναι λοιπόν δυνατόν ένα 9χρονο να παραμένει σε έναν τόσο αφιλόξενο για παιδιά χώρο όπως το αστυνομικό τμήμα για 6 ώρες ενόσω κλαίει και οδύρεται χωρίς να συγκινείται κανείς; Είναι δυνατόν η υποβολή μιας αναφοράς για ενδεχόμενη κακοποίηση ενός παιδιού να επιφέρει αρνητικές συνέπειες για τον/την αναφέροντα/ουσα; Και αν είναι έτσι, τότε πως περιμένουμε να ανοίξουν τα στόματα και να καταγγέλλεται μεγαλύτερο ποσοστό αυτών των εν πολλοίς ακόμα αφανών εγκλημάτων; Τέλος: ανεξαρτήτως του πως φέρεται ο ένας ή ο άλλος γονιός, θα αποφασίσουμε επιτέλους ότι τα θέματα του παιδιού πρέπει να αποφασίζονται με γνώμονα πρώτα και κύρια το συμφέρον του ίδιου του παιδιού και όχι εκείνα των εμπλεκόμενων ενηλίκων?