Αρχική Αντιμετώπιση νέων μορφών βίας κατά των γυναικών –Ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2024/1385 – Πρόσθετες ρυθμίσεις στον νόμο περί ενδοοικογενειακής βίας –Αναδιοργάνωση των ιατροδικαστικών υπηρεσιών...ΜΕΡΟΣ Α’ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΝΕΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ – ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 2024/1385 ΠΡΟΣΘΕΤΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’ ΣΚΟΠΟΣ-ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ (Άρθρα 1-21)Σχόλιο του χρήστη Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας | 6 Ιανουαρίου 2025, 22:26
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας' | 6 Ιανουαρίου 2025, 22:26

    Να αφαιρεθεί το άρθρο 11 από το Νομοσχέδιο ___________________________________________________________________________ Άρθρο 11. Κοινωνική συμπαράσταση- υποχρεώσεις επαγγελματιών, ατομική αξιολόγηση θυμάτων και διαχείριση της δευτερογενούς θυματοποίησης (άρθρα 14, 16, 17, 18, 25, 26, 27 και 30 της Οδηγίας 2024/1385) Τα άρθρα 21, 23 και 23Α του ν. 3500/2006 (Α’ 232), περί της υποχρέωσης κοινωνικής συμπαράστασης στα θύματα, της υποχρέωσης και της ενθάρρυνσης καταγγελίας των επαγγελματιών, της ατομικής αξιολόγησης των θυμάτων και της διαχείρισης του κινδύνου επανάληψης της βίας και δευτερογενούς θυματοποίησης τους, και ο ν. 3811/2009 (Α’ 231), περί της διαδικασίας αποζημίωσης του θύματος από την Ελληνική Αρχή Αποζημίωσης, εφαρμόζονται αναλόγως για κάθε αδίκημα βίας κατά των γυναικών ή εξ οικείων βίας σύμφωνα με το άρθρο 3 του παρόντος. ___________________________________________________________________________ Με τις παραπάνω 5 γραμμές, το Νομοσχέδιο ισχυρίζεται πως ενσωματώνει τα ακόλουθα 8 άρθρα των Κεφαλαίων 3 και 4 της Οδηγίας: Κεφάλαιο 3. ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ 14. Καταγγελία βίας κατά των γυναικών ή εξ οικείων βίας 16. Ατομική αξιολόγηση για τον προσδιορισμό των αναγκών προστασίας των θυμάτων 17. Ατομική αξιολόγηση των αναγκών των θυμάτων για υποστήριξη 18. Παραπομπή σε υπηρεσίες υποστήριξης Κεφάλαιο 4. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ (Άρ. 25-33) 25. Ειδική υποστήριξη στα θύματα 26. Ειδική υποστήριξη για τα θύματα σεξουαλικής βίας 27. Ειδική υποστήριξη για τα θύματα ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων 30. Κέντρα υποδοχής και άλλη προσωρινή στέγη ___________________________________________________________________________ Επισημαίνουμε πως: - η χώρα μας δεν διαθέτει καμία ειδική υποστήριξη για θύματα σεξουαλικής βίας, ούτε και για θύματα ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων - τα αναφερόμενα άρθρα (21, 23 και 23Α του ν. 3500/2006) αφορούν μόνο τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Αναφέρονται, πράγματι, στις υποχρεώσεις Αρχών και επαγγελματιών αλλά, στην πράξη, οι συγκεκριμένες διατάξεις είτε δεν έχουν πρακτικό αντίκρισμα, είτε δεν έχουν ακόμα τεθεί σε εφαρμογή. Ειδικά για την αξιολόγηση και διαχείριση κινδύνου σε εγκλήματα ενδοοικογενειακής βίας που προβλέπει το άρθρο 23Α, Ν. 3500/2006 (όπως προστέθηκε από τον Ν.5090/2024, με ισχύ την 1/5/2024 ) για να τεθεί σε εφαρμογή, πρέπει πρώτα να εκδοθεί μια ΚΥΑ έξι συναρμόδιων Υπουργείων που δεν έχει εκδοθεί εδώ και 10 μήνες. - Η αναφορά στον «ν. 3811/2009 (Α’ 231), περί της διαδικασίας αποζημίωσης του θύματος από την Ελληνική Αρχή Αποζημίωσης» φαντάζει έως και ειρωνική. Θυμίζουμε πως: - ΔΕΝ έχουν ακόμα εκδοθεί (εδώ και 6,5 χρόνια) οι 2 ΚΥΑ που προβλέπονταν από την κύρωση της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης (Ν.4531/2018, άρ.4, παρ. 1, με ισχύ την 5/4/2018) για να τεθούν σε εφαρμογή οι προβλέψεις για την αποζημίωση θυμάτων για α) ψυχολογική υποστήριξη και β) μετεγκατάσταση σε ασφαλές περιβάλλον - "το διάστημα 2006-2021 στην Ελληνική Αρχή Αποζημίωσης έχουν υποβληθεί συνολικά επτά (7) αιτήσεις αποζημίωσης από γυναίκες θύματα ενδοοικογενειακής βίας, ενώ δεν καταβλήθηκε αποζημίωση για καμία από τις εν λόγω αιτήσεις. Το γεγονός ότι τουλάχιστον κατά τα έτη 2018-2020, διάστημα που βρίσκονταν σε ισχύ η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης (Ν.4531/2018), η αρμόδια Αρχή δεν έχει λάβει καμία σχετική αίτηση, καθώς και το ότι η μοναδική αίτηση που υποβλήθηκε το 2021 δεν οδήγησε στην χορήγηση της σχετικής αποζημίωσης, εγείρει ερωτήματα αναφορικά με το κατά πόσον εφαρμόζεται το σχετικό άρθρο (30 – Παροχή αποζημίωσης) της Σύμβασης." [αντιγραφή από την 3η Ετήσια Έκθεση για τη Βία κατά των Γυναικών, σελ. 130, https://isotita.gr/wp-content/uploads/2022/11/3h-ethsia-ekthesi-Via-kata-twn-Gynaikwn-GGDOPIF.pdf] Η GREVIO (παρ. 183), σχολιάζοντας αυτά τα δεδομένα που τέθηκαν υπόψιν της, παρατηρεί πως δείχνουν ότι ο μηχανισμός επικουρικής αποζημίωσης στην Ελλάδα παρουσιάζει σημαντικές ελλείψεις που εμποδίζουν τις γυναίκες θύματα βίας να έχουν πρόσβαση σε αυτόν. Η GREVIO ενημερώθηκε από τις αρχές και τους εκπροσώπους της κοινωνίας των πολιτών ότι διάφορες προϋποθέσεις καθιστούν ιδιαίτερα δύσκολη την πρόσβαση στην αποζημίωση, όπως η ανάγκη ύπαρξης τελεσίδικης δικαστικής απόφασης για τη διεκδίκηση αποζημίωσης, το διοικητικό τέλος των 50 ευρώ και η ανάγκη προσκόμισης αποδεικτικών στοιχείων για χαμηλό εισόδημα. Απευθύνει, επομένως, δύο επείγουσες συστάσεις προς την Ελλάδα ζητώντας, μεταξύ άλλων, να λάβει μέτρα για να διευκολύνει την πρόσβαση των επιζωσών σε αποζημίωση (από τον δράστη) και να άρει τους παράγοντες που τις εμποδίζουν να έχουν πρόσβαση στο κρατικό σύστημα αποζημίωσης. Ακολουθούν σε πιστή μετάφραση οι συστάσεις της GREVIO (παρ. 184 και 185 στο: https://www.coe.int/en/web/istanbul-convention/greece) Άρθρο 30. Παροχή αποζημίωσης Η GREVIO ενθαρρύνει έντονα τις Ελληνικές Αρχές να λάβουν μέτρα για τη διευκόλυνση της πρόσβασης των γυναικών θυμάτων έμφυλης βίας σε αποζημίωση στο πλαίσιο αστικών και ποινικών διαδικασιών και να διασφαλίσουν ότι η αποζημίωση αυτή επιδικάζεται αμέσως και είναι ανάλογη με τη σοβαρότητα της βλάβης που υπέστησαν. Επιπλέον, η GREVIO ενθαρρύνει τις Ελληνικές Αρχές να συγκεντρώσουν δεδομένα σχετικά με τις αποζημιώσεις που καταβάλλουν οι δράστες σε γυναίκες θύματα έμφυλης βίας. (παρ. 184) Επιπλέον, η GREVIO ενθαρρύνει έντονα τις Ελληνικές Αρχές να λάβουν μέτρα για την άρση των εμποδίων που εμποδίζουν τις γυναίκες θύματα έμφυλης βίας να έχουν πρόσβαση στο κρατικό σύστημα αποζημίωσης, το οποίο θα πρέπει να καλύπτει επαρκώς τα θύματα που έχουν υποστεί σοβαρές σωματικές βλάβες ή βλάβη της υγείας, σύμφωνα με τις απαιτήσεις του άρθρου 30, παρ. 2, της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης. Η αποζημίωση στις γυναίκες θύματα έμφυλης βίας θα πρέπει να χορηγείται εντός εύλογου χρονικού διαστήματος, όπως απαιτεί το άρθρο 30 παράγραφος 3 της σύμβασης. (παρ. 185) Για τους παραπάνω λόγους, προτείνουμε να αφαιρεθεί εντελώς το άρθρο 14 από το Νομοσχέδιο.