Αρχική Αντιμετώπιση νέων μορφών βίας κατά των γυναικών –Ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2024/1385 – Πρόσθετες ρυθμίσεις στον νόμο περί ενδοοικογενειακής βίας –Αναδιοργάνωση των ιατροδικαστικών υπηρεσιών...ΜΕΡΟΣ Α’ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΝΕΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ – ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 2024/1385 ΠΡΟΣΘΕΤΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’ ΣΚΟΠΟΣ-ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ (Άρθρα 1-21)Σχόλιο του χρήστη Π. Αλεξόπουλος | 7 Ιανουαρίου 2025, 19:19
  • Σχόλιο του χρήστη 'Π. Αλεξόπουλος' | 7 Ιανουαρίου 2025, 19:19

    Κύριε Υπουργέ, Η μεγαλύτερη (και εγκληματική κατά τη γνώμη μου) έλλειψη του νομικού πλαισίου της χώρας μας σε σχέση με την ενδοοικογενειακή βία είναι η αδυναμία προστασίας των παιδιών από τη γονική αποξένωση (όρος που δέχεται η συντριπτική πλειοψηφία των επαγγελματιών ψυχικής υγείας) και τις δραματικές συνέπειές της στην κοινωνία όπως: νεανική παραβατικότητα, ψυχολογικά προβλήματα στους νέους, έλλειψη επιθυμίας για γάμο και τεκνοποίηση – δημογραφικό πρόβλημα. Το φαινόμενο είναι δυστυχώς πολύ διαδεδομένο στην Ελλάδα όπως δείχνουν: 1. Οι άνω των 4.000 ετησίως καταγγελίες παραβίασης δικαστικών αποφάσεων επικοινωνίας γονέα - τέκνωνμόνο στην Αττική και μόνο μέσω της ΓΑΔΑ - σε συντριπτικό ποσοστό αφορούν παραβιάσεις από τον γονέα που ασκεί αποκλειστική επιμέλεια εις βάρος του γονέα που δεν ασκεί την επιμέλεια. Τα στοιχεία έχει δημοσιεύσει ο σύλλογος ΓΟΝ.ΙΣ. 2. Η τεράστια καθυστέρηση στον κολασμό του παραπάνω αδικήματος στις αστικές και ποινικές δίκες από τους/τις δικαστές, ενώ πολλές φορές μένει ακόμα και ατιμώρητο συχνά με αιτιολογίες που προκαλούν το κοινό περί δικαίου αίσθημα (π.χ. μετά από δεκάδες φορές άρνηση παράδοσης του τέκνου στον άλλο γονέα για άσκηση του δικαιώματος επικοινωνίας, δικαστικές αποφάσεις να αθωώνουν τους κατηγορούμενους αποξενωτές γονείς με την αιτιολογία πως δεν είχαν πρόθεση). 3. Η απουσία δομών, πολιτικών και δημοσίων φορέων που θα προσπαθούν να αποτρέψουν το φαινόμενο και να αμβλύνουν τις δυσμενείς του επιπτώσεις σε παιδιά (αναφέρθηκαν παραπάνω), γονείς (ψυχολογικά και οικονομικά προβλήματα από την βίαιη διάλυση της οικογένειας) αλλά και την κοινωνία. 4. Η μη τήρηση του Ν. 4800/21 από τους δικαστές – με περίπου ¾ των αποφάσεων να συνεχίζουν να αποδίδουν αποκλειστική επιμέλεια των παιδιών στον ένα γονέα (σύμφωνα με στατιστική καταγραφή γνωστού εφέτη) – κάτι συχνά καταστροφικό για τα παιδιά. Επίσης αλγεινή εντύπωση προκαλούν οι πολλές διακρίσεις εναντίον των πατέρων όσον αφορά την αντιμετώπισή τους από το κράτος στα ζητήματα ενδοοικογενειακής βίας. Για παράδειγμα ότι δεν τους επιτρέπεται να αξιοποιήσουν τη γραμμή στήριξης 15900, ούτε τους ξενώνες, δεν μπορούν να έχουν δωρεάν νομική εκπροσώπηση όταν είναι θύματα ενδοοικογενειακής βίας, ενώ κρίνονται συχνά με προκατάληψη από τους δικαστές στα οικογενειακά δικαστήρια (δηλαδή θυματοποιούνται από τα ίδια τα δικαστήρια που έχουν αποστολή να προστατεύουν όλους τους πολίτες χωρίς διακρίσεις με βάση το φύλο). Είναι λοιπόν επιβεβλημένη η ποινικοποίηση της γονικής αποξένωσης ως μορφής ενδοοικογενειακής βίας με αυστηρές ποινές για τους παραβάτες, η εξίσωση δικαιωμάτων μητέρων και πατέρων θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας και η θέσπιση ελέγχου όσων δικαστών αντί να δικάζουν με βάση τον νόμο, δικάζουν με βάση τις προκαταλήψεις τους.