Αρχική Παρεμβάσεις στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας - Τροποποιήσεις σχετικά με τη δημοσίευση διαθηκών - Τροποποιήσεις στο ρυθμιστικό πλαίσιο των ανακοπών…ΜΕΡΟΣ Α΄ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΩΔΙΚΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ – ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΔΙΑΘΗΚΩΝ – ΣΥΣΤΑΣΗ ΜΗΤΡΩΟΥ ΔΙΑΘΗΚΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΣΤΑ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ – ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΚΩΔΙΚΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ (Άρθρα 23-42)Σχόλιο του χρήστη Σ.Α | 30 Ιουνίου 2025, 20:20
  • Σχόλιο του χρήστη 'Σ.Α' | 30 Ιουνίου 2025, 20:20

    Απάντηση στο σχόλιο της 29 Ιουνίου 2025, 12:12 | ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝΙΔΗΣ – ΕΦΕΤΗΣ —- Με σεβασμό προς την εμπειρία του σχολιαστή, αλλά με πλήρη διαφωνία προς τη θεμελιώδη του προσέγγιση, οφείλω να επισημάνω ότι η μεταφορά με το “μουλάρι” όχι μόνο είναι ατυχής, αλλά και προσβάλλει τη Δικαιοσύνη περισσότερο από τις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου που επιχειρεί να υπονομεύσει. Δικαστές και δικηγόροι δεν είναι ζώα μεταφοράς φορτίου. Είναι λειτουργοί, δημόσιοι υπάλληλοι με συνταγματικό ρόλο, υψηλές αμοιβές και ισχυρότατες εγγυήσεις ανεξαρτησίας. Κανείς δεν τους “φορτώνει”. Αντιθέτως: τους εμπιστεύεται η Πολιτεία με κρίσιμο ρόλο που απαιτεί συνέπεια. Ο πολίτης περιμένει χρόνια για να μάθει αν δικαιούται αποζημίωση. Οι επιχειρήσεις παραλύουν επειδή μια δικαστική διαμάχη δεν εκκαθαρίζεται. Οι εργαζόμενοι ζουν σε συνθήκες αβεβαιότητας γιατί η αγωγή τους “εκκρεμεί”. Και όλα αυτά γιατί σε πάρα πολλές περιπτώσεις, η έκδοση της απόφασης καθυστερεί χωρίς καμία απολύτως δικαιολογία. Δεν φταίνε τα «εργαλεία», ούτε η «ύλη». Φταίει η πλήρης έλλειψη λογοδοσίας. Σήμερα, κανείς δεν ελέγχει αν ένας δικαστής αφήνει 40 υποθέσεις στο συρτάρι του. Και αυτό πρέπει να τελειώσει. Το νομοσχέδιο δεν προσβάλλει τους συνεπείς – τους υποστηρίζει. Τους αναγνωρίζει, τους πλαισιώνει, τους διευκολύνει. Οι προθεσμίες των 6 μηνών ή 4 μηνών δεν επιβάλλονται σε “ράθυμους”, αλλά αποτελούν θεσμικό κίνητρο οργάνωσης και επιτάχυνσης. Είναι εξάλλου εσωτερική διοικητική απαίτηση σχεδόν κάθε άλλης ευρωπαϊκής δικαιοσύνης. Όσο για το «ασφυκτικό πλαίσιο», αναρωτιέμαι: ποιο άλλο επάγγελμα έχει 8μηνη προθεσμία να “παραδώσει” εργασία που έχει ήδη ολοκληρωθεί σε ακροατήριο και έγγραφα; Ποιος πολίτης έχει 8 μήνες να σκεφτεί αν χρωστάει ή όχι; Ούτε το επιχείρημα ότι «όλοι οι δικαστές σήμερα ανταποκρίνονται, έστω οριακά» πείθει. Διότι το “οριακά” δεν είναι επαρκές όταν κρίνεις δικαιώματα ανθρώπων και υποθέσεις ζωής. Το “εξάντληση του ορίου” είναι απόδειξη ανάγκης αναδιοργάνωσης – όχι λόγος στασιμότητας. Το νομοσχέδιο δεν προσβάλλει τη Δικαιοσύνη. Την επανασυνδέει με τον λόγο ύπαρξής της: την έγκαιρη κρίση. Και αν κάποιοι – ελάχιστοι – δεν μπορούν ή δεν θέλουν να ακολουθήσουν αυτόν τον ρυθμό, ας παραχωρήσουν τη θέση τους σε όσους μπορούν και θέλουν. Η Δικαιοσύνη δεν μπορεί να μένει πίσω, επειδή κάποιοι βολεύτηκαν στο «καθυστερώ χωρίς συνέπειες». Ο πολίτης πληρώνει και περιμένει. Και αυτό δεν είναι μαθηματική εξίσωση. Είναι θεσμική ντροπή.