Αρχική Παρεμβάσεις στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας - Τροποποιήσεις σχετικά με τη δημοσίευση διαθηκών - Τροποποιήσεις στο ρυθμιστικό πλαίσιο των ανακοπών…ΜΕΡΟΣ Α΄ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΩΔΙΚΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ – ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΔΙΑΘΗΚΩΝ – ΣΥΣΤΑΣΗ ΜΗΤΡΩΟΥ ΔΙΑΘΗΚΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΣΤΑ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ – ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΚΩΔΙΚΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ (Άρθρα 23-42)Σχόλιο του χρήστη Ιωάννης Ασπρογέρακας, Πρόεδρος Πρωτοδικών | 2 Ιουλίου 2025, 11:03
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ιωάννης Ασπρογέρακας, Πρόεδρος Πρωτοδικών' | 2 Ιουλίου 2025, 11:03

    Ρυθμίσεις για σύντμηση προθεσμιών έκδοσης απόφασης από 8 σε 6 μήνες - Προληπτικός αυτόματος πειθαρχικός έλεγχος στην πιθανότητα υπέρβασης τους – Πολύ υψηλά ετήσια όρια χρέωσης δικαστικών λειτουργών – Επαναπροσδιορισμός κατατεθεισών ανακοπών μετά την 01-01-2026 και Ορισμός δικασίμου εντός 6μηνου από την κατάθεση της αγωγής. Το πρόβλημα της Δικαιοσύνης δεν είναι ότι έχει αργές προθεσμίες, ούτε ράθυμους δικαστές, όσο βολικό κι αν είναι για τους νομοθετούντες μια τέτοια δικαιολογία. Τέτοιου είδους ρυθμίσεις, που στοχεύουν δήθεν στην ενίσχυση της λογοδοσίας, στην πραγματικότητα πριμοδοτούν ένα σύστημα συνεχούς ελέγχου του Έλληνα Δικαστή, ο οποίος καλείται να λογοδοτεί και να φέρει προσωπική ευθύνη για συστημικά και οργανωτικά ελλείμματα που σχετίζονται με την χρόνια υποχρηματοδότηση των δικαστηρίων και την χρόνια αδιαφορία των κυβερνήσεων να τα επιλύσουν (υλικοτεχνικές υποδομές, γραμματειακή υποστήριξη, κτηριακές εγκαταστάσεις, ειδικό επιστημονικό σώμα πραγματογνωμόνων και μεταφραστών – διερμηνέων που θα συνδράμουν άμεσα και αποτελεσματικά το έργο των δικαστών, πρόσβαση σε νομικές βάσεις). Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η καθυστέρηση απομαγνητοφώνησης πρακτικών των δικαστηρίων, τα οποία παραδίδονται 3 και 4 μήνες μετά τη δικάσιμο και η πλήρης αδιαφορία του υπουργείου να πιέσει τις ιδιωτικές εργολαβικές εταιρείες να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Με την ίδια αδιαφορία όμως μετακυλύει την ευθύνη αυτή στις πλάτες των δικαστικών λειτουργών, αφού η προθεσμία έκδοσης απόφασης εκκινεί από τη δικάσιμο και όχι από την παράδοση του πλήρους φακέλου δικογραφίας στους τελευταίους. Στην πραγματικότητα αυτό που επιδιώκεται είναι η δημιουργία ενός φοβισμένου σώματος Δικαστών, απόλυτα εξαρτημένου από διαδικασίες πολλαπλού ελέγχου είτε πειθαρχικού είτε λογοδοσίας σε προϊσταμένους και διαδίκους, που καταρρακώνει στην πραγματικότητα την προσωπική και υπηρεσιακή του αξιοπρέπεια. Αναφορικά με την ανώτατη χρέωση σε 150 δικογραφίες ετησίως στο Πρωτοδικείο και 70 στο Εφετείο, αφορά αριθμούς που, συνιστούν βαρύτατη ετήσια επιβάρυνση, λαμβάνοντας υπόψη ότι εξαιρούνται συγκεκριμένες κατηγορίες υποθέσεων, όπως ασφαλιστικών μέτρων, υποθέσεων εκουσίας δικαιοδοσίας και μικροδιαφορών, που αποτελούν μεγάλο ποσοστό της πραγματικής ύλης των πρωτοβάθμιων δικαστηρίων. Το κυριότερο όμως η ρύθμιση αυτή αγνοεί πλήρως τα ποινικά καθήκοντα των πολιτικών δικαστών, τα οποία συνιστούν ισότιμο μέρος του δικαιοδοτικού τους έργου. Κι αν το επιχείρημα του Υπουργείου είναι ότι στο Πρωτοδικείο της Αθήνας έχει προβλεφθεί από την περσινή χρονιά η σύσταση αυτοτελούς ποινικού τμήματος, οι συνθήκες υπερχρέωσης που δημιουργεί το προς ψήφιση νομοσχέδιο για τους υπηρετούντες στο πολιτικό τμήμα, θα οδηγήσει αναπόδραστα και στην κατάργηση του πρώτου, όπως έχει συμβεί και στο παρελθόν, που είχε συσταθεί αυτοτελές ποινικό τμήμα μόνο για τους Προέδρους Πρωτοδικών. Κι αυτό διότι ο προβλεπόμενος μηχανισμός επαναπροσδιορισμού υποθέσεων ανακοπών που έχουν προσδιοριστεί μετά την 01.01.2026 και ο υποχρεωτικός ορισμός δικασίμου εντός 6μηνου έως 7μηνου από την κατάθεση της αγωγής για όλες τις υποθέσεις, οδηγεί νομοτελειακά σε άνοιγμα πολλών επιπλέον πινακίων εκδίκασης. Τέλος για τους αμφισβητούντες, επειδή η πραγματική υπηρεσιακή επιβάρυνση ενός Δικαστή, προκύπτει για αυτούς μόνο μέσα από απόλυτους αριθμούς χρέωσης και υπηρεσιών, θα τους παραθέσω, όπως αυτοί προκύπτουν από την τελευταία έκθεση επιθεώρησης για το χρονικό διάστημα από 16-9-2021 έως 15-09-2023, της θητείας μου δηλαδή ως νέος Πρόεδρος Πρωτοδικών στο Πρωτοδικείο της Αθήνας. Κατά το διάστημα αυτό υπηρέτησα στα Τμήματα Ανακοπών κατά της Αναγκαστικής Εκτέλεσης και Αυτοκινήτων αντίστοιχα, ενώ παράλληλα δίκαζα υποθέσεις ασφαλιστικών μέτρων, προσωρινών διαταγών – οι οποίες δεν συνυπολογίζονται ως δικαιοδοτικό έργο και δεν καταγράφονται, παρότι απαιτεί απασχόληση τουλάχιστον 2 ημερών, αφού στα σχετικά πινάκια προσδιορίζονται κατά μέσο όρο τουλάχιστον 20 υποθέσεις - εκουσίας δικαιοδοσίας, καθώς προήδρευα και σε συνθέσεις Μικτών Ορκωτών Δικαστηρίων και Τριμελών Πλημμελειοδικείων. Για τα δύο αυτά έτη χρεώθηκα με 444 αστικές υποθέσεις, εκ των οποίων 153 ασφαλιστικών μέτρων και 10 εκούσιας δικαιοδοσίας, ήτοι 222 αστικές υποθέσεις κατ’ έτος, ενώ εξέδωσα 311 ποινικές αποφάσεις ουσίας, ήτοι 155 ανά έτος και 126 αποφάσεις για κρείσσονες ή αναστολής με 59 κλπ ΚΠοινΔ, ήτοι 63 κατ’ έτος. Οι υπηρεσίες μου δε κατά μήνα ανερχόταν σε 7 – 8 ημέρες, χωρίς να υπολογίζονται σε αυτές οι διακοπές συνεδριάσεων ποινικών δικαστηρίων. Στη φετινή δε δικαστική χρονιά ως Πρόεδρος Βουλευμάτων στο ίδιο Πρωτοδικείο, κληθήκαμε να αποφανθούμε επί 142 βουλευμάτων ουσίας, 289 για παρεμπίπτοντα ζητήματα και 229 άρσεων απορρήτου. Ας αναλογιστούμε λοιπόν όλοι αν θέλουμε να μετατρέψουμε τους δικαστές ουσίας σε αυτοματοποιημένες μηχανές παραγωγής αποφάσεων και τις συνέπειες που θα έχει μια τέτοια εντατικοποίηση στην ποιότητα του δικαστικού έργου και στο φρόνημα των λειτουργών της Δικαιοσύνης.