Αρχική Παρεμβάσεις στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας - Τροποποιήσεις σχετικά με τη δημοσίευση διαθηκών - Τροποποιήσεις στο ρυθμιστικό πλαίσιο των ανακοπών…ΜΕΡΟΣ Α΄ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΩΔΙΚΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ – ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΔΙΑΘΗΚΩΝ – ΣΥΣΤΑΣΗ ΜΗΤΡΩΟΥ ΔΙΑΘΗΚΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΣΤΑ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ – ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΚΩΔΙΚΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ (Άρθρα 23-42)Σχόλιο του χρήστη ΕΛΕΝΗ ΠΡΕΝΤΖΑ ΕΦΕΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΑ | 4 Ιουλίου 2025, 11:58
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΕΛΕΝΗ ΠΡΕΝΤΖΑ ΕΦΕΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΑ' | 4 Ιουλίου 2025, 11:58

    Β΄ΣΕΝΑΡΙΟ - ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ 70 ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΕΣ ετησίως Πραγματικός χρόνος εργασίας για συγγραφή αποφάσεων σε ώρες και σε ημέρες, με παύση εργασιών μόνο την Κυριακή. Το έτος εργασίας για κάθε Δικαστή συνίσταται σε 52 εβδομάδες, δηλαδή 365 ημέρες εργασίας. Αφαιρουμένων ΜΟΝΟ 52 Κυριακών του έτους, μας μένουν 365 – 52 = 313 ημέρες να εργαστούμε. Αφαιρουμένων, ΚΑΤΑ ΜΕΣΟ ΟΡΟ, 2 ημερών την εβδομάδα που έχουμε έδρα (και στις οποίες εργαζόμαστε για περίπου 10 ώρες), εκτός των δικαστικών διακοπών που για 8 εβδομάδες δεν έχουμε έδρα, μας μένουν 44 εβδομάδες με 2 έδρες την εβδομάδα, έχουμε οι 44 x 2 = 88 ημέρες, υπολείπονται καθαρές (από έδρα) ημέρες εργασίας, 313 – 88 = 225 ημέρες ετησίως. Για 10 ώρες ημερησίως εργασία, τότε έχουμε διαθέσιμες σε ετήσια βάση για συγγραφή απόφασης, 225 x 10 = 2.250 ώρες. Η κάθε δικογραφία απαιτεί κατά Μ.Ο. για τη συγγραφή της, επτά ημέρες εργασία επί 10 ώρες, δηλαδή 70 ώρες εργασία Οι 150 δικογραφίες απαιτούν, 150 x 70 = 10.500 ώρες εργασίας!!! Μας λείπουν μόλις 10.500 – 2.250 = 8.250 ώρες το έτος για να είμαστε σωστοί στις προθεσμίες μας. ΣΕ ημέρες και όχι σε ώρες, οι αριθμοί διαμορφώνονται ως εξής: Έχουμε στη διάθεσή μας 225 ημέρες ετησίως για εργασία. Η κάθε δικογραφία απαιτεί κατά Μ.Ο. για τη συγγραφή της, επτά ημέρες, άρα για τις 150 δικογραφίες χρειαζόμαστε 150 x 7 = 1.050 ημέρες εργασίας. Ψάχνουμε μόνο 1.050 – 225 = 825 ημέρες, το έτος, για να γράψουμε τις αποφάσεις για τις 150 δικογραφίες που χρεωνόμαστε!!!! Με μία άλλη ματιά, στις διαθέσιμες 225 ημέρες εργασίας για συγγραφή αποφάσεων στις δικογραφίες μας και έχοντας 150 δικογραφίες να συγγράψουμε ετησίως, ο νομοθέτης θεωρεί πως 225/150 = 1,5 ημέρες (!!!!!) είναι αρκετές για να διαβάσεις, μελετήσεις και γράψεις μία δίκαιη απόφαση για κάθε δικογραφία…..τα λόγια είναι περιττά… *** Σε όλους τους παραπάνω υπολογισμούς δεν αφαιρέθηκαν οι επίσημες αργίες 13 τον αριθμό. Προφανώς σε όλους τους ως άνω υπολογισμούς θα προσέξατε ότι ΔΕΝ έχουμε διακοπές, παρά μόνο από την έδρα για 8 εβδομάδες τον χρόνο. Εν κατακλείδι είναι παντοιοτρόπως και αναμφίβολα, με βάση μόνο τη λογική των αριθμών ανέφικτες οι προτεινόμενες χρεώσεις. Αυτό, περαιτέρω καταδεικνύει και την αναπόφευκτη καθυστέρηση έκδοσης των δικαστικών αποφάσεων από την πλευρά των δικαστών, η οποία πάντα ήταν κατανοητή, δεδομένου ότι οι αρμόδιοι γνωρίζουν τις δυσκολίες και τις συνθήκες εργασίας μας και επίσης είναι γνωστό τοις πάσι η ποιότητα των αποφάσεων των ελληνικών Δικαστηρίων. Εάν τώρα κάποιοι ελάχιστοι, είμαι σίγουρη, από εμάς, έχουν την ιδιαίτερη ικανότητα, να είναι πάντα εμπρόθεσμοι, εκδίδοντας σωστές και δίκαιες αποφάσεις, τότε αυτούς τους συναδέλφους, παρακαλώ η ίδια προσωπικά [καθώς θα ήθελα πραγματικά μία τέτοια εκπαίδευση από ιδιαίτερα ικανούς και γρήγορους δικαστές] τουλάχιστον, το ταλέντο τους αυτό, είτε είναι σύμφυτο, είτε επίκτητο, διότι έχουν βρει έναν τρόπο να το πράττουν αυτό, δηλαδή τάχιστα να συγγράφουν αποφάσεις, να το μεταλαμπαδεύσουν και στην πλειοψηφία των λοιπών, ώστε να έχει έναν χρήσιμο αντίκτυπο σε όλη την κοινωνία και να μην βασανιζόμαστε οι λοιποί. Η γνώμη μου μετά από αυτά είναι να γίνει Συνταγματική αναθεώρηση ώστε η αιτιολογία των αποφάσεων να είναι όλως περιεκτική, να τεθεί ένα όριο στις σελίδες των εισαγωγικών δικογράφων και των σχετικών κάθε δικογραφίας, ΑΝΑΛΟΓΟ με τον χρόνο που θα έχει στη διάθεσή του ο δικαστής για να εκδόσει απόφαση [για την οποία είναι αυτονόητο ότι πρέπει πρώτα να μελετήσει τη δικογραφία – εκτός αν δεν είναι αυτονόητο, οπότε να λεχθεί ρητά – και μετά να ξεκινήσει την συγγραφή της αφού προηγουμένως έχει σκεφτεί και αποφασίσει και τί θα την κάνει], να λειτουργήσει ο θεσμός του βοηθού Δικαστή, ο οποίος θα τον συνδράμει στο έργο του, στα ποινικά δικαστήρια να τεθεί ανώτατο όρια διάρκειάς τους [το πολύ 3 συνεδριάσεις για τις δίκες με πολλούς κατηγορούμενους], ώστε να μην γίνονται πολυάριθμες διακοπές σε κάθε δίκη, με απασχόληση των μελών της σύνθεσης, που συμμετέχουν και σε πολιτικές δίκες και έχουν χρεώσεις πολιτικών δικογραφιών, επί ζημία του συνόλου και οπωσδήποτε να τεθούν όρια στις αγορεύσεις –διότι, παρά το γεγονός ότι δεν εκφεύγουν οι αγορεύσεις της διεύθυνσης της ποινικής διαδικασίας από τον εκάστοτε Πρόεδρο, όπως ορίζει ο νόμος, γίνεται επανειλημμένη προσπάθεια κατάχρησης του (πολύτιμου) χρόνου που διατίθεται μέσω της διεύθυνσης της διαδικασίας. Αν, επομένως, πραγματικά θέλουμε, επιθυμούμε και συναισθανόμαστε την ανάγκη της κοινωνίας για απονομή δικαιοσύνης ουσιαστικής και τις ανάγκες του κάθε δικαστή να είναι σε θέση να την αποδώσει, όλοι χρειάζεται να συμβάλλουμε σε αυτόν τον ανώτερο αξιακά σκοπό υπηρετώντας το συλλογικό συμφέρον.